Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.217.2015.CRS
z 8 lipca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613 i 699) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 12 września 2012 r. Nr IPTPB1/415-382/12-3/ASZ wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym w dniu 25 czerwca 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych zorganizowania festynu rekreacyjno-sportowego dla pracowników i ich rodzin, jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 12 września 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając – na podstawie § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) – w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na wniosek złożony w dniu 25 czerwca 2012 r., w którym przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza zorganizować festyn rekreacyjno-sportowy poprzedzony zebraniem kierownictwa Wnioskodawcy z resztą załogi, w celu poinformowania pracowników o sytuacji finansowej i planach na przyszłość. Impreza będzie miała charakter otwarty, adresowana będzie do pracowników, emerytów oraz do zaproszonych gości z zewnątrz – Rada Nadzorcza, przedstawiciele władz miasta i gminy. Udział w ww. zebraniu nie będzie obowiązkowy. Pracownicy będą deklarować chęć uczestnictwa w festynie, wpisując się na listę. Impreza odbędzie się w sobotę, dla większości pracowników jest to dzień wolny od pracy, w godzinach od 16 do 22. Większość załogi pracuje od poniedziałku do piątku w godzinach od 7-15, ale kilkunastu w systemie pracy zmianowej w godzinach od 7-19 lub od 19-7 dnia następnego. Wnioskodawca przypuszcza, że nie każdy skorzysta z możliwości uczestnictwa, mimo zapisania się lub zaproszenia (choroba, praca, nagłe zdarzenie losowe). Wydatki finansowane będą ze środków ZFŚS zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz przyjętym regulaminem. Pula środków pieniężnych przewidziana na zorganizowanie festynu będzie ustalona przez komisję socjalną, bez powiązania z ilością osób, które wezmą udział w tej imprezie. Podczas festynu Wnioskodawca zamierza rozegrać konkurencje sportowe, za wygranie których przewiduje nagrody. Planowany jest również catering, z którego każdy uczestnik będzie mógł skorzystać. Wnioskodawca nie będzie w stanie określić w jakim stopniu każdy z uczestników skorzystał z oferowanych posiłków i napojów, ponieważ catering będzie udostępniony w formie „szwedzkiego stołu”.

Wnioskodawca zamierza również zorganizować w czerwcu festyn rekreacyjno-sportowy dla pracowników i ich rodzin. Zorganizowanie festynu zostanie zlecone firmie, która zajmuje się organizowaniem tego typu imprez. Będą rozgrywane zawody sportowe dla dzieci, zostanie rozstawiony sprzęt rekreacyjny między innymi dmuchane zjeżdżalnie i trampoliny. Każdy z uczestników festynu będzie mógł korzystać z wyżej wymienionych atrakcji w dowolnym zakresie i dowolnych godzinach. Pula środków pieniężnych przewidziana na zorganizowanie festynu będzie ustalona przez komisję socjalną, bez powiązania z ilością osób, które wezmą udział w tej imprezie. Koszt festynu w całości będzie finansowany z ZFŚS zgodnie z przepisami ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych oraz przyjętym regulaminem. Chęć uczestniczenia w festynie pracownicy będą deklarować wpisując się na listę. Za udział w konkurencjach sportowych będą przyznawane dzieciom nagrody – zabawki. Jest przewidziany również posiłek. Na imprezie Wnioskodawca nie zamierza rejestrować wejść i wyjść oraz korzystania z proponowanych atrakcji. Wnioskodawca przypuszcza, że z racji wieku nie wszystkie dzieci będą mogły korzystać ze wszystkich propozycji przygotowanych przez firmę organizującą, ani uczestniczyć we wszystkich konkurencjach sportowych

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytania:

Dotyczące 1 zdarzenia przyszłego:

1. Czy świadczenia nieodpłatne finansowane z ZFŚS w zakresie organizowanych spotkań integracyjnych poprzedzonych zebraniem Zarządu Spółki z załogą Wnioskodawca, jako płatnik, powinien uznać za przychód pracowników i przychód z innych źródeł dla gości zaproszonych (niebędących pracownikami Spółki) w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i w związku z tym powinien naliczyć, pobrać i odprowadzić zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy ustalenie kosztu jednostkowego powinno wynikać z podzielenia kosztu całkowitego imprezy przez liczbę uczestników, którzy wzięli w niej udział, czy podzielenia kosztu całkowitego pomiędzy osoby zapisane na liście i zaproszone (a niekoniecznie uczestniczące) pomimo, że ani obowiązek ustalenia takiego kosztu, ani jego sposób wyliczenia nie ma odzwierciedlenia w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Dotyczące 2 zdarzenia przyszłego:

3. Czy wydatki które poniesie Wnioskodawca (na rzecz firmy organizującej imprezę) finansowane z ZFŚS, jako płatnik powinien uznać za przychód i doliczyć do przychodu danego pracownika z uwzględnieniem liczby członków rodziny tego pracownika i w związku z tym odprowadzić zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 września 2012 r. Nr IPTPB1/415-382/12-3/ASZ jest odpowiedź na pytanie nr 3. Natomiast w pozostałym zakresie wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwanej dalej u.p.d.o.f., przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Według ww. artykułu, nieodpłatne świadczenia muszą być faktycznie otrzymane przez podatnika, w przeciwieństwie do pieniędzy i wartości pieniężnych, które mogą być nie tylko otrzymane, ale również postawione do dyspozycji. Ustawodawca rozróżnia zwroty „otrzymywać” i „postawić do dyspozycji”, wobec tego nie należy nadawać im tych samych znaczeń (wyrok NSA z dnia 11 stycznia 2011 r., sygn. akt II FSK 1531/09).

Zdaniem Wnioskodawcy, nie da się wyliczyć wartości świadczenia przypadającego na pracownika, ponieważ zorganizowanie imprezy zostanie zlecone innej firmie. W związku z tym, Wnioskodawca nie będzie mógł ustalić, czy wszystkie dzieci zapisane wezmą udział w festynie i w jakim stopniu (z racji wieku) każde dziecko skorzysta z oferowanych atrakcji. Brak możliwości ustalenia wartości świadczenia przypadającego na jednego pracownika czyni niemożliwym powstanie przychodu podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego. Dlatego nie jest możliwe zastosowanie przepisów art. 12 u.p.d.o.f. do określenia wielkości przychodu.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, nie jest zobowiązany jako płatnik do wykonania obowiązków wynikających z art. 31 u.p.d.o.f., tj. do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi, działając w imieniu Ministra Finansów stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, uznał za nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, Minister Finansów stwierdza co następuje.

Na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „nieodpłatne świadczenie”. W uchwałach z dnia 18 listopada 2002 r. sygn. akt FPS 9/02 oraz z dnia 16 października 2006 r. sygn. akt FPS 1/06 NSA ustalił znaczenie terminu „nieodpłatne świadczenie” na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Uznał, iż „ma ono szerszy zakres niż w prawie cywilnym, obejmuje bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.” W uchwale z dnia 24 maja 2010 r. sygn. akt II FPS 1/10 NSA potwierdził, że powyższe stanowisko ma zastosowanie również do podatku dochodowego od osób fizycznych, w stosunku do sytuacji wynikających z art. 11 ust. 1 w związku z art. 12 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Kwestia opodatkowania nieodpłatnych świadczeń otrzymywanych przez pracowników od pracodawców budziła wątpliwości po stronie pracowników oraz pracodawców i prowadziła do sporów interpretacyjnych. Orzecznictwo sądów administracyjnych w tej materii również było niejednolite. Zagadnienie to zostało ostatecznie rozstrzygnięte przez Trybunał Konstytucyjny, który w wyroku z dnia 08 lipca 2014 r. sygn. akt K 7/13 stwierdził, iż :„wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) – nie jest natomiast spełnione, gdy pracodawca proponuje pracownikom udział w spotkaniach integracyjnych czy szkoleniowych, choćby organizowanych poza miejscem pracy (imprezy wyjazdowe). W tym przypadku, nawet jeśli pracownik uczestniczy w spotkaniu (konferencji, szkoleniu) dobrowolnie, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie „kursokonferencja” organizowana przez pracodawcę pracownik wydałby pieniądze na uczestnictwo w takim przedsięwzięciu. Trudno też poważnie utrzymywać, że przychodem pracownika z umowy o pracę czy stosunku służbowego jest możliwość okazjonalnego uczestnictwa w obiedzie czy kolacji, a wartość zjedzonych przez niego potraw i wypitych napojów wyznacza podstawę opodatkowania.”

Wobec tak jednoznacznego stanowiska Trybunału Konstytucyjnego stwierdzić należy, iż uczestnictwo pracownika w imprezie integracyjnej organizowanej przez pracodawcę, nie stanowi dla pracownika przysporzenia majątkowego, a tym samym nie jest nieodpłatnym świadczeniem, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy i nie stanowi przychodu ze stosunku pracy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy.

Przechodząc na grunt rozpatrywanej sprawy należy wskazać, iż w związku z udziałem pracowników i członków ich rodzin w zorganizowanym i dofinansowanym przez Wnioskodawcę ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych festynie rekreacyjno-sportowym, pracownicy nie uzyskają nieodpłatnego świadczenia, a tym samym po stronie pracowników nie powstanie przychód ze stosunku pracy, a na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek płatnika określony w art. 31 ustawy.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należy uznać za prawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 12 września 2012 r. Nr IPTPB1/415-382/12-3/ASZ, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

P O U C Z E N I E

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm., zwanej dalej „ustawą”). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.