Interpretacja Ministra Finansów
DD10/033/20/MZO/14/RWPD-8081
z 10 czerwca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.; dalej: Ordynacja podatkowa) Minister Finansów zmienia z urzędu, jako nieprawidłową, interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w dniu 15 grudnia 2009 r. Nr IPPB5/423-631/09-4/JC w ten sposób, iż uznaje stanowisko Spółki S.A. przedstawione we wniosku z dnia 06 października 2009 r. o wydanie interpretacji indywidualnej z zakresu podatku dochodowego od osób prawnych dotyczące możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na spotkania z kontrahentami w restauracji - za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 06 października 2009 r., uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2009r. Spółka S. A. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) zwróciła się z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów Spółki wydatków na posiłek w restauracji związany ze spotkaniem z kontrahentem.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że

Spółka prowadzi działalność w zakresie projektowania i budowy linii energetycznych i telekomunikacyjnych. Działalność prowadzona jest na obszarze kilku województw, w zdecydowanej większości w miejscach znacznie oddalonych od siedziby Spółki. Prace wykonywane przez Spółkę polegają na projektowaniu linii energetycznych i telekomunikacyjnych (Spółka posiada własną pracownię projektową) oraz budowie tego typu infrastruktury. Prace te wykonywane są na zlecenie spółek dystrybucyjnych.

Uzgodnienia projektowe oraz budowy realizowane są w terenie, na bazie doraźnie zorganizowanego zaplecza technicznego (wynajęty plac pod barakowozy mieszkalne i sprzęt) lecz każdorazowo bez organizacji jakiegokolwiek tymczasowego biura Spółki. Z uwagi na fakt, iż przy realizacji prac w miejscach oddalonych o kilkadziesiąt - kilkaset kilometrów od siedziby Spółki brak jest możliwości organizowania spotkań z kontrahentami w siedzibie Spółki, albo też takie ich zorganizowanie jest nieracjonalne (ze względu na czas, odległość i wynikające stąd koszty) spotkania takie, z inicjatywy przedstawicieli Spółki, odbywają się zazwyczaj w dostępnych lokalnie miejscach publicznych, tj. restauracjach, barach, karczmach.

Podczas tych spotkań omawiane są bieżące sprawy dotyczące realizowanych kontraktów, np. ustalane szczegółowe zasady realizacji prac, terminy, przebiegi, ustalanie postępowania w sytuacjach nieprzewidzianych umową lub wynikających z przebiegu pogody, koordynacja zadań pomiędzy inwestorem, a wykonawcą bądź wykonawcami. W spotkaniach biorą udział przedstawiciele inwestora, a ze strony Wnioskodawcy kierownik budowy lub osoba go zastępująca.

W czasie takich spotkań dokonywane są również czynności związane z odbiorem wykonanej inwestycji, sporządzany, podpisywany jest protokół odbioru, który jest warunkiem i podstawą do wystawienia faktury sprzedaży przez Wnioskodawcę i uzyskanie przez Spółkę przychodu. Sporządzenie protokołu odbioru nie jest możliwe w terenie, w miejscu realizacji prac - do tego celu niezbędne jest pomieszczenie. Podpisanie protokołu odbioru jest zwieńczeniem wielotygodniowych lub wielomiesięcznych wysiłków inwestora i wykonawcy. Próba załatwienia tych spraw bez zwyczajowej oprawy kreowałaby negatywny obraz wykonawcy (Spółki) w oczach inwestora, co w konsekwencji mogłoby wpłynąć na utratę części pozyskiwanych zleceń, a tym samym utratę części przychodów.

Podczas spotkań w restauracji zamawiane są posiłki z menu, Spółka ponosi ich koszt. Spotkania te nie mają charakteru specjalnie organizowanej imprezy, nie noszą cech wystawności, wytworności. Są organizowane ad hoc, w zależności od rzeczywistych potrzeb związanych z realizacją konkretnej umowy z kontrahentem i służą omówieniu bieżących spraw biznesowych lub dopełnieniu czynności wymaganych umową łączącą Spółkę z jej kontrahentem.

Wydatki poniesione na organizację spotkania (w tym na nabycie posiłków w restauracji) są dokumentowane fakturami VAT lub rachunkami wystawionymi na Spółkę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę na usługi gastronomiczne, zakup żywności i napojów podczas organizowanych przez Spółkę spotkań z kontrahentami stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez nią na organizację spotkań z kontrahentami (na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów) stanowią koszty uzyskania przychodów. Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm.; dalej: updop) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 28 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Termin „reprezentacja” nie został zdefiniowany w ustawie podatkowej, dlatego też należy posłużyć się wykładnią językową. Zgodnie z definicją słownikową reprezentacja to okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną (Słownik języka polskiego pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992).

Wnioskodawca podkreślił, że wydatki ponoszone przez Spółkę na organizację spotkań z kontrahentami nie mają na celu kreowania wizerunku Spółki, jej zasobności, profesjonalizmu, nie służą jakiejkolwiek promocji Spółki. Wydatki te nie mają charakteru reprezentacyjnego, nie wiążą się z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością, wystawnością, czy wytwornością. Posiłki zamawiane są z karty, nie są specjalnie przygotowywane ani szczególnie wykwintne. Spotkania organizowane są w razie rzeczywistej potrzeby i służą jedynie omawianiu bieżących spraw biznesowych. Dlatego też w ocenie Spółki, ponoszone przez nią wydatki stanowią „zwykłe” koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i winny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Wydatki te byłyby wyłączone z kosztów uzyskania przychodów jedynie w sytuacji, gdyby miały charakter reprezentacyjny, co w opisanym stanie faktycznym nie ma miejsca.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołała interpretacje organów skarbowych oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając z upoważnienia Ministra Finansów (na podstawie przepisów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego; Dz. U. Nr 112, poz. 770), wydał w dniu 15 grudnia 2009 r. interpretację indywidualną (IPPB5/423-631/09-4/JC), w której uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Po zapoznaniu się z aktami sprawy, Minister Finansów zważył, co następuje.

Zgodnie z przepisem art. 14e § 1 Ordynacji podatkowej, Minister Finansów może, z urzędu, zmienić wydaną interpretację ogólną lub indywidualną, jeżeli stwierdzi jej nieprawidłowość, uwzględniając w szczególności orzecznictwo sądów, Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. Przepis ten nie zawiera ograniczeń czasowych, co oznacza, że jeśli stwierdzona zostanie nieprawidłowość wydanej interpretacji indywidualnej, Minister Finansów może, z urzędu zmienić ją w dowolnym czasie.

W ocenie Ministra Finansów stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie wyrażonego w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 15 grudnia 2009 r. Nr IPPB5/423-631/09-4/JC, nie można uznać za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 updop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem za koszty uzyskania przychodu, uważa się takie wydatki, których poniesienie przez podatnika jest spowodowane racjonalnym dążeniem i obiektywną możliwością osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia tego źródła i które nie są wymienione w art. 16 ust. 1 updop.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem, a przychodem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu lub na jego zachowanie oraz zabezpieczenie. Stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Analiza orzecznictwa wskazuje na występowanie poważnych wątpliwości, co do wykładni normy wynikającej z wyżej wymienionych przepisów updop. Sądy administracyjne w swoich orzeczeniach wyrażały pogląd, że skoro ustawodawca nie zdefiniował w sposób jednoznaczny pojęcia reprezentacji, należy posiłkować się definicją słownikową, iż reprezentacja to „okazałość”, „wystawność”, „wytworność” (por. wyroki z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10 i z dnia 27 września 2012 r., sygn. akt II FSK392/11).

W innych orzeczeniach sądy administracyjne uznawały, że termin „reprezentacja” oznacza „przedstawicielstwo”, a nie „wystawność”, „okazałość”, „wytworność” (por. wyrok z dnia 25 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1445/10 i z dnia 29 czerwca 2012 r. , sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10). Powołane rozbieżności w orzeczeniach sądów administracyjnych w zakresie kosztów reprezentacji wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów znalazły swoje podsumowanie w wydanym, w składzie siedmiu sędziów wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W wyroku tym Sąd podkreślił potrzebę indywidualnej oceny stanu faktycznego konkretnej sprawy dotyczącej kwalifikowania kosztów (wydatków) jako kosztów reprezentacji, wskazując, że wymienienie w przepisach podatkowych jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności, napojów, w tym alkoholowych nie przesądza ich o wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających ich poniesienie.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych tzn. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności itp. jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Sąd wskazał ponadto, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym lub dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami takich spotkań.

Także w wyroku z dnia 16 października 2013 r. sygn. akt II FSK 2442/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że „oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”. Jednocześnie w wyroku tym Sąd orzekł, iż kosztami uzyskania przychodu będą wydatki na usługi gastronomiczne w restauracjach nabywane podczas spotkań biznesowych, których celem jest tylko i wyłącznie omówienie z kontrahentami spraw handlowych.

Ponadto Sąd zaznaczył, że na podatniku spoczywać będzie ciężar wykazania, że określone wydatki poniesione zostały w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów oraz, że nie były one ukierunkowane na kształtowanie wizerunku firmy, lecz stanowiły element aktywności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę - w świetle przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynika, że Wnioskodawca ponosi wydatki na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów bezalkoholowych podczas spotkań z kontrahentami, których wyłącznym celem jest omówienie bieżących spraw dotyczących realizowanych kontraktów – stwierdzić należy, że wydatki takie nie powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów i zaliczane do kosztów reprezentacji. W konsekwencji, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy).

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.