Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-541/14-2/MC
z 6 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, przedstawione we wniosku z dnia 4 listopada 2014 r. (data wpływu 7 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych − jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie przychodów podatkowych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej: „A” lub Spółka) jest spółką kapitałową z siedzibą na terytorium Polski, której głównym przedmiotem działalności jest budowa i eksploatacja budynku biurowo-usługowego.

Żaden ze składników majątku Spółki nie był przedmiotem wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części.

Wspólnikami „A” są:

• „B” B.V. – spółka kapitałowa z siedzibą na terytorium Luksemburga – posiadająca 63,75% udziałów w kapitale zakładowym „A”,
• „C” – spółka kapitałowa z siedzibą na terytorium Cypru posiadająca 21,25% udziałów w kapitale zakładowym „A”,
• „D” Sp. z o.o. posiadająca 15% udziałów w kapitale zakładowym Spółki (dalej łącznie: Wspólnicy).
  
  

Obecnie Wspólnicy rozważają zmianę struktury własnościowej Spółki poprzez przeprowadzenie tzw. „wymiany udziałów”, tj. transakcji zakładającej wniesienie udziałów posiadanych w „A” w drodze wkładu niepieniężnego do innej spółki kapitałowej z siedzibą na terytorium Polski (dalej: „E”).

Na skutek rozważanej transakcji, jedynym wspólnikiem „A” zostanie „E”, a obecni wspólnicy Spółki zostaną udziałowcami „E”.

W przyszłości – w zależności od uwarunkowań rynkowych – Spółka będzie mogła zostać rozwiązana/zlikwidowana w trybie przepisów ustawy z 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH). W toku postępowania likwidacyjnego, zobowiązania Spółki wobec jej wierzycieli zostaną spłacone ze środków pieniężnych Spółki. Alternatywnie, roszczenia wierzycieli Spółki zostaną zabezpieczone przez „E”, która na moment likwidacji będzie jedynym udziałowcem Spółki (posiadającym 100% udziałów w kapitale zakładowym Spółki), i która w toku postępowania likwidacyjnego wstąpi we wszystkie zobowiązania Spółki.

Mając na uwadze, iż interesy wierzycieli Spółki zostaną zabezpieczone w opisany powyżej sposób (a tym samym zostanie zrealizowany cel postępowania likwidacyjnego) nie będzie konieczności zbywania majątku Spółki. W konsekwencji cały majątek „A” na moment likwidacji zostanie przekazany udziałowcowi Spółki, tj. „E”.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Spółka wnosi o potwierdzenie, że:

1. wydanie jedynemu udziałowcowi majątku „A” w związku z likwidacją Spółki nie spowoduje powstania po stronie „A” przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych;
2. wskazane powyżej stanowisko pozostanie aktualne również na gruncie przepisów ustawy o CIT, które wejdą w życie 1 stycznia 2015 r., tj. przepisów ustawy o CIT zmienionych ustawą z 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328; dalej: Ustawa zmieniająca).
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. wydanie jedynemu udziałowcowi majątku „A” w związku z likwidacją Spółki nie spowoduje powstania po stronie „A” przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych,
2. wskazane powyżej stanowisko pozostanie aktualne również na gruncie przepisów ustawy o CIT, które wejdą w życie 1 stycznia 2015 r., tj. przepisów ustawy o CIT zmienionych ustawą z 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328; dalej: Ustawa zmieniająca).
   
   

Poniżej „A” przedstawia szczegółowe uzasadnienie wskazanego powyżej stanowiska.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania 1.

W opinii Spółki, wydanie jedynemu udziałowcowi majątku „A” w związku z likwidacją Spółki nie spowoduje powstania po stronie „A” przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 13 i 14 (które nie znajdują zastosowania w przedmiotowym stanie faktycznym), są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z powszechnie akceptowanym w praktyce organów podatkowych oraz sądów administracyjnych poglądem, przychodami podatkowymi (w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o PDOP) są wszelkie przysporzenia, które powodują trwały przyrost aktywów podatnika. W przedstawionym w niniejszym wniosku zdarzeniu przyszłym, Spółka zostanie zlikwidowana zgodnie z przepisami KSH, natomiast majątek pozostający w Spółce po jej likwidacji zostanie przekazany – w naturze – jedynemu wspólnikowi Spółki (tj. „E”). W celu rozstrzygnięcia czy takie zdarzenie może rodzić po stronie „A” przychód podatkowy, o którym mowa w art. 12 ustawy o PDOP, należy rozważyć, czy likwidacja Spółki oraz przekazanie wspólnikowi Spółki majątku pozostałego po jej likwidacji spowoduje przyrost aktywów Spółki.

Tryb likwidacji spółek z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany przepisami KSH. Zgodnie z art. 272 KSH rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. W myśl art. 282 § 1 KSH likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki.

Pozostały po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli majątek jest dzielony pomiędzy wspólników spółki proporcjonalnie do posiadanych przez nich udziałów, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. Podział majątku nie może nastąpić przed upływem 6 miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli (art. 286 KSH). Zgodnie z poglądem prezentowanym w doktrynie prawa handlowego „podział majątku może nastąpić bądź przez wypłatę wszystkim wspólnikom przypadających im kwot w pieniądzu, bądź przez przydzielenie poszczególnych przedmiotów majątkowych” (Andrzej Szajkowski/Monika Tarska w: Kodeks Spółek Handlowych Tom II. Komentarz do artykułów 151-300; Wydawnictwo C.H. Beck; Warszawa 2005).

W świetle powyższego, „A” stoi na stanowisku, iż przekazanie majątku pozostałego po likwidacji Spółki jedynemu jej wspólnikowi w trybie przewidzianym przepisami KSH nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. W szczególności, przekazanie majątku w związku z likwidacją nie będzie związane z wypłatą na rzecz ‘A” wynagrodzenia/rekompensaty w jakiejkolwiek formie. Przeprowadzenie likwidacji ma na celu zakończenie działalności Spółki, a nie generowanie przychodów.

Należy również zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT wartość majątku otrzymanego w związku z likwidacją stanowi dochód z udziału w zyskach osób prawnych, który może podlegać opodatkowaniu po stronie wspólnika, o ile nie ma zastosowania do tego dochodu zwolnienie, o którym mowa w art. 22 ustawy o CIT. Tym samym, opodatkowanie tego majątku również po stronie „A” prowadziłoby do jego podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym – zdaniem „A” – likwidacja Spółki oraz związane z nią przekazanie majątku „A” na rzecz „E” nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Przedstawione powyżej stanowisko zostało potwierdzone przez Ministra Finansów w piśmie z 22 sierpnia 2001 r. stanowiącym odpowiedź na zapytanie poselskie (Serwis Podatkowy 2002.7.25). W piśmie tym Minister Finansów wyraził pogląd, zgodnie z którym bez względu na wartość dzielonego majątku w likwidowanej spółce nie wystąpi przychód, gdyż w zamian za dzielony i przekazywany majątek spółka ta nie otrzymuje zapłaty i w wyniku likwidacji przestaje istnieć jako podatnik”.

Stanowisko to znajduje również potwierdzenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo:

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w orzeczeniu z 5 września 2013 r. (sygn. I SA/Wr 1021/13) uznał, iż „mając na uwadze przedstawiony w k.s.h. tryb likwidacji spółki w świetle opisanej przez skarżącą we wniosku o udzielenie interpretacji czynności przekazania majątku pozostałego po likwidacji Spółki jedynemu jej udziałowcowi (Bankowi) i to niezależnie od składników tego majątku, nie spowoduje powstania po stronie Spółki jakiegokolwiek przysporzenia. Nie następuje tu bowiem żadna korzyść majątkowa. Co więcej, celem przeprowadzenia likwidacji jest zakończenie działalności Spółki, a nie generowanie przez nią przychodów”;
2. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 1 lutego 2013 r. (sygn. III SA/Wa 2078/12) uznał, iż „skoro wprost z przepisów prawa nie wynika, aby przekazania majątku likwidowanej spółki na rzecz jej jedynego Wspólnika, w związku z jej likwidacją, powodowało powstanie po stronie Spółki obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych, nie można rozszerzać katalogu źródeł przychodu, o jakich mowa w art. 12 ust. 1 u.u.p.d.p., dla celów opodatkowania tym podatkiem”.
   
   

Stanowisko Spółki znajduje również potwierdzenie w szeregu interpretacji organów podatkowych, w szczególności:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 3 marca 2014 r. (sygn. ILPB3/423-502/12/14-S/AO);
• Interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 stycznia 2010 r. (sygn. IPPB3/423-746/09-2/PD);
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 kwietnia 2009 r. (IPPB3/423-82/09-2/ER);
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 30 września 2008 r. (IP-PB3-423-1126/08-2/AG);
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 24 czerwca 2008 r. (IP-PB3-423-439/08-5/AG);
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy Z 30 maja 2008 r. (ITPB3/423-185/08/MT).
  
  

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż przekazanie jedynemu udziałowcowi Spółki (tj. „E”) majątku pozostałego po jej likwidacji nie spowoduje powstania po stronie Spółki przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT.

Stanowisko Spółki w zakresie pytania 2.

Stanowisko, zgodnie z którym przekazanie jedynemu udziałowcowi Spółki (tj. „E”) majątku Spółki w ramach jej likwidacji nie spowoduje powstania po stronie „A” przychodu podlegającego opodatkowaniu CIT pozostanie aktualne również na gruncie przepisów ustawy o CIT, które wejdą w życie 1 stycznia 2015 r.

Zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy o CIT, który wejdzie w życie 1 stycznia 2015 r., w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Jak wynika z wyraźnego brzmienia wskazanej regulacji, art. 14a ust. 1 ustawy o CIT będzie znajdować zastosowanie jeżeli spełnione będą łącznie następujące warunki:

1. podatnik dokonuje świadczenia niepieniężnego;
2. wykonanie tego świadczenia niepieniężnego ma na celu wykonanie w całości lub w części zobowiązania tego podatnika.
   
   

W analizowanym przypadku, przekazanie majątku „A” na rzecz „E” nastąpi w związku z likwidacją Spółki, a tym samym, nie sposób uznać, iż czynność ta stanowi świadczenie niepieniężne mające na celu realizację zobowiązania „A” względem „E”.

W związku z powyższym, w opinii Spółki, również na gruncie przepisów ustawy o CIT, które wejdą w życie 1 stycznia 2015 r., transfer majątku „A” na rzecz „E” (jedynego wspólnika Spółki) w związku z likwidacją „A” nie będzie skutkować powstaniem przychodu po stronie „A”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że żaden ze składników majątku Spółki nie był przedmiotem wkładu niepieniężnego w postaci przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Obecnie Wspólnicy rozważają zmianę struktury własnościowej Spółki poprzez przeprowadzenie tzw. „wymiany udziałów”, tj. transakcji zakładającej wniesienie udziałów posiadanych w „A” w drodze wkładu niepieniężnego do innej spółki kapitałowej z siedzibą na terytorium Polski (dalej: „E”). Na skutek rozważanej transakcji, jedynym wspólnikiem „A” zostanie „E”, a obecni wspólnicy Spółki zostaną udziałowcami „E”. W przyszłości – w zależności od uwarunkowań rynkowych – Spółka będzie mogła zostać rozwiązana/zlikwidowana w trybie przepisów ustawy Kodeks spółek handlowych. W toku postępowania likwidacyjnego, zobowiązania Spółki wobec jej wierzycieli zostaną spłacone ze środków pieniężnych Spółki. Alternatywnie, roszczenia wierzycieli Spółki zostaną zabezpieczone przez „E”, która na moment likwidacji będzie jedynym udziałowcem Spółki i która w toku postępowania likwidacyjnego wstąpi we wszystkie zobowiązania Spółki. Spółka wskazała również, że cały majątek „A” na moment likwidacji zostanie przekazany udziałowcowi Spółki, tj. „E”.

Tryb likwidacji spółek z ograniczoną odpowiedzialnością został uregulowany przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 1030 ze zm.).

Zgodnie z art. 272 tej ustawy: rozwiązanie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością następuje po przeprowadzeniu likwidacji, z chwilą wykreślenia spółki z rejestru. Natomiast w myśl art. 282 § 1 ww. ustawy: likwidatorzy powinni zakończyć interesy bieżące spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki (czynności likwidacyjne) (…).

Stosownie do art. 286 § 1 i 2 Kodeksu spółek handlowych: podział między wspólników majątku pozostałego po zaspokojeniu lub zabezpieczeniu wierzycieli mogący nastąpić po upływie 6 miesięcy od daty ogłoszenia o otwarciu likwidacji i wezwaniu wierzycieli, następuje, co do zasady proporcjonalnie do udziałów. Jednakże jak stanowi § 3 niniejszego przepisu: umowa spółki może określać inne zasady podziału majątku.

Dopuszczalne jest zatem – w przypadku likwidacji spółki z ograniczoną odpowiedzialnością –przeniesienie prawa własności do składników majątkowych likwidowanej spółki na jej udziałowców.

Ocena skutków podatkowych po stronie Spółki przekazującej ten majątek wymaga ustalenia, czy po jej stronie powstanie przychód podatkowy, czy też nie.

Odpowiedź na pytanie nr 1.

Wykaz zdarzeń uznanych przez ustawodawcę za przychody u podatników podatku dochodowego od osób prawnych zawiera art. 12 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.). Choć przepis ten w ust. 1 nie wymienia przekazania przez likwidowaną spółkę jej majątku na rzecz udziałowców jako zdarzenia rodzącego taki przychód, to jednak należy wskazać, że katalog wymienionych w tym przepisie zdarzeń rodzących przychód nie stanowi numerus clausus, a więc nie ma charakteru wyczerpującego, lecz jedynie przykładowy. Świadczy o tym użycie przez ustawodawcę w art. 12 ust. 1 sformułowania, że przychodami są „w szczególności” zdarzenia gospodarcze w przepisie tym wymienione, tj. m.in. otrzymane pieniądze, wartość umorzonych zobowiązań itd.

Jakkolwiek przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają wprost, że przeniesienie praw własności składników majątkowych w drodze likwidacji Spółki rodzi przychód podatkowy po stronie Spółki, na gruncie powołanej ustawy, zdarzenie to należy traktować na równi ze zbyciem tych praw.

Zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r.: za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż na dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.
   
   

Jednocześnie sposób ustalania wielkości przychodu będącego następstwem zbywania rzeczy lub praw majątkowych, a więc przenoszenia własności takich rzeczy lub praw majątkowych, wskazuje art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Stanowi on w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2014 r., że przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 i 5, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Należy wskazać, że pojęcie „zbycie” nie oznacza tylko umowy sprzedaży w rozumieniu Kodeksu cywilnego, w której z jednej strony następuje wydanie rzeczy, a z drugiej zapłata ceny, tj. określonej kwoty pieniężnej. Cena nie zawsze musi być wyrażona w pieniądzu. Może również przybrać postać zwolnienia danego podmiotu (dłużnika) z ciążących na nim zobowiązań wobec innego podmiotu.

W przedstawionym zdarzeniu przyszłym likwidacja Spółki i przekazanie jej składników majątkowych jedynemu udziałowcowi, któremu przysługuje takie uprawnienie, skutkuje powstaniem zobowiązania Spółki do zaspokojenia roszczeń tego udziałowca o przekazanie tych składników. Wykonanie zobowiązania w formie przeniesienia przez Spółkę prawa własności składników majątkowych prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania Spółki. W ten sposób Spółka jako dłużnik zwolni się z długu, a ww. prawa własności będą przysługiwały udziałowcowi. Prowadzi to do powstania po stronie Spółki przychodu na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przeniesienie praw własności w drodze likwidacji Spółki należy bowiem traktować na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na równi ze zbyciem tych praw. Należy zauważyć, że z punktu widzenia konsekwencji podatkowych sytuacja jest taka sama, jak ta, w której Spółka dokonałaby odpłatnego zbycia składników majątkowych, tym samym osiągnęłaby przychód do opodatkowania, a następnie środki pieniężne z tego zbycia przekazałaby uprawnionemu udziałowcowi. Uznanie, że przeniesienie w wyniku likwidacji spółki kapitałowej prawa własności do składników majątkowych należy traktować na równi z wypłatą środków pieniężnych spowodowałoby nierówne traktowanie podatników. Podatnik, który najpierw dokonuje sprzedaży składników majątkowych, a następnie reguluje swoje zobowiązania z tytułu likwidacji swojego przedsiębiorstwa byłby opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast podatnik, który bezpośrednio w ww. drodze przeniósł własność składników majątkowych, nie osiągnąłby żadnego przychodu.

W świetle powyższych stwierdzeń nie sposób uznać za zasadne stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku, w którym podniesiono m.in.: „W szczególności, przekazanie majątku w związku z likwidacją nie będzie związane z wypłatą na rzecz „A” wynagrodzenia/rekompensaty w jakiejkolwiek formie. Przeprowadzenie likwidacji ma na celu zakończenie działalności Spółki, a nie generowanie przychodów”.

Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia należy stwierdzić, że w związku z przekazaniem składników majątkowych likwidowanej Spółki w drodze przeniesienia na jej udziałowca praw własności do tych składników powstanie po stronie Spółki przychód z odpłatnego zbycia praw rozpoznany na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z zastrzeżeniem art. 14 ust. 1 tej ustawy.

Reasumując – wydanie jedynemu udziałowcowi majątku „A” w związku z likwidacją Spółki spowoduje powstanie po stronie „A” przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Odpowiedź na pytanie nr 2.

Stosownie do art. 14a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wprowadzonego ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r., poz. 1328): w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia. Jeżeli jednak wartość rynkowa świadczenia niepieniężnego jest wyższa niż wysokość zobowiązania uregulowanego tym świadczeniem, przychód ten określa się w wysokości wartości rynkowej świadczenia niepieniężnego. Przepisy art. 14 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Należy podkreślić, że wprowadzenie tego przepisu – według uzasadnienia projektu – miało na celu doprecyzowanie przepisów ustawy, nie zaś formułowanie nowej zasady postępowania przy tego rodzaju sprawach. W szczególności w uzasadnieniu przedmiotowego projektu wskazano, że: „(…) przyczyną podjęcia kwestii ustalania wartości przychodów i kosztów świadczeń w naturze jest niejednolita linia orzecznicza sądów administracyjnych w sprawach dotyczących m.in. skutków podatkowych występujących po stronie spółki w związku z regulowaniem w formie rzeczowej zobowiązań wobec wspólnika z tytułu należnej dywidendy, umorzenia udziałów, likwidacji spółki”. Konsekwencją przyjęcia poglądu o doprecyzowującym charakterze ingerencji prawodawcy jest uznanie, że stan prawny – mimo nowelizacji – nie uległ zmianie.

Na podstawie art. 14 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2015 r.: przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej.

Na podstawie powyższych przepisów należy stwierdzić, że w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2015 r. przekazanie składników majątkowych Spółki jej jedynemu wspólnikowi w związku z likwidacją Spółki będzie wiązało się z powstaniem przychodu po stronie Spółki na podstawie art. 14a ustawy o podatku dochodowym do osób prawnych.

Reasumując – na gruncie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, które weszły w życie 1 stycznia 2015 r., w związku z wydaniem jedynemu udziałowcowi majątku likwidacyjnego „A” również powstanie po stronie „A” przychód podatkowy.

Jednocześnie należy wskazać, że powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości niniejszej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że – zdaniem Organu podatkowego – tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w niniejszym postępowaniu. W odniesieniu natomiast do powołanych przez Spółkę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację. Odwołanie się do publikacji podatkowej, jako że co do zasady nie stanowi ona źródła prawa, również nie jest wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.