Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-781/14-4/AS
z 13 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2014 r. (data wpływu 18 sierpnia 2014 r.) oraz piśmie uzupełniającym z dnia 30 października 2014 r. (data wpływu 3 listopada 2014 r.) na wezwanie Nr IPPB5/423-781/14-2/AS z dnia 24 października 2014 r. (data odbioru 28 października 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zarządzaniem Funduszem Pożyczkowym Wspierania Innowacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zarządzaniem Funduszem Pożyczkowym Wspierania Innowacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest państwową osobą prawną, (...) realizuje zadania z zakresu administracji rządowej, które zostały określone dla niej w programach rozwoju gospodarki, w szczególności w zakresie wspierania: przedsiębiorców oraz osób zamierzających podjąć działalność gospodarczą, eksportu, rozwoju regionalnego, działalności innowacyjnej, tworzenia nowych miejsc pracy, przeciwdziałania bezrobociu i rozwoju zasobów ludzkich oraz rozwoju potencjału adaptacyjnego przedsiębiorców.

Wnioskodawca uczestniczy w realizacji programów operacyjnych, o których mowa w ustawie z dnia 20 kwietnia 2004 r. o Narodowym Planie Rozwoju (Dz. U. Nr 116, poz. 1206, z późn. zm.) oraz w ustawie z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. Nr 227, poz. 1658 oraz z 2007 r. Dz. U. Nr 140, poz. 984) jako instytucja wdrażająca (instytucja pośrednicząca II stopnia) albo pośrednicząca, udzielająca pomocy finansowej beneficjentom oraz jako beneficjent.

Wnioskodawca nie podejmuje działań, których celem jest osiągnięcie zysku.

Przychodami Wnioskodawcy są:

1. dotacje celowe z budżetu państwa przeznaczone na realizację zadań Wnioskodawcy, w tym na współfinansowanie programów i projektów finansowanych z udziałem środków europejskich, jak również na finansowanie lub dofinansowanie inwestycji Wnioskodawcy,
2. środki pochodzące z funduszy przedakcesyjnych Unii Europejskiej, przeznaczone na realizację zadań Wnioskodawcy,
3. dotacje podmiotowe z budżetu państwa przeznaczone na pokrycie bieżących kosztów zarządzania realizowanymi przez Wnioskodawcę zadaniami,
4. odsetki od wolnych środków przekazanych w depozyt zgodnie z przepisami o finansach publicznych;
5. przychody z tytułu odpłatności za usługi świadczone przez Wnioskodawcę lub wydawane przez nią publikacje,
6. przychody z tytułu przekazania środków, o których mowa w art. 34d ust. 4 ustawy z dnia 8 maja 1997 r. o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez Skarb Państwa oraz niektóre osoby prawne (Dz. U. z 2003 r. Nr 174, poz. 1689, z późn. zm.),
7. przychody z innych tytułów.
   
   

W 2013 roku pomiędzy Ministrem Gospodarki, a Wnioskodawcą została zawarta umowa o dofinansowanie projektu pilotażowego (...) (kopia umowy oraz dwóch aneksów w załączeniu), przedmiotem której jest udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek potencjalnym pożyczkobiorcom na podstawie zawartych umów.

W ramach działania Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji wyodrębnić można dwa rodzaje przychodów:

• niepodatkowe, związane z otrzymywaniem z Ministerstwa Gospodarki transz środków na wypłatę pożyczek dla pożyczkobiorców oraz
• podatkowe, stanowiące odsetki od środków zgromadzonych na rachunku bankowym, jak również otrzymane odsetki umowne i karne od pożyczkobiorców.
  
  

Działalność Funduszu generuje koszty związane z jego obsługą, tj.: koszty czynszu, wynagrodzeń, delegacji oraz inne koszty nabywanych usług niezbędnych dla prawidłowego działania Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji. Ponoszone koszty zarządzania dotyczą tylko i wyłącznie przedmiotowego Funduszu i można je wprost do niego przypisać,

W uzupełnieniu do wniosku ORD-IN Spółka doprecyzowała, że:

Podmiotami zaangażowanymi w projekt „Utworzenie i dokapitalizowanie Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji” (dalej: „Projekt”), są:

• Instytucja Zarządzająca (IZ) - minister właściwy do spraw rozwoju regionalnego.
  

• Instytucja Pośrednicząca (IP) - minister właściwy do spraw gospodarki,
  

• Beneficjent – Wnioskodawca.
  
  
  

Zgodnie z zapisami umowy o dofinansowanie z 18 czerwca 2013 r., Wnioskodawca jest zobowiązany do wyodrębnienia księgowego Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji i do udzielania ze środków tego Funduszu pożyczek.

Dofinansowanie na realizację Projektu składa się ze środków:

• Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (do 85% kwoty dofinansowania),
  

• dotacji celowej (do 15% kwoty dofinansowania).
  
  
  

Projekt polega na utworzeniu Funduszu Pożyczkowego, który udziela pożyczek mikro- i małym przedsiębiorstwom na realizację przedsięwzięć o charakterze innowacyjnym.

Zadania Wnioskodawcy w Projekcie:

• organizacja i nabór wniosków o udzielenie pożyczki,
  

• ocena wniosków o udzielenie pożyczki,
  

• przygotowywanie i podpisywanie umów pożyczek,
  

• monitoring realizacji i rozliczenia umów pożyczek,
  

• prowadzenie działań promocyjnych dotyczących projektu.
  
  
  

Wydatkami kwalifikowalnymi w ramach Projektu są:

• udzielone pożyczki,
  

• koszty zarządzania Funduszem Pożyczkowym (koszty te nie mogą przekraczać średniorocznie wartości 3% wkładu wniesionego na rachunek projektowy),
  

• wydatki na opłacenie podatku VAT.
  
  
  

Na koszty zarządzania Funduszem składają się:

• koszty wynajmu powierzchni biurowej,
  

• opłaty za telefon, Internet, usługi pocztowe, kurierskie, opłaty skarbowe i notarialne, BHP,
  

• koszty usług bankowych,
  

• koszty ubezpieczeń majątkowych,
  

• koszty materiałów biurowych i eksploatacyjnych,
  

• koszty wynagrodzeń (wraz z pozapłacowymi kosztami pracy) personelu zatrudnionego wyłącznie do realizacji Projektu,
  

• delegacje krajowe i zagraniczne,
  

• udział w konferencjach, warsztatach, seminariach, szkolenia,
  

• zakup usług zewnętrznych (audyt finansowy, usługi prawne, doradcze, eksperckie, drukarskie, usługi stworzenia oraz utrzymania domen i portali),
  

• wydatki na zakup lub leasing środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,
  

• wydatki na działania informacyjne i promocyjne,
  

• koszty związane z gromadzeniem, przetwarzaniem i analizowaniem danych,
  

• koszty zakupu dostępu do baz danych,
  

• wydatki związane z archiwizacją dokumentów,
  

• wydatki związane z ewaluacją projektu,
  

• wydatki związane z naborem i oceną wniosków o udzielenie pożyczek,
  

• wydatki związane z monitoringiem i kontrolą,
  

• wydatki związane z windykacją niespłaconych pożyczek.
  
  
  

Wydatki związane z obsługą Funduszu, Wnioskodawca pokrywa ze środków pochodzących z odsetek bankowych narosłych na rachunku bankowym, na którym znajdują się środki Funduszu oraz ze środków pochodzących z odsetek umownych i karnych zwracanych przez pożyczkobiorców Funduszu. W przypadku, gdy środki pochodzące z odsetek będą niewystarczające na pokrycie kosztów zarządzania Funduszem, koszty te zostaną pokryte ze środków Funduszu, tj. dofinansowania.

Fundusz nie pełni działalności komercyjnej, a Wnioskodawca nie otrzymuje dodatkowego wynagrodzenia za obsługę Funduszu.

Wnioskodawca ponadto załączył kopię umowy zawartej z Ministerstwem Gospodarki wraz z aneksem nr 1 i 2.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z zarządzaniem Funduszem stanowią podatkowe koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty ponoszone w związku z działalnością Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji, tzw. koszty zarządzania, stanowią w całości podatkowe koszty uzyskania przychodu.

Wnioskodawca uzyskuje z zarządzania Funduszem przychody podatkowe w postaci odsetek od zgromadzonych środków na rachunku bankowym oraz odsetki umowne i karne od pożyczkobiorców. W trakcie realizacji Projektu mamy do czynienia tylko z przychodami podatkowymi bez przychodów korzystających ze zwolnienia. Fakt otrzymywania z Ministerstwa Gospodarki przez Fundusz Pożyczkowy Wspierania Innowacji transz dotacji zwolnionej z podatku dochodowego nie ma wpływu na to rozliczenie. Zarządzanie Funduszem jest bowiem konieczne dla udzielenia pożyczek i gospodarowania Funduszem Pożyczkowym, a nie dla otrzymania środków na ten Fundusz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zarządzaniem Funduszem Pożyczkowym Wspierania Innowacji, jest nieprawidłowe.

Tytułem wstępu należy wskazać, że Program Operacyjny „Innowacyjna Gospodarka”, zgodnie ze wstępnym projektem Narodowych Strategicznych Ram Odniesienia (NSRO), przyjętym w dniu 14 lutego 2006 r. przez Radę Ministrów, stanowi jeden z programów operacyjnych będących podstawowym narzędziem do osiągnięcia założonych w niej celów przy wykorzystaniu środków Funduszu Spójności i Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego.

W ramach Osi priorytetowej 3 – „Kapitał dla innowacji”, która ma ułatwić dostęp do finansowania innowacyjnych przedsięwzięć podejmowanych przez małe i średnie przedsiębiorstwa, realizowany jest m.in. projekt pilotażowy pt. „Utworzenie i dokapitalizowanie Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji”, którego celem jest udzielanie przez Wnioskodawcę pożyczek potencjalnym pożyczkobiorcom na podstawie zawartych umów na realizację przedsięwzięć o charakterze innowacyjnym.

(...)

Należy zauważyć, że Wnioskodawca – jako państwowa osoba prawna – jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.).

Podkreślenia przy tym wymaga fakt, że czym innym jest kwalifikacja wydatków pod względem podatkowym, a czym innym na potrzeby Projektu, w którym uczestniczy Wnioskodawca.

Ogólnie rzecz biorąc „Projekt” to przedsięwzięcie, które ma swój określony cel, budżet i ramy czasowe, realizowane przez daną grupę osób.

O projekcie europejskim mówimy wtedy, gdy przy jego realizacji zaangażowane są środki z Unii Europejskiej bądź - jak ma to miejsce w rozpatrywanej sprawie – środki pomocowe z Funduszu Spójności Unii Europejskiej w formie bezzwrotnej dotacji z Programu Operacyjnego „Innowacyjna Gospodarka” i kiedy poprzez swoje cele czy rezultaty nabiera on także wymiaru europejskiego.

Budżet projektu europejskiego budowany jest w podziale na koszty kwalifikowane (tj. kwalifikujące się do refundacji) i niekwalifikowane oraz szczegółowe podkategorie, zgodnie z kryteriami określonymi w konkretnym programie, w ramach którego jest on finansowany.

Ustalenie, jakie wydatki i na jakich warunkach można uznać za kwalifikujące się do refundacji jest jednym z podstawowych aspektów ubiegania się o fundusze europejskie.

Nie wszystkie wydatki mogą być objęte wsparciem. Ich zakres zależy od programu, z którego beneficjent chce skorzystać i od konkretnego działania.

Kwalifikowalność wydatków oznacza, że dany wydatek jest niezbędny do wykonania projektu i bezpośrednio jest z nim związany. Kategorie wydatków kwalifikowanych muszą być ściśle powiązane z projektami, które kwalifikują się do objęcia wsparciem w ramach danego działania stanowiącego element programu operacyjnego. Należy to rozumieć w ten sposób, że kwalifikowalność wydatków ściśle wiąże się z kwalifikowalnością projektów, tzn. wydatek jest kwalifikowalny, jeśli został poniesiony w ramach projektu kwalifikującego się do wsparcia. Są to tylko ogólne reguły dotyczące kwalifikowalności wydatków. Obok nich istnieje szereg zasad szczególnych, które określone są w wytycznych dotyczących kwalifikowania wydatków w ramach danego Programu Operacyjnego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać celowość wydatku, tj. istnienie związku przyczynowego pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Aby wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
  

• został właściwie udokumentowany,
  

• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  
  

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu enumeratywnie wymienionych we wskazanym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. W szczególności zaś wydatki poniesione w celu uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu), względnie w celu uniknięcia ryzyka wystąpienia strat, bądź znacznego zmniejszenia uzyskiwanych dotąd dochodów.

Warunkiem formalnoprawnym zakwalifikowania wydatków do podatkowych kosztów uzyskania przychodów jest ponadto właściwe udokumentowanie faktu poniesienia danego wydatku. Należy także wskazać, że wykazanie związku poniesionych kosztów z prowadzoną działalnością oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiąganych przychodów, obciąża Wnioskodawcę.

W oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny i przywołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że wydatki związane z zarządzaniem Funduszem Pożyczkowym Wspierania Innowacji stanowiące – jak wskazał sam Wnioskodawca – kwalifikowane koszty Projektu, tj.:

• koszty wynajmu powierzchni biurowej,
  

• opłaty za telefon, Internet, usługi pocztowe, kurierskie, opłaty skarbowe i notarialne, BHP,
  

• koszty usług bankowych,
  

• koszty ubezpieczeń majątkowych,
  

• koszty materiałów biurowych i eksploatacyjnych,
  

• koszty wynagrodzeń (wraz z pozapłacowymi kosztami pracy) personelu zatrudnionego wyłącznie do realizacji Projektu,
  

• delegacje krajowe i zagraniczne,
  

• udział w konferencjach, warsztatach, seminariach, szkolenia,
  

• zakup usług zewnętrznych (audyt finansowy, usługi prawne, doradcze, eksperckie, drukarskie, usługi stworzenia oraz utrzymania domen i portali),
  

• wydatki na zakup lub leasing środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych,
  

• wydatki na działania informacyjne i promocyjne,
  

• koszty związane z gromadzeniem, przetwarzaniem i analizowaniem danych,
  

• koszty zakupu dostępu do baz danych,
  

• wydatki związane z archiwizacją dokumentów,
  

• wydatki związane z ewaluacją projektu,
  

• wydatki związane z naborem i oceną wniosków o udzielenie pożyczek,
  

• wydatki związane z monitoringiem i kontrolą,
  

• wydatki związane z windykacją niespłaconych pożyczek,
  

ponoszone są przez Wnioskodawcę jako Beneficjenta w związku z realizacją Projektu i obsługą niezbędną do prawidłowego działania Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji.

Pomimo tego, że – jak wskazał Wnioskodawca – wydatki związane z kosztami zarządzania Funduszem Pożyczkowym „pokrywane są ze środków pochodzących z odsetek bankowych narosłych na rachunku bankowym, na którym znajdują się środki Funduszu oraz ze środków pochodzących z odsetek umownych i karnych zwracanych przez pożyczkobiorców Funduszu. W przypadku gdy środki pochodzące z odsetek będą niewystarczające na pokrycie kosztów zarządzania Funduszem, koszty te zostaną pokryte ze środków Funduszu, tj. dofinansowania”, to źródłem ich finansowania jest otrzymywane dofinansowanie.

W tym miejscu należy wskazać na art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Zawarte w powołanym przepisie sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” dotyczy także wydatków, które zostały najpierw poniesione, a dopiero później zrefundowane.

Należy zauważyć, że charakteru wydatków uznanych jako koszty kwalifikowane Projektu podlegających refundacji środkami pomocowymi nie zmienia opisany przez Wnioskodawcę sposób pokrywania poszczególnych wydatków związanych z kosztami zarządzania Funduszem pożyczkowym ze środków pochodzących z odsetek bankowych narosłych na rachunku bankowym, na którym znajdują się środki Funduszu oraz ze środków pochodzących z odsetek umownych i karnych zwracanych przez pożyczkobiorców Funduszu lub – w przypadku, gdy środki pochodzące z odsetek będą niewystarczające na pokrycie kosztów zarządzania Funduszem – ze środków Funduszu, tj. dofinansowania.

Wydatki związane z obsługą Funduszu ponoszone są bowiem przez Wnioskodawcę jako Beneficjenta w związku z realizacją Projektu.

Konsekwencją zwolnienia od podatku środków otrzymywanych przez Wnioskodawcę na realizację projektu pilotażowego „Utworzenie i dokapitalizowanie Funduszu Pożyczkowego Wspierania Innowacji” jest brak możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków sfinansowanych z tych środków pomocowych. Tym samym nie ma prawnej możliwości, by wydatki kwalifikowane Projektu mogły zostać zaliczone do podatkowych kosztów uzyskania przychodów.

Ponoszone przez Wnioskodawcę określone wydatki związane z zarządzaniem Funduszem Pożyczkowym są ściśle związane z realizacją Projektu jako wydatki kwalifikowalne, zatem nie mogą zostać rozpoznane jako koszty uzyskania przychodu Spółki na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż zostały ujęte w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

Podsumowując, w oparciu o opisany we wniosku stan faktyczny oraz przywołane przepisy prawa należy stwierdzić, że ponoszone przez Wnioskodawcę koszty związane z zarządzaniem Funduszem, stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie stanowią podatkowych kosztów uzyskania przychodu.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z zarządzaniem Funduszem Pożyczkowym Wspierania Innowacji, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.