Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-144/15/AK
z 29 kwietnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. BKIP 9 lutego 2015 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy do odsetek od pożyczek zaciąganych przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej nie będą miały zastosowania ograniczenia w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (stan faktyczny) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 lutego 2015 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w ustalenia, czy do odsetek od pożyczek zaciąganych przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej nie będą miały zastosowania ograniczenia w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

A S.A. jest spółką reprezentującą Podatkową Grupę Kapitałową (dalej: „PGK”) w rozumieniu art. la ust. 3 pkt 4 ustawy o CIT. W skład PGK wchodzą spółki kapitałowe z siedzibą na terytorium Polski (spółki z o.o. i spółki akcyjne), których wspólnym udziałowcem /akcjonariuszem jest wchodząca również w skład PGK A S.A., która posiada ponad 95% udziałów/akcji w kapitale każdej ze spółek wchodzących w skład PGK.

Spółki wchodzące w skład PGK otrzymują pożyczki (w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w związku z art. 16 ust. 7b ustawy o CIT - w tym emisje papierów wartościowych o charakterze dłużnym i inne wymienione w tych regulacjach - dalej jako „pożyczki”). Udzielającym pożyczki również są spółki wchodzące w skład PGK. Podmiotowi udzielającemu daną pożyczkę przysługuje z tego tytułu wynagrodzenie, w szczególności w postaci uzgodnionych odsetek od spółki z PGK, która tę pożyczkę otrzymała.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku niestosowania metody ustalania wartości odsetek niestanowiących kosztów uzyskania przychodu na podstawie art. 15c ustawy o CIT, spółki wchodzące w skład PGK są zobowiązane do stosowania ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów odsetek od opisanych wyżej pożyczek na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, do odsetek od pożyczek zaciąganych przez spółki wchodzące w skład PGK nie mają zastosowania ograniczenia w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT.

Na podstawie art. 16 ust 1 pkt 60 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Jednocześnie na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Powyższe przepisy wprowadzają ograniczenia w możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę lub inny podmiot.

Stąd podstawowym warunkiem stosowania regulacji art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 jest zastosowanie ich do „odsetek od pożyczek udzielonych spółce”.

Zgodnie z art. 4a pkt 21 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce „oznacza to spółkę będącą podatnikiem”. Stąd pojęcie spółki określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 należy odczytać poprzez definicję legalną pojęcia „spółki” określoną w art. 4a pkt 21 ustawy o CIT. Oznacza to, że przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 znajdą zastosowanie do „spółki będącej podatnikiem”. A contrario, jeżeli otrzymującym pożyczkę będzie spółka niebędąca podatnikiem, wspomniane regulacje nie znajdą zastosowania.

Podatnikami CIT są przede wszystkim, zgodnie z przepisem art. 1 ust. 1 ustawy o CIT, osoby prawne i spółki kapitałowe w organizacji. Jednocześnie na podstawie art. la ust. 1 ustawy o CIT, podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej: „podatkowymi grupami kapitałowymi”. Spółki wchodzące w skład PGK nie są podatnikami. Na czas trwania PGK podatnikiem jest bowiem podatkowa grupa kapitałowa. Skoro więc podatnikiem CIT są PGK, to wchodzące w ich skład spółki, na czas trwania PGK, tracą status podatnika CIT. Do wniosku takiego prowadzi przede wszystkim literalna wykładnia przepisu art. 1 i la ustawy o CIT jak i brzmienie pozostałych przepisów ustawy o CIT.

Stanowisko to jest przedmiotem jednolitego orzecznictwa sądów administracyjnych. Przykładowo

• w wyroku NSA z 1 września 2011 r., sygn. II FSK 491/10, w którym sąd wskazał, że: Określenie okresu trwania umowy jest jej obligatoryjnym postanowieniem, bez którego umowa nie zostanie zarejestrowana (art. 1a ust. 3 pkt 3 u.p.d.o.p.). Jest to konieczne, skoro w wyniku zarejestrowania umowy byt uzyskuje nowy podatnik, którego istnienie zależne jest od spełnienia wielu warunków także w okresie trwania umowy. Ponadto w tym okresie spółki wchodzące w skład grupy przestają, dla potrzeb podatku dochodowego odosób prawnych, istnieć jako odrębni podatnicy.
• w wyroku NSA z 4 września 2014 r., sygn. I FSK 1351/13, gdzie sąd stwierdził, że: W tym kontekście wskazać należy, że w myśl art. 1a ust. 1 u.p.do.p. podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego, mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane „podatkowymi grupami kapitałowymi” (PGK). Oznacza to, że na warunkach określonych w art. 1a u.p.d.o.p podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych jest grupa kapitałowa jako całość, a nie poszczególne podmioty (spółki) wchodzące w skład tej grupy, przy czym dochody i straty poszczególnych spółek łączy się ze sobą, spółki nie płacą podatku dochodowego osobno, lecz zbiorczo, co stanowi dla nich korzyść w postaci niższej kwoty podatku dochodowego.
• w wyroku NSA z 18 września 2012 r., sygn. I FSK 617/12, w którym sąd orzekł, że: Z chwilą zarejestrowania PGK powstaje nowy podatnik podatku dochodowego od osób prawnych. Istotą PGK jest odebranie podmiotowości podatkowej w podatku dochodowym od osób prawnych poszczególnym spółkom wchodzącym w jej skład, przy jednoczesnym zachowaniu jej podmiotowości prawnej oraz podatkowej w zakresie pozostałych podatków. Podatnikiem innych podatków w tym podatku od towarów i usług pozostają bowiem nadal poszczególne spółki tworzące PGK.
• takie samo stanowisko jak powyżej zostało przedstawione również w wyroku NSA z 8 marca 2013 r., sygn. I FSK 688/12.
  
  

Wniosek, że na czas trwania PGK spółki wchodzące w skład PGK nie są podatnikami w rozumieniu przepisów ustawy o CIT wynika nie tylko z wyników powyżej zaprezentowanej wykładni literalnej oraz dorobku orzecznictwa, ale także wykładni systemowej oraz celowościowej.

Dla przykładu w tym zakresie można odnieść się do art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, zgodnie z którym zeznanie roczne o wysokości dochodu (straty) w roku podatkowym składa podatnik. W przypadku PGK zeznanie o wysokości dochodu lub straty rocznej składa PGK (poprzez reprezentującą ją spółkę), a nie wchodzące w jej skład wszystkie spółki kapitałowe. Skoro więc obowiązek narzucony na każdego podatnika CIT w czasie trwania PGK obciąża wyłącznie PGK a nie wchodzące w jej skład spółki, to należy przyjąć, że to właśnie PGK na czas jej trwania pełni wyłączną rolę podatnika CIT (a wchodzące w jej skład spółki jedynie generują przychody i koszty uwzględniane w rozliczeniu CIT PGK - zgodnie z art. 7a ustawy o CIT).

Skoro więc podmioty wchodzące w skład PGK tracą na czas trwania PGK status podatnika CIT na rzecz tej PGK, to nie spełniają one w tym okresie definicji „spółki”, o której mowa w przepisie art. 4a pkt 21 ustawy o CIT. To z kolei prowadzi do wniosku, że spółki takie nie są adresatem normy prawnej wynikającej z przepisów CIT o tzw. niedostatecznej kapitalizacji, gdyż przepisy te (art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT) w zakresie podmiotów, którym udzielane są pożyczki odnoszą się jedynie do „spółek”, które na gruncie ustawy o CIT oznaczają spółki będące podatnikami CIT.

Powyższe jest potwierdzane przez wykładnie celowościową. Założeniem opodatkowania PGK jest neutralny wpływ na wynik PGK przychodów i kosztów z transakcji przeprowadzanych w ramach PGK. Stąd w takich przypadkach przychód dokonany przez jedną ze spółek wchodzących w skład PGK powinien odpowiadać kosztowi podatkowemu u drugiej. Z tego powodu prawodawca zdecydował się m.in. na to, by w art. 16 ust. 1 pkt 14 ustawy o CIT umożliwić zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, podczas gdy dokonanie ich pomiędzy innymi podatnikami wyklucza możliwość zaliczenia dokonanej darowizny/ofiary do kosztu uzyskania przychodu. Analogicznie będzie w przypadku regulacji dotyczących tzw. niedostatecznej kapitalizacji, gdzie poprzez stosowanie ich wyłącznie do spółek będących podatnikami wyłączone zostało naruszenie neutralności podatkowej (przychód-koszt) finansowania pożyczkowego w ramach podatkowej grupy kapitałowej

Powyższe jednoznacznie dowodzi, że ograniczenia związane z zaliczaniem do kosztów uzyskania przychodów odsetek od pożyczek, wynikające z przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i pkt 61 ustawy o CIT nie mają zastosowania do odsetek od pożyczek otrzymanych przez spółki tworzące PGK.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, stwierdzam, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Kosztem uzyskania przychodów są również wydatki poniesione w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Zatem, warunkiem uznania wydatku poniesionego przez podatnika za koszt uzyskania przychodów, jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

• wydatek został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 updop.
  
  

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 11 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). W związku z powyższym, zapłacone odsetki stanowią koszty uzyskania przychodów, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m.in. okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 updop.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 60 oraz 61 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów:

• odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni,
• odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.
  
  

Na podstawie art. 16 ust. 7b updop, przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 15c, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę; pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu.

Zgodnie z art. 1a updop, podatnikami mogą być również grupy co najmniej dwóch spółek prawa handlowego mających osobowość prawną, które pozostają w związkach kapitałowych, zwane dalej „podatkowymi grupami kapitałowymi”.

Przepis art. 1a updop zawiera regulacje w zakresie warunków jakie muszą zostać spełnione, aby grupa mogła być uznana za podatkową grupę kapitałową, warunków jakie spełniać powinna umowa podatkowej grupy kapitałowej, zasad i trybu zgłaszania tej umowy naczelnikowi urzędu skarbowego oraz sposobu rejestracji umowy jak i zgłaszania zmian w umowie i możliwych skutków tych zmian oraz kwestie związane ze sposobem rozliczania podatku dochodowego od osób prawnych, w tym zaliczek na ten podatek oraz zasad ustalania odpowiedzialności za zobowiązania podatkowej grupy kapitałowej z tytułu podatku dochodowego należnego za okres obowiązywania umowy. W treści powołanego przepisu nie zostały zawarte żadne, ogólne czy też szczególne zasady ustalania przychodów, kosztów uzyskania przychodów jak i dochodów znamienne, typowe czy też charakterystyczne dla Spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Zgodnie z art. 7a ust. 1 updop, w podatkowych grupach kapitałowych przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym, obliczanym zgodnie z art. 19, jest osiągnięty w roku podatkowym dochód stanowiący nadwyżkę sumy dochodów wszystkich spółek tworzących grupę nad sumą ich strat. Jeżeli za rok podatkowy suma strat przekracza sumę dochodów spółek, różnica stanowi stratę podatkowej grupy kapitałowej. Dochody i straty spółek oblicza się zgodnie z art. 7 ust. 1-3. W myśl art. 7a ust. 2 updop, straty, o której mowa w ust. 1, poniesionej przez podatkową grupę kapitałową nie pokrywa się z dochodu poszczególnych spółek w razie upływu okresu obowiązywania umowy lub po utracie statusu podatkowej grupy kapitałowej, z przyczyn określonych w art. 1a ust. 10. Stosownie do postanowień art. 7a ust. 3 updop, z dochodu podatkowej grupy kapitałowej nie pokrywa się strat spółek wchodzących w skład grupy, poniesionych przez nie w okresie przed powstaniem grupy.

Z treści tego przepisu wynika, że każda ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej podlega przepisom updop. Wszystkie elementy składowe dochodu służące obliczaniu wysokości podatku określa się najpierw na poziomie poszczególnych, wchodzących w skład grupy spółek a następnie tak ustalone dochody lub straty sumuje się na poziomie całej podatkowej grupy kapitałowej. Przepis ten nie dzieli przychodu, dochodu, kosztów uzyskania przychodów na zewnętrzne i wewnętrzne. Oznacza to, że spółki – uczestnicy grupy obowiązane są do uwzględnienia w zakresie ustalania własnego dochodu wszystkich podatkowo zaszłości.

Ustawodawca w sposób wyraźny i wyczerpujący wskazał w updop regulacje, które nie mają zastosowania do ustalania dochodów spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej; są to przepisy dotyczące cen transferowych (art. 11 ust. 8 updop) oraz przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 updop. Jednocześnie wskazać należy na brzmienie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop, z których jasno wynika, że ustawodawca nie wyłączył ich stosowania w odniesieniu do podatkowej grupy kapitałowej.

W przypadku przepisów o tzw. cienkiej kapitalizacji skutek podatkowy ich zastosowania lub braku zastosowania nie będzie jednakowy. Przy zastosowaniu tych przepisów do kosztów podatkowych grupy zostanie zaliczona kwota limitowana tymi przepisami natomiast do przychodów grupy zostanie zaliczona cała kwota odsetek zapłacona, zatem wynik finansowy tej operacji będzie dodatni. Dodać należy, że najważniejszym przywilejem, który uzyskują podatkowe grupy kapitałowe, jest prawo kumulacji strat i dochodów w spółkach tworzących grupę. Przedmiotem opodatkowania jest tu dochód osiągnięty w roku podatkowym, będący nadwyżką dochodów nad sumą strat we wszystkich spółkach tworzących grupę. Dochody i straty spółek określa się zgodnie z zasadami ogólnymi obowiązującymi dla osób prawnych.

Jak wyżej wywiedziono, nie ma żadnych normatywnie uzasadnionych przesłanek aby przyjąć, że przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop nie mają zastosowania do dochodów ustalanych w spółkach wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 14 updop, stanowi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów darowizn i ofiar wszelkiego rodzaju, z wyjątkiem dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową, a także wpłat na rzecz Polskiej Organizacji Turystycznej, z tym że kosztem uzyskania przychodów są koszty wytworzenia lub cena nabycia produktów spożywczych, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku od towarów i usług, przekazanych na rzecz organizacji pożytku publicznego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz.U. z 2010 r. Nr 234, poz. 1536, z późn. zm.), z przeznaczeniem wyłącznie na cele działalności charytatywnej prowadzonej przez te organizacje. Z jego treści wynika zatem wprost, że nie ma on zastosowania do darowizn dokonywanych między spółkami tworzącymi podatkową grupę kapitałową. Jednakże okoliczność ta nie może prowadzić do wniosku, że do podatkowych grup kapitałowych nie mają także zastosowania inne przepisy ograniczające możliwość ujęcia w kosztach podatkowych określonych wydatków.

Skoro ustawodawca uznał, że tylko określonych, jednoznacznie wskazanych przepisów nie stosuje się do ustalania dochodów podatkowej grupy kapitałowej, przy jednoczesnym założeniu, że każda ze spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej podlega przepisom updop (art. 7a updop), to przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop stosuje się dla ustalania dochodu spółek wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowej.

Powyższe stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 października 2014 r. sygn. akt II FSK 2633/12, oddalającym skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 26 lipca 2012 r. sygn. akt III SA/Wa 1833/12.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy do odsetek od pożyczek zaciąganych przez spółki wchodzące w skład podatkowej grupy kapitałowej nie mają zastosowania ograniczenia w zaliczaniu ich do kosztów uzyskania przychodów określone w art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków stwierdzić należy, że nie dotyczą one zastosowania ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 updop w spółkach wchodzących w skład podatkowej grupy kapitałowych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, że w zakresie zdarzenia przyszłego wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.