2015.05.14 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/4510-193/15/KP
z 14 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 17 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 23 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, nierozliczonych do tej pory podatkowo kosztów realizacji II etapu prac wynikających z zawartej umowy, jako kosztów pośrednio zwiazanych z uzyskaniem przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 lutego 2015 r. do tut. Biura wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie prawa zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów, nierozliczonych do tej pory podatkowo kosztów realizacji II etapu prac wynikających z zawartej umowy, jako kosztów pośrednio zwiazanych z uzyskaniem przychodów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) jest polskim rezydentem podatkowym. Spółka podpisała w dniu 22 lipca 2011 r. z Kontrahentem (dalej: „Zamawiający” lub „Kontrahent”) umowę (dalej: „umowa”) o dostawę z uruchomieniem zintegrowanego systemu do spawania laserowego słupów oświetleniowych (dalej: „Linia”). W załączniku do Umowy został określony harmonogram rzeczowo-finansowy, z którego wynikał szczegółowy zakres prac wykonywanych w poszczególnych etapach umowy. Warunkiem zakończenia I etapu, którego rozliczenie nastąpiło w momencie płatności II raty (I rata płatności stanowiła zaliczkę), ze strony Wnioskodawcy było:

dostarczenie gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej zwrotu zaliczki,
dostarczenie wstępnego projektu technologicznego,
dostarczenie szczegółowego projektu technologicznego z integracją urządzeń,
oświadczenie o zatwierdzeniu projektu technologicznego,
dostarczenie DTR i innych dokumentów wg umowy,
bezusterkowy protokół odbioru częściowego.

Do dnia zakończenia II etapu, którego rozliczenie miało nastąpić w momencie płatności III raty Wnioskodawca zobowiązany był do wykonania następujących prac:

dostawa przedmiotu umowy do Zamawiającego,
montaż, testy końcowe, szkolenie i uruchomienie urządzeń u Zamawiającego.

W związku z realizacją prac, wynikających z Umowy zawartej z Zamawiającym, Wnioskodawca ponosił w poszczególnych etapach realizacji umowy następujące koszty:

-Wynagrodzeń pracowników bezpośrednio zaangażowanych w realizację Umowy,

-narzutów na wynagrodzenia pracowników bezpośrednio zaangażowanych w realizację umowy,

-materiałów bezpośrednich,

-usług obróbki obcej,

-delegacji pracowników,

-transportu,

-usług informatycznych, w tym softwarowych,

-usług projektowych, montażowych, elektrycznych,

-najmu na potrzeby realizacji umowy:

hali produkcyjnej,
środka transportu oraz
domu do zakwaterowania pracowników,

-dostawy energii elektrycznej,

-wydziałowe - w tym w szczególności:

koszty wynagrodzeń pracowników pośrednio produkcyjnych,
koszty amortyzacji maszyn.

Ponadto Spółka dokonała odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: „ZFSS”), przy którego kalkulacji uwzględniła pracowników zaangażowanych w realizację umowy. Dnia 25 lipca 2012 r., protokołem odbioru częściowego potwierdzono częściowe wykonanie przedmiotu umowy - zakończenie I etapu. W dniu 28 czerwca 2012 r. Spółka w ramach realizacji II etapu dokonała potwierdzonej protokolarnie dostawy maszyn i w dalszym ciągu realizowała etap II kontraktu ponosząc w związku z tym różnego rodzaju koszty. Spółka działała w dobrej wierze, w ramach podpisanej z Kontrahentem umowy, w celu zrealizowania kontraktu oraz osiągnięcia przychodu i zaplanowanych wcześniej zysków. W szczególności na ten moment Spółka nie posiadała żadnych informacji na temat okoliczności, w następstwie których umowa miałaby nie zostać zrealizowana lub jej pomyślna realizacja mogłaby być zagrożona. W kolejności, w związku z niedostarczeniem przez Zamawiającego półproduktów o parametrach zgodnych ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia, stanowiących integralną część umowy, a tym samym uniemożliwieniem przeprowadzenia pełnego odbioru częściowego, którego elementem były testy wykonania słupów prototypowych, oraz odbioru końcowego, którego warunkiem było wyprodukowanie przez Spółkę z materiału i według wytycznych Zamawiającego słupów, potwierdzające prawidłowość działania i wydajności linii. Spółka 18 grudnia 2012 r. złożyła oświadczenie o odstąpieniu od umowy w trybie przepisu art. 493 § 1 KC, w którym wezwała Zamawiającego do wydania będących jej własnością zmontowanych, zaprogramowanych oraz zintegrowanych ruchomości stanowiących elementy składowe linii.

Zamawiający nie zaakceptował odstąpienia od umowy przez Spółkę. Do tego czasu, jak również później, Spółka nie wystawiła faktury a Zamawiający nie uregulował III raty płatności wynikającej z zawartej umowy. Jednocześnie, w związku z pracami zrealizowanymi w etapie II (za który Spółka nie wystawiła faktury a Zamawiający nie uregulował III raty płatności wynikającej z zawartej umowy) w Spółce pozostały nierozliczone podatkowo koszty realizacji tego etapu. W dniu 10 grudnia 2014 r. strony umowy zawarły ugodę w Sądzie Rejonowym (dalej: „ugoda”). Zgodnie z ugodą Wnioskodawca zobowiązał się do zapłaty solidarnie ze spółką X kosztów ugody. Spółka X powstała po podziale Wnioskodawcy, który dokonał się 7 czerwca 2014 r. W okresie podpisania, realizacji i odstąpienia od umowy z Kontrahentem spółki stanowiły jeden podmiot prawa handlowego. W ramach podpisanej ugody strony zgodnie oświadczyły, że wyczerpuje ona wszelkie wzajemne roszczenia stron objęte, postępowaniem pojednawczym, którego efektem była ugoda oraz wszelkie wzajemne roszczenia stron jakie wynikają lub mogłyby wyniknąć z podpisanej przez strony umowy, w tym także roszczenia powstałe na skutek odstąpienia od umowy. Bezpośrednią przyczyną podpisania ugody (jako konsekwencji wcześniejszego odstąpienia od Umowy), w sytuacji w której Spółka faktycznie nie była stroną winną zaistniałej sytuacji, były następujące okoliczności:

1.w momencie podpisania ugody Spółka była pewna, że nie otrzyma od Zamawiającego III raty płatności wynikającej z umowy; co więcej spodziewała się, że Zamawiający może zdecydować się na złożenie przeciw Spółce pozwu celem wyegzekwowania dla siebie możliwie jak najwyższych korzyści finansowych z tytułu rozwiązania przez stronę umowy;

2.w sytuacji rozpoczęcia się długotrwałego procesu sądowego Spółka poniosłaby dodatkowe, mogące nawet zaważyć na jej przyszłej egzystencji (Spółka jest stosunkowo małym podmiotem gospodarczym), koszty niewspółmierne do wysokości utraconych korzyści i poniesionych innych kosztów (nieuregulowanej III raty płatności z tytułu umowy oraz kosztów ugody) m.in.:

finansowe: koszty sądowe i zastępstwa procesowego, koszty trwania sprawy prowadzonej w Rzeszowie, w tym koszty dojazdów, zakwaterowania i utrzymania,
biznesowe: pogorszenie się lub utrata wizerunku wśród Klientów i Dostawców oraz instytucji finansujących; w szczególności potencjalne pogorszenie się, w związku z toczącym się procesem, pozycji Spółki na rynku było czynnikiem przesądzającym o podpisaniu ugody z Kontrahentem,
niemożność realizacji dalszych kontraktów; pracownicy Spółki zaangażowani w proces nie mogliby realizować swoich bieżących zadań;

3.tym samym, podpisując ugodę, Spółka zapewniła sobie sprzyjające i stabilne warunki kontynuowania swojej działalności;

4.wkrótce po podpisaniu ugody Spółka mogła realizować 2 projekty na łączną sumę 4 mln zł netto.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wprzedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawca ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nierozliczonych do tej pory podatkowo kosztów realizacji II etapu prac wynikającego z zawartej umowy?

Jeśli odpowiedź na powyższe pytanie jest pozytywna to czy właściwym jest rozpoznanie wskazanych kosztów jako pośrednie koszty uzyskania przychodów i ujęcie ich w rozliczeniu podatkowym w momencie ich poniesienia, tj. w dniu, na który Spółka ujęła koszty w księgach rachunkowych, tj. w dniu podpisania ugody a tym samym ostatecznego rozwiązania Umowy?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa CIT”), będzie miał prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów nierozliczonych do tej pory podatkowo kosztów realizacji II etapu prac wynikającego z zawartej umowy. Po pierwsze poniesione przez Wnioskodawcę koszty spełniają przesłankę posiadania związku z przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, po drugie nie zostały one wyłączone z katalogu kosztów podatkowych, na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT. Jednocześnie wskazane koszty stanowią pośrednie koszty podatkowe, które powinny zostać ujęte w rozliczeniu podatkowym w momencie ich poniesienia, tj. w dniu, na który Spółka ujęła koszty w księgach rachunkowych, tj. w dniu podpisania Ugody, a tym samym ostatecznego rozwiązania umowy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów, uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów bądź zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyłączeniem kosztów ujętych w art. 16 ust. 1 tejże Ustawy. Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszelkie wydatki, jeżeli:

koszty zostały poniesione przez podatnika, a więc zostały pokryte z jego zasobów majątkowych,
koszty są definitywne, a więc rzeczywiste, wartość poniesionego wydatku nie została zwrócona,
pozostają w związku z prowadzoną działalnością,
zostały poniesione w celu osiągnięcia, zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów, albo też mogą mieć wpływ na wysokość uzyskanego przychodu,
zostaną należycie udokumentowane,
nie są ujęte w grupie kosztów, nieuznanych za koszt uzyskania przychodów w myśl art. 16 ust. 1 ustawy CIT.

Za koszty uzyskania przychodów należy więc uznać racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki, poniesione w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, mające na celu osiągnięcie, zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Koszty powinny być więc oceniane pod kątem celowości ich ponoszenia. Poniesiony wydatek będzie mógł zostać uznany za koszt uzyskania przychodów, jeśli między tym wydatkiem a uzyskanym przychodem będzie zachodził związek przyczynowo - skutkowy. Sytuacja taka ma miejsce, kiedy osiągnięcie lub zwiększenie przychodu jest możliwe dzięki poniesionemu wydatkowi. Ponadto warunek uznania wydatku za koszt podatkowy zostaje spełniony również wtedy kiedy wydatek przyczynia się do utrzymania źródła przychodów (rezygnacja z poniesienia wydatku mogłaby przyczynić się do wygaśnięcia danego źródła przychodów) albo jego zabezpieczenia (rezygnacja z poniesienia wydatku mogłaby przyczynić się do pogorszenia się jakości źródła przychodów tak, że generowane z niego w przyszłości przychody mogłyby być niższe lub mogłoby w ogóle nie wystąpić). Przy czym za koszt uzyskania przychodu należy uznać wszystkie wydatki, które są ponoszone na źródło przychodów, nawet jeśli ostatecznie okaże się, że wydatki te nie zostały poniesione w celu uzyskania konkretnego przychodu. W kwestii tej jednoznacznie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: „NSA”) w wyroku z 27 stycznia 2003 r. sygn. akt III SA 1652/2001 r. NSA stwierdził, że ustawodawca posługując się zwrotem „wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów” nie posługuje się sformułowaniem „skutek”. Takie, a nie inne sformułowanie ma istotne znaczenie przy analizie pojęcia kosztów uzyskania przychodów na gruncie przepisu art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Czym innym jest bowiem „cel” działania, a czym innym „skutek” będący następstwem tych działań. Przez sformułowanie „w celu” należy zatem rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika będzie miało przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo w postaci osiągnięcia przychodu. Z tych też powodów uznać należy, że brak „skutku” w postaci konkretnego przychodu nie dyskwalifikuje od razu wydatku jako kosztu poniesionego w celu osiągnięcia przychodu. NSA potwierdził, że ustawodawca w przepisie art. 15 ust. 1 ustawy CIT wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodu. Przy czym cel ten powinien być wyraźnie widoczny, a poniesione wydatki powinny go bezpośrednio realizować lub co najmniej powinny zakładać go jako realny. Jednocześnie NSA podkreślił, że nie jest niezbędne osiągnięcie wspomnianego celu. Cel ten należy oceniać w momencie dokonania wydatku a ciężar dowodu działania w określonym celu spoczywa na podatniku. Ponadto, w tym miejscu należy przywołać także uchwałę siedmiu sędziów NSA z 18 czerwca 2007 r., sygn. akt FPS 8/06, w której została dokonana wykładnia językowa art. 15 ust. 1 ustawy CIT. NSA wskazał, że warunkiem zakwalifikowania pewnych wydatków jako tak pojmowanego kosztu jest ich celowe ponoszenie przez podatnika dla osiągnięcia przychodów. Ustawodawca nie przypadkowo posłużył się pojęciem „przychodów”, a nie „przychodu”. Liczba mnoga, w której użyto tego słowa, wskazuje, że aby jakiś wydatek uznać za koszt w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, nie trzeba wykazywać zależności między nim a powstaniem lub powiększeniem konkretnego, poddającego się kwantyfikacji (mierzalnego) przychodu. Niewątpliwie należy się z tym zgodzić. Dominującą bowiem wykładnią w procesie interpretacji przepisów prawa podatkowego musi być wykładnia językowa. Zgodnie z literalnym brzmieniem przepisu dany koszt nie musi być powiązany z jednym, konkretnym przychodem. Gdyby taka była wola ustawodawcy użyłby zwrotu „koszty poniesione w celu uzyskania przychodu”. Ustawodawca nie posłużył się jednak takim sformułowaniem. Jednocześnie pamiętać należy o tym, że kosztem uzyskania przychodów w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 1 ustawy CIT mogą być wszelkie wydatki, których poniesienie jest niezbędne do tego, by w sposób prawidłowy prowadzić działalność gospodarczą. Podobne stanowisko można odnaleźć w literaturze przedmiotu. Ponieważ jednym ze źródeł przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych jest działalność gospodarcza, to wszystkie ponoszone w związku z tą działalnością koszty niebędące kosztami bezpośrednio nakierowanymi na osiągnięcie określonych przychodów (...) należy uznać za koszty ponoszone w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop (Chudzik Mariusz, Komentarz LEX 2007, komentarz do art. 15 ustawy CIT). Za koszt uzyskania przychodu należy więc uznać wszystkie wydatki, które są ponoszone na źródło przychodów rozumiane jako całość (tj. jako działalność gospodarcza), nawet jeśli wydatki te nie będą ponoszone w celu uzyskania konkretnego przychodu. W konsekwencji kosztami uzyskania przychodów będą zarówno te koszty, które pozostają w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i te, które pozostają w związku pośrednim, pod warunkiem, że zostały one poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów, w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów. Ustawodawca w żaden sposób nie dał podstaw do zawężania pojęcia kosztów uzyskania przychodów i zaliczania do nich jedynie wydatków bezpośrednio związanych z konkretnymi przychodami. Dopuszczalność zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków wiążących się z tymi przychodami (źródłem przychodów) jedynie w sposób pośredni jest natomiast powszechnie akceptowana w doktrynie i orzecznictwie sądów oraz organów podatkowych. Co istotne, w tym miejscu wskazać należy na uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego (dalej: „NSA”) z 25 czerwca 2012 r., sygn. akt II FPS 2/12. W uchwale tej NSA stwierdził, że kosztem są także wydatki mające na celu ograniczenie strat. W orzeczeniu tym czytamy, że (...) istotne jest, aby ocena zachowania podatnika, kwalifikującego określony koszt jako koszt podatkowy, dokonywana była również z perspektywy związku tego wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wiedzy o związkach przyczynowych, tj. w tym zakresie, że dany wydatek (koszt) może obiektywnie przyczynić się do realizacji pożądanego celu - osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia jego źródła - co jednak oczywiście nie oznacza, że cel ten zostanie osiągnięty. NSA w powyższej uchwale podkreślił również, że działając w warunkach rynkowych podatnik musi zawsze podejmować racjonalne z jego punktu widzenia, oparte na ekonomicznych analizach i kalkulacjach, działania zmierzające do uzyskania możliwie największej efektywności ekonomicznej. Działania te mogą również polegać na dokonywaniu określonych oszczędności, zmniejszeniu kosztów i wydatków, minimalizowaniu strat z określonych segmentów działalności, czy też eliminowaniu nieopłacalnych przedsięwzięć. Gdyby podatnik działań takich nie podejmował, mógłby nie sprostać konkurencji a prowadzona przez niego działalność mogłaby stać się nierentowna i zacząć przynosić straty. W tym sensie, co do zasady, każde tego rodzaju przedsięwzięcie zmierzające do zapobieżenia powstania takiej sytuacji powinno być postrzegane jako prowadzące do zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów,

a związane z tym koszty, jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Powyższe NSA potwierdził również w wyroku z 26 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 2524/11. Niewątpliwie należy zgodzić się z tym stanowiskiem. W tym miejscu należy z całą mocą wskazać, że Wnioskodawca podjął się realizacji Umowy w celu osiągnięcia przychodów. W trakcie realizacji umowy ponosił on koszty wykonania poszczególnych etapów prac (w tym nierozliczone podatkowo koszty realizacji etapu II). W momencie zarówno przystąpienia do umowy jak również rozpoczęcia jej realizacji Wnioskodawcy nieznane były żadne okoliczności, w następstwie których umowa mogła nie zostać zrealizowana lub jej pomyślna realizacja mogła być zagrożona. Ponadto należy wskazać, że Wnioskodawca na każdym etapie umowy (ofertowanie, podpisanie umowy, poszczególne etapy jej realizacji) dochował wszelkiej staranności w wykonaniu usługi. W szczególności należy wskazać, że to niedopełnienie warunków realizacji umowy przez Zamawiającego (niedostarczenie półproduktów o parametrach zgodnych ze Specyfikacją Istotnych Warunków Zamówienia stanowiących integralną część umowy, a tym samym uniemożliwienie przeprowadzenia pełnego odbioru częściowego, którego elementem były testy wykonania z materiału i według wytycznych Zamawiającego słupów, potwierdzające prawidłowość działania i wydajności linii) było powodem, dla którego Spółka zdecydowała się na odstąpienie od umowy. Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że nierozliczone do tej pory podatkowo koszty realizacji II etapu prac wynikającego z zawartej Umowy, spełniają przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy CIT. Poniesione koszty realizacji Umowy w sytuacji kiedy Spółka nie będzie kontynuować jej realizacji stanowią pośrednie koszty podatkowe. Wynika to m.in. z następujących okoliczności:

Analizowane w przedmiotowym wniosku nierozliczone do tej pory podatkowo koszty realizacji II etapu prac wynikającego z zawartej umowy stanowią w całości koszty realizacji umowy i jako takie nie podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy CIT. W szczególności w zakresie analizowanej grupy kosztów nie znajdują się poszczególne kategorie, które byłyby wyłączone z kosztów na podstawie tego artykułu. Wskazane w niniejszym wniosku nierozliczone do tej pory podatkowo koszty realizacji II etapu prac wynikającego z zawartej umowy stanowią pośrednie koszty podatkowe i jako takie powinny zostać ujęte w rozliczeniu podatkowym w dniu ich poniesienia (art. 15 ust. 4d ustawy CIT). Dniem poniesienia jest co do zasady dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ustawy CIT). W sytuacji Spółki dniem, na który ujęto analizowane wydatki jako koszty w księgach rachunkowych jest dzień podpisania ugody a tym samym ostatecznego rozwiązania umowy. W związku z powyższym dla właściwego określenia momentu rozliczenia podatkowego analizowanych, nierozliczonych do tej pory podatkowo kosztów realizacji II etapu prac wynikających z zawartej umowy Spółka powinna odnieść się do momentu, na który rozliczyła koszty w księgach rachunkowych i w tym samym momencie uznać analizowane koszty za koszty podatkowe. Podsumowując należy stwierdzić, że poniesione i nierozliczone podatkowo przez Spółkę koszty realizacji II etapu prac, w zakresie którego Spółka nie wystawiła i nie wystawi faktury, będą stanowiły koszty podatkowe, w szczególności dlatego, że Spółka zrezygnowała z kontynuacji nieopłacalnego dla niej kontraktu. Spółka podjęła się realizacji umowy w celu osiągnięcia przychodu z każdego etapu jej realizacji i dołożyła wszelkiej staranności aby ten przychód uzyskać. Fakt niezrealizowania umowy do końca nie wynika z zaniedbań Spółki, przeciwnie jest wynikiem dbania o interesy Spółki i jej pomyślność na rynku w przyszłości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji, zgodnie z zadanym we wniosku pytaniem wyznaczającym jej zakres, tut. Organ nie odniósł się do kwestii prawidłowości zachowania się Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym niewystawienia faktury za wykonanie II etapu prac wynikających z zawartej umowy. Również mając na względzie treść zadanego pytania, które dotyczy „nierozliczonych do tej pory podatkowo kosztów realizacji II etapu prac wynikających z zawartej umowy” tut. Organ przyjął, że nie dotyczy ono wynagrodzeń oraz składek na ubezpieczenie społeczne od tych wynagrodzeń, które powinny były zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w momentach wskazanych w art. 15 ust. 4g i 4h ustawy CIT.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin