Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1512/14/SD
z 23 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 15 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 22 grudnia 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze zmianą brzmienia przepisów ustawy o CIT, w zakresie niedostatecznej kapitalizacji należy uznać, że hipotezą normy wynikającej z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 11 ust. 5b ww. ustawy, począwszy od 1 stycznia 2015 r., objęte będą pożyczki udzielane Wnioskodawcy przez Spółkę A - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku ze zmianą brzmienia przepisów ustawy o CIT, w zakresie niedostatecznej kapitalizacji należy uznać, że hipotezą normy wynikającej z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 11 ust. 5b ww. ustawy, począwszy od 1 stycznia 2015 r., objęte będą pożyczki udzielane Wnioskodawcy przez Spółkę A.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług medycznych zarówno na rzecz przedsiębiorców prywatnych, jak i jednostek publicznych (klienci Spółki).

W zaistniałym stanie faktycznym (winno być zdarzeniu przyszłym) Fundusz Inwestycyjny Zamknięty (dalej: „Fundusz”), jest jedynym akcjonariuszem Wnioskodawcy, co oznacza, że posiada 100% akcji w jego kapitale zakładowym. Z kolei Spółka A posiada 100% Certyfikatów Inwestycyjnych w Funduszu, co daje jej 100% głosów na Zgromadzeniu Inwestorów Funduszu. Ten ostatni jest Funduszem utworzonym na podstawie przepisów ustawy z dnia 27 maja 2004 r. o funduszach inwestycyjnych oraz Statutu. Zgodnie ze Statutem, Fundusz emituje wyłącznie Certyfikaty Inwestycyjne, które nie będą oferowane w drodze oferty publicznej, ani dopuszczone do obrotu na rynku regulowanym, ani wprowadzone do alternatywnego systemu obrotu. Certyfikaty Inwestycyjne stanowią tytuł prawny uczestnictwa w Funduszu zamkniętym i są niepodzielnymi papierami wartościowymi imiennymi lub na okaziciela, ucieleśniającymi prawa majątkowe uczestnika Funduszu w postaci określonych wierzytelności pieniężnych oraz prawa korporacyjne (np. prawo głosu na zgromadzeniu inwestorów lub w radzie inwestorów) względem tego Funduszu.

Odnosząc się do znaczenia pojęcia Certyfikatu Inwestycyjnego należy, w opinii Spółki, zwrócić uwagę, że w świetle art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (t.j. Dz.U. 2014 r., poz. 94 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych rozumie się przez to:

1. akcje, prawa poboru w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030, ze zm.), prawa do akcji, warranty subskrypcyjne, kwity depozytowe, obligacje, listy zastawne, certyfikaty inwestycyjne i inne zbywalne papiery wartościowe, w tym inkorporujące prawa majątkowe odpowiadające prawom wynikającym z akcji lub z zaciągnięcia długu, wyemitowane na podstawie właściwych przepisów prawa polskiego lub obcego,
2. inne zbywalne prawa majątkowe, które powstają w wyniku emisji, inkorporujące uprawnienia do nabycia lub objęcia papierów wartościowych określonych w lit. a lub wykonywane poprzez dokonanie rozliczenia pieniężnego (prawa pochodne).
   
   

Oznacza to, w opinii Wnioskodawcy, że Certyfikaty Inwestycyjne nie są pojęciowo tożsame z udziałem czy akcją, o których mowa w ustawach podatkowych, co literalnie wynika z brzmienia tych ustaw.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zmianą brzmienia przepisów ustawy o CIT w zakresie przepisów dotyczących niedostatecznej (cienkiej) kapitalizacji należy uznać, że hipotezą normy wynikającej z przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 11 ust. 5b ww. ustawy, począwszy od 1 stycznia 2015 r., objęte będą pożyczki udzielane Wnioskodawcy przez Spółkę A?

Zdaniem Spółki, z uwagi na fakt, że zgodnie z literalnym brzmieniem przepisów art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851 ze zm., dalej „ustawa o CIT”), wskazuje się na udziały lub akcje określające strukturę własnościową pomiędzy pożyczkodawcą a pożyczkobiorcą, sytuacja, w której Pożyczkodawca (Spółka A) posiada Certyfikaty Inwestycyjne w Funduszu, a ten z kolei posiada akcje w Pożyczkobiorcy (Wnioskodawca) nie jest objęta hipotezą normy wynikającej z ww. przepisów wynikających z ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1328 ze zm.), w zakresie przepisu art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 11 ust. 5b.

Należy w tym miejscu wskazać, że w związku z ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw, art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 otrzymał następujące brzmienie:

• nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o CIT),
• nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez inną spółkę, jeżeli w obu tych spółkach ten sam podmiot bezpośrednio lub pośrednio posiada nie mniej niż po 25% udziałów (akcji), a wartość zadłużenia spółki otrzymującej pożyczkę wobec spółki udzielającej pożyczki oraz wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki otrzymującej pożyczkę, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki otrzymującej pożyczkę - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzając miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni (art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o CIT).
  
  

Jak zauważa Wnioskodawca fundamentalną zmianą jest objęcie zasadami niedostatecznej kapitalizacji zadłużenia od podmiotów powiązanych z dłużnikiem również w sposób pośredni. Pożyczkodawca ma być bowiem podmiotem posiadającym bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) spółki, przy czym zgodnie z brzmieniem przepisu art. 16 ust. 6 ww. ustawy wskaźnik procentowy określa się na podstawie liczby praw głosu (analogicznie jak dotychczas). W tym miejscu należy dodać, że przepis art. 16 ust. 6 ustawy o CIT, nakazuje do określenia wielkości udziału w prawach głosu dla wspólników pośrednich stosować odpowiednio przepis art. 11 ust. 5b. W świetle brzmienia art. 16 ust. 6 ustawy o CIT, wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 60 i 61, posiadanych udziałów (akcji) w spółce określa się na podstawie liczby praw głosu, jakie w związku z posiadanymi udziałami (akcjami) przysługują danemu podmiotowi; przepis art. 11 ust. 5b stosuje się odpowiednio. W przypadku wspólnika spółki, o której mowa w art. 1 ust. 3, niebędącego akcjonariuszem uważa się, że ten wskaźnik procentowy pozostaje spełniony bez względu na wielkość jego udziału w tej spółce.

W obecnym stanie prawnym, w świetle przepisu art. 11 ust. 5b ustawy o CIT wskazuje się, że określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.

Z kolei w przepisie art. 4a pkt 16 ww. ustawy, ustawodawca przedstawił definicję udziału (akcji), który oznacza również ogół praw i obowiązków wspólnika w spółce, o której mowa w art. 1 ust. 3 ww. ustawy.

Mając na uwadze znaczenie wykładni językowej w polskim systemie prawa, zdaniem Wnioskodawcy, należy uznać, że norma prawa wynikająca w przepisu art. 11 ust. 5b ww. ustawy ma zastosowanie tylko i wyłącznie w przypadku posiadania przez Spółkę dosłownie udziału (akcji) w innym podmiocie. Implikuje to konstatację, że fakt posiadania przez Spółkę A Certyfikatów Inwestycyjnych w innym podmiocie, w Funduszu nie jest objęty zakresem podmiotowym i przedmiotowym normy prawnej przepisu art. 11 ww. ustawy. Oznacza to, że pomiędzy Wnioskodawcą, a Spółką A która posiada 100% Certyfikatów Inwestycyjnych w Funduszu nie ma ciągłości struktury własnościowej. Na poparcie tej argumentacji wskazać należy na orzecznictwo sądów administracyjnych.

Zasada prymatu wykładni językowej jest bowiem często deklarowana w orzeczeniach Naczelnego Sadu Administracyjnego:

• Zgodnie z ukształtowanym poglądem doktryny i stanowiskiem judykatury wykładnia gramatyczna jest podstawowym i stosowanym w pierwszej kolejności rodzajem wykładni (uchwała NSA z 20 maja 2002 r. sygn. akt OPK 20/2, ONSA 2003, nr 1, poz. 1),
• W procesie interpretacji prawa podatkowego znajduje zastosowanie przede wszystkim wykładnia językowa (uchwała NSA z 4 czerwca 2001 r. sygn. akt FPK 5/01, ONSA 2011, nr 4, poz. 160),
• Z uwagi na charakter prawa podatkowego, w tej dziedzinie prawa szczególne znaczenie należy przypisać wykładni językowej. (...) Natomiast w sytuacji, gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych wyników, może być przydatna wykładnia systematyczna (wyrok WSA w Rzeszowie z 9 sierpnia 2004 r. sygn. akt SA/Rz 1824/03, B. Brzeziński, Wykładnia prawa podatkowego, Gdańsk 2013 r.).
  
  

Z uwagi zatem na fakt, że przepisy art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 ustawy o CIT, mówią wprost o udziałach (akcjach) i prawach głosu należy uznać, że zaistniały w sprawie stan faktyczny (winno być zdarzenie przyszłe), w którym Spółka A posiadająca 100% Certyfikatów Inwestycyjnych w Funduszu, który posiada 100% akcji w kapitale zakładowym Wnioskodawcy udziela temu ostatniemu pożyczki, nie będzie objęty hipotezą normy wynikającej ze zmienionych przepisów prawa począwszy od 1 stycznia 2015 r.

Zdaniem Spółki wniosek, że norma prawa określona w przepisie art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w związku z przepisem art. 11 ust. 5b ww. ustawy nie znajdzie zastosowania do Certyfikatów Inwestycyjnych można wyprowadzić także w drodze wykładni systemowej. Zgodnie bowiem z przepisem art. 1 ust. 1 ww. ustawy, reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym dochodów osób prawnych i spółek kapitałowych w organizacji. Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, przepisy ustawy mają również zastosowanie do jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, z wyjątkiem spółek niemających osobowości prawnej, z zastrzeżeniem ust. 1 i 3. Zatem w drodze wykładni systemowej należy stwierdzić, że przepisy art. 16 ust. l pkt 60 i 61 w związku z przepisem art. 11 dotyczą spółek mających osobowość prawną posiadających wyłącznie udziały (akcje) w innych spółkach będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Również w słowniku pojęć, w przepisie art. 4a ww. ustawy, ustawodawca nie wyjaśnia pojęcia Certyfikatu Inwestycyjnego. W opinii Wnioskodawcy oznacza to, że przepisy art. 11 ww. ustawy, nie obejmują swym zakresem certyfikatów inwestycyjnych emitowanych przez fundusze inwestycyjne.

W doktrynie prawa podkreśla się, że:

• odnoszenie się do kontekstu systemowego polega na uzgadnianiu treści interpretowanych przepisów z normatywną zawartością systemu prawa i rozumieniu norm prawnych opartych na idei, że całość systemu określa znaczenie jego fragmentów (uchwała NSA z 18 czerwca 2007 r., sygn. akt II FPS 6/06, ONSA i WSA 2007, nr 5, poz. 110),
• żadnego przepisu ustawy nie można interpretować w oderwaniu od jej pozostałych przepisów (uchwała NSA z dnia 29 maja 2000 r., sygn. akt FPS 2/00, ONSA 2001, nr 1, poz. 2, patrz: B. Brzeziński, Wykładnia prawa podatkowego, Gdańsk 2013).
  
  

Z powyższego wynika, że ww. art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 11 ust. 5b ustawy o CIT, obowiązujące o dnia 1 stycznia 2015 r. powinny być interpretowane zgodnie z ich literalnym brzmieniem z uwzględnieniem pozostałych przepisów ww. ustawy podatkowej.

Podsumowując, należy podkreślić w tym miejscu, że w ustawodawca w art. 11 ust. 5b ww. ustawy, posługuje się wyłącznie pojęciem udziału. Natomiast w ww. art. 4a pkt 16 ww. ustawy, definiując pojęcie udziału na gruncie ustawy wspomina także o akcji. Wykładnia językowa i systemowa ww. przepisów implikuje zatem twierdzenie, że pojęcie Certyfikaty Inwestycyjne nie mieści się w kategorii pojęć, o których mowa w ww. przepisach ww. ustawy podatkowej.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Na wstępie wskazać należy, że ustawą z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2014 r. poz. 1328 ze zm.), dokonano szeregu zmian przepisów m.in. ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o pdop”). Skutkiem uchwalenia powyższych zmian była m.in. zmiana przepisów o niedostatecznej kapitalizacji. Z dniem 1 stycznia 2015 r. nowe brzmienie otrzymały art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 16 ust. 7b ustawy o pdop. Zostały dodane również nowe przepisy regulujące ww. kwestię tzn. art. 16 ust. 7g i 7h oraz art. 15c ustawy o pdop. Zmiany te spowodowały, że od 1 stycznia 2015 r. zasady stosowania przepisów o niedostatecznej kapitalizacji, znacznie różnią od tych obowiązujących do 31 grudnia 2014 r.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o pdop, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop.

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 10 lit. a ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę pożyczek (kredytów) z wyjątkiem skapitalizowanych odsetek od tych pożyczek (kredytów). Natomiast stosownie do treści art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów naliczonych, lecz niezapłaconych albo umorzonych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów). Odsetki od pożyczki mogą więc zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów dopiero w momencie ich faktycznej zapłaty lub kapitalizacji, jednak pod warunkiem, że nie zachodzą m.in. okoliczności, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o pdop.

I tak, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o pdop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek od pożyczek udzielonych spółce przez podmiot posiadający bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki albo udzielonych łącznie przez podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, jeżeli wartość zadłużenia spółki wobec podmiotów posiadających bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) tej spółki, uwzględniającego również zadłużenie z tytułu pożyczek, przekroczy łącznie wartość kapitału własnego spółki - w proporcji, w jakiej wartość zadłużenia przekraczająca wartość kapitału własnego spółki pozostaje do całkowitej kwoty tego zadłużenia wobec tych podmiotów, określonej na ostatni dzień miesiąca poprzedzającego miesiąc zapłaty odsetek od pożyczek; przepisy te stosuje się odpowiednio do spółdzielni, członków spółdzielni oraz funduszu własnego takiej spółdzielni.

Według art. 16 ust. 6 ustawy o pdop, wskaźnik procentowy, o którym mowa w ust. 1 pkt 60, posiadanych udziałów (akcji) w spółce określa się na podstawie liczby praw głosu, jakie w związku z posiadanymi udziałami (akcjami) przysługują danemu podmiotowi; przepis art. 11 ust. 5b stosuje się odpowiednio. Stosownie do art. 11 ust. 5b ustawy o pdop, określając wielkość udziału pośredniego, jaki podmiot posiada w kapitale innego podmiotu, przyjmuje się zasadę, że jeżeli jeden podmiot posiada w kapitale drugiego podmiotu określony udział, a ten drugi posiada taki sam udział w kapitale innego podmiotu, to pierwszy podmiot posiada udział pośredni w kapitale tego innego podmiotu w tej samej wysokości; jeżeli wartości te są różne, za wysokość udziału pośredniego przyjmuje się wartość niższą.

Natomiast przez pożyczkę, o której mowa w ust. 1 pkt 60 i 61 oraz art. 15c, rozumie się każdą umowę, w której dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy; przez pożyczkę tę rozumie się także kredyt, emisję papierów wartościowych o charakterze dłużnym, depozyt nieprawidłowy lub lokatę; pochodnych instrumentów finansowych nie uważa się za pożyczkę w rozumieniu tego przepisu (art. 16 ust. 7b).

Z brzmienia cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o pdop wynika, że przepis ograniczający niedostateczną kapitalizację znajduje zastosowanie do odsetek od pożyczek (kredytów), udzielonych spółce przez określonych pożyczkodawców („pożyczkodawcy kwalifikowani”). Przy czym „kwalifikowani pożyczkodawcy” zostali w ustawie zdefiniowani; takim pożyczkodawcą jest m.in. podmiot, posiadający bezpośrednio lub pośrednio co najmniej 25% udziałów (akcji) tej spółki oraz co najmniej dwa podmioty posiadające łącznie bezpośrednio lub pośrednio nie mniej niż 25% udziałów (akcji) w spółce pożyczkobiorcy.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Fundusz, jest jedynym akcjonariuszem Wnioskodawcy, co oznacza, że posiada 100% akcji w jego kapitale zakładowym. Z kolei Spółka A posiada 100% Certyfikatów Inwestycyjnych w Funduszu, co daje jej 100% głosów na Zgromadzeniu Inwestorów Funduszu. W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym wątpliwości Spółki dotyczą zastosowania art. 16 ust. 1 pkt 60 i 61 w zw. z art. 11 ust. 5b ustawy o pdop, do pożyczek udzielanych Wnioskodawcy przez Spółkę A.

W tym miejscu zauważyć należy, że z brzmienia art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o pdop wynika, że dla oceny wystąpienia przesłanek zastosowania ograniczeń wynikających z tego przepisów należy brać pod uwagę status podmiotu udzielającego pożyczki na dzień zawarcia umowy pożyczki. W przedmiotowej sprawie warunek powyższy został spełniony, bowiem Pożyczkodawca Spółki (Spółka A) w momencie udzielania pożyczki będzie posiadał pośrednio 100% jej udziałów, zatem bez wątpienia będzie stanowił „kwalifikowanego pożyczkodawcę”.

W konsekwencji, w świetle powyższych przepisów oraz w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe wskazać należy, że pożyczki udzielane Wnioskodawcy przez Spółkę A będą podlegały ograniczeniom wskazanym w art. 16 ust. 1 pkt 60 ustawy o pdop.

Reasumując, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.