Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPB1/415-700/14-7/MR
z 10 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2014 r. (data wpływu 2 grudnia 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych związanych z korzystaniem przez Zarządzającego z samochodu służbowego w celu dojazdu z miejsc garażowania do miejsca wykonywania obowiązków służbowych i z powrotem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 13 lutego 2015 r., Nr IPTPB1/415-700/14-2/MR, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 13 lutego 2015 r. (data doręczenia 16 lutego 2015 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 23 lutego 2015 r. (data wpływu 24 lutego 2015 r.), nadanym za pośrednictwem Poczty Polskiej dnia 23 lutego 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, ma zamiar zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie zarządzania Spółką (dalej: Umowa o Zarządzanie). Celem umowy będzie określenie wzajemnych praw i obowiązków stron tak, by skutecznie realizować efektywne zarządzanie w zakresie opisanym w umowie oraz prowadzić do rozwoju Spółki, umacniania jej marki oraz wzrostu jej wartości na rynku.

W myśl postanowień Umowy o Zarządzanie, Wnioskodawcy (dalej zwanemu również: Zarządzającym) będzie przysługiwać wynagrodzenie składające się z części stałej oraz zmiennej (premia).

Umowa o Zarządzenie szczegółowo będzie precyzować obowiązki Zarządzającego, do których należeć będą m.in.:

• prowadzenie spraw Spółki,
  

• uczestnictwo w kolektywnych pracach zarządu Spółki,
  

• osobiste zarządzanie powierzonymi obszarami działalności Spółki,
  

• reprezentacja Spółki wobec organów państwowych, organów samorządu terytorialnego i osób trzecich, zgodnie z obowiązującymi zasadami reprezentacji,
  

• działanie zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, statutem Spółki oraz regulaminami, politykami, procedurami, i innymi aktami wewnętrznymi obowiązującymi w Spółce.
  
  

W Umowie o Zarządzanie zawarty będzie także zapis, zgodnie z którym Zarządzający zobowiązany będzie wykonywać swoje obowiązku w siedzibie Spółki, oraz – w zależności od potrzeb Spółki – w innych miejscach na terytorium Polski i poza jej granicami.

Z kolei do najistotniejszych obowiązków po stronie Spółki będą należeć:

• wypłacanie Zarządzającemu wynagrodzenia oraz pokrywanie, zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa, składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne,
  

• zapewnienie Zarządzającemu środków technicznych niezbędnych do prawidłowego wykonywania przedmiotu umowy, w szczególności:
  • pomieszczeń biurowych,
    
  • obsługi sekretarskiej,
    
  • urządzeń oraz infrastruktury biurowej,
    
  • wyposażenia biurowego oraz środków łączności (w tym telefonu do wykorzystywania na cele wynikające ze świadczenia usług na rzecz Spółki),
    
  • samochodu osobowego do wykorzystywania na cele wynikające ze świadczenia usług na rzecz Spółki,

• udostępnienie Zarządzającemu wszelkich dokumentów Spółki niezbędnych do wykonywania umowy,
  

• ponoszenie kosztów podróży Zarządzającego poza siedzibą Spółki, o ile będą one niezbędne w celu należytego wykonywania usług na rzecz Spółki.
  
  

W Umowie o Zarządzanie sprecyzowane także będzie, że koszty korzystania przez Zarządzającego z urządzeń i świadczeń przysługujących Mu w myśl postanowień tejże umowy będą pokrywane przez Spółkę i nie będą traktowane jako świadczenia na rzecz Zarządzającego. W przypadku ponoszenia przez Zarządzającego jakichkolwiek kosztów niezbędnych dla należytego wykonywania Umowy o Zarządzanie lub związanych z reprezentacją i reklamą Spółki, Spółka zobowiązana będzie do zwrotu takich kosztów Zarządzającemu na podstawie przedstawionych dokumentów.

Odnosząc się z kolei do zobowiązania Zarządzającego, jakim będzie działanie zgodne z obowiązującymi przepisami prawa, statutem Spółki oraz regulaminami, politykami, procedurami i innymi aktami wewnętrznymi obowiązującymi w Spółce, Wnioskodawca zauważa, że jednym z ww. aktów wewnętrznych obowiązujących w Spółce, do przestrzegania którego zobowiązany będzie Zarządzający, będzie instrukcja korzystania z osobowych samochodów służbowych w Spółce.

Zgodnie z ogólnymi zasadami opisanymi w tej instrukcji, użytkownik samochodu (Zarządzający) zobowiązany będzie m.in. do odpowiedniego zabezpieczenia samochodu przed uszkodzeniem lub kradzieżą oraz do parkowania samochodu w miejscach do tego przeznaczonych, a wszelkie zawinione koszty związane z wyrządzeniem szkody lub rażącym niedbalstwem w samochodzie pokrywane będą przez użytkownika (Zarządzającego) na zasadach wynikających z przepisów prawa.

Przekazanie samochodu nastąpi przez Koordynatora ds. floty po podpisaniu z osobą wskazaną jako użytkownik protokołu zdawczo – odbiorczego, zgodnie z którym użytkownik (Zarządzający) zobowiązany będzie do parkowania samochodu w miejscach do tego przeznaczonych, wskazanych przez Koordynatora ds. floty lub miejscu zamieszkania użytkownika.

Dodatkowym argumentem, dla którego Spółka podejmie decyzję o garażowaniu samochodu służbowego w pobliżu miejsca zamieszkania Zarządzającego jest okoliczność, że nie ma możliwości zapewnienia wystarczającej liczby miejsc parkingowych, o odpowiednim standardzie bezpieczeństwa, zlokalizowanych w pobliżu Spółki.

W piśmie z dnia 23 lutego 2015 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano, że:

1. Wnioskodawca zamierza zawrzeć Umowę o Zarządzanie ze spółką kapitałową, w której nie jest i nie będzie pozostawał udziałowcem/wspólnikiem.
2. Do dnia złożenia wniosku Wnioskodawca nie pełni żadnej funkcji w Spółce, z którą zamierza zawrzeć Umowę o Zarządzanie.
3. Wnioskodawca nie jest zatrudniony w Spółce, z którą zamierza zawrzeć Umowę o Zarządzanie na zasadach stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej ani spółdzielczego stosunku pracy.
4. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca dopiero rozważa rozpoczęcie jej prowadzenia. W przyszłości, gdy Wnioskodawca rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej, ustali formę opodatkowania uzyskiwanych w ramach tej działalności przychodów na zasadach wynikających z przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód uzyskiwany z tytułu Umowy o Zarządzanie Wnioskodawca zamierza jednak opodatkowywać nie jako przychód z tytułu działalności gospodarczej, ale jako przychód z działalności wykonywanej osobiście.
5. Wnioskodawca zamierza świadczyć usługi sklasyfikowane w PKD jako „Pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania”.
6. Przychody uzyskiwane z Umowy o Zarządzanie Wnioskodawca zamierza zakwalifikować jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
7. Wnioskodawcy będą zapewnione następujące środki techniczne:
   • pomieszczenia biurowe,
   • obsługa sekretarska,
   • urządzenia oraz infrastruktura biurowa,
   • wyposażenie biurowe oraz środki łączności (w tym telefon do wykorzystywania na cele wynikające ze świadczenia usług na rzecz Spółki),
   • samochód osobowy do wykorzystywania na cele wynikające ze świadczenia usług na rzecz Spółki.
8. Przekazanie samochodu nastąpi przez Koordynatora ds. floty po podpisaniu z osobą wskazaną jako użytkownik protokołu zdawczo – odbiorczego, zgodnie z którym, użytkownik (Zarządzający) zobowiązany będzie do parkowania samochodu w miejscach do tego przeznaczonych wskazanych przez Koordynatora ds. floty lub miejscu zamieszkania użytkownika. Jeśli zatem Koordynator ds. floty w protokole zdawczo-odbiorczym wskaże miejsce parkowania w miejscu zamieszkania Zarządzającego, wówczas Wnioskodawca będzie zobowiązany do garażowania samochodu służbowego w miejscu zamieszkania.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym zapewnienie Zarządzającemu środków technicznych służących prawidłowemu wykonywaniu przedmiotu Umowy o Zarządzanie skutkować powinno rozpoznaniem po stronie Zarządzającego przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
2. Czy przejazdy Zarządzającego na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania samochodem służbowym, przyznanym Zarządzającemu (w okolicznościach, kiedy Zarządzający zobowiązany zostanie do garażowania samochodu w miejscu Jego zamieszkania), będą generować po Jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?
3. Czy przejazdy Zarządzającego na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania samochodem służbowym przyznanym Zarządzającemu (w okolicznościach, kiedy Zarządzający zobowiązany zostanie do garażowania samochodu w miejscu Jego zamieszkania), będą generować po Jego stronie przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, który korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 2 oraz nr 3. Natomiast wniosek w zakresie pytania nr 1 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie odpowiedzi na pytanie nr 2, przejazdy Wnioskodawcy (Zarządzającego) na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania samochodu służbowego przyznanego Zarządzającemu (w okolicznościach, kiedy Zarządzający zobowiązany zostanie do garażowania samochodu w miejscu Jego zamieszkania) nie będą generować po Jego stronie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Omawiając kwestię przejazdu na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania, Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że przejazdy na ww. trasie nie będą wynikać wyłącznie z przyzwolenia Spółki na takie zachowanie, lecz stanowić będą wyraz dbałości o dobro Spółki, a co nawet ważniejsze, stanowić będą przejaw należytego wykonywania przez Zarządzającego Umowy o Zarządzanie. Obowiązująca w Spółce instrukcja (do przestrzegania której zobowiązany będzie również Zarządzający) narzuca takie standardy postępowania wszystkim użytkownikom służbowych samochodów w Spółce.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że przemieszczanie się przez Zarządzającego samochodem służbowym na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania stanowić będzie przejaw wykonywania zobowiązań umownych nałożonych na Zarządzającego przez Spółkę, a co za tym idzie – nie powinno wiązać się z koniecznością rozpoznawania po stronie Zarządzającego przychodu z tego tytułu.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe wynika dodatkowo z faktu, że Zarządzający będzie ponosić odpowiedzialność odszkodowawczą za wszelkie szkody powstałe w samochodzie na skutek niestosowania się do postanowień instrukcji.

Prawidłowość powyższej argumentacji potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 marca 2013 r., Nr IPTPB1/415-771/12-2/MD.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że wyznaczenie miejsca garażowania przydzielonego Mu samochodu służbowego w pobliżu Jego miejsca zamieszkania uzasadnione będzie dodatkowo koniecznością „dysponowania” przez Spółkę kadrą menedżerską pozostającą w stałej gotowości do świadczenia pracy. Rozmiar prowadzonej przez Spółkę działalności, a co za tym idzie mnogość sytuacji wymagających nagłej reakcji ze strony Zarządzającego uzasadnia tym samym przekazanie Zarządzającemu środków transportu do Jego stałej dyspozycji. O ile zatem środki te wykorzystywane będą przez Zarządzającego wyłącznie do przemieszczania się na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania, owo przemieszczanie się postrzegane powinno być jako przejaw wykonywania obowiązków służbowych przez Zarządzającego, a co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, nieuprawnionym byłoby rozpoznawanie po stronie Zarządzającego przychodu z tego tytułu.

Wnioskodawca zauważa również, że decyzja Spółki o wyznaczeniu miejsca garażowania samochodu służbowego w pobliżu miejsca zamieszkania Zarządzającego wyniknie z uwagi na brak możliwości zapewnienia wystarczającej liczby miejsc parkingowych, o odpowiednim standardzie bezpieczeństwa, zlokalizowanych w pobliżu Spółki.

W świetle powyższego, przemieszczanie się Zarządzającego na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania stanowić będzie jedynie wyraz działania na polecenie i na rzecz Spółki. Co za tym idzie, rozpoznanie po stronie Zarządzającego przychodu z tego tytułu stałoby w rażącej sprzeczności z zasadą sprawiedliwości podatkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie odpowiedzi na pytanie nr 3, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, przejazdy Zarządzającego na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania samochodem służbowym przyznanym Zarządzającemu (w okolicznościach, kiedy Zarządzający zobowiązany zostanie do garażowania samochodu w miejscu Jego zamieszkania) nie będą generować po Jego stronie w ogóle przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie nie będzie uzasadnionym stosowanie zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że przejazdy Zarządzającego na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania nie będą wynikać wyłącznie z przyzwolenia Spółki na takie zachowanie, lecz stanowić będą wyraz dbałości o dobro Spółki oraz przejaw należytego wykonywania przez Zarządzającego Umowy o Zarządzanie. Obowiązująca w Spółce instrukcja (do przestrzegania której zobowiązany będzie również Zarządzający) narzuca takie standardy postępowania wszystkim użytkownikom służbowych samochodów w Spółce.

W świetle powyższego Wnioskodawca stwierdza, że przemieszczanie się przez Niego samochodem służbowym na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania stanowić będzie przejaw wykonywania zobowiązań umownych nałożonych na Niego przez Spółkę, a co za tym idzie nie powinno wiązać się z koniecznością rozpoznawania po Jego stronie przychodu z tego tytułu.

W ocenie Wnioskodawcy, powyższe wynika dodatkowo z faktu, że będzie ponosił odpowiedzialność odszkodowawczą za wszelkie szkody powstałe w samochodzie na skutek niestosowania się do postanowień instrukcji.

Prawidłowość powyższej argumentacji potwierdza m.in. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 18 marca 2013 r., Nr IPTPB1/415-771/12-2/MD.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że wyznaczenie miejsca garażowania przydzielonego Mu samochodu służbowego w pobliżu Jego miejsca zamieszkania uzasadnione będzie dodatkowo koniecznością „dysponowania” przez Spółkę kadrą menedżerską, pozostającą w stałej gotowości do świadczenia pracy. Rozmiar prowadzonej przez Spółkę działalności, a co za tym idzie mnogość sytuacji wymagających nagłej reakcji ze strony Zarządzającego, uzasadnia tym samym przekazanie Zarządzającemu środków transportu do Jego stałej dyspozycji.

O ile zatem środki te wykorzystywane będą przez Zarządzającego wyłącznie do przemieszczania się na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania owo przemieszczanie się postrzegane powinno być jako przejaw wykonywania obowiązków służbowych przez Zarządzającego, a co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, nieuprawnionym byłoby rozpoznawanie po Jego stronie przychodu z tego tytułu.

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikom do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności w przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Ustęp 13, o którym mowa powyżej, stanowi z kolei, że otrzymane diety i należności za czas podróży, aby korzystały ze zwolnienia:

1. nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów po stronie osób otrzymujących oraz
2. muszą spełniać dodatkowo jeden z następujących warunków:
   • zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub
   • zostały poniesione w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie odrębnych ustaw lub
   • zostały poniesione przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane lub
   • zostały poniesione przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   
   

Z zestawienia ww. przepisów, w ocenie Wnioskodawcy, wywieść należy wniosek, że należności za czas podróży otrzymane przez osoby niebędące pracownikami korzystają ze zwolnienia w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile spełnione zostaną łącznie następujące warunki:

• osoba niebędąca pracownikiem odbywa podróż,
  

• dany rodzaj należności przewidziany jest przepisami dotyczącymi podróży służbowych,
  

• wartość otrzymanych przez osoby odbywające podróż należności nie przekracza limitów wskazanych w ww. przepisach,
  

• wartość otrzymanych przez osoby odbywające podróż należności nie jest zaliczana w ciężar kosztów uzyskania przychodu po stronie osób otrzymujących oraz
  

• wydatki na dane należności zostały poniesione przez zapewniającego w celu osiągnięcia przez niego przychodu.
  
  

Wnioskodawca zwraca uwagę na fakt, że przepisami w zakresie podróży służbowych, o których mowa powyżej są:

• obowiązujące przed 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju,
  

• obowiązujące od 1 marca 2013 r. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167, dalej: rozporządzenie w sprawie podróży służbowych).
  
  

Wnioskodawca podkreśla, że tak poprzednio obowiązujące rozporządzenia w sprawie podróży służbowych, jak i obowiązujące obecnie przepisy stanowią jednoznacznie, że środek transportu właściwy do odbycia podróży, a także jego rodzaj i klasę, określa pracodawca. Co za tym idzie, w ocenie Wnioskodawcy, skoro ww. przepisy stosować należy odpowiednio w przypadku osób niebędących pracownikami, uznać także należy, że środek transportu właściwy do odbycia podróży określa usługobiorca/zleceniodawca. Brak z kolei jakichkolwiek ograniczeń w zakresie wyboru środka transportu sprawia, że usługobiorca/zleceniodawca uprawniony jest do przyznania usługodawcy/zleceniobiorcy jakiegokolwiek środka transportu, a więc w tym także samochodu służbowego.

Według Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że co zasady, przejazdy Zarządzającego na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia procy – miejsce garażowania spełniać będą wszelkie przesłanki do uznania ich za podróże, zatem mogłoby mieć zastosowanie zwolnienie, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako że:

• przemieszczanie się Zarządzającego samochodem służbowym na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania stanowiłoby podróż,
  

• zapewnienie samochodu (środka transportu) przez Spółkę na okres podróży Zarządzającego stanowiłoby przejaw należności/realizacji zobowiązania regulowanego przepisami w zakresie podróży służbowych,
  

• z uwagi na brak ograniczeń w zakresie rodzaju i klasy środka transportu przekazywanego w celu obycia podróży żaden z limitów wskazanych w ww. przepisach nie zostałby przekroczony (limitów w tym zakresie bowiem nie ma),
  

• wartość otrzymanego przez Zarządzającego środka transportu nie byłaby zaliczana w ciężar kosztów uzyskania przychodu po stronie Zarządzającego oraz
  

• wydatki na zapewnienie Zarządzającemu środka transportu zostałyby poniesione przez Spółkę w celu osiągnięcia przychodu (utrzymywanie przez Spółkę floty samochodów służbowych przyczyniać się będzie do większej dostępności i elastyczności Zarządzającego, dzięki czemu Spółka będzie mogła sprawniej i szybciej reagować w sytuacjach nadzwyczajnych; tym samym służyć one będą zwiększeniu bezpieczeństwa oraz stabilności funkcjonowania Spółki i zabezpieczać będą możliwość osiągania przez nią przychodów).
  
  

Wnioskodawca wskazuje, że potwierdzeniem prawidłowości Jego stanowiska w powyższym zakresie może być interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 lipca 2012 r., Nr IPPB2/415-397/12-4/MG.

Wnioskodawca zwraca też uwagę na fakt, że Jego przejazdy na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania w ogóle nie będą stanowić przychodu po Jego stronie (nieodpłatnego świadczenia). Nie będą tu miały miejsca zdarzenia, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku Wnioskodawcy, mające konkretny wymiar finansowy. Jak wyżej wskazano, istotne jest bowiem, że przejazdy Zarządzającego na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania (w okolicznościach, kiedy Zarządzający zobowiązany zostanie do garażowania samochodu w miejscu Jego zamieszkania) nie będą wynikać wyłącznie z przyzwolenia Spółki na takie zachowanie, lecz stanowić będą przejaw wykonywania zobowiązań umownych nałożonych na Zarządzającego przez Spółkę.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt zapytania, Wnioskodawca stwierdza ostatecznie, że niezależnie od spełnienia wszelkich przesłanek uprawniających Go do nierozpoznawania, w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodu podlegającego opodatkowaniu w związku z przemieszczaniem się przez Niego służbowym samochodem na trasie miejsce garażowania – miejsce świadczenia pracy – miejsce garażowania, ww. przepis nie znajdzie jednak zastosowania, jako że taka forma korzystania z samochodu w ogóle nie generuje po stronie Wnioskodawcy przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Nadmienić należy, że niniejsza interpretacja oparta została na przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.).

Tutejszy Organ podatkowy wskazuje, że jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe różnić się będzie od zdarzenia przyszłego, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.