INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.04.2012 r. (data wpływu 23.04.2012 r.) oraz piśmie uzupełniającym wniosek z dnia 05.07.2012 r. (data nadania 06.07.2012 r., data wpływu 09.07.2012 r.) na wezwanie organu z dnia 27.06.2012 r. Nr IPPB2/415-397/12-2/MG (data nadania 27.06.2012 r., data odbioru 02.07.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych pokrywania przez Spółkę kosztów przejazdu taksówkami, noclegów oraz opłat za połączenia telefoniczne członków rady nadzorczej – jest:

• nieprawidłowe - w odniesieniu do braku powstania po stronie członków rady nadzorczej przychodu z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów przejazdów taksówkami oraz kosztów noclegów,

• prawidłowe - w pozostałej części.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23.04.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych pokrywania przez Spółkę kosztów przejazdu taksówkami, noclegów oraz opłat za połączenia telefoniczne członków rady nadzorczej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W Sp. z o.o. (dalej: Spółka) działa rada nadzorcza, która sprawuje stały nadzór nad działalnością Spółki. Kompetencje rady nadzorczej zostały określone w Kodeksie spółek handlowych oraz umowie Spółki. Rada nadzorcza to organ Spółki, który odpowiada za nadzór we wszystkich dziedzinach działalności Spółki. Dodatkowo w umowie Spółki przewidziane zostały sytuacje, gdy do podjęcia szczegółowo opisanych czynności przez zarząd wymagana jest zgoda rady. Ponadto do kompetencji rady nadzorczej należy m.in. powoływanie i odwoływanie członków zarządu.

Rada nadzorcza odbywa posiedzenia co najmniej raz na dwa miesiące. Udział w posiedzeniu rady nadzorczej jest obowiązkiem członka rady. Członkom rady nadzorczej przysługuje wynagrodzenie miesięczne w wysokości określonej przez Ministra Skarbu Państwa z zastrzeżeniem przepisów ustawy z dnia 3 marca 2000 r. o wynagradzaniu osób kierujących niektórymi podmiotami prawnymi (Dz. U. Nr 26, poz. 306, z późn. zm.).

W związku z pełnieniem przez członków rady nadzorczej funkcji w organie nadzoru są oni zmuszeni do korzystania z środków transportu w celu np. przybycia na posiedzenie rady. Wymuszają to m.in. odległości jakie należy pokonać w W., żeby stawić się o oznaczonej porze na miejscu spotkania. Dodatkowo, w przypadku, gdy członek rady nadzorczej mieszka poza W., to częstokroć jest zmuszony przenocować w W. w celu zapewnienia sobie możliwości uczestnictwa w posiedzeniu rady. Członkowie rady nadzorczej wykorzystują m.in. telefony w celu sprawowania swoich obowiązków w organie nadzoru.

Spółka pokrywa koszty powstałe w związku z wykonywaniem przez członków rady nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdów taksówkami, koszty noclegów oraz koszty opłat za połączenia telefoniczne.

Przedmiotowy wniosek obarczony był brakami formalnymi, w związku z tym pismem z dnia 27.06.2012 r. Nr IPPB2/415-397/12-2/MG (data nadania 27.06.2012 r., data odbioru 02.07.2012 r.), na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku poprzez doprecyzowanie stanu faktycznego poprzez wskazanie:

• czy członkowie rady nadzorczej w celu wykonywania powierzonych funkcji korzystają z telefonów służbowych udostępnionych przez Spółkę, czy też wykorzystują telefony prywatne...

• w sytuacji, gdy członkowie rady nadzorczej korzystają z telefonów służbowych, to czy telefony te wykorzystywane są wyłącznie do celów służbowych...
  
  

Wnioskodawca uzupełnił braki formalne wniosku w ustawowym terminie pismem z dnia 05.07.2012 r. (data nadania 06.07.2012 r., data wpływu 09.07.2012 r.), w którym poinformował, że Spółka przekazuje członkom rady nadzorczej własne telefony jako telefony służbowe. Telefony służbowe są przekazywane w celu ich wykorzystania przez członków rady nadzorczej na potrzeby pełnionej przez nich funkcji w organie nadzoru Spółki. Intencją Spółki jest więc żeby telefony udostępnione członkom rady nadzorczej były przez nich wykorzystywane tylko dla celów służbowych.

Zaznaczyć należy, że Spółka nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, czy wszystkie połączenia telefoniczne, jakie wykonują członkowie rady nadzorczej są związane z pełnioną przez nich funkcją. Przykładowo, gdy członek rady nadzorczej dzwoni do pracownika Spółki / prawnika / innego członka rady / członka zarządu i innych osób, to Spółka nie może kategorycznie stwierdzić, że poruszane są w trakcie tych rozmów tylko sprawy służbowe, czy też zdarzają się jednak incydentalne wypadki, gdy omawiane są kwestie niezwiązane z pełnioną przez członka rady nadzorczej funkcją. Spółka nie zna treści rozmów jakie odbywają się pomiędzy członkami rady nadzorczej a osobami, do których oni dzwonią lub które do nich dzwonią, stąd też jednoznaczna odpowiedź na pytanie drugie sformułowane w wezwaniu jest w praktyce niemożliwa. Przy czym Spółka jeszcze raz podkreśliła, że telefony służbowe zostały przekazane członkom rady nadzorczej tylko i wyłącznie w celu wykorzystania ich dla celów służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy równowartość wydatków ponoszonych przez Spółkę na pokrycie kosztów przejazdu taksówkami, noclegów oraz opłat za połączenia telefoniczne członków rady nadzorczej powinna zostać doliczona do przychodów członków rady nadzorczej i opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Stanowisko Wnioskodawcy, wartość ponoszonych przez Spółkę kosztów przejazdów taksówkami, noclegów oraz opłat za połączenia telefoniczne członków rady nadzorczej nie powinna być doliczana do przychodów i opodatkowana podatkiem dochodowym. Przemawiają za tym następujące argumenty.

Rada nadzorcza to organ Spółki, który odpowiada za nadzór we wszystkich dziedzinach działalności Spółki. Szczególnym uprawnieniem rady jest ocena sprawozdania zarządu z działalności Spółki oraz sprawozdania finansowego za ubiegły rok obrotowy. W celu wykonania swoich obowiązków rada nadzorcza może badać wszystkie dokumenty Spółki, żądać od zarządu i pracowników sprawozdań i wyjaśnień oraz dokonywać rewizji stanu majątku Spółki. Powyższe prerogatywy rady nadzorczej znajdują swoje umocowanie w art. 219 Kodeksu spółek handlowych.

Dodatkowo w umowie Spółki przewidziane zostały sytuacje, gdy do podjęcia szczegółowo opisanych czynności przez zarząd wymagana jest zgoda rady. Przykładowo, taka zgoda jest wymagana: przy nabyciu i zbyciu nieruchomości lub udziałów w nieruchomości, o wartości nieprzekraczającej równowartości 30.000 EUR w złotych; nabyciu lub zbyciu składników aktywów trwałych o wartości określonej w umowie Spółki; zaciąganiu zobowiązań warunkowych; wystawianiu weksli. Ponadto do kompetencji rady nadzorczej należy min. powoływanie i odwoływanie członków zarządu.

Powyższe oznacza, że rada nadzorcza wpływa na funkcjonowanie Spółki i dokonywane przez nią czynności prawne. Jako organ nadzoru występujący w strukturze organizacyjnej Spółki oddziałuje pośrednio na sferę przychodów Spółki. Stąd też koszty ponoszone na funkcjonowanie rady nadzorczej są ponoszone w celu realizowania przez jej członków zadań związanych ze Spółką oraz ma wpływ na przychody osiągane przez Spółkę.

Odnosząc powyższe do oceny wydatków na rzecz rady nadzorczej z perspektywy podatku dochodowego od osób fizycznych należy podzielić te wydatki na ponoszone w celu pokrycia kosztów przejazdów i noclegów oraz na pokrycie kosztów opłat za połączenia telefoniczne.

Ponoszenie przez Spółkę kosztów przejazdów i noclegów członków rady nadzorczej jest konsekwencją nałożenia na nich obowiązków w postaci m.in. periodycznego uczestniczenia w posiedzeniach rady. W tym celu część członków rady nadzorczej, którzy posiadają miejsce zamieszkania poza miejscem siedziby Spółki będącym miejscem odbywania się posiedzeń rady, jest zmuszona odbyć podróż i przenocować w W. Zapewnienie noclegu jest w tym wypadku spowodowane koniecznością umożliwienia członkowi rady uczestniczenia w pełnym wymiarze w posiedzeniach rady. Podobnymi przesłankami kieruje się Spółka pokrywając koszty przejazdów członków rady nadzorczej taksówkami na miejsce odbywającego się posiedzenia rady. Pokrycie przez Spółkę kosztów dojazdu na takie posiedzenie należy rozpatrywać z jednej strony z punktu widzenia interesu Spółki (zapewnienie funkcjonowania rady), a z drugiej umożliwienia członkowi rady wywiązania się ze spoczywającego na nim obowiązku w postaci uczestniczenia w posiedzeniu i wykonywaniu czynności nadzorczych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowią w art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) i w ust. 13 tego artykułu, że wolne od podatku dochodowego są m.in. diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem do wysokości określonej w przepisach przywołanych w tym artykule. Warunkiem do zastosowania tego artykułu jest to, żeby otrzymane świadczenie nie zostało zaliczone do kosztów podatkowych (członka rady) i zostało poniesione m.in. w celu osiągnięcia przychodów lub w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw.

Mając na uwadze to, że Spółka pokrywa koszty noclegów oraz przejazdów taksówkami członków rady nadzorczej, to równowartość poniesionych kosztów nie stanowi dla nich przychodu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Koszty te są bowiem poniesione do wysokości stwierdzonej rachunkami oraz wykazują związek z przychodami Spółki, jak również służą realizacji jej zadań statutowych. Dodatkowo, wspomniane koszty nie są zaliczane przez członków rady nadzorczej do ich kosztów podatkowych.

Powyżej zaprezentowane stanowisko jest zgodne z interpretacjami Ministra Finansów, np. nr ILPB2/415-813/10-3/ES z 29.09.2010 r., nr ITPB2/415-843/09/PS z 19.01.2010 r., nr IBPBII/1/415-367/09/MK z 15.07.2009 r. i nr ILPB1/415-958/08-4/AG z 12.02.2009 r.

W przypadku natomiast ponoszenia przez Spółkę kosztów opłat za połączenia telefoniczne, to należy zauważyć, że usługi telekomunikacyjne są wykorzystywane przez członków rady na poczet realizacji przez nich obowiązków związanych z pełnieniem funkcji w organie nadzorczym Spółki. Nie uzyskują więc oni przysporzenia majątkowego kosztem Spółki, a tylko otrzymują narzędzie służące wykonywaniu obowiązków, które spoczywają na nich z racji członkostwa w radzie nadzorczej. Analogicznie nie stanowiłoby dla członka rady nadzorczej przychodu np. udostępnienie członkowi rady nadzorczej komputera, czy też innego narzędzia służącego wykonywaniu nadzoru w Spółce.

Podsumowując, wydatki na połączenia telefoniczne nie mają charakteru wydatków osobowych na rzecz członków rady nadzorczej i nie stanowią przysporzenia majątkowego dla tych osób, gdyż wiążą się tylko i wyłącznie z funkcjonowaniem organu nadzoru. Stąd też nie generują po ich stronie powstania przychodu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe w odniesieniu do braku powstania po stronie członków rady nadzorczej przychodu z tytułu pokrywania przez Spółkę kosztów przejazdów taksówkami oraz kosztów noclegów, natomiast w pozostałej części za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż źródłem przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, w myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Z treści art. 11 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W świetle powyższego, za przychody należy uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

W myśl art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i jego uzupełnienia wynika, że w Spółce działa rada nadzorcza, która sprawuje stały nadzór nad działalnością Spółki. Rada nadzorcza odbywa posiedzenia co najmniej raz na dwa miesiące. Udział w posiedzeniu rady nadzorczej jest obowiązkiem członka rady. W związku z pełnieniem przez członków rady nadzorczej funkcji w organie nadzoru są oni zmuszeni do korzystania z środków transportu w celu np. przybycia na posiedzenie rady. Często członkowie rady zmuszeni są przenocować w W. w celu zapewnienia możliwości uczestnictwa w posiedzeniu rady. Członkowie rady nadzorczej wykorzystują m.in. telefony w celu sprawowania swoich obowiązków w organie nadzoru. Spółka przekazuje członkom rady nadzorczej własne telefony jako telefony służbowe. Telefony służbowe są przekazywane w celu ich wykorzystania przez członków rady nadzorczej na potrzeby pełnionej przez nich funkcji w organie nadzoru Spółki. Intencją Spółki jest więc żeby telefony udostępnione członkom rady nadzorczej były przez nich wykorzystywane tylko i wyłącznie dla celów służbowych. Spółka pokrywa koszty powstałe w związku z wykonywaniem przez członków rady nadzorczej powierzonych im funkcji, a w szczególności koszty przejazdów taksówkami, koszty noclegów oraz koszty opłat za połączenia telefoniczne.

Przychodem członka rady nadzorczej z tytułu pełnionej funkcji jest każde świadczenie - nie tylko ewentualne wynagrodzenie z tego tytułu, ale także nieodpłatne świadczenia otrzymywane w związku z pełnieniem obowiązków członka rady nadzorczej lub innego organu stanowiącego osoby prawnej, niezależnie od sposobu powołania.

Dla celów podatkowych przez nieodpłatne świadczenie należy natomiast rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne przysporzenie majątku, mające konkretny wymiar finansowy. Innymi słowy, pod pojęciem tym należy rozumieć każde działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze, których skutkiem jest nieodpłatne, przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży osoby niebędącej pracownikiem - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Z treści art. 21 ust. 13 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika bowiem, iż przepis ust. 1 pkt 16 lit. b) stosuje się, jeżeli otrzymane świadczenia nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów i zostały poniesione:

1. w celu osiągnięcia przychodów, lub
2. w celu realizacji zadań organizacji i jednostek organizacyjnych działających na podstawie przepisów odrębnych ustaw, lub
3. przez organy (urzędy) władzy lub administracji państwowej albo samorządowej oraz jednostki organizacyjne im podległe lub przez nie nadzorowane, lub
4. przez osoby pełniące funkcje obywatelskie, o których mowa w art. 13 pkt 5, w związku z wykonywaniem tych funkcji.
   
   

Przy czym odrębnymi przepisami, o których mowa w cytowanym przepisie, jest m.in. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990 ze zm.).

Należy zauważyć, iż w powołanym art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b) ustawy ustawodawca posłużył się terminem „podróż” bez określenia „służbowa”, dlatego też zakres tego zwolnienia jest szerszy, ponieważ nie ogranicza się ono jedynie do podróży służbowych, ale do wszelkich podróży osób niebędących pracownikami, pod warunkiem, że zostały spełnione przesłanki w art. 21 ust. 13 ww. ustawy, tj. wypłacone diety i inne należności (np. za dojazdy na posiedzenia rady nadzorczej) nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów świadczeniobiorcy - członka rady nadzorczej (a nie świadczeniodawcy - Spółki), oraz zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

Zgodnie z § 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalenia należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. z 2002 r. Nr 236, poz. 1990 ze zm.), z tytułu podróży odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę pracownikowi przysługują diety oraz zwrot kosztów:

1. przejazdów;
2. noclegów;
3. dojazdów środkami komunikacji miejscowej;
4. innych udokumentowanych wydatków, określonych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.
   
   

Biorąc zatem pod uwagę przytoczone przepisy prawa jak i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, iż pokrywane przez Spółkę koszty związane z wykonywaniem przez członków rady nadzorczej powierzonych funkcji, tj. koszty przejazdów taksówkami na posiedzenia rady, oraz koszty noclegów stanowią dla członków rady nadzorczej przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej kosztów. Należy jednak podkreślić, że jeżeli pokrywane przez Spółkę koszty są wyższe od limitu określonego w ww. rozporządzeniu, to nadwyżka ponad ten limit podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe, z uwagi na to, że wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, pokrywane przez Wnioskodawcę koszty przejazdów taksówkami na posiedzenia rady, oraz koszty noclegów stanowią dla członków rady nadzorczej przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który przy spełnieniu określonych przepisami prawa warunków korzysta ze zwolnienia z opodatkowania.

W ocenie organu podatkowego pokrywane przez Spółkę koszty opłat za połączenia telefoniczne członków rady nadzorczej, wykonywane z telefonów służbowych, przekazanych wyłącznie do wykorzystania do celów służbowych nie stanowią przychodu członka rady podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym, w sytuacji, gdy telefony te faktycznie wykorzystywane są wyłącznie do celów służbowych.

W przypadku takiego udostępnienia i wykorzystywania składników majątkowych Spółki nie sposób uznać, iż członek rady nadzorczej uzyskuje przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Członek rady nadzorczej uzyskuje nieodpłatne świadczenie, podlegające opodatkowaniu w sytuacji, gdy korzysta z telefonu służbowego dla celów prywatnych, natomiast Spółka ponosi koszty takiego korzystania w całości lub w części.

Zatem, gdy udostępniony telefon służbowy wykorzystywany jest jako narzędzie pracy, tj. służy wyłącznie celom służbowym, wydatki ponoszone przez Spółkę, związane kosztami opłat za takie połączenia nie stanowią przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń.

Reasumując, stwierdzić należy, iż:

• pokrywane przez Spółkę koszty związane z wykonywaniem przez członków rady nadzorczej powierzonych funkcji, tj. koszty przejazdów taksówkami na posiedzenia rady, oraz koszty noclegów stanowią dla członków rady nadzorczej przychód, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże przychód ten w oparciu o przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. b), z zastrzeżeniem art. 21 ust. 13 ww. ustawy korzysta ze zwolnienia z opodatkowania do wysokości określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Jeżeli pokrywane przez Spółkę koszty są wyższe od limitu określonego w ww. rozporządzeniu, to nadwyżka ponad ten limit podlega opodatkowaniu,

• pokrywane przez Spółkę koszty opłat za połączenia telefoniczne członków rady nadzorczej nie stanowią przychodu, o którym mowa w art. 13 pkt 7 ww. ustawy, jeżeli faktycznie zgodnie z intencją Spółki członkowie rady wykorzystują powierzone telefony służbowe wyłącznie do celów służbowych. W przeciwnym wypadku Spółka obowiązana jest ustalać po stronie wykorzystujących telefony służbowe do celów prywatnych członków rady nadzorczej przychód z tego tytułu i opodatkowywać łącznie z pozostałymi przychodami.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcy i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.