Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1540/14/JP
z 24 marca 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wspólnoty przedstawione we wniosku z 17 grudnia 2014 r. (data wpływu do tut. Biura – 24 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku zwrotu byłemu właścicielowi lokalu części zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej i koszty mediów w związku ze sprzedażą mieszkania w trakcie miesiąca – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2014 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku zwrotu byłemu właścicielowi lokalu części zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej i koszty mediów w związku ze sprzedażą mieszkania w trakcie miesiąca.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, że zasady funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. W myśl art. 13 ust. 1 tej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu (tj. ze względu na brak możliwości zawarcia indywidualnych umów z dostawcami mediów – przez rachunek wspólnoty – ponosi koszty takich mediów jak: zimna i ciepła woda, centralne ogrzewanie, opłata śmieciowa), a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej ( art. 14 ustawy o własności lokali określa, że na koszty te składają się wydatki na: remonty, bieżącą konserwację , opłaty za dostawę energii elektrycznej, cieplnej, gazu, wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie zarządcy). Na podstawie art. 15 tej ustawy na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. W tym też terminie właściciele uiszczają zaliczki na dostawę mediów do ich lokali, które podlegają rozliczeniu według ich faktycznego zużycia w ustalonych okresach (6 lub 12 miesięcy). Wpłaty zaliczek na media i ich rozliczanie odbywa się na podstawie regulaminów przyjętych stosowną uchwałą wspólnoty mieszkaniowej.

Na tym tle Wnioskodawca opisał stan faktyczny sprawy i wskazał, że właściciel lokalu sprzedał mieszkanie w trakcie miesiąca, w związku z czym wspólnota dokonuje korekty naliczonych zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej i mediów. Z uwagi na wpłaconą już za dany miesiąc zaliczkę, po przeliczeniu, wspólnota dokonuje zwrotu na konto właściciela.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wspólnota mieszkaniowa korzysta ze zwolnienia z zapłaty podatku dochodowego od osób prawnych ?

Zdaniem Wnioskodawcy, wspólnota mieszkaniowa korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób prawnych uznając, że jest to wpłata nienależna a dokonana w wymaganym terminie na podstawie wcześniejszych naliczeń.

Dodatkowo wskazać należy, że Wspólnota w części E.3 wniosku ORD-IN, jako przepis prawa podatkowego będący przedmiotem interpretacji indywidualnej, wskazała art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdza się, co następuje:

Na wstępie zaznacza się, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w przypadku zwrotu byłemu właścicielowi lokalu części zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej i koszty mediów w związku ze sprzedażą mieszkania w trakcie miesiąca (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). W pozostałym zakresie poruszonym we wniosku wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.) wspólnoty mieszkaniowe jako jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej – są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych.

Jednocześnie ww. ustawa przewiduje zwolnienie przedmiotowe w zakresie dotyczącym wspólnoty mieszkaniowej.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 cyt. ustawy wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

W świetle zacytowanych przepisów – dla celów określenia podatku dochodowego od osób prawnych oraz możliwości spełnienia warunków ww. zwolnienia przedmiotowego w tym podatku – należy wskazać na ustawowe pojęcia: przychodu, kosztów uzyskania przychodów oraz dochodu.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj przychodów, z jakich ten dochód został osiągnięty; w wypadkach, o których mowa w art. 21 i 22, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie wprowadził do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ogólnej definicji przychodu podatkowego.

Treść art. 12 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazuje, że zostały ustanowione jedynie przykładowe przysporzenia zaliczane do kategorii przychodów. Natomiast art. 12 ust. 4 ww. ustawy określa w sposób enumeratywny, które zdarzenia nie stanowią przychodu.

Z kolei, stosownie do art. 12 ust. 3 ww. ustawy, za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej osiągnięte w roku podatkowym uważa się należne przychody, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. Jest to tzw. metoda memoriałowa rozliczania przychodu.

Generalnie należy wskazać, że przychód powstaje w każdym przypadku, w którym podatnik uzyskuje realną korzyść. Ponadto, przychodem jest takie przysporzenie majątkowe, które ma charakter trwały (definitywny).

Z kolei, zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że zasadniczo wszystkie poniesione wydatki, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Prócz tego, uznanie wydatku za koszt podatkowy wymaga od podatnika wykazania, że wydatek jest racjonalnie i gospodarczo uzasadniony.

Natomiast dochodem, z zastrzeżeniem art. 10, art. 11 i art. 24a, jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą (art. 7 ust. 2 ww. ustawy).

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jako wspólnota mieszkaniowa rozlicza jej funkcjonowanie na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. Przytaczając przepisy tej ustawy Wnioskodawca wskazał przypadek, gdy właściciel lokalu sprzedał mieszkanie w trakcie miesiąca. W związku z tym, wspólnota dokonuje korekty naliczonych zaliczek na utrzymanie nieruchomości wspólnej i mediów oraz po takim przeliczeniu zwraca pozostałą część wpłaconej zaliczki na konto właściciela sprzedanego mieszkania. W ocenie Wnioskodawcy, w zakresie dokonanego zwrotu części zaliczki byłemu właścicielowi sprzedanego mieszkania wspólnota korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ kwota ta była nienależna.

Zasady funkcjonowania wspólnot mieszkaniowych określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2000 r., Nr 80, poz. 903, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 6 ww. ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

Należy wskazać, że wspólnota mieszkaniowa nie posiada jednak osobowości prawnej. Tworzą ją generalnie zarówno właściciele odrębnych lokali mieszkalnych, jak i właściciele odrębnych lokali użytkowych. Każdy członek wspólnoty mieszkaniowej jest właścicielem lokalu oraz udziału w nieruchomości wspólnej, będącego prawem związanym z własnością lokalu (art. 3 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali).

W myśl art. 3 ust. 2-3 cyt. ustawy nieruchomość wspólną stanowią grunt oraz części budynku i inne urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali lub dotychczasowego właściciela nieruchomości ze względu na należące do niego niewyodrębnione lokale.

Stosownie do art. 13 ust. 1 ww. ustawy właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem lokalu, a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej. Na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatnych z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast art. 14 tej ustawy stanowi, że na koszty zarządu nieruchomością wspólną składają się w szczególności:

1. wydatki na remonty i bieżącą konserwacje,
2. opłaty za dostawę energii elektrycznej i cieplnej, gazu i wody, w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, oraz opłaty za antenę zbiorczą i windę,
3. ubezpieczenia, podatki i inne opłaty publicznoprawne, chyba że są pokrywane bezpośrednio przez właścicieli poszczególnych lokali,
4. wydatki na utrzymanie porządku i czystości,
5. wynagrodzenie członków zarządu lub zarządcy.
   
   

Przenosząc okoliczności faktyczne sprawy na grunt ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – w przedmiocie zastosowania zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy – należy wskazać, że – aby dochód podmiotów, o których mowa w ostatnio wymienionym przepisie – korzystał ze zwolnienia, muszą być spełnione dwa warunki, tj.:

1. dochód ten winien być uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi,
2. dochód ten musi być przeznaczony na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.
   
   

Podkreślenia wymaga, że oba te warunki muszą być spełnione łącznie. Z powołanego przepisu wynika więc, że istotny dla zwolnienia z podatku jest nie tylko cel, na jaki ma być przeznaczony dochód (tj. cel związany z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych), ale również źródło pochodzenia tego dochodu.

Jednocześnie należy wskazać, że ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera definicji pojęcia: „gospodarka zasobami mieszkaniowymi” oraz „zasoby mieszkaniowe”. Odnosząc się do znaczenia tych pojęć funkcjonującego w języku powszechnym należy przyjąć, że słowo „gospodarka” – kontekście omawianego przypadku – oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś, „zasób” to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś, natomiast „mieszkanie” to pomieszczenie, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl; Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo PWN, 1996 r., pod red. M. Szymczaka). Przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowe” określa zatem rzeczy związane z mieszkaniem, odnoszące się do mieszkania.

Z kolei, pod pojęciem „utrzymania” zasobów mieszkaniowych należy rozumieć takie traktowanie tych zasobów, które oznacza zachowanie ich w stanie należytym, niezmienionym, niepogorszonym.

Zatem należy stwierdzić, że termin zasoby mieszkaniowe dotyczy obiektów mieszkalnych przeznaczonych do zaspokajania potrzeb mieszkaniowych. Oznacza to, że gospodarka zasobami mieszkaniowymi obejmuje zarządzanie i dysponowanie zgromadzonym zbiorem rzeczy, służących celom mieszkaniowym lub związanych z zamieszkiwaniem. Jej istota sprowadza się do działań służących prawidłowej eksploatacji tych zasobów i utrzymaniu substancji mieszkaniowej w stanie niepogorszonym.

W konsekwencji, przez termin: „zasoby mieszkaniowe” należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz z przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np. dźwigi osobowe i towarowe, aparaty do wymiany ciepła, kotłownie i hydrofornie wbudowane, klatki schodowe, strychy, piwnice, komórki, balkony, loggie, garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.: budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, np.: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych, kotłownie i hydrofornie wolnostojące, osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenia terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.: zbiorniki – doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków, rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej, sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne, budowle inżynieryjne (studnie, itp.), stacje transformatorowe, budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki oraz budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np.: latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci,
4. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, na których posadowione są budynki mieszkalne (lub inne urządzenia zapewniające ich funkcjonowanie).
   
   

Związane z powyżej wskazanymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki ze zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią – przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe, jeżeli spełniają warunki określone w art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Dochód powstały z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, wolny jest od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze wskazanego zwolnienia nie będą korzystały natomiast dochody wspólnoty mieszkaniowej otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeżeli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów, bowiem nie będzie spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w ww. art. 17 ust. 1 pkt 44 cyt. ustawy.

Taki sam skutek wywoła również sytuacja, gdy dochody wspólnoty będą pochodziły co prawda z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, ale nie zostaną przeznaczone na utrzymanie zasobów mieszkaniowych.

W świetle powyższych stwierdzeń na użytek rozpatrywanego zagadnienia podatkowego należy zauważyć, że przychodami wspólnoty mieszkaniowej – zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Należy przyjąć, że regułą jest, że znaczna część przychodów wspólnoty ustalana jest na zasadzie kasowej, tj. przychodem podatkowym są wartości faktycznie otrzymane. Rozumienie pojęcia „otrzymane” oznacza, że momentem powstania przychodu pieniężnego, jest moment otrzymania czyli wpływu bezpośredniego do majątku podatnika względnie na jego rachunek określonych środków pieniężnych, skutkujący po stronie podatnika możliwością faktycznego dysponowania tymi środkami.

Dotyczy to w szczególności otrzymanych kwot zaliczek uiszczanych przez właścicieli lokali w formie bieżących opłat, które są płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca (art. 15 ust. 1 ww. ustawy o własności lokali). Nie ulega wątpliwości, że wpłata zaliczki jest faktycznym – w momencie wpływu – otrzymaniem przez wspólnotę określonych środków pieniężnych.

Odstępstwem od zasady kasowej jest przyjęcie przez ustawodawcę w przypadku działalności gospodarczej tzw. zasady memoriałowej, która jest sformułowana w art. 12 ust. 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych m.in. przez użycie zwrotu, że chodzi o przychody należne, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane. ”. Zwrot ten oznacza, że w tym przepisie – nie tyle chodzi o określenie momentu czasowego ustalenia przychodu – ile o uznanie, że przychodem są również kwoty, które nie zostały faktycznie otrzymane.

W tym kontekście należy zauważyć, że wpłaty zaliczek na bieżące opłaty są pozyskiwane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi wspólnoty i stanowią przychód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi w momencie faktycznego jego wpływu do wspólnoty mieszkaniowej, nie są to bowiem przychody z działalności gospodarczej.

Jednocześnie należy dostrzec, że omawiane wpłaty zaliczek nie znajdują się w zamkniętym katalogu art. 12 ust. 4 pkt 1-20 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie sformułowano również ogólnego wyłączenia w przypadku otrzymania zaliczek służących pokryciu kosztów.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że z wpłaconych do wspólnoty zaliczek na poczet kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości oraz dostawy mediów może powstać nadpłata w związku z tym, że właściciel lokalu sprzedał mieszkanie po wpłacie stosownej zaliczki. Tak nadpłata jest zwracana byłemu właścicielowi lokalu na jego konto bankowe.

W opinii tut. Organu, kwestię zwrotu nadpłaconych zaliczek byłemu właścicielowi lokalu należy rozpatrywać w kontekście konieczności dokonania korekty uzyskanych uprzednio przychodów a nie – jak twierdzi Wnioskodawca – analizować czy dochód powstały w związku z nadwyżką otrzymanych zaliczek nad kosztami uzyskania, w części w jakiej dokonano zwrotu właścicielowi lokalu, może korzystać ze zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie określają zasad dokonywania korekt przychodów. Brak jest również uregulowań dotyczących momentu powiększenia (zmniejszenia) przychodów, tj. nie ustanowiono czy przychód powiększa się (pomniejsza) w dacie korekty, czy też w dacie powstania przychodu.

Wobec tego należy posłużyć się wykładnią literalną powołanych przepisów, która prowadzi do wniosku, że do przychodów podatkowych zalicza się m.in. otrzymane pieniądze, czyli takie przychody, które w danym momencie są niewątpliwe i bezwarunkowe. Uzyskanie przez wspólnotę przychodu z tytułu wpłat przez właścicieli lokali zaliczek na poczet kosztów nieruchomości wspólnej i kosztów mediów ma miejsce – jak już wcześniej wskazano – w momencie postawienia ich do dyspozycji wspólnoty, tj. w dniu, w którym przychód faktycznie wpłynął na rachunek bankowy. Późniejszy zwrot nadpłaty, tj. zgodnie z regulaminowym rozliczeniem przyjętym przez wspólnotę – nie powoduje zmiany daty powstania tego przychodu.

Mając na uwadze powyższe stwierdzenia wskazać należy, że w odniesieniu do przedstawionej przez Wnioskodawcę sytuacji zwrot części zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej i koszty mediów – uprzednio zaliczone do przychodów wspólnoty – powinien skutkować zmniejszeniem przychodów za okres, w którym była ona wykazana w ewidencji księgowej w związku z jej otrzymaniem.

Za nieprawidłowe zatem należy uznać stanowisko wspólnoty, że zwrot części zaliczki na utrzymanie nieruchomości wspólnej i koszty mediów, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 tej ustawy, gdyż jak wskazano powyżej, zwrot części zaliczki – uprzednio zaliczonej do przychodów wspólnoty z gospodarki zasobami mieszkaniowymi (art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) – powinien skutkować zmniejszeniem przychodów za okres, w którym były wykazane w ewidencji księgowej w związku z ich otrzymaniem.

W rezultacie należy wskazać, że kwota stanowiąca nadwyżkę zaliczek wniesionych przez byłego właściciela lokalu mieszkalnego na utrzymanie nieruchomości wspólnej i koszty mediów, pozostała z dokonanego rozliczenia, a przeznaczona do zwrotu byłemu właścicielowi lokalu mieszkalnego – nie stanowi przychodu podatkowego a zatem nie generuje dochodu w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie może więc odnosić się do niej zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 powołanej ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.