INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 5 marca 2012r. (data wpływu 7 marca 2012r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży towarów dokonywanej przez Partnerów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej, właściwych danych zawartych na paragonie, obowiązku przechowywania dokumentów kasowych, paragonów fiskalnych, obowiązku sporządzania zestawień paragonów, obowiązku uwzględnienia we własnych rejestrach i deklaracji VAT sprzedaży produktów dokonywanych przez Partnera oraz obowiązku zgłaszania nowego miejsca prowadzenia działalności wykonywanej przez Partnera (pyt. nr 1, 3-8) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2012r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestrowania sprzedaży towarów dokonywanej przez Partnerów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej, obowiązków nadzorowania prawidłowego rejestrowania przez Partnera przy zastosowaniu kas rejestrujących sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy, właściwych danych zawartych na paragonie, obowiązku przechowywania dokumentów kasowych, paragonów fiskalnych, obowiązku sporządzania zestawień paragonów, obowiązku uwzględnienia we własnych rejestrach i deklaracji VAT sprzedaży produktów dokonywanych przez Partnera oraz obowiązku zgłaszania nowego miejsca prowadzenia działalności wykonywanej przez Partnera.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

X S.A. z siedzibą w W (zwana dalej X lub „Spółką”) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności Spółka oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (zwane dalej „Produktami”) po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto Spółka oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Spółka zamierza rozszerzyć swoja ofertę handlową i sposób dystrybucji swoich Produktów w następującym zakresie.

Obecnie Spółka oferuje Produkty bezpośrednio (stroną umowy zawartej z nabywcą Produktu jest X), albo poprzez sieć sprzedaży pośredniej, tj. podmioty gospodarcze, z którymi Spółka współpracuje w oparciu o zawarte umowy agencyjne i franczyzowe. W tym drugim przypadku Spółka sprzedaje Produkty Agentowi lub Franczyzobiorcy, a ten sprzedaje je swoim klientom w imieniu własnym i na własną rzecz (w tej sytuacji stroną umowy sprzedaży Produktu zawartej z nabywcą jest Agent lub Franczyzobiorca).

Zamierzone przedsięwzięcie polega na wprowadzeniu możliwości sprzedaży Produktów przez Agentów i Franczyzobiorców w imieniu i na rzecz X. Sprzedaż taka odbywać się będzie w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Agentów i Franczyzobiorców (po uprzednim dostarczeniu Produktów przez X), na podstawie udzielonego przez Spółkę umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia. Agent lub Franczyzobiorca będzie sprzedawał Produkty w imieniu i na rzecz X, wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez X. Tym samym stroną umowy sprzedaży z nabywcą Produktu będzie X, a nie Agent/Franczyzobiorca.

Dodatkowo, przewiduje się możliwość dokonywania sprzedaży Produktów na takich samych zasadach tj. w imieniu i na rzecz X, przez tzw. Sub-agentów, tj. niezależne podmioty działające w ramach struktury agencyjnej w oparciu o odrębne umowy agencyjne zawarte pomiędzy nimi a Agentem.

Niezależnie od sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz Spółki, Agenci, Sub-agenci i Franczyzobiorcy (dalej zwani łącznie „Partnerami”, a każdy z nich z osobna „Partnerem”) będą mogli nadal oferować i sprzedawać Produkty we własnym imieniu i na swoją rzecz, po ich uprzednim zakupieniu, podobnie jak inne towary (np. akcesoria do telefonów komórkowych czy zestawy prepaid).

Sprzedaż Produktów przez Partnera w imieniu i na rzecz X dokumentowana będzie, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób:

1. Każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz X będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Partnera, w imieniu i na rzecz X. Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane X. Partner przekaże fakturę nabywcy produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.
2. W przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.
   
   

Dzięki temu, że faktura sprzedaży będzie wystawiana przy wykorzystaniu oprogramowania X, X będzie posiadała pełną ewidencję sprzedaży Produktów dokonanych w jej imieniu i na jej rzecz przez Partnerów, a zatem będzie posiadała własną ewidencję obrotu i podatku należnego VAT, bez potrzeby korzystania z ewidencji prowadzonej przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

Tak jak to zostało już podniesione powyżej, oprócz dokonywania sprzedaży Produktów należących do X, Partner będzie również nadal dokonywał sprzedaży własnej, czyli sprzedaży w imieniu własnym i na swoją rzecz usług i towarów, których wcześniej nabył własność. Sprzedaż własna Partnera, dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych będzie ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy X ma obowiązek rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez Partnerów w imieniu i na rzecz X, przy zastosowaniu własnych kas rejestrujących...
2. Czy na X ciążą obowiązki nadzorowania prawidłowego rejestrowania przez Partnera, przy zastosowaniu kas rejestrujących, sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz X
3. Czyje dane powinny być podane na paragonie jako dane podatnika X czy Partnera...
4. Czy na X ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338 ze zm.)...
5. Kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Partnera dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz X...
6. Czy na X ciąży obowiązek sporządzania zestawień paragonów wystawionych przez Partnera, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz X...
7. Czy X ma obowiązek uwzględniania sprzedaży Produktów dokonanej przez Partnera w jej imieniu i na jej rzecz, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT...
8. Czy X ma obowiązek zgłaszania organowi podatkowemu nowego miejsca prowadzenia działalności w przypadku rozpoczęcia sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz X, przez Partnera w jego punkcie sprzedaży...
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

1. X nie jest zobowiązana do rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez Partnerów w imieniu i na rzecz X, przy zastosowaniu własnych kas rejestrujących.
3. Jako dane podatnika na paragonie powinny być podane dane Partnera.
4. Na X nie ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338 ze zm.).
5. Obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Partnera, dokumentujących sprzedaż towarów w imieniu i na rzecz X, obciąża Partnera a nie X.
6. Na X nie ciąży obowiązek sporządzania zestawień paragonów wystawionych przez Partnera, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz X.
7. X ma obowiązek uwzględniania sprzedaży Produktów dokonanej przez Partnera, w jej imieniu i na jej rzecz, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT.
8. X nie ma obowiązku zgłaszania organowi podatkowemu nowego miejsca prowadzenia działalności w przypadku rozpoczęcia sprzedaży Produktów, w imieniu i na rzecz X, przez Partnera w jego punkcie sprzedaży
   
   

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

1. dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
2. dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;
3. udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;
4. zgłaszać kasy rejestrujące do obowiązkowego przeglądu technicznego właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących;
5. używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1;
6. przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze, zm.);
7. stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;
8. dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii na nośniku papierowym;
9. prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1;
10. dokonać zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy;
11. poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem do prowadzenia ewidencji.
    
    

Zgodnie z pkt 7 zacytowanego przepisu, wyjątek od zasady rejestrowania wyłącznie własnej sprzedaży za pośrednictwem posiadanej kasy rejestrującej został wskazany w art. 111 ust. 3b ustawy o VAT.

Z wyżej wymienionego przepisu wynika, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa, lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują, przy zastosowaniu swoich kas rejestrujących, zarówno sprzedaż własną towarów i usług jak również sprzedaż dokonaną w imieniu lub na rzecz innych podatników.

W omawianej sprawie Partner, który zamierza rozpocząć sprzedaż Produktów, w imieniu i na rzecz X, na podstawie zlecenia w ramach umowy agencyjnej bądź franczyzowej, będzie podatnikiem otrzymującym za świadczone usługi określone wynagrodzenie. Równocześnie w punkcie sprzedaży poza sprzedażą produktów należących do X będzie prowadzić sprzedaż własnych Produktów a także innych towarów i usług, w stosunku do których ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji w stosunku do Partnera znajdzie zastosowania przepis art. 111 ust. 3b ustawy o VAT w związku z wyłączeniem zawartym w art. 111 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT.

Zdaniem Spółki sprzedaż realizowana przez Partnera, w punkcie sprzedaży Partnera, na rzecz i w imieniu zleceniodawcy (tj. na rzecz i w imieniu X) powinna być ewidencjonowana przez Partnera. Tym samym na X nie będzie ciążył obowiązek rejestracji sprzedaży za pośrednictwem własnych kas rejestracyjnych.

Takie rozumienie przepisów potwierdził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w wydanej przez siebie interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2011 r., sygn.. ILPP2/443-737/11-4/EN, w której stwierdził, iż ,,(...) z uwagi na fakt, że u Zleceniobiorcy Wnioskodawcy (Teatr) powstał obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy fiskalnej obrotu ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, to jest on (Teatr) zobowiązany do ewidencjonowania obok własnych transakcji również sprzedaży biletów na przedstawienia teatralne Zainteresowanego. Tym samym, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zakupu kasy rejestrującej i ewidencjonowania sprzedaży dokonywanej przez jego Zleceniobiorcę za pomocą kasy rejestrującej. Zainteresowany nie ma również obowiązku udostępniania Zleceniobiorcy własnej kasy fiskalnej w celu ewidencjonowania sprzedaży biletów na jego przedstawienia teatralne”

Ad. 3

Według § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338 ze zm.; dalej „rozporządzenie ws. kas fiskalnych”), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m. in. następujące informacje:

1. imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
2. numer Identyfikacji podatkowej podatnika (NIP).
   
   

Według rozporządzenia ws. kas fiskalnych, przez pojęcie podatnika należy rozumieć podatnika podatku od towarów i usług (§ 2 pkt 13 rozporządzenia ws. kas fiskalnych), a przez termin numer identyfikacji podatkowej (NIP) rozumie się numer identyfikacji podatkowej podatnika w rozumieniu przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (§ 2 pkt 7 rozporządzenia ws. kas fiskalnych).

Z przepisów rozporządzenia ws. kas fiskalnych nie wynikają jasne zasady regulujące opisaną sytuację. Należy jednak przyjąć, zdaniem Spółki, iż przez podatnika należy rozumieć podatnika będącego właścicielem kasy rejestrującej.

Zatem paragon wystawiony przez Partnera, dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz X, nie będzie musiał zawierać danych dotyczących X (w szczególności nazwy X i numeru identyfikacji podatkowej X). Na paragonie powinny być prezentowane jedynie dane dotyczące Partnera (m. in. jego nazwa, adres jego punktu sprzedaży, oraz jego numer identyfikacji podatkowej).

Spółka w pełni zgadza się z argumentacją przedstawioną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w wydanej przez niego interpretacji indywidualnej z dnia 26 sierpnia 2011 r. (sygn. IPPP2/443-693/11-2/MM), zgodnie z którą: „Sprzedaż realizowana przez Partnera w imieniu zleceniodawcy powinna być ewidencjonowana przez Partnera (o ile ciąży na nim taki obowiązek), stosownie do § 7 ust. 7 rozporządzenia ze wszystkimi tego konsekwencjami, między innymi co do oznaczeń na wydrukach fiskalnych (nazwa, adres, NIP).”

Ad. 4

Zgodnie z art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczeniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Uzupełnienie tej regulacji zawarte jest w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT i w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia ws. kas fiskalnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniami, które nie mają znaczenia w analizowanej sprawie, są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.; dalej „Ordynacja podatkowa”) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, ze zm.).

W ocenie Spółki, obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych obciąża Partnera. Jest to konsekwencją tego, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej jest nałożony jedynie na Partnera, a nie Spółkę. Spółka nie jest ani wystawcą paragonów, ani żadnych innych dokumentów kasowych, ani podmiotem który jest uprawnionym do ich otrzymania.

Ad. 5

W związku z tym, że X nie będzie zobowiązana do ewidencjonowania sprzedaży Produktów za pośrednictwem kasy rejestrującej, i sprzedaż ta będzie ewidencjonowana w ten sposób przez innego podatnika (przez Partnera), obowiązek przechowywania paragonów, jej nie dotyczy.

Zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.; dalej „rozporządzenie ws. wystawiania faktur”) w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

W związku z tym, że X nie będzie zobowiązana do ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej, i sprzedaż ta będzie ewidencjonowana w ten sposób przez innego podatnika (przez Partnera), Spółka nie jest zobowiązana do dołączania paragonów pod wystawione, w jej imieniu i na jej rzecz, kopie faktur.

Ad. 6

Z uwagi na postanowienia art. 111 ust. 3b ustawy o VAT, na X nie będzie ciążył obowiązek rejestracji, przy pomocy kasy rejestrującej, sprzedaży dokonywanej za pośrednictwem Partnera. Sprzedaż ta będzie ewidencjonowana każdorazowo w kasie rejestracyjnej Partnera.

Żaden z przepisów podatkowych (a w szczególności żaden z przepisów ustawy o VAT — w tym art. 111 ust. 3b ustawy o VAT, ani żaden z przepisów aktów wykonawczych wydanych na podstawie upoważnień zawartych w tej ustawie) nie nakłada na Spółkę obowiązków polegających na posiadaniu zestawień paragonów wydrukowanych za pośrednictwem kasy rejestrującej, należącej do innego podatnika.

W związku z tym, na X nie ciąży obowiązek posiadania zestawień paragonów wydrukowanych przez kasę fiskalną, za pośrednictwem której Partner ewidencjonuje sprzedaż Produktów należących do X.

Ad. 7

Aby zapewnić potrzebną, kompletną i rzetelną ewidencję sprzedaży prowadzonej przez Partnerów w ich punktach sprzedaży, każda sprzedaż dokonywana przez Partnera będzie dokumentowana fakturą. Spółka będzie prowadziła ewidencję wystawionych w jej imieniu faktur dla celów rozliczania podatku od towarowi usług (VAT).

Ewidencja faktur stanowić będzie ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Na jej podstawie Spółka przygotuje deklaracje VAT, w których wykazywany będzie obrót zrealizowany przez Spółkę, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z tym, że Spółka dokumentuje każdą transakcję sprzedaży za pośrednictwem faktur VAT, faktury VAT stanowią podstawę wpisów w ewidencji prowadzonej dla celów VAT.

Ad. 8

Zgodnie z art. 5 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 ze zm.; dalej „ustawa o ewidencji identyfikacji”), zgłoszenie identyfikacyjne podatników niebędących osobami fizycznymi zawiera w szczególności pełną i skróconą nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, adres siedziby, numer identyfikacyjny REGON, organ rejestrowy lub ewidencyjny i numer nadany przez ten organ, wykaz rachunków bankowych, adres miejsca przechowywania dokumentacji rachunkowej oraz przedmiot wykonywanej działalności określony według obowiązujących standardów klasyfikacyjnych, a ponadto w przypadku zakładów (oddziałów) osób prawnych oraz innych wyodrębnionych jednostek wewnętrznych będących podatnikami - NIP oraz inne dane dotyczące jednostki macierzystej.

Natomiast zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 1 ustawy ustawa o ewidencji i identyfikacji podatnicy podatku od towarów i usług mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego, nie później niż w terminie 7 dni od dnia, w którym nastąpiła zmiana danych.

Zauważyć należy, iż ani ustawa o ewidencji i identyfikacji, ani też Ordynacja podatkowa nie definiują pojęcia „miejsce prowadzenia działalności”, Jedynie art. 3 pkt 9 Ordynacji podatkowej stanowi, iż pod pojęciem „działalności gospodarczej” rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonujące taką działalność — do przedsiębiorców. Natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2010, Nr 220, poz. 1447 ze zm.), wskazuje jedynie, iż działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

A zatem za miejsce prowadzenia działalności, w świetle powyższych regulacji, należałoby uznać miejsce, gdzie zdefiniowana w powyższych przepisach działalność gospodarcza jest faktycznie wykonywana.

Gdy bezpośrednio z przepisów prawa nie wynika definicja „miejsca prowadzenia działalności” należy wziąć pod uwagę jego słownikowe brzmienie. Zdaniem Spółki, miejsce prowadzenia działalności należy rozumieć miejsce, w którym przedsiębiorca podejmuje czynności w zakresie działalności gospodarczej lub statutowej. Za takie miejsca można przykładowo uznać filie, przedstawicielstwa, oddziały, punkty, w których przedsiębiorca podejmuje czynności.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, należy uznać, iż skoro Produkty stanowiące własność X będą sprzedawane bezpośrednio przez Partnera, w lokalu, co do którego Partnerowi przysługuje tytuł prawny, to należy uznać, iż jest to miejsce prowadzenia działalności gospodarczej przez Partnera, a nie przez X. A zatem, X nie będzie miała obowiązku zgłoszenia właściwemu Naczelnikowi Urzędu Skarbowemu nowego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej jako aktualizacji danych odnośnie adresu prowadzenia tej działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ podatkowy informuje, że w zakresie pytania nr 2 zawartego we wniosku zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.