Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/415-745/14-3/JK3
z 27 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2014 r. (data wpływu 26 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka (Wnioskodawca) zatrudniła obywatela Turcji Pana A . Wykonuje on pracę na terytorium Polski na podstawie umowy o pracę zawartej ze Spółką od początku czerwca 2014 r. na stanowisku Dyrektora Marketingu na Polskę oraz inne kraje bałtyckie. Zezwolenie na pracą dla Pana A w charakterze Dyrektora Marketingu zostało wydane na okres jednego roku od dnia 1 czerwca 2014 r. (na podstawia tego zezwolenia Pan A uzyskał wizę z prawem do pracy w Polsce i mógł rozpocząć pracę w Polsce z początkiem czerwca 2014 roku). Ponadto, został on także powołany uchwałą Rady Nadzorczej do pełnienia funkcji Członka Zarządu Spółki od dnia 1 marca 2014 roku. Zezwolenie na pracę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dla Pana A (tj. zezwolenie typu B na podstawie powołania uchwałą na Członka Zarządu) zostało wydane przez Urząd Wojewódzki na okres pięciu lat od dnia 26 maja 2014 r. Za pełnienie funkcji Członka Zarządu, Pan A otrzymuje odrębne wynagrodzenie jako Dyrektor Marketingu, określone w uchwale Rady Nadzorczej. Ponadto, Pan A w okresie marzec - maj 2014 r. odbył kilka podróży służbowych do Polski w ramach powołania do funkcji Członka Zarządu na podstawie posiadanej wizy Schengen wydanej w Holandii.

Przed rozpoczęciem wykonywania pracy w Polsce na podstawie umowy o pracę (tj. początek czerwca 2014 r.) Pan A mieszkał w Stanach Zjednoczonych i wykonywał w tym czasie pracę na terytorium Stanów Zjednoczonych na rzecz amerykańskiej spółki z grupy R (dalej: Spółka amerykańska) na podstawie amerykańskiej urnowy o pracą. Pan A przebywał w Stanach Zjednoczonych na podstawie amerykańskiej wizy z prawem do pracy, która była wydana jako ważna do maja 2017 r. W związku z objęciem obowiązków w Polsce, umowa o pracą łącząca Pana A ze Spółką amerykańską została rozwiązana.

Pan A jest żonaty i posiada dwoje dzieci. W trakcie pobytu i pracy w Stanach Zjednoczonych, Panu A towarzyszyła rodzina (żona i dwójka dzieci). Jedno z dzieci Pana A urodziło się w Stanach Zjednoczonych. Rodzina Pana A (żona będąca obywatelką Turcji oraz dwoje dzieci) wróciła na początku czerwca 2014 roku do Turcji opuszczając Stany Zjednoczone.

W trakcie wykonywania przez Pana A pracy w Polsce jego rodzina zdecydowała się przenieść do Polski - żona wraz z dziećmi przyjechała do Polski na stałe dopiero 23 sierpnia 2014 roku na podstawie wiz Schengen wydanych na 3 miesiące (rodzina odbyła kilkudniową wizytę w Polsce aby 30 lipca 2014 roku złożyć wnioski o wydanie zezwolenia na pobyt czasowy, które zgodnie z przepisami nowej ustawy o cudzoziemcach, należy od 1 maja 2014 roku składać wyłącznie osobiście). Zezwolenia na pobyt czasowy zostaną wydane dla członków rodziny Pana A na początku października 2014 roku, na okres do czerwca 2015 roku.

Zakładając, że nie ulegnie zmianie sytuacja osobista Pana A wskazana powyżej, jego pobyt w Polsce prawdopodobnie przekroczy 183 dni w roku 2014.

Jednocześnie należy zaznaczyć, mimo że rodzina Pana A przyjechała do Polski i będzie mu towarzyszyć od 23 sierpnia 2014 roku w trakcie wykonywania pracy na terytorium Polski, to na chwilę obecną Pan A nie wyraża intencji pozostania na terytorium Polski na dłuższy okres. Zgodnie z obowiązującą polityką w grupie R, następuje rotacja co 2-4 lata wyższej kadry zarządzającej pomiędzy spółkami z Grupy, co potwierdza dotychczasowa praktyka zmian w Zarządzie Spółki.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi przez amerykańskiego doradcę podatkowego Pana A , będzie on prawdopodobnie uznawany za amerykańskiego rezydenta podatkowego, tj. będzie podlegał nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Stanach Zjednoczonych (w związku z czym opodatkowaniu w Stanach Zjednoczonych będzie podlegać całość Jego dochodów niezależnie od źródła ich pochodzenia) do momentu wyjazdu rodziny ze Stanów Zjednoczonych, tj. do końca maja 2014 r. (będzie posiadał tzw. Dual Status Departing). Jednakże, status rezydencji podatkowej w Stanach Zjednoczonych będzie możliwy do zweryfikowania ostatecznie po zakończeniu roku podatkowego w Stanach Zjednoczonych. Wówczas będzie możliwe uzyskanie od amerykańskich władz skarbowych odpowiedniego certyfikatu rezydencji potwierdzającego status rezydencji podatkowej Pana A w Stanach Zjednoczonych.

W przedmiotowej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe, kontrola podatkowa ani też postępowanie przed sądem administracyjnym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka polska powinna w okresie do dnia przeniesienia się rodziny Pana A do Polski rozliczać jako płatnik jego dochody z umowy o pracę oraz z tytułu Członkostwa w Zarządzie zgodnie z (odpowiednio) przepisami art. 31 ust. 1 w odniesieniu do wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę oraz zgodnie z art. 41 ust. 4 w związku z art. 3 ust. 1, 1 a i 2a oraz art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r, poz. 361; dalej: Ustawa PDOF), a także art. 4 Konwencji z dnia 8 października 1974 roku pomiędzy Rządem Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej a Rządem Stanów Zjednoczonych Ameryki o unikaniu podwójnego opodatkowania i zapobieżeniu uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 1976 r. Nr 31, poz. 178; dalej: Umowa polsko - amerykańska) w odniesieniu do dochodu za pełnienie funkcji Członka Zarządu?
   
2. Czy od momentu przeniesienia się rodziny Pana A do Polski (od 23 sierpnia 2014 roku) Spółka powinna rozliczać wynagrodzenie z tytułu umowy o pracę zgodnie z art. 31 ust. 1 Ustawy PDOF oraz rozliczać wynagrodzenie za sprawowanie funkcji w Zarządzie na podstawie art. 41 ust. 1 Ustawy PDOF?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Biorąc pod uwagę, że w roku 2014 Pan A jest uważany za rezydenta podatkowego w Stanach Zjednoczonych, a także nie posiadał centrum interesów życiowych na terytorium Polski w okresie do przyjazdu jego rodziny do Polski na stałe, powinien być on uważany za osobę posiadającą ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce w okresie styczeń - sierpień 2014 r., a tym samym, będzie on podlegał opodatkowaniu w Polsce tylko od przychodów ze źródeł położonych w Polsce. Tym samym, Spółka powinna naliczać zaliczki na podatek dochodowy od tego wynagrodzenia Pana A , które zostało otrzymane z tytułu umowy o pracę wykonywaną na terytorium Polski. Z kolei, w odniesieniu do jego wynagrodzenia za pełnienie funkcji Członka Zarządu Spółka stoi na stanowisku, że powinna zastosować przepis art. 41 ust 4 Ustawy PDOF i jest tym samym zobowiązana pobierać zryczałtowany podatek dochodowy zgodnie z art. 29 Ustawy PDOF.

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy PDOF płatnicy, o których mowa (tj. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej) są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a i 13 oraz art. 30a ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5 oraz 10 Ustawy PDOF.

Zauważyć należy, że zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez Członków Zarządu będących nierezydentami podatkowymi w Polsce reguluje art. 29 ustawy PDOF. Zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy PDOF podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów m.in. z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 2a Ustawy PDOF, osoby fizyczne, jeżeli nie mają miejsca zamieszkania na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, podlegają ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (tj. opodatkowaniu podlegają tylko ich dochody/przychody osiągane na terytorium Polski). Natomiast osoby mające miejsce zamieszkania w Polsce, podlegają w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (tj. obowiązkowi podatkowemu od swoich wszystkich światowych dochodów). Zgodnie z art. 3 ust. 1a Ustawy PDOF, za osoby fizyczne, które posiadają miejsce zamieszkania w Polsce uznaje się osoby, które:

1. posiadają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych), lub
   
2. przebywają na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Z godnie z art. 4 Ustawy PDOF powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania), których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W myśl powyższych przepisów, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu przez konkretnego podatnika, musi on posiadać na terytorium Polski centrum interesów życiowych (osobistych lub gospodarczych), albo też okres pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien być dłuższy niż i 183 dni w ciągu roku kalendarzowego.

W odniesieniu do 2014 roku, należy zauważyć, że przesłanka pierwsza ze wskazanej wyżej definicji rezydencji podatkowej nie jest spełniona w okresie styczeń - sierpień. Pan A w roku 2014 wykonywał pracę zarówno na terytorium Stanów Zjednoczonych (styczeń - maj) oraz na terytorium Polski (sporadycznie od marca, pełniąc funkcją Członka Zarządu polskiej Spółki i od czerwca na umowie o pracą jako Dyrektor Działu Marketingu). Rodzina Pana A przebywała na terytorium Stanów Zjednoczonych oraz w Turcji do sierpnia, a do Polski przyjechała na stałe dopiero 23 sierpnia 2014 r. Wydatki Pana A w okresie styczeń-sierpień 2014 również będą w przeważającej mierze związane ze Stanami Zjednoczonymi oraz z Turcją, gdyż tam przebywały Jego dzieci i małżonka. W związku z powyższym należy uznać, że do momentu przyjazdu rodziny do Polski, tj. do 23 sierpnia 2014 r. pierwszy warunek ww. regulacji nie został spełniony, gdyż centrum interesów życiowych Pana A nie znajdowało się w Polsce.

Jeżeli chodzi o długość przebywania przez Pana A na polskim terytorium, w roku 2014 należy zaznaczyć, że pobyt ten może przekroczyć 183 dni. Jednakże, ze względu na dość częste podróże służbowe Pana A za granicą, w tej chwili nie można wykluczyć, że pobyt w Polsce w 2014 r. będzie krótszy niż 183 dni. Gdyby się jednak okazało, że Pan A będzie się znajdował na terytorium Polski dłużej niż 183 dni licząc od początku roku kalendarzowego, druga przesłanka, na podstawie której określa się miejsce zamieszkania w Polsce dla celów podatkowych, zostanie spełniona w przypadku Pana A w roku 2014.

Ze względu na powyższe, Pan A byłby uznany, zgodnie z art. 3 ust. 1a Ustawy PDOF, za osobą posiadającą w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, tj. polskiego rezydenta podatkowego przez cały 2014 rok. Jednocześnie jednak Pan A do końca maja 2014 roku będzie uznany za rezydenta podatkowego Stanów Zjednoczonych. Ponadto, rezydencja Pana A w Stanach Zjednoczonych może zostać potwierdzona certyfikatem rezydencji uzyskanym od odpowiednich władz skarbowych (jak potwierdza doradca podatkowy Pana A w Stanach Zjednoczonych).

Biorąc pod uwagą powyższe, dochodzi w roku 2014 do sytuacji, w której Pan A podlegałby nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w dwóch krajach. Z uwagi na fakt, że zgodnie z art. 4a Ustawy PDOF, przepisy art. 3 tejże Ustawy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, należy zatem rozstrzygnąć kwestią konfliktu rezydencji, poprzez zastosowanie art. 4 Umowy.

Zgodnie z art. 4 Umowy, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (rezydencję) zarówno w Polsce, jaki i w Stanach Zjednoczonych, osobę uważa się za mającą miejsce zamieszkania (za rezydenta) tylko w tym Umawiającym się Państwie, w którym na stałe zamieszkuje (posiada permanent home); jeżeli ma ona stałe miejsce zamieszkania (permanent home) w obu Państwach, wówczas uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Jeżeli nie można ustalić, w którym Państwie osoba ma ośrodek interesów życiowych, albo jeżeli nie posiada ona stałego miejsca zamieszkania w żadnym z Państw, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, w którym zwykłe przebywa. Jeżeli osoba przebywa zazwyczaj w obu Umawiających się Państwach lub nie przebywa zazwyczaj w żadnym z nich, to uważa się ją za mającą miejsce zamieszkania tylko w tym Państwie, którego jest obywatelem.

Zatem należy najpierw określić, w którym kraju Pan A posiada w 2014 roku stałe miejsce zamieszkania, tj. „permanent home”. Zgodnie z utrwalona w doktrynie definicją (Józef Banach, „Polskie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania”, s. 103-104): „stały charakter danego miejsca zamieszkania oznacza, że dana osoba to miejsce urządziła i zastrzegła dla jej trwałego użytkowania (stałe ognisko domowe), w przeciwieństwie do miejsca, w którym jej zamieszkanie nosi wyłącznie charakter tymczasowości, gdyż ogranicza się do krótkiego okresu czasu. Przy czym sama forma miejsca zamieszkania (np. mieszkanie, dom, pokój), oraz tytuł prawny również nie może stanowić kryterium rozstrzygającego dla uznania danego miejsca za miejsce stałego zamieszkania.”

Powołując się na brzmienie komentarza do Konwencji Modelowej OECD o podatkach dochodowych i majątkowych (dałej: Komentarz), natęży podkreślić, że stałym miejscem zamieszkania może być dom, mieszkanie czy też umeblowany pokój, bez względu na to, czy podatnik jest jego właścicielem czy jedynie najemcą. Bez znaczenia pozostaje zatem tytuł prawny podatnika do pozostającego do jego dyspozycji domu/mieszkania, istotne jest jedynie, aby służyło ono zaspokojeniu jego potrzeb mieszkaniowych i było uznawane (również w subiektywnej ocenie podatnika) za jego stałe miejsce zamieszkania.

W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, można uznać, że w okresie do momentu przyjazdu rodziny (tj. okresie styczeń - 23 sierpnia 2014 r.) pan A nie posiada miejsca zamieszkania w Polsce, gdyż mieszkanie wynajmowane w Polsce nie ma charakteru „ogniska domowego” do momentu przyjazdu rodziny (jest ono tymczasowe).

Gdyby jednak w ocenie organu uznać, że mieszkanie wynajmowane w Polsce ma charakter stałego ogniska domowego, tym samym Pan A posiada dwa miejsca stałego zamieszkania (mieszkanie wynajmowane w Stanach Zjednoczonych gdzie do końca maja mieszkała rodzina oraz mieszkanie wynajmowane w Polsce), to należy odnieść się do kolejnego kryterium a art. 4 Umowy. Zgodnie z nim, jeżeli dana osoba ma stałe miejsce zamieszkania zarówno w Polsce, jaki i w Stanach Zjednoczonych, to będzie uważana za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium tego Umawiającego się Państwa, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze (ośrodek interesów życiowych). Treść zawarta w art. 4 Umowy wskazuje łącznie na powiązania osobiste i gospodarcze (koniunkcja), co oznacza, że należy się odnieść do całokształtu tych okoliczności, nie bez znaczenia jednak jest, jak się wydaje, wskazanie na pierwszym miejscu powiązań osobistych. Mówiąc o ściślejszych związkach osobistych i gospodarczych danej osoby, zgodnie ze wskazówkami Komentarza, należy rozpatrzeć jej rodzinne i towarzyskie powiązania, wykonywane zajęcia, miejsce z którego zarządza swoim majątkiem oraz wszelkiego rodzaju inną działalność, w tym polityczną i kulturalną. Wszystkie te okoliczności muszą być rozważane całościowo, a zwłaszcza postępowanie danej osoby. Należy bowiem zgodzić się ze stanowiskiem, że: „jeżeli bowiem osoba mająca zamieszkania w jednym państwie, utworzyła podobne miejsce w drugim państwie, lecz zachowuje w całej pełni pierwsze miejsce zamieszkania, to fakt, że zachowuje ona pierwsze miejsce zamieszkania w środowisku, w którym zawsze mieszkała, pracowała i w którym znajduje się jej rodzina i mienie może być rozstrzygające dla ustalenia jej „centrum interesów życiowych”, gdyż zazwyczaj uznaje się w takiej sytuacji, że osoba ta zachowała swoje centrum życiowe w pierwszym państwie”.

Analizując zatem to kryterium w przypadku Pana A należy zauważyć, że:

• Pan A pracował na podstawie amerykańskiej umowy o pracę do maja 2014 roku w USA,
  
• Pan A w okresie marzec - maj bywał w Polsce w ramach podróży służbowych;
  
• jego najbliższa rodzina przebywa w 2014 roku przez 5 miesięcy w Stanach Zjednoczonych, a następnie w Turcji,
  
• rodzina zdecydowała się przyjechać do Polski i dołączyć do Pana A od 23 sierpnia 2014 roku - dzieci chodziły do końca maja 2014 do amerykańskiej szkoły w Stanach Zjednoczonych, a dopiero od września 2014 roku zaczęły mieszkać w Polsce,
  
• znaczna część uzyskanego wynagrodzenia wydawana była w okresie styczeń - maj w Stanach Zjednoczonych, gdzie koncentrowały się interesy życiowe Pana A ,
  
• do końca maja 2014 r. będzie traktowany jako rezydent podatkowy w Stanach Zjednoczonych i możliwe będzie uzyskanie certyfikatu rezydencji po rozliczeniu się przez Pana A w USA za rok 2014.
  
  

Z drugiej strony, należy zwrócić uwagę także, że:

• Pan A jest od czerwca zatrudniony na cały etat w Polsce oraz od marca wykonuje obowiązki jako Członek Zarządu (przyczym w okresie marzec - maj bywa w Polsce sporadycznie);
  
• jego dochody od czerwca 2014 r. pochodzą z pracy wykonywanej na rzecz polskiej spółki, głównie na terytorium Polski;
  
• od 23 sierpnia 2014 r. Jego rodzina przenosi się do Polski (żona i dwóch synów), synowie zaczną uczęszczać do brytyjskiej szkoły w Polsce.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, należy uznać, że ośrodek jego interesów życiowych (kraj, z którym ma ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze) znajdował się definitywnie w Polsce dopiero od przyjazdu rodziny. Zatem na podstawie przepisów Umowy od momentu przeniesienia się rodziny na stałe do Polski, czyli od 23 sierpnia 2014 r., Pan A powinien zostać uznany za osobę posiadającą miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski i w Polsce podlegać opodatkowaniu w stosunku do całości swoich przychodów.

W związku z powołanym wyżej stanem faktycznym, Pan A powinien posiadać do momentu przyjazdu rodziny, ograniczony obowiązek podatkowy w Polsce, a zatem powinien on opłacać podatki w tym okresie w Polsce, wyłącznie od dochodów osiągniętych ze źródeł położonych na polskim terytorium według zasad przewidzianych dla nierezydentów podatkowych.

W związku z tym, Spółka jest zobowiązana pobierać zaliczki na podatek dochodowy od wynagrodzenia, które należne było za pracę wykonywaną na terytorium Polski zgodnie z art. 31 ust. 1 Ustawy PDOF oraz wykazać następnie te dochody w informacji PIT-11 sporządzonej zgodnie z przepisem art. 39 ust. 1 Ustawy PDOF.

Z kolei od wynagrodzenia Pana A z tytułu pełnienia przez niego funkcji Członka Zarządu powinien zostać pobrany ryczałtowy podatek dochodowy zgodnie z przepisem art. 41 ust. 4 Ustawy PDOF do momentu zmiany statusu rezydencji przez Pana A , ze względu na przyjazd jego najbliższej rodziny do Polski. Spółka następnie powinna wykazać ten dochód za pełnienie funkcji Członka Zarządu w oddzielnej informacji IFT-1R zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 Ustawy PDOF i przekazać tę informację Panu A oraz Urzędowi Skarbowemu.

Ad. 2.

Po przyjeździe rodziny Pana A do Polski, Pan A powinien być uznawany za osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, a zatem w odniesieniu do jego dochodów, Spółka powinna także pełnić obowiązki płatnika odpowiednio do źródła przychodu Pana A . Ponieważ będzie on dalej wynagradzany na podstawie dwóch tytułów, obowiązki Spółki będą w tym względzie określały różne przepisy.

Całość wynagrodzenia z tytułu umowy o pracę wypłacanego przez Spółkę będzie podlegała rozliczeniu zgodnie z art. 32 ust. 1 Ustawy PDOF, tj. będą naliczane zaliczki od wynagrodzenia za pracę. Z kolei w odniesieniu do wynagrodzenia za pełnienie funkcji w Zarządzie, po przyjeździe rodziny Pana A do Polski i zmianie przez niego statusu rezydencji, Spółka jest zobowiązana rozliczać te dochody nie na podstawie art. 41 ust. 4 Ustawy PDOF, ale zgodnie z art. 41 ust. 1 Ustawy PDOF, tj. pobierać od nich zaliczki na podatek dochodowy.

Ponadto, Spółka powinna uwzględnić i wykazać wynagrodzenie za sprawowanie funkcji Członka Zarządu otrzymane od 23 sierpnia 2014 roku do grudnia 2014 roku nie w informacji IFT-1R wystawionej na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 2 Ustawy PDOF, ale zgodnie z przepisem art. 42 ust. 2 pkt 1 Ustawy PDOF - w rocznej informacji PIT-11 za 2014 rok. Uwzględnienie tego wynagrodzenia w informacji PIT-11 pozwoli Panu S. wykazać i opodatkować te dochody w swoim zeznaniu rocznym zgodnie z progresywną skalą podatkową, gdyż wynagrodzenie Członka Zarządu będącego rezydentem podatkowym podlega opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym Skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.