Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB1/415-904/14/MR
z 20 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2014 r. (data wpływu 4 września 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług pośrednictwa handlowego w modelu logistycznym dropshippingu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych świadczenia usług pośrednictwa handlowego w modelu logistycznym dropshippingu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w modelu logistycznym dropshippingu. W początkowym okresie działalności Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla drobnych przedsiębiorców na podstawie przepisu art. 109 ust. 1 ustawy VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie świadczenie usług pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Usługi pośrednictwa świadczone przez Wnioskodawcę będą polegały na prezentowaniu na stronie internetowej Wnioskodawcy oraz na jego kontach w polskich portalach aukcyjnych towarów będących własnością przedsiębiorców zagranicznych (podmioty posiadające siedzibę poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego - głównie kraje azjatyckie), które to towary te podmioty zagraniczne wystawiają do sprzedaży na aukcjach organizowanych za pośrednictwem portalu A. lub które pochodzą bezpośrednio z ich oferty, zbieraniu zamówień, zawieraniu w imieniu klientów umów kupna - sprzedaży z podmiotami zagranicznymi, obsłudze płatności, tj. inkasowaniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek Wnioskodawcy i przekazywaniu ich na rachunek podmiotu zagranicznego, przekazywaniu zamówień do podmiotu zagranicznego oraz ewentualnej pomocy klientowi w postępowaniu reklamacyjnym. Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie będzie pośredniczył w sprzedaży towarów będących własnością podmiotu zagranicznego (w przyszłości Wnioskodawca planuje zawrzeć z niektórymi podmiotami zagranicznymi umowy o stałej współpracy). Klient będzie każdorazowo informowany, że nabywa usługę pośrednictwa (taka informacja będzie zawarta w regulaminie świadczenia usług oraz opisie każdej aukcji).

Po otrzymaniu płatności za towar podmiot zagraniczny realizuje przesyłkę do klienta. Wartość towarów zamówionych przez jednego klienta nigdy nie przekracza kwoty 150 euro. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Wnioskodawca w żadnym momencie nie staje się właścicielem towaru, a jedynie prezentuje ofertę podmiotu zagranicznego. Jako pośrednik, Wnioskodawca nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Zobowiązanym z tytułu należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru jest klient (przy czym, ze względu na wartość towaru nieprzekraczającą 150 euro należności celne nie występują). O tych zobowiązaniach klient jest informowany w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego dostępnym na profilu Wnioskodawcy w portalach aukcyjnych. W przesyłce z towarem Klient otrzymuje rachunek wystawiony przez podmiot zagraniczny. Klient dokonujący zakupu najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe pośrednika, czyli na konto Wnioskodawcy, który tego samego lub następnego dnia przekazuje pieniądze do podmiotu zagranicznego, znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana podmiotowi zagranicznemu to pełna opłata za dany towar, zgodnie z ceną podaną na aukcji w serwisie A. Wnioskodawca, jako pośrednik, otrzymuje prowizję stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy, a kwotą przelaną podmiotowi zagranicznemu. Na ustaloną w powyższy sposób prowizję Wnioskodawca wystawia klientom zamawiającym za jego pośrednictwem towar, rachunki. Suma rachunków z tytułu zrealizowanej w danym miesiącu prowizji stanowi dla Wnioskodawcy podstawę do zaksięgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Co stanowi przychód Wnioskodawcy w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego przez aukcje internetowe w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem?
   
2. Czy kwota należności za towar, którą Wnioskodawca jedynie inkasuje i przekazuje do podmiotu zagranicznego stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, jego przychód, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie stanowiła prowizja należna mu z tytułu wykonanej usługi pośrednictwa handlowego, tj. różnica pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewu na jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną podmiotowi zagranicznemu w celu realizacji zamówienia, na którą to kwotę Klient otrzymuje rachunek. Powyższe jest konsekwencją faktu, że Wnioskodawca nie jest właścicielem towaru, nie jest również importerem, ponieważ nie sprowadza towaru na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w płatnościach i zamówieniach.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W oparciu o przepis art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. le, 1h i li, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
   
2. uregulowania należności.

Przytoczony powyżej przepis należy traktować jako generalną zasadę określającą moment powstania przychodów dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych.

Według Wnioskodawcy, przychodem, w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzyskiwanym ze świadczenia usług pośrednictwa handlowego będzie prowizja uzyskana z tego tytułu - różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od Klienta, a kwotą przekazaną do podmiotu zagranicznego. Wynika to z faktu, iż towar nie będzie stanowił własności Wnioskodawcy, który nie uzyska faktury ani rachunku potwierdzającej jego zakup. Wnioskodawca nie dokonuje zatem sprzedaży towaru we własnym imieniu i na własny rachunek. Wnioskodawca nie będzie również importerem, gdyż nie sprowadza towaru na własny rachunek, ani w niczyim imieniu, zaś jego udział w transakcji ogranicza się do pośrednictwa w płatnościach, zamówieniach i postępowaniu reklamacyjnym. Zatem w sytuacji, gdy rola Wnioskodawcy będzie sprowadzała się do pośrednictwa, przychodem będzie wartość prowizji, na którą zostanie wystawiony rachunek lub potwierdzenie zapłaty.

Przykładowo, gdy Wnioskodawca otrzyma od Klienta wpłatę w wysokości 120,00 zł, przy czym, wynagrodzenie za usługę pośrednictwa będzie stanowiło kwotę 20,00 zł, zaś zapłata za towar kwotę 100,00 zł (ww. kwoty nie zawierają podatku VAT, gdyż Wnioskodawca będzie z VAT zwolniony), to przychodem Wnioskodawcy będzie wyłącznie kwota 20,00 zł, na którą zostanie Klientowi wystawione potwierdzenie zapłaty (ewentualnie rachunek). Pozostała kwota 100,00 zł nie będzie stanowiła przychodu Wnioskodawcy, gdyż Wnioskodawca jedynie inkasuje tą kwotę na rzecz podmiotu zagranicznego. Sytuacja przedstawiałaby się odmiennie, gdyby Wnioskodawca nabywał towar na własność, a następnie odsprzedawał go Klientom jako właściciel, a jedynie proces dostawy towaru do Klienta przerzucał na podmiot zagraniczny. Działalność Wnioskodawcy ogranicza się jednak wyłącznie do świadczenia usług pośrednictwa handlowego.

Warto w tym miejscu nadmienić, iż stanowisko Wnioskodawcy znajduje uznanie organów podatkowych. Tytułem przykładu warto przywołać rozstrzygnięcie zapadłe w ramach interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 13 stycznia 2012 r. ILPB1/415-1183/11-2/TW, gdzie w zbliżonym stanie faktycznym, Organ podatkowy uznał, że przy świadczeniu usług pośrednictwa handlowego, dla Wnioskodawcy zyskiem (przychodem w rozumieniu art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) będzie prowizja uzyskana z tego tytułu - różnica pomiędzy kwotą przelaną przelewem bankowym od klienta, a kwotą przekazaną dostawcy. Zatem w sytuacji, gdy - jak wskazał Zainteresowany - jego rola będzie sprowadzała się do pośrednictwa, przychodem będzie wartość prowizji, na którą - jak podał Wnioskodawca, zostanie wystawiona faktura VAT. W podobnym duchu wypowiedział się również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2013 r. IPTPB1/415-218/13-4/DS, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2014 r. ITPB1/415-188/14/WM oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2013 r. IBPBI/1/415-827/13/AP wydanych na tle niemal identycznych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych). Również w interpretacji indywidualnej z dnia 22 maja 2013 r. ITPB1/415-367/13/DP Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy uznał, że przychodem podatnika, który zajmował się m. in. pośrednictwem w sprzedaży miejsc na zajęciach edukacyjnych oraz materiałów edukacyjnych za pomocą strony internetowej jest uzyskana z tego tytułu prowizja, wynosząca odpowiednio 15% i 50% wpływów od kupujących.

Ad. 2

Zdaniem Wnioskodawcy, część wpłaty od Klienta, stanowiąca zapłatę za towar, przekazywana następnie podmiotowi zagranicznemu, nie będzie stanowiła dla niego kosztu uzyskania przychodu. Powyższe stanowisko stanowi konsekwencję stanowiska Wnioskodawcy zaprezentowanego w poprzednim punkcie. Skoro bowiem przychodem Wnioskodawcy jest wyłącznie kwota wynagrodzenia za usługę pośrednictwa handlowego (przychodem nie jest kwota stanowiąca zapłatę za towar, którą Wnioskodawca jedynie inkasuje i przekazuje partnerowi), to nietrafne byłoby zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu należności za towar przekazywanej podmiotowi zagranicznemu (tak np. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 7 listopada 2013 r. IBPBI/1/415-1071/13/AP na tle tożsamego stanu faktycznego).

Zgodnie natomiast z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W sytuacji opisanej w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca nie ponosi żadnych kosztów. Jego rola tutaj ma charakter czysto techniczny i sprowadza się wyłącznie do przekazania zapłaty od Klienta do Partnera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Na mocy art. 14 ust. 1c ww. ustawy, za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 1, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 1e, 1h i 1i, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi, albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
   
2. uregulowania należności.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca planuje rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w modelu logistycznym dropshippingu. W początkowym okresie działalności Wnioskodawca będzie korzystał ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla drobnych przedsiębiorców na podstawie przepisu art. 109 ust. 1 ustawy VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy będzie świadczenie usług pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Wnioskodawca, jako pośrednik, otrzymuje prowizję stanowiącą różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na jego rachunek bankowy, a kwotą przelaną podmiotowi zagranicznemu. Na ustaloną w powyższy sposób prowizję Wnioskodawca wystawia klientom zamawiającym za jego pośrednictwem towar, rachunki.

W takim zatem przypadku przychodem, o którym mowa w art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który powinien być brany pod uwagę przy ustalaniu podstawy opodatkowania będzie kwota należna za wykonaną usługę, tj. prowizja Wnioskodawcy.

Natomiast, w myśl art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,

• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z treści cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika przede wszystkim, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej musi zostać poniesiony. Poniesienie tego wydatku musi być także związane z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego przychodu.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w sprzedaży towarów handlowych, a więc nie dokonuje ich zakupu i nie staje się ich właścicielem, to tym samym nie ponosi żadnego wydatku na ten zakup. Zatem inkasowane przez Wnioskodawcę kwoty należności za ww. towar, które wpływają na jego rachunek bankowy, a następnie są przez niego przekazywane (po ich pomniejszeniu o przysługującą prowizję) właścicielowi tego towaru, nie są wydatkami poniesionymi przez Wnioskodawcę na zakup towarów handlowych i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o których mowa w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawca w zakresie wskazanym w pytaniu nr 1 i 2 należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych tutejszy organ informuje, że wydane zostały one w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego. Przy czym organ podatkowy dokonując ustalenia treści czynności prawnej, uwzględnia zgodny zamiar stron i cel czynności, a nie tylko dosłowne brzmienie oświadczeń woli złożonych przez strony czynności. (art. 199a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.