Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-1071/13/AP
z 7 listopada 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 lipca 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 14 sierpnia 2013 r.), uzupełnionym 22 października 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kwot inkasowanych należności za towar w związku ze świadczeniem usług pośrednictwa handlowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2013 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych m.in. w zakresie możliwości uznania za koszt uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej kwot inkasowanych należności za towar w związku ze świadczeniem usług pośrednictwa handlowego. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 18 października 2013 r. Znak: IBPBI/1/415-827/13/AP, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 22 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w modelu logistycznym dropshippingu. Dochody uzyskane z tej działalności opodatkowuje tzw. 19% podatkiem liniowym. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług dla drobnych przedsiębiorców, na podstawie przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest świadczenie usług pośrednictwa handlowego poprzez aukcje internetowe. Usługi pośrednictwa świadczone przez Wnioskodawcę polegają na prezentowaniu na swoim koncie w portalach aukcyjnych towarów będących własnością jego partnerów (podmiotów, których siedziba znajduje się poza Unią Europejską, na terytorium państwa trzeciego – w Chinach, w przyszłości być może również w Stanach Zjednoczonych), zbieraniu zamówień, obsłudze płatności, tj. inkasowaniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek Wnioskodawcy i przekazywaniu ich na rachunek partnera, przekazywaniu zamówień do partnera oraz ewentualnej pomocy klientowi w postępowaniu reklamacyjnym. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów będących własnością jego partnerów (Wnioskodawca zawarł z partnerami stosowne umowy w tym przedmiocie).

Po otrzymaniu płatności za towar partner realizuje przesyłkę do klienta pozostając nieujawnionym względem niego. Wartość towarów zamówionych przez jego klienta nigdy nie przekracza kwoty 150 euro. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Wnioskodawca w żadnym momencie nie staje się właścicielem towaru, a jedynie prezentuje ofertę partnera. Jako pośrednik, Wnioskodawca nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. Zobowiązanym z tytułu należności celnych i podatku VAT z tytułu importu towaru jest klient (przy czym, ze względu na wartość towaru nieprzekraczającą 150 euro należności celne nie występują). O tych zobowiązaniach klient jest informowany w regulaminie świadczenia usług pośrednictwa handlowego, dostępnym na profilu Wnioskodawcy w portalach aukcyjnych. W przesyłce wraz z towarem klient otrzymuje rachunek wystawiony przez partnera Wnioskodawcy. Klient dokonujący zakupu, najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe pośrednika, czyli na konto Wnioskodawcy, który tego samego lub następnego dnia przekazuje pieniądze do partnera, znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana partnerowi to pełna opłata za dany towar na podstawie cennika. Wnioskodawca, jako pośrednik, ustala prowizję jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną partnerowi. Na ustaloną w powyższy sposób prowizję Wnioskodawca wystawia klientom zamawiającym za jego pośrednictwem towar, rachunki. Suma rachunków z tytułu realizowanej w danym miesiącu prowizji stanowi dla Wnioskodawcy podstawę do zaksięgowania przychodu w podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy kwota należności za towar, którą Wnioskodawca jedynie inkasuje i przekazuje do partnera stanowi dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodu?

(pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, cześć wpłat od klienta, stanowiąca zapłatę za towar, przekazywana następnie zagranicznemu partnerowi, nie będzie stanowiła dla niego kosztu uzyskania przychodu. Skoro bowiem przychodem Wnioskodawcy jest wyłącznie kwota wynagrodzenia za usługę pośrednictwa handlowego (przychodem nie jest kwota stanowiąca zapłatę za towar, którą Wnioskodawca jedynie inkasuje i przekazuje partnerowi), to nietrafne byłoby zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu należności za towar przekazywanej partnerowi. Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. W sytuacji opisanej w zaistniałym stanie faktycznym Wnioskodawca nie ponosi żadnych kosztów. Jego rola ma charakter czysto techniczny i sprowadza się wyłącznie do przekazania zapłaty od klienta do partnera.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów.

Z treści cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika przede wszystkim, że aby wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej musi zostać poniesiony. Poniesienie tego wydatku musi być także związane z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem tego przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług pośrednictwa handlowego za pośrednictwem aukcji internetowych w oparciu o model logistyczny zwany dropshippingiem. Świadczenie usług w tym zakresie polega na prezentowaniu na swoim koncie w portalach aukcyjnych towarów będących własnością jego partnerów (podmiotów, których siedziba znajduje się poza Unią Europejską), zbieraniu zamówień, obsłudze płatności, tj. inkasowaniu wpłat od klientów w postaci przelewów bankowych na rachunek Wnioskodawcy i przekazywaniu ich na rachunek partnera, przekazywaniu zamówień do partnera oraz ewentualnej pomocy klientowi w postępowaniu reklamacyjnym. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów we własnym imieniu i na własny rachunek, a jedynie pośredniczy w sprzedaży towarów będących własnością jego partnerów (Wnioskodawca zawarł z partnerami stosowne umowy w tym przedmiocie). Po otrzymaniu płatności za towar partner realizuje przesyłkę do klienta pozostając nieujawnionym względem niego. Wartość towarów zamówionych przez klienta nigdy nie przekracza kwoty 150 euro. Zakupiony w ten sposób towar nigdy nie trafia do Wnioskodawcy, czyli do pośrednika handlowego, lecz zawsze bezpośrednio do klienta. Wnioskodawca w żadnym momencie nie staje się właścicielem towaru, a jedynie prezentuje ofertę partnera. Jako pośrednik, Wnioskodawca nie posiada fizycznie towaru w swojej firmie, a co za tym idzie, nie dysponuje dokumentem zakupu towaru, jakim jest faktura lub rachunek. W przesyłce z towarem klient otrzymuje rachunek wystawiony przez partnera Wnioskodawcy. Klient dokonujący zakupu najpierw przelewa pieniądze na konto bankowe pośrednika, czyli na konto Wnioskodawcy, który tego samego lub następnego dnia przekazuje pieniądze do partnera, znajdującego się poza terytorium Unii Europejskiej. Kwota przesłana partnerowi to pełna opłata za dany towar na podstawie cennika. Wnioskodawca, jako pośrednik, ustala prowizję, jako różnicę pomiędzy kwotą wpływu pieniężnego w postaci przelewów bankowych na Jego rachunek bankowy, a kwotą wysłaną partnerowi.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej pośredniczy jedynie w sprzedaży towarów handlowych, a więc nie dokonuje ich zakupu i nie staje się ich właścicielem, to tym samym nie ponosi żadnego wydatku na ten zakup. Zatem, inkasowane przez Wnioskodawcę kwoty należności za ww. towar, które wpływają na Jego rachunek bankowy, a następnie są przez Niego przekazywane (po ich pomniejszeniu o przysługującą prowizję) właścicielowi tego towaru, nie są wydatkami poniesionymi przez Wnioskodawcę na zakup towarów handlowych i nie stanowią kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, o których mowa w cyt. art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w pozostałym zakresie będącym przedmiotem wniosku ORD-IN, tj. w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1, wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.