Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-354/14-5/EK
z 22 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 18 lipca 2014 r. (data wpływu 22 lipca 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zdarzenia polegającego na zwrocie weksli (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lipca 2014 r. został złożony ww. wniosek – uzupełniony w dniu 18 września 2014 r. o dodatkową opłatę – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• powstania przychodu podatkowego w związku z rozwiązaniem odpisu aktualizującego,
• zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów zdarzenia polegającego na zwrocie weksli,
• powstania przychodu podatkowego w związku z obniżeniem w 2014 r. wartości sprzedanych i zakwalifikowanych jako przychód w 2012 r. wierzytelności.
  
  

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: „A”) jest instytucją finansową, która prowadzi działalność polegającą m.in. na udzielaniu pożyczek i kredytów na rzecz swoich członków. W październiku 2012 r. „A” dokonał sprzedaży wierzytelności o wartości 49.000,000 zł przysługujących mu wobec swoich członków. Cena uzyskana przez „A” w wyniku tej transakcji wyniosła 44.400,000 zł. Tytułem ceny nabywca (cesjonariusz) wręczył sprzedawcy weksle własne opiewające na wskazaną powyżej kwotę. Jednocześnie strony ustaliły harmonogram wykupu weksli przez nabywcę w ciągu 10 lat. Z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności „A” poniósł stratę w wysokości 4.600,000 zł. Wobec faktu, iż kwota 44.400,000 zł nie stanowiła przychodu należnego, poniesiona przez „A” strata w kwocie 4.600,000 zł, zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie została zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Do końca 2013 r. nabywca wykupił weksle własne na kwotę 1.750,00 zł. W związku z zawarciem w dniu 25 czerwca 2013 r. aneksów do dotychczasowych umów sprzedaży i porozumień, na mocy których „A” przyjął na siebie i oświadczył, iż ponosi wobec nabywcy wierzytelności odpowiedzialność za wypłacalność dłużników, „A” – zgodnie z zaleceniem organu nadzoru – utworzył 100% odpis aktualizujący na pozostałą do wykupu wartość weksli, tj. na kwotę 42.650,000 zł. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 26b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – za koszty uzyskania przychodów nie uznaje się w spółdzielczych kasach oszczędnościowo-kredytowych odpisów aktualizujących wartość należności, z wyjątkiem odpisów aktualizujących wartość należności z tytułu udzielonych pożyczek i kredytów (...), zatem również kwota 42.650,000 zł nie została zaliczona przez „A” do kosztów uzyskania przychodów.

W 2014 r. zostało podpisane porozumienie na mocy którego dokonano nowej wyceny sprzedanych wierzytelności i ustalono łączną cenę za nabycie sprzedanych w 2012 r. wierzytelności na kwotę 7.900,000 zł. Następstwem tej czynności był zwrot cesjonariuszowi pozostałych do wykupu weksli o wartości 42.650,000 zł oraz pomniejszenie nowej kwoty należnej sprzedawcy o kwotę już wykupionych weksli, tj. o wartość 1.750,000 zł. Pozostałą do uregulowania kwotę 6.150,000 zł nabywca zobowiązany jest uiszczać przelewem na rachunek bankowy „A” w ratach do końca 2018 r. W związku z zaistniałym stanem faktycznym, rozwiązano odpis aktualizujący na kwotę 42.650,000 zł oraz zaksięgowano zwrot weksli na wskazaną powyżej kwotę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych.

1. Czy rozwiązując odpis aktualizujący „A” postąpiła prawidłowo nie zaliczając równowartości rozwiązanego odpisu aktualizującego do przychodu podatkowego na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
2. W jaki sposób na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „A” powinna sklasyfikować zdarzenie polegające na zwrocie weksli o wartości 42.650,000 zł, czy może być ono uznane za koszt uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1? Czy istnieje możliwość zastosowania w zaistniałym stanie faktycznym art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?
3. Czy w związku z obniżeniem w 2014 r. wartości sprzedanych i zakwalifikowanych już jako przychód w 2012 r. wierzytelności, w „A” wystąpił przychód w rozumieniu art. 12 ust. 1-3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz czy sposób określenia „przychodu” w przedmiotowej sprawie określa art. 14 ust. 1 tej ustawy?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2. Jednocześnie informuje się, że w zakresie pytania nr 1 w dniu 22 października 2014 r. została wydana interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-354/14-4/EK, natomiast w zakresie pytania nr 3 interpretacja indywidualna nr ILPB3/423-354/14-6/EK.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 wyżej wym. ustawy. Tak więc, aby dany wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów muszą zostać spełnione następujące warunki:

• wydatek musi zostać poniesiony przez podatnika,
• wydatek musi zostać poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• wydatek nie może być wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy.
  
  

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na wydaniu weksli o wartości 42.650,000 zł, będąca następstwem obniżenia pierwotnie ustalonej ceny za sprzedane wierzytelności nie może zostać uznana za koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Prowadzi to do wniosku, iż w zaistniałym stanie faktycznym wydanie weksli na wskazaną powyżej kwotę nie stanowi kosztu uzyskania przychodu. Jednakże poważne trudności wywołuje również podporządkowanie powyższej czynności któremukolwiek z wyłączeń przewidzianych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wobec powyższego, na tle niniejszej regulacji zachodzą uzasadnione wątpliwości, jak na gruncie podatkowym należy zakwalifikować czynność polegającą na wydaniu weksli w związku z modyfikacją pierwotnego stosunku zobowiązaniowego łączącego strony w zakresie obniżenia uprzednio ustalonej ceny sprzedanych wierzytelności. Zdaniem Wnioskodawcy, należy ją uznać za czynność neutralną podatkowo, niewywołującą na gruncie prawa podatkowego żadnych skutków. W ocenie Wnioskodawcy, uzasadnieniem takiego twierdzenia jest fakt, iż dokonana przez strony na mocy zawartego porozumienia zmiana poprzednio ustalonej ceny miała na celu jedynie urealnienie wartości sprzedanych wierzytelności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo informuje się, że w zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.