Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-767/14-2/IŚ
z 13 listopada 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2014 r. (data wpływu 14 sierpnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków z tytułu przejęcia niespłaconych zobowiązań kredytowych, związanych z nabywaną nieruchomością:

• w części dotyczącej pyt. nr 1, tj. co do możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek spłaconych po dniu przejęcia kredytu - jest prawidłowe;
  

• w części dotyczącej pyt. nr 2, tj. co do braku możliwości rozpoznania różnic kursowych - jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie skutków z tytułu przejęcia niespłaconych zobowiązań kredytowych, związanych z nabywaną nieruchomością (spłacone odsetki jako koszty uzyskania przychodów, brak możliwości rozpoznania różnic kursowych).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje nabyć w 2014 r. prawo użytkowania wieczystego w stosunku do nieruchomości gruntowej, na której zlokalizowany jest budynek mieszczący galerię handlową oraz pomieszczenia biurowe, wraz z obiektami zagospodarowania terenu (dalej: „Inwestycja” lub „Nieruchomość”). Nabycie Nieruchomości nastąpi na podstawie umowy sprzedaży (dalej: „Umowa Sprzedaży”).

W związku z realizacją Inwestycji, sprzedający (dalej: „Sprzedający”) zaciągnął kredyt bankowy (dalej: „Kredyt”) na podstawie stosownej umowy z bankiem (dalej: „Umowa Kredytu”). Kredyt udzielony został na rzecz Sprzedającego w walucie obcej (EUR). O ile odsetki od zaciągniętego Kredytu są przez Sprzedającego uiszczane na bieżąco, o tyle kwota główna Kredytu nie została jeszcze spłacona i nie będzie spłacona również na dzień sprzedaży Nieruchomości. Podkreślenia wymaga, iż zobowiązania z tytułu Kredytu są zabezpieczone hipoteką ustanowioną na Nieruchomości mającej być przedmiotem Umowy Sprzedaży.

Zgodnie z Umową Sprzedaży, Spółka zobowiązana będzie do uregulowania na rzecz Sprzedającego określonej ceny sprzedaży Nieruchomości (dalej: „Cena Sprzedaży”). Przedmiotowa Cena Sprzedaży zostanie uregulowana przez Spółkę częściowo w formie pieniężnej, a częściowo w formie przejęcia zobowiązań Sprzedającego wynikających z Umowy Kredytu. W związku z zawarciem Umowy Sprzedaży, Spółka za zgodą banku wstąpi w prawa i obowiązki wynikające z Umowy Kredytu (w miejsce Sprzedającego), stając się tym samym podmiotem zobowiązanym do uregulowania kwoty głównej Kredytu, a także odsetek naliczanych od przedmiotowej kwoty za okres przypadający po dniu zawarcia Umowy Sprzedaży (nabycia Nieruchomości).

Podkreślenia wymaga, iż niezależnie od wskazanego powyżej sposobu uregulowania Ceny Sprzedaży Nieruchomości przez Spółkę, na podstawie Umowy Sprzedaży Spółka uprawniona będzie również do otrzymania określonej kwoty wynagrodzenia (dalej: „Wynagrodzenie”) z tytułu wstąpienia w prawa i obowiązki wynikające z Umowy Kredytu (przejęcia zobowiązań kredytowych Sprzedającego).

Po nabyciu Nieruchomości, Spółka uzyskiwała będzie przychody podatkowe z umów najmu mających za przedmiot pomieszczenia handlowe i biurowe zlokalizowane na Nieruchomości. Nie jest również wykluczone, iż w przyszłości Nieruchomość zostanie sprzedana przez Spółkę na rzecz podmiotu trzeciego,

W wyniku wstąpienia w prawa i obowiązki wynikające z Umowy Kredytu, Spółka uiszczała będzie na bieżąco odsetki naliczane od kwoty głównej Kredytu za okres przypadający po dniu zawarcia Umowy Sprzedaży (odsetki naliczone do dnia zbycia Nieruchomości zostaną uregulowane przez Sprzedającego).

W przyszłości, planowane jest, iż Spółka dokona spłaty kwoty głównej Kredytu. Przedmiotowa spłata nastąpi w walucie obcej (EUR).

Spółka ustala podatkowe różnice kursowe na podstawie przepisów ustawy o CIT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy odsetki naliczane za okres przypadający po dniu zawarcia Umowy Sprzedaży (nabycia Nieruchomości), uiszczane przez Spółkę zgodnie z postanowieniami Umowy Kredytu, będą stanowiły dla Spółki podatkowe koszty uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty?
2. Czy prawidłowe jest stanowisko, iż w związku ze spłatą kwoty głównej Kredytu w walucie obcej (EUR), Spółka nie powinna rozpoznawać podatkowych różnic kursowych?
   
   

Stanowisko Spółki:

Ad. 1)

W ocenie Spółki, odsetki naliczane za okres przypadający po dniu zawarcia Umowy Sprzedaży (nabycia Nieruchomości), uiszczane przez Spółkę zgodnie z postanowieniami Umowy Kredytu, będą stanowiły dla Spółki podatkowe koszty uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851, z późn. zm.; dalej: ustawa o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Z kolei zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT, do kosztów podatkowych nie zalicza się naliczonych, lecz niezapłaconych odsetek od zobowiązań, w tym również od pożyczek (kredytów).

Jak wynika z powyższych przepisów, na gruncie ustawy o CIT warunkami uznawania odsetek (w tym odsetek od kredytów/pożyczek) za podatkowe koszty uzyskania przychodów są:

• faktyczna zapłata odsetek (art. 16 ust. 1 pkt 11 ustawy o CIT),
  

• istnienie związku pomiędzy zapłatą odsetek a uzyskiwaniem przychodów, względnie zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT).
  
  
  

W ocenie Spółki, uiszczane w przyszłości odsetki wynikające z Umowy Kredytu, na moment ich zapłaty przez Spółkę, będą wykazywały związek zarówno z uzyskiwaniem przychodów podatkowych, jak również z zachowaniem/zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki.

Jak zostało podkreślone w stanie faktycznym, w związku z zawarciem Umowy Sprzedaży, na podstawie której nastąpi nabycie Nieruchomości, Spółka zobowiązana będzie do uregulowania na rzecz Sprzedającego Ceny Sprzedaży. Zgodnie z ustaleniami stron Umowy Sprzedaży, przedmiotowa Cena Sprzedaży zostanie częściowo uregulowana w ten sposób, iż Spółka wstąpi w prawa i obowiązki Sprzedającego wynikające z Umowy Kredytu, stając się tym samym podmiotem zobowiązanym do uiszczenia zobowiązań kredytowych (kwoty głównej Kredytu oraz odsetek naliczanych za okres po dniu zawarcia Umowy Sprzedaży). W związku z powyższym, przejęcie przez Spółkę zobowiązań z tytułu Umowy Kredytu stanowić będzie warunek nabycia przez Spółkę Nieruchomości od Sprzedającego.

Jednocześnie, jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, nabyta przez Spółkę Nieruchomość wykorzystywana będzie przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej (wynajem pomieszczeń zlokalizowanych na Nieruchomości). W związku z prowadzeniem przedmiotowej działalności Spółka uzyskiwała będzie na bieżąco przychody podatkowe (czynsz z tytułu wynajmu pomieszczeń znajdujących się na Nieruchomości). Niezależnie od powyższego, nie jest wykluczone, iż w przyszłości Spółka sprzeda Nieruchomość, uzyskując z ww. tytułu przychód podatkowy (cena sprzedaży Nieruchomości).

Mając powyższe na uwadze, skoro nabycie Nieruchomości umożliwi Spółce uzyskiwanie przychodów podatkowych (czynsz z tytułu wynajmu pomieszczeń znajdujących się na Nieruchomości, cena sprzedaży Nieruchomości), a jednocześnie przejęcie praw i obowiązków wynikających z Umowy Kredytu (w tym obowiązku uiszczania odsetek) stanowić będzie warunek nabycia Nieruchomości przez Spółkę (poprzez przejęcie zobowiązań kredytowych Spółka ureguluje część Ceny Sprzedaży), to nie powinno ulegać żadnych wątpliwości, że uiszczanie w przyszłości odsetek wynikających z Umowy Kredytu pozostawać będzie w związku z przychodami podatkowymi uzyskiwanymi przez Spółkę z Nieruchomości.

Niezależnie od powyższego, jak zostało już podkreślone, w Umowie Sprzedaży zastrzeżone zostanie na rzecz Spółki prawo do Wynagrodzenia, należnego z tytułu wstąpienia w prawa i obowiązki wynikające z Umowy Kredytu. Co za tym idzie, poza wykazywaniem bezsprzecznego związku z przychodami uzyskiwanymi z Nieruchomości, uiszczane przez Spółkę odsetki wykazywały będą również związek z przychodem podatkowym Spółki w postaci otrzymanego Wynagrodzenia.

Końcowo, Spółka pragnie również zaznaczyć, iż uiszczane odsetki, poza związkiem z przychodami podatkowymi uzyskiwanymi przez Spółkę, będą wykazywały również związek z zachowaniem/zabezpieczeniem źródła przychodów. Jak zostało podkreślone w stanie faktycznym, Nieruchomość mająca być przedmiotem zakupu przez Spółkę obciążona jest hipoteką ustanowioną na rzecz banku. Przedmiotowa hipoteka zabezpiecza wierzytelności banku wynikające z Umowy Kredytu, w tym wierzytelności o zapłatę odsetek. Istotą hipoteki, jako zabezpieczenia o charakterze rzeczowym, jest możliwość dochodzenia zaspokojenia wierzytelności z nieruchomości obciążonej hipoteką bez względu na to, czyją stała się własnością. Jak wynika z powyższego, niezależnie od tego, czy Spółka przejęłaby prawa i obowiązki wynikające z Umowy Kredytu, czy też pozostałyby one po stronie Sprzedającego, brak uiszczania odsetek wynikających z Umowy Kredytu na rzecz banku skutkowałby każdorazowo możliwością wszczęcia przez bank egzekucji z Nieruchomości nabytej przez Spółkę (Spółka będzie bowiem dłużnikiem rzeczowym banku z tytułu hipoteki obciążającej nabytą Nieruchomość). Rozwiązanie polegające na przejęciu przez Spółkę praw i obowiązków wynikających z Umowy Kredytu (na skutek czego Spółka stanie się również dłużnikiem osobistym banku), a następnie na spłacie odsetek od Kredytu bezpośrednio przez Spółkę, pozwoli Spółce na zachowanie kontroli nad terminowością/prawidłowością spłat zobowiązań wobec banku, zabezpieczonych hipotecznie na Nieruchomości. W konsekwencji, Spółka gwarantuje sobie możliwość niezakłóconego wykorzystywania Nieruchomości w toku prowadzonej działalności gospodarczej (bez ryzyka wszczęcia egzekucji z Nieruchomości przez bank).

Powyższe działania Spółki bezsprzecznie kwalifikują się jako działania mające na celu zachowanie/zabezpieczenie źródła przychodów, jakim będzie dla Spółki nabyta Nieruchomość.

Należy podkreślić, iż powyższe stanowisko Spółki znalazło potwierdzenie w niedawnej interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2014 r. (IPPB3/423-87/14-2/AG). W uzasadnieniu przedmiotowej interpretacji organ podatkowy w pełni potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: „Skoro wykorzystywanie przez Wnioskodawcę przejętych aktywów przedsiębiorstwa (np. praw własności nieruchomości) przynosi Wnioskodawcy przychody, to towarzyszące temu od momentu wniesienia aportu wydatki, w tym również obejmujące obsługę zobowiązań, nie mogą zostać wykluczone z kosztów uzyskania przychodów, tylko z tego powodu ze zdarzenia gospodarcze z których one wynikają miały miejsce jeszcze przed wniesieniem aportu. Wskazać należy ze Wnioskodawca na bieżąco zmuszony jest do ponoszenia określonych kosztów w celu zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania prowadzonego przedsiębiorstwa. Takimi kosztami obok kosztów związanych z eksploatacją, utrzymaniem w ruchu przejętych materialnych składników przedsiębiorstwa są także niewątpliwie koszty o charakterze czysto finansowym takie jak odsetki od zobowiązań. Pozwalają one bowiem na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa - zabezpieczają źródło przychodów jakim są w tej sytuacji przejęte lokale niemieszkalne. Wnioskodawca zauważa, że brak spłaty pożyczek hipotecznych względem Banku może skutkować utratą przez Wnioskodawcę źródła przychodu jakimi są nieruchomości wchodzące te skład przejętego przedsiębiorstwa, Pożyczki te są bowiem zabezpieczone hipotekami na nieruchomościach na rzecz Banku i zabezpieczają spłatę pożyczek oraz odsetek od tych pożyczek”.

Analogiczny pogląd prezentowany jest w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu wymienić można następujące fragmenty uzasadnień wyroków:

„Jak wskazywała we wniosku Spółka, w ramach planowanej restrukturyzacji przeniesione zostaną na nią, m.in. zobowiązania (których dotyczy spłata odsetek) funkcjonalnie związane z działalnością wyodrębnionego organizacyjnie zakładu produkcyjnego. Tak więc, na Spółkę przeniesione zostaną nie tylko aktywa, ale również towarzyszące im zobowiązania. Jeżeli zatem wykorzystanie przejętych przez Spółkę aktywów, np. określonych składników majątkowych stanowiących zakład produkcyjny przynosi jej przychody, które są już jej przychodami, to również towarzyszące temu od momentu wniesienia aportu (sprzedaży) koszty, w tym również obejmujące obsługę przejętych zobowiązań, które pozwoliły na sfinansowanie tych aktywów, nie powinny być z założenia wykluczone z kosztów uzyskania przychodów tylko dlatego, że zdarzenia gospodarcze, z któłych one wynikają, miały miejsce jeszcze przez przejęciem tego zakładu. Wprawdzie więc przejęte przez Spółkę zobowiązania mają swe źródło w stosunkach prawnych zawartych przez spółkę wnoszącą aport (sprzedającą zakład), a przejęcie przez Spółkę tych zobowiązań nastąpiło w ramach konstrukcji szeroko rozumianego prawa cywilnego, niemniej jednak, odnoszące się do nich koszty z tytułu spłaty odsetek dotyczą już działalności Spółki i w związku z jej działalnością powinny być rozpatrywane te kontekście art. 15 ust. I u.p.d.o.p.” (wyrok NSA z dnia 18 kwietnia 2012 r. II FSK 1687/10);

„(...) przedsiębiorca jest na bieżąco zmuszmy do ponoszenia określonych kosztów w celu zapewnienia niezakłóconego funkcjonowania prowadzonego przedsiębiorstwa. Mogą to być koszty najróżniejszego rodzaju, np. o charakterze czysto finansowym, jak rozpoznawanej sprawie, spłata odsetek od przejętych zobowiązań, ale również związane z eksploatacją, utrzymaniem w ruchu przejętych materialnych składników przedsiębiorstwa. Wszystkie one pozwalają na normalne funkcjonowanie przedsiębiorstwa, a w sensie podatkowym zabezpieczają źródło przychodów. Jeżeli więc określony wydatek towarzyszący działalności gospodarczej ze swej istoty i z racji rozwiązań prawnych przyjętych w ustawie podatkowej jest kosztem podatkowym (zapłata odsetek od kredytu, zrealizowane ujemne różnice kursowe) i gdyby nie wniesienie aportu byłby ze względu na wykazywanie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą kosztem uzyskania przychodu, to takim kosztem powinien pozostać również u obejmującego aport (Spółki), gdyż jak słusznie wskazuje Spółka, analogiczny jest także u niej związek pomiędzy takim kosztem a przychodami (prowadzoną działalnością) i fakt, że dana operacja gospodarcza rodząca zobowiązanie podjęta została jeszcze przez zbywcę, sam w sobie, nie powinien mieć charakteru rozstrzygającego” (wyrok NSA z dnia 23 listopada 2012 r., sygn. II FSK 613/11).

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane również w wyroku WSA w Gliwicach z dnia 10 czerwca 2013 r. (sygn. I SA/Gl 388/13).

Konkludując, w ocenie Spółki odsetki wynikające z Umowy Kredytu, naliczane za okres przypadający po dniu zawarcia Umowy Sprzedaży, będą wykazywały związek zarówno z uzyskiwaniem przez Spółkę przychodów podatkowych (czynsz z tytułu wynajmu pomieszczeń znajdujących się na Nieruchomości, cena sprzedaży Nieruchomości, Wynagrodzenie), jak i zachowaniem/zabezpieczeniem źródła przychodów (zagwarantowanie możliwości niezakłóconego wykorzystywania Nieruchomości w toku działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę). Co za tym idzie, Spółka będzie uprawniona do zaliczania przedmiotowych odsetek do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich zapłaty.

Ad. 2)

W ocenie Spółki, w związku ze spłatą kwoty głównej Kredytu w walucie obcej (EUR) Spółka nie powinna rozpoznawać podatkowych różnic kursowych.

Art. 15a ust. 1 ustawy o CIT stanowi, że różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Zgodnie art. 15a ust. 2 pkt 5 ustawy o CIT, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni. Z kolei zgodnie z art. 15a ust. 3 pkt 5 ustawy o CIT, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, w związku z zawarciem Umowy Sprzedaży Spółka wstąpi w prawa i obowiązki Sprzedającego wynikające z Umowy Kredytu. W wyniku powyższej operacji, Spółka przejmie wszystkie zobowiązania wynikające z Umowy Kredytu, w tym zobowiązanie do spłaty kwoty głównej Kredytu. Należy stanowczo podkreślić, iż w wyniku zawarcia Umowy Sprzedaży oraz wstąpienia w prawa i obowiązki Sprzedającego wynikające z Umowy Kredytu, nie dojdzie w żadnym zakresie do sukcesji podatkowej, tzn. Spółka nie nabędzie żadnych praw ani obowiązków podatkowych Sprzedającego.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż w przypadku spłaty przez Spółkę kwoty głównej Kredytu zastosowania nie znajdą przywołane powyżej przepisy art. 15a ust. 2 pkt 5 oraz art. 15a ust. 3 pkt 3 ustawy o CIT, a co za tym idzie Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznania dodatnich lub ujemnych różnic kursowych. W ocenie Spółki, przesłanką zastosowania ww. przepisów jest bowiem otrzymanie oraz spłata kredytu/pożyczki przez jeden i ten sam podmiot. W sytuacji, gdy kredyt/pożyczka jest otrzymywana przez inny podmiot niż ten, który następnie dokonuje spłaty, a jednocześnie pomiędzy ww. podmiotami nie zachodzi sukcesja podatkowa, podmiot dokonujący spłaty kredytu/pożyczki nie powinien rozpoznawać podatkowych różnic kursowych.

Prawidłowość powyższego stanowiska Spółki znajduje oparcie w jednolitych interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe. Tytułem przykładu wymienić można:

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 lipca 2011 r. (IPPB5/423-264/11-5/IŚ), w której czytamy: „Zawarcie umowy przejęcia pożyczki nie zostało (…) wskazane przez ustawodawcę jako czynność prawna skutkująca sukcesją podatkową. W analizowanej sprawie, Spółka na podstawie umowy przejęła w trybie art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego pożyczkę walutową, a właściwie zobowiązanie do spłaty tej pożyczki. Tym samym nie sposób uznać, iż Spotka otrzymała pożyczkę, gdyż: a) „otrzymanie” pożyczki nastąpiło w dniu wpływu środków z tytułu pożyczki na rachunek pierwotnego pożyczkobiorcy; b) przejęcie przez Spółkę pożyczki na podstawie umowy zawartej między stronami w trybie art. 519 § 1 Kodeksu cywilnego nie będzie spowodowane sukcesją praw i obowiązków podatkowych związanych z pożyczką. Mając powyższe na uwadze należy w odpowiedzi na postawione przez Spółkę pytanie stwierdzić, że w analizowanej sprawie brak jest podstaw do zastosowania art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 updop. Zastosowanie tego przepisu prowadziłoby bowiem do sytuacji, gdzie Spółka zrealizowałaby różnice kursowe powstałe na skutek zdarzenia podatkowego powstałego u innego podatnika - piemotnego pożyczkobiorcy. Tym samym, Spółka spłacając przejęte zobowiązanie z tytułu pożyczki, nie będzie miała prawa do rozpoznania na podstawie art. 15 ust. 2 pkt i ust. 3 pkt 5 updop, po stronie przychodów i kosztów uzyskania przychodów podatkowych różnic kursowych”;
  

• interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 2 lutego 2012 r. (ITPB3/423-560b/11/AM), w której organ w całości podzielił pogląd wnioskodawcy, iż: „(...) zgodnie z art. 15a ust. 2 i 3 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych różnice kursowe powstają, jeśli wartość kredytu (pożyczki) w dniu jego otrzymania jest wyższa/niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według kursu faktycznie zastosowanego z tych dni (...) Do powstania różnic kursowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych konieczne jest więc otrzymanie pożyczki/kredytu w walucie obcej, a następnie spłata (ewentualnie inna forma uregulowania) pożyczki/kredytu w walucie obcej. Różnice kursowe nie powstaną w dacie spłaty Kredytu przez Spółkę (w dacie spłaty poszczególnych rat Kredytu). Zgodnie bowiem z art. 15a ust. 2 pkt 5 i ust. 3 pkt 5 ustawy, aby powstały różnice kursowe konieczne jest otrzymanie kredytu/pożyczki i jego spłata (uregulowanie) przez ten sam podmiot (...) Ordynacja podatkowa wskazuje sytuacje, w których dochodzi do sukcesji praw i obowiązków podatkowych, tj. w ktrych następca wstępuje w prawa i obowiązki podatkowe innego podmiotu (Dział III, Rozdział 14 Ordynacji podatkowej). Brak jest przepisu Ordynacji podatkowej, który wskazywałby na istnienie sukcesji podatkowej w związku z przejęciem zobowiązania na podstawie art. 519 Kodeksu cywilnego. W związku z tym, brak jest przepisu, na podstawie którego Spółka byłaby uprawniona/zobowiązana rozpoznać różnice kursowe w dacie zwrotu kwoty głównej kredytu w sytuacji, gdy kwota kredytu została otrzymana przez spółkę KSz i to ta spółka dla celów podatkowych wyceniła tę kwotę w złotych polskich zgodnie z ustawą o podatku dochodowym od osób prawnych”.
  
  
  

Konkludując, spłata kwoty głównej Kredytu nie powinna wiązać się dla Spółki z obowiązkiem rozpoznania podatkowych różnic kursowych w rozumieniu art. 15a ustawy o CIT.

W świetle powyższego, Spółka wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.