INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez, przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2012 r. (data wpływu 9 maja 2012 r.), uzupełnionym pismami z dnia 16 lipca 2012 r. (data wpływu 23 lipca 2012 r.) i z dnia 20 sierpnia 2012 r.(data wpływu 22 sierpnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji bankowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 maja 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowizji bankowej,

• różnic kursowych powstałych w momencie spłaty rat kredytu przewalutowanego z PLN na EUR.
  
  

Z uwagi na braki wniosku, pismami z dnia 9 lipca 2012 r., nr IPTPB3/423-174/12-2/KJ i z dnia 13 sierpnia 2012 r., nr IPTPB3-174/12-4/KJ, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 2 i 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), wystąpił do Wnioskodawcy o jego uzupełnienie. W odpowiedzi na ww. wezwania w dniach: 23 lipca 2012 r. i 22 sierpnia 2012 r. wpłynęły uzupełnienia wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: „Spółka”) działa na terenie Polski i zajmuje się produkcją piany polietylenowej służącej przede wszystkim jako opakowania zabezpieczające towary przed uszkodzeniem podczas transportu oraz jako podkład pod panele podłogowe. W związku z rozwojem działalności Spółki podjęto decyzję o zaciągnięciu kredytu inwestycyjnego na zakup nowej fabryki.

W dniu 3 sierpnia 2010 r. Spółka zawarła umowę dziesięcioletnią z bankiem o kredyt inwestycyjny „z przeznaczeniem na refinansowanie wydatków poniesionych na remont i modernizację nowo zakupionego kompleksu fabrycznego, który w przyszłości umożliwi wykorzystanie nieruchomości do produkcji i magazynowania asortymentów wytwarzanych przez Spółkę”. Kredyt został zaciągnięty w PLN i wykorzystany zgodnie z umową podpisaną z bankiem. Wszystkie koszty związane z zaciągnięciem kredytu obciążały wartość początkową realizowanej inwestycji do dnia przekazania nieruchomości do użytkowania, zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nieruchomość została oddana do użytkowania w dniu 28 lutego 2011 r.

Z uwagi na fakt, że Spółka dokonuje sprzedaży swoich produktów i otrzymuje należności w znaczącej części w walucie EUR Zarząd podjął decyzję o przewalutowaniu kredytu inwestycyjnego z PLN na EUR. Decyzja Zarządu była podyktowana przede wszystkim chęcią ujednolicenia waluty rozrachunków prowadzonych przez Spółkę.

Porozumienie z bankiem o przewalutowaniu kredytu inwestycyjnego zostało zawarte w dniu 3 sierpnia 2012 r. w formie aneksu do umowy o kredyt inwestycyjny. Kurs przewalutowania został ustalony przez bank.

Dodatkowo w aneksie do umowy o kredyt inwestycyjny bank zastrzegł sobie, że warunkiem wejścia w życie aneksu jest: dostarczenie kompletu dokumentów formalnych (w tym potwierdzenia ustanowionych zabezpieczeń) oraz zapłata prowizji za sporządzenie aneksu w wysokości 0,4% kwoty pozostającej do spłaty, czyli ponad 40.000,00 zł.

W wyniku spełnienia wszystkich warunków aneksu do umowy o kredyt inwestycyjny zobowiązanie Spółki w PLN wygasło i powstał w dniu 11 kwietnia 2012 r. dług w walucie EUR.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy zapłacona prowizja bankowa wynikająca z aneksu do umowy o kredyt inwestycyjny po oddaniu do użytkowania inwestycji sfinansowanej kredytem jest kosztem podatkowym Spółki w momencie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych... (po przeformułowaniu).
2. Czy różnice kursowe powstałe w wyniku spłat rat uprzednio przewalutowanego kredytu inwestycyjnego po oddaniu inwestycji do użytkowania będą stanowić przychody lub koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w momencie ich spłat...
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 1. Wniosek Spółki w zakresie pytania nr 2 zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Spółki, prowizja bankowa zapłacona za sporządzenie aneksu do umowy o kredyt inwestycyjny po oddaniu inwestycji do użytkowania jest kosztem uzyskania przychodu w momencie poniesienia zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.).

Uzasadniając celowość przewalutowania i poniesienia wydatku prowizji bankowej od sporządzenia umowy aneksu, Spółka chce podkreślić związek przyczynowo - skutkowy z osiągnięciem przychodu lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od obiektywnej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, Spółka przewiduje, iż wydatek ten przysporzy Spółce określone korzyści.

Z uwagi na to, iż Spółka osiąga znaczną część swoich przychodów w walucie EUR koszty, które ponosi z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej w tej samej walucie zabezpieczą Spółkę przed niepożądanymi różnicami kursowymi oraz znacznie ułatwią funkcjonowanie jednostki. Innymi słowy opisany koszt prowizji bankowej nosi znamiona wydatku poniesionego w celu zachowania bądź zabezpieczenia źródła przychodów. Jednakże koszty poniesione w celu stworzenia przez bank aneksu nie będą pozostawały w bezpośrednim związku z przychodami jakie Spółka uzyska w przyszłości ze sprzedaży wyrobów powstałych w nowym kompleksie fabrycznym. Z uwagi na powyższe prowizja bankowa powinna być traktowana jako inny niż bezpośredni koszt uzyskania przychodów i zgodnie z art. 15 ust. 4d omawianej ustawy powinna być ujęta w kosztach podatkowych w dacie poniesienia.

Przede wszystkim należy podkreślić to, iż bank uzasadniając pobranie od Spółki prowizji użył sformułowania „z tytułu sporządzenia aneksu ...”, co zdaniem Spółki wskazuje na to, iż jest to jedna z wielu opłat jakie mogą wystąpić w trakcie trwania umowy kredytu. Ponadto pobrana prowizja bankowa nie służy całemu kredytowi, ponieważ następuje tylko zmiana waluty niespłaconej części kredytu zaciągniętego wcześniej, a nie jest to nowa umowa o kredyt inwestycyjny zawarta z tym samym bankiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Spółki w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo - skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały poniesione w sposób racjonalny w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Aby określić czy dany koszt jest bezpośrednio, czy pośrednio związany z przychodem, należy rozstrzygnąć czy istnieje możliwość powiązania tego wydatku z przychodem osiągniętym w roku podatkowym.

Stosownie do przepisów art. 15 ust. 4 - 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawodawca dokonał podziału kosztów na:

• koszty bezpośrednio związane z przychodami (art. 15 ust. 4 - 4c) oraz

• koszty inne niż bezpośrednio związane z przychodami, tzw. koszty pośrednie (art. 15 ust. 4d i ust. 4e).
  
  

Data potrącalności kosztów zależy od charakteru powiązania tych kosztów z przychodem podatkowym.

Na podstawie art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

Stosownie do art. 15 ust. 4d ww. ustawy, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Ponadto z treści art. 15 ust. 4e tej ustawy wynika, że za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Analiza tych przepisów prowadzi do wniosku, że moment potrącalności kosztów podatkowych jest ściśle związany z tym, jaki charakter mają ponoszone przez podatnika wydatki, a dokładniej, czy można je zaliczyć do kosztów bezpośrednio związanych z uzyskiwanym przychodem.

Koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami to wydatki, których poniesienie przyczynia się wprost do osiągnięcia konkretnych przychodów składających się na całość przychodów osiąganych przez podatnika w roku podatkowym. Należą do nich koszty określonego rodzaju działalności prowadzonej przez podatnika, także koszty związane z konkretnymi transakcjami składającymi się na tę działalność.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca zaciągnął bankowy kredyt inwestycyjny w PLN. Kredyt ten został następnie przewalutowany na EUR. Porozumienie z bankiem zostało zawarte w formie aneksu do umowy o kredyt inwestycyjny, za sporządzenie którego zapłacono prowizję w wysokości 0,4% kwoty pozostającej do spłaty.

Wobec powyższego, uznać należy, iż koszty prowizji od kredytów bankowych, stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami. Dlatego w sprawie znajdzie zastosowanie przepis art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów (art. 15 ust. 4e ww. ustawy).

Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych, a nie w dniu przeprowadzenia operacji gospodarczej, np. w dniu wystawienia faktury.

Reasumując, koszt prowizji od sporządzenia aneksu do umowy o kredyt bankowy, jako koszt inny niż bezpośredni stanowi dla Spółki koszt uzyskania przychodów w dacie jego poniesienia, rozumianej jako moment ujęcia kosztu w księgach rachunkowych - stosownie do art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012, poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.