Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-398/14/KK
z 31 października 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2014 r. (data wpływu 12 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie owoców dla pracowników Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie owoców dla pracowników Spółki.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność produkcyjną. Wykonywane przez nią czynności opodatkowane są podatkiem od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności ponosi wydatki na zakup owoców. Zakupy owoców udokumentowane są fakturami VAT. Spółka dokonuje przedmiotowych zakupów dobrowolnie - żadne obowiązujące przepisy nie wskazują na występowanie obowiązku w tym zakresie. Owoce te przeznaczone są dla pracowników Spółki. Spółka nie częstuje kontrahentów zakupionymi owocami.

Owoce dostarczane są codziennie do siedziby Spółki przez dostawcę i umieszczane w ogólnodostępnym pomieszczeniu socjalnym. Prawo do konsumpcji owoców przysługuje każdemu pracownikowi tylko na terenie siedziby Spółki i tylko w trakcie obowiązującego czasu pracy. Z uwagi na ograniczoną ilość zakupywanych artykułów Spółka wprowadza limity, których pracownicy mają obowiązek przestrzegać, tak aby umożliwić skorzystanie z przysługującego prawa całemu zespołowi. Spółka nie prowadzi jednak szczegółowej kontroli spożycia owoców przez poszczególnych pracowników.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedstawionym zaistniałym stanie faktycznym wydatki na zakup owoców stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 o podatku dochodowym od osób prawnych, które należy uwzględnić przy obliczaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 18 ust. 1 ustawy?

W ocenie Spółki, wydatki na zakup owoców stanowią w całości koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i należy je uwzględnić przy obliczaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 18 ust. 1 ustawy.

Stosownie do uregulowań zawartych w art. ust. 15 ust. 1 ustawy o podatku od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

W ocenie Spółki koszty zakupu owoców stanowią dla niej koszty pracownicze mające istotny wpływ na wydajność pracowników i atmosferę w zakładzie pracy co przekłada się na większą efektywność w pracy i, co się z tym wiąże, na osiąganie przychodów przez Spółkę. Zakupy te zatem są uzasadnione ekonomicznie i mają bezpośredni związek z prowadzoną działalnością. Dodatkowo przedmiotowe wydatki nie są wymienione w katalogu kosztów, których nie uważa się za koszty uzyskania przychodów określonym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Są one skierowane do wewnątrz firmy i wobec tego nie stanowią kosztów reprezentacji, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 28 cytowanej ustawy.

Prawidłowość stanowiska Spółki potwierdzają interpretacje indywidualne, między innymi interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 27 maja 2013 r., IBPBI/2/423-259/13/MS.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 851 z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Przepis sformułowany przez ustawodawcę ma charakter ogólny (tzw. klauzula generalna). Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Kosztami uzyskania przychodów są wyłącznie takie koszty, które spełniają kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1, tj.:

• zostały poniesione przez podatnika,

• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),

• nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy.

Pierwsza z wymienionych przesłanek odnosi się do możliwości przypisania faktu poniesienia kosztu do osoby podatnika. Kosztem uzyskania przychodu mogą być wyłącznie koszty obciążające samego podatnika – wartość ciężarów, jakie ponosi podatnik w toku prowadzenia działalności (funkcjonowania). Poniesienie kosztu jest – co do zasady – związane z faktycznym i definitywnym przesunięciem określonej wartości z majątku podatnika do majątku innego podmiotu.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Katalog wydatków wyłączonych z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy ma charakter zamknięty. Wśród wydatków nieuważanych za koszty uzyskania przychodów ustawodawca wymienił m.in. – w pkt 28 tego przepisu – koszty reprezentacji, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w ramach prowadzonej działalności Spółka ponosi wydatki na zakup owoców. Owoce te przeznaczone są dla pracowników Spółki. Spółka nie częstuje kontrahentów zakupionymi owocami. Prawo do konsumpcji owoców przysługuje każdemu pracownikowi tylko na terenie siedziby Spółki i tylko w trakcie obowiązującego czasu pracy.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że wydatki poniesione na zakup owoców do wykorzystania przez pracowników Spółki w czasie dnia pracy nie zostały wymienione w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartym w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki na nabycie tych owoców pozostawionych do dyspozycji pracowników nie są skierowane na zewnątrz, tj. do kontrahentów czy też potencjalnych kontrahentów Spółki, a zatem nie noszą znamion reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy, a zatem można zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 tej ustawy.

Kosztami podatkowymi są między innymi tzw. koszty pracownicze. Koszty te stanowią przede wszystkim wynagrodzenie zasadnicze, a także wszelkiego rodzaju nagrody, premie, obejmują one również diety oraz inne należności za czas podróży służbowych, wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, jak również inne świadczenia na rzecz pracowników.

W związku z powyższym wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup owoców przeznaczonych do wykorzystania przez pracowników na terenie siedziby Spółki i w trakcie obowiązującego czasu pracy mogą stanowić w całości koszty uzyskania przychodów, pod warunkiem ich właściwego udokumentowania oraz wykazania, stosownie do omawianego art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, racjonalności dla osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Stanowisko Spółki w kontekście okoliczności przedstawionych we wniosku jest zatem prawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012, poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.