Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-460/14/CzP
z 5 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 18 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 23 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 17 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wartość która była uprzednio wyłączona z kosztów uzyskania przychodów na zasadach przewidzianych w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) -jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wartość która była uprzednio wyłączona z kosztów uzyskania przychodów na zasadach przewidzianych w art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-459/14/CzP, IBPBI/2/423-516/14/SD, wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 17 lipca 2014 r.

We wniosku zostały przedstawione następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca - spółka komandytowo - akcyjna (dalej: „Spółka”) zajmuje się produkcją artykułów z tworzyw sztucznych. Z dniem 1 stycznia 2014 r. Spółka, stosownie do postanowień ustawy z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz.U. z 2013 r. poz. l387, dalej: „ustawa o zmianie CIT”), stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Do końca 2013 r. podatnikami podatku dochodowego byli wspólnicy Spółki. Zgodnie z treścią statutu Spółki, podział zysku pomiędzy jedynego akcjonariusza (osobę fizyczną mającego polską rezydencję podatkową), a jedynego komplementariusza będącego spółką z ograniczoną odpowiedzialnością dokonuje się w ten sposób, że 99% zysku należne jest akcjonariuszowi, a pozostały 1% zysku należny jest komplementariuszowi. Podział zysku wskazany w zdaniu poprzednim obowiązuje od momentu zawiązania Spółki i do chwili obecnej nie uległ zmianie. W 2013 r. Spółka ujmowała w swoich księgach rachunkowych różnego rodzaju koszty związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W świetle przepisów art. 15b ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, dalej „updop”), w przypadku, gdy podatnik ujął dany koszt w kosztach podatkowych, a następnie w terminach określonych treścią tego przepisu, nie uregulował tych kosztów, zobowiązany jest do zmniejszenia wartości swoich kosztów podatkowych w okresie, w który termin ten upłynął. Podobne regulacje zawiera art. 24d updof ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm., dalej: „updof”). W 2013 r. Spółka nie była podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, a podatnikami tymi byli jej komplementariusz oraz akcjonariusz. Stąd zasady wymienione w przepisach art. 15b updop oraz art. 24d updof nie dotyczyły Spółki. Tym niemniej w 2013 r. wystąpiły takie sytuacje, w których komplementariusz Spółki, z uwagi na przekroczenie terminów określonych w przepisie art. 15b updop zobowiązany był w 2013 r. do zmniejszania swoich kosztów podatkowych z uwagi na fakt, że część kosztów podatkowych wynikających z jego udziału w Spółce nie została przez Spółkę uregulowana do końca 2013 r. Spółka uregulowała koszty podatkowe, o których mowa w zdaniu poprzednim w styczniu 2014 r. Koszty, o których mowa wyżej to koszty inne niż bezpośrednie, które zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki jako koszt w 2013 r. Koszty, te nie zostały wymienione w treści przepisu art. 16 ust. 1 updop.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy Spółka jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, była uprawniona w styczniu 2014 r. do zwiększenia wartości swoich kosztów podatkowych o całą wartość kosztów uregulowanych w styczniu 2014 r., które były ujęte w księgach rachunkowych w 2013 r.? (pytanie oznaczone we wniosku jako nr 2)

Zdaniem Spółki, była uprawiona do zwiększenia kosztów podatkowych w miesiącu styczniu, ale jedynie w tej części uregulowanej w styczniu 2014 r. kwoty, która odpowiadała udziałowi komplementariusza w zyskach Spółki.

W świetle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: „updof”) oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 851, dalej „updop”), w brzmieniu obowiązującym do końca 2013 r., spółka komandytowo-akcyjna nie była podatnikiem podatku dochodowego. Podatnikami w tym okresie byli akcjonariusze oraz komplementariusze takich spółek. Zgodnie z utrwalonym poglądem w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach wydawanych przez organy podatkowe, w stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r., w przypadku akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej niebędącego jednocześnie komplementariuszem, przychodem uzyskiwanym przez taką osobę z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej jest jedynie otrzymana dywidenda (podobnie uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 1/11 oraz uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 maja 2013 r., sygn. akt II FPS 6/12, jak również interpretacja ogólna Ministra Finansów z 25 listopada 2013 r. Znak: DD5/033/1/13/KSM/RD-122180/13). Osoba będąca akcjonariuszem spółki komandytowo-akcyjnej i niebędąca jednocześnie komplementariuszem takiej spółki w stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r. uzyskiwała przychód podatkowy w dniu faktycznego otrzymania dywidendy. W związku z otrzymaniem dywidendy akcjonariusz S.K.A. de facto nie ponosi żadnych kosztów jej uzyskania. W konsekwencji w przypadku akcjonariuszy spółek komandytowo-akcyjnych w stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r., przychód uzyskiwany przez takie osoby z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej równy był wartości uzyskanego dochodu. Stanowisko takie potwierdza m.in. treść uzasadnienia uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 stycznia 2011 r., sygn. akt II FPS 1/11, której czytamy co następuje natomiast przepis art. 5 ust 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, regulujący proporcjonalne rozliczania kosztów uzyskania przychodu wśród akcjonariuszy spółek, nie ma istotnego znaczenia w analizowanym zagadnieniu prawnym. Należy bowiem zwrócić uwagę, iż przychodowi z zysku nie towarzyszą po stronie akcjonariusza koszty uzyskania przychodu. Dlatego opodatkowaniu podlegać będzie cała kwota przychodu.

W stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r. przychody podatkowe oraz koszty ich uzyskania, w przypadku spółek komandytowo-akcyjnych, odpowiednio osiągane jak i ponoszone przez takie spółki, należało przypisać dla celów podatkowych uczestnikom takiej spółki w proporcji w jakiej uczestniczyli oni w zyskach spółki. Wyjątkiem od tej reguły była jednak część zysku przypadająca na akcjonariusza - w tym bowiem przypadku akcjonariuszowi niebędącemu komplementariuszem spółki komandytowo-akcyjnej nie przepisywało się dla celów podatkowych odpowiedniej części przychodów oraz kosztów podatkowych z tytułu uczestnictwa w takiej spółce jako, że przychodem takiej osoby była faktycznie otrzymana przez akcjonariusza dywidenda. W konsekwencji, odnosząc się do przychodów oraz kosztów ponoszonych przez samą spółkę komandytowo-akcyjną, to wartości te stanowiły przychód podatkowy oraz koszt podatkowy jedynie w tej części, w jakiej komplementariusz spółki uczestniczył w jej zysku. W pozostałej części przychody i koszty spółki komandytowo-akcyjnej (w części w jakiej akcjonariusz uczestniczył w zysku spółki komandytowo-akcyjnej) nie stanowiły ani przychodu podatkowego ani też kosztu podatkowego.

Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy o zmianie CIT, spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powstała przed dniem 1 stycznia 2014 r., kontynuuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 (zastrzeżenia te nie mają zastosowania w rozpatrywanej sprawie), dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę podatkową składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji oraz wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także - stosując przepisy ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, z treści wyżej przywołanego przepisu wynika m.in., że spółki komandytowo-akcyjne, które stały się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych stały się de facto, z pewnymi zastrzeżeniami, sukcesorami rozliczeń podatkowych jej wspólników. Spółka komandytowo-akcyjna zobowiązana jest bowiem do uwzględniania w swoich rozliczeniach podatkowych zdarzeń zaistniałych w tej spółce, które to zdarzenia wystąpiły przed dniem, w którym spółka ta stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Zdaniem Spółki, uwzględniając wyżej wskazane zdarzenia w swoich rozliczeniach podatkowych powinna ona dokonać ujęcia tych zdarzeń w sposób, który zostałby dokonany przez jej wspólników, gdyby spółka ta nie stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Uwzględniając zatem fakt, że spółka komandytowo-akcyjna powinna rozliczyć zdarzenia, które miały miejsce przed dniem, w którym spółka taka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz okoliczność, że akcjonariusze spółki komandytowo-akcyjnej nie ponosili kosztów podatkowych uzyskując jedynie przychód w postaci otrzymanej dywidendy, spółka komandytowo-akcyjna będzie uprawniona do zaliczenia do kosztów podatkowych tylko części kosztów dotyczących zdarzeń sprzed dnia, w którym spółka taka stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawych - jedynie tę część, która odpowiada udziałowi w zysku jaki posiadali komplementariusze takiej spółki. Komplementariusze spółki komandytowo-akcyjnej ponosili koszty podatkowe. W przypadku akcjonariuszy, jak zostało to wykazane powyżej, uczestniczą oni w spółkach komandytowo-akcyjnych w zyskach w dacie wypłaty dywidendy na ich rzecz. Warto wskazać, że za wyżej przedstawioną wykładnią przemawia również fakt, że dopuszczenie możliwości rozpatrywania, jako kosztów podatkowych, tej części ich wartości, która przypadałaby na udział w zysku akcjonariusza, mogłoby prowadzić do ujęcia w kalkulacji podatku dochodowego dwukrotnie tych samych wartości, tj. raz u akcjonariusza a następnie i ponowie u spółki komandytowo-akcyjnej, jako podatnika podatku dochodowego od osób prawnych. Przepisy art. 15b updop oraz art. 24d updof dotyczą jedynie tych kosztów, które stanowią koszty podatkowe. Korektą, o której mowa w tych przepisach nie zostały objęte te koszty, które w świetle pozostałych przepisów updop oraz updof nie mogą stanowić kosztów podatkowych. W przypadku akcjonariusza spółki komandytowo-akcyjnej, w stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r., akcjonariusz spółki komandytowo-akcyjnej uczestnicząc w tej spółce nie ponosił kosztów podatkowych. Tym samym, akcjonariusz przy ustalaniu podatku dochodowego od osób fizycznych lub od osób prawnych, z tytułu uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej, nie był zobowiązany do stosowania przepisów art. 15b updop lub art. 24d updof. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w interpretacji indywidualnej z 17 października 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Znak: IBPBI/1/415-725/13/ZK.

Uwzględniając powyższe oraz poczynione na wstępie niniejszego uzasadnienia uwagi, zdaniem Spółki, jest ona uprawniona, w sytuacji przedstawionej w opisie stanu faktycznego przedstawionego jako sytuacja druga, do uznania za koszt podatkowy uregulowanych w styczniu 2014 r. kosztów jedynie w tej części, która odpowiada udziałowi komplementariusza w zysku Spółki. W wyniku uregulowania kosztów podatnik jest uprawniony jedynie do zwiększenia swoich kosztów podatkowych o te wartości, które uprzednio z takich kosztów zostały wyłączone. W przedmiotowej sytuacji, z kosztów podatkowych wyłączone zostały jedynie te części kosztów, które przypadały na komplementariusza. W konsekwencji, Spółka nie powinna dokonać zwiększenia swoich kosztów podatkowych o całą wartość uregulowanych w styczniu 2014 r. kosztów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Ustawą z dnia 8 listopada 2013 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku tonażowym (Dz.U. z 2013 r., poz. 1387, dalej także jako „ustawa zmieniająca”), dokonano szeregu zmian przepisów m.in. ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.) oraz ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ). Skutkiem uchwalenia powyższych zmian była zmiana zasad opodatkowania zysków (dochodów) wypracowanych w ramach uczestnictwa w spółce komandytowo-akcyjnej. W stanie prawnym obowiązującym do końca 2013 r. spółki komandytowo-akcyjne, jako osobowe spółki prawa handlowego, nie były bowiem samodzielnymi podatnikami podatków dochodowych, a wypracowane przez nie dochody nie stanowiły odrębnego przedmiotu opodatkowania. Podatnikami podatków dochodowych od dochodów wypracowanych w ramach tych spółek byli ich wspólnicy. W zależności od cywilnoprawnego statusu tych wspólników, podlegali oni opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, bądź podatkiem dochodowym od osób prawnych. Z dniem 1 stycznia 2014 r. spółki komandytowo-akcyjne stały się (co do zasady) odrębnymi, samodzielnymi podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Zgodnie bowiem z art. 1 ust. 3 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r., przepisy ustawy mają również zastosowanie do spółek komandytowo-akcyjnych mających siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Natomiast, w myśl art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej, spółka komandytowo-akcyjna mająca siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, powstała przed dniem 1 stycznia 2014 r., kontynuuje, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, dokonaną przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, wycenę podatkową składników majątkowych, w szczególności w zakresie dotyczącym wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, przyjętej metody amortyzacji oraz wysokości odpisów amortyzacyjnych uprzednio dokonanych od tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także - stosując przepisy ustawy wymienionej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą - uwzględnia zdarzenia zaistniałe przed dniem, w którym stała się podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, które mają wpływ na wysokość jej zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że w 2013 r. wystąpiły takie sytuacje, w których komplementariusz Spółki, z uwagi na przekroczenie terminów określonych w przepisie art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zobowiązany był w 2013 r. do zmniejszania swoich kosztów podatkowych z uwagi na fakt, że część kosztów podatkowych wynikających z jego udziału w Spółce nie została przez Spółkę uregulowana do końca 2013 r. Spółka uregulowała koszty podatkowe, o których mowa w zdaniu poprzednim w styczniu 2014 r. Koszty, o których mowa wyżej to koszty inne niż bezpośrednie, które zostały ujęte w księgach rachunkowych Spółki jako koszt w 2013 r. Koszty, te nie zostały wymienione w treści przepisu art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Z dniem 1 stycznia 2013 r. mocą art. 4 pkt 1 ustawy z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz. U. z 2012 r., poz. 1342) ustawodawca wprowadził do ustawy o pdop regulacje zmierzające do likwidacji tzw. „zatorów płatniczych” (art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Stosownie do tego unormowania, w przypadku nieuregulowania kwoty wynikającej z faktury (innego dokumentu) dłużnik – w określonych terminach – zobowiązany jest do dokonania korekty kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Natomiast zgodnie z art. 15b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie. Zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, dokonuje się w miesiącu, w którym upływa termin określony w tych przepisach (art. 15b ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, o którym mowa w ust. 1 lub 2, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym uregulował zobowiązanie, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.

Zatem, w sytuacji gdy komplementariusz Spółki, z uwagi na nieuregulowanie zobowiązań w terminach określonych w cyt. przepisach, zobowiązany był w 2013 r. do zmniejszenia swoich kosztów podatkowych, a zobowiązania te w styczniu 2014 r. zostały uregulowane przez Spółkę, to zgodnie z art. 15b ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy zmieniającej, Spółka, już jako podatnik podatku dochodowego od osób prawnych, może dokonać zwiększenia kosztów uzyskania przychodów o wartość dokonanego wcześniej zmniejszenia.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, 3, 4, 5, 6 wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.