Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-118/14-2/MK
z 17 kwietnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2014 r. (data wpływu 10 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na nabycie artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na nabycie artykułów spożywczych oraz usług gastronomicznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka C. Sp. z o.o. (zwana dalej „spółką”) prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży wyrobów medycznych i farmaceutycznych. Rynek wyrobów medycznych jest rynkiem dynamicznym, cechującym się dużą fluktuacją sprzedaży, szybkim postępem technicznym i ciągłym doskonaleniem produktów. W związku z powyższym, konieczne jest utrzymywanie stałych kontaktów handlowych zarówno z dostawcami, jak i odbiorcami.

Kontakty handlowe mają postać spotkań o charakterze biznesowym, odbywanych zarówno w siedzibie spółki, jaki i poza jej siedzibą, w trakcie których prowadzone są rozmowy handlowe, omawiane warunki współpracy, negocjowane i podpisywane umowy z kontrahentami spółki w zakresie prowadzonej przez spółkę działalności. Część spotkań ma charakter szkoleniowy (pracownicy kontrahentów szkoleni są w zakresie obsługi produktów dostarczanych przez spółkę, jak również dostawcy prezentują spółce nowe rozwiązania dotyczące produktów farmaceutycznych i wyrobów medycznych i prowadzą szkolenia w tym zakresie). Często spotkania te (zwłaszcza negocjacje i szkolenia) trwają kilka, a nawet kilkanaście godzin.

Podczas spotkań odbywanych w siedzibie spółki podawane są napoje (kawa, herbata, soki, woda mineralna) oraz drobne przekąski (ciastka, słone paluszki, kanapki). Podczas spotkań odbywanych poza siedzibą spółki, np. w centrach biznesowych, w restauracjach, czy lokalach gastronomicznych, kontrahenci podejmowani są lunchem, obiadem, kolacją lub innym posiłkiem na koszt spółki.

Spotkania w restauracjach i innych lokalach gastronomicznych nie mają charakteru wytwornego lunchu, obiadu czy kolacji, ani też specjalnie zorganizowanej imprezy. Posiłki zamawiane są z obowiązującego menu, przy czym przy większej liczbie uczestników zamówienia składane są z odpowiednim wyprzedzeniem.

Wydatki na napoje i drobne przekąski serwowane w siedzibie spółki oraz na posiłki z kontrahentami w lokalach gastronomicznych dokumentowane są fakturami VAT bądź rachunkami, w przypadku, gdy dany lokal nie ma statusu podatnika VAT.

Spółka wyżej wskazane wydatki traktowała dotychczas jako koszty reprezentacji i nie zaliczała ich do kosztów uzyskania przychodów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wydatki na lunch (obiad, kolację) z kontrahentami ponoszone na spotkaniu odbywanym w celach biznesowych w siedzibie spółki, jak również poza siedzibą spółki stanowią koszty uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?
   
2. Czy wydatki na drobny poczęstunek (ciastka, słone paluszki, kanapki) oraz napoje (kawa, herbata, soki, woda mineralna) dla kontrahentów w siedzibie spółki są kosztami uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze późn. zm. dalej „u.p.d.o.p."), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.

W orzecznictwie sądów i organów administracji wskazuje się, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W związku z powyższym, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

1. został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
2. jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
3. pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
4. poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
5. został właściwie udokumentowany,
6. nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
   
   

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

W dotychczasowym orzecznictwie sądów i organów administracyjnych zarysowały się różne stanowiska co do pojęcia kosztów reprezentacji. W części orzeczeń wskazano, że reprezentacja to okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną, a w konsekwencji za reprezentacyjne należy uznać wszelkie wydatki, które w sposób ponadstandardowy kreują pozytywny wizerunek firmy, w tym wobec innych podmiotów, z którymi współpracuje (wyroki NSA z dnia 25 maja 2012 r., sygn. akt II FSK 2200/10; z dnia 27 września 2012 r. sygn. akt II FSK 392/11; publik. CBOSA).

Zgodnie z drugim stanowiskiem, pod pojęciem reprezentacji należy rozumieć przedstawicielstwo, występowanie w czyimś imieniu, a nie wystawność, czy okazałość (wyroki NSA z dnia 25 stycznia 2012 r., sygn. akt II FSK 1445/10; z dnia 29 czerwca 2012 r., sygn. akt II FSK 2571/10 i II FSK 2572/10; publik. CBOSA).

W ocenie spółki, wydatki ponoszone przez spółkę na lunch (obiad, kolację) z kontrahentami na spotkaniu odbywanym w celach biznesowych oraz wydatki na drobny poczęstunek (ciastka, słone paluszki, kanapki) oraz napoje (kawa, herbata, soki, woda mineralna) dla kontrahentów stanowią dla spółki koszty uzyskania przychodów. Spełnione są bowiem wszystkie warunki wskazane w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., tj. przedmiotowe wydatki są pokrywane z zasobów majątkowych spółki, są definitywne (rzeczywiste), pozostają w związku z prowadzoną przez spółkę działalnością gospodarczą, są ponoszone w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów oraz są właściwie udokumentowane. Natomiast, przedmiotowe wydatki nie stanowią kosztów reprezentacji w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p., gdyż ich wyłącznym celem nie jest stworzenie wizerunku spółki i wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami.

Stanowisko spółki znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 17 czerwca 2013 r„ sygn. akt II FSK 702/11, wydanym w składzie siedmiu sędziów oraz w interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 25 listopada 2013 r. sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521. W interpretacji minister wskazał, że przedmiotowy wyrok NSA pozwala na wysunięcie tez o charakterze ogólnym, które są pomocne przy wykładni art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

Zgodnie z uzasadnieniem powyższego wyroku, przepis art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera zamknięty katalog kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów co oznacza, że przy ustalaniu dochodu, stanowiącego podstawę opodatkowania, podatnik nie może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów takich kosztów, które zostały enumeratywnie wymienione w tym przepisie. Konstrukcja omawianego przepisu polega na tym, że co do zasady wszystkie wymienione w nim wydatki nie stanowią kosztów podatkowych, lecz po spełnieniu określonych warunków lub w ramach konkretnie ustalonych limitów, niektóre z nich tym kosztem są. Odesłania zawarte w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. wskazują na niesamodzielność treściową przepisu. W konsekwencji należy przyjąć, że art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. zawiera nie tylko katalog wyłączeń, ale niektóre jego punkty stanowią niezależną od art. 15 ust. 1 pozytywną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. NSA podkreślił, że wyłączeń wskazanych w 16 ust. 1 u.p.d.o.p. nie można interpretować w sposób rozszerzający.

Odnosząc się do treści art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p. NSA wskazał, że „reprezentacja” w rozumieniu art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. stanowi działanie w celu wykreowania oraz utrwalenia pozytywnego wizerunku podatnika wobec innych podmiotów. W podanym znaczeniu reprezentacja to przede wszystkim każde działanie skierowane do istniejących lub potencjalnych kontrahentów podatnika lub osoby trzeciej w celu stworzenia oczekiwanego wizerunku podatnika dla potrzeb ułatwienia zawarcia umowy lub stworzenia korzystnych warunków jej zawarcia. W takiej sytuacji wydatki na reprezentację to koszty, jakie ponosi podatnik w celu wykreowania swojego pozytywnego wizerunku, uwypuklenie swojej zasobności, profesjonalizmu.

Dla kwalifikacji danych wydatków jako wydatków na reprezentację wykluczonych z kosztów uzyskania przychodów nie jest istotne miejsce podawania poczęstunków, świadczenia usług gastronomicznych etc, tj. nie bierze się pod uwagę tego, czy poczęstunki odbywają się w siedzibie firmy, czy też poza nią. Dla oceny takich wydatków nie są także istotne takie cechy jak wystawność, wytworność, okazałość poczęstunków. Nie ma bowiem możliwości skonstruowania miernika dla określenia poziomu wystawności, wytworności, okazałości czy przepychu jednakowego dla wszystkich podmiotów gospodarczych.

Dokonując oceny kwalifikacji wydatków w okolicznościach konkretnej sprawy w ocenie NSA należy posłużyć się również dynamiczną wykładnię funkcjonalną, spowodowaną zmieniającą się rzeczywistością gospodarczą, to co dawniej mogło zostać uznane za reprezentację do takiej kategorii nie zostanie zaliczone obecnie ze względu na zmieniające się realia prowadzenia działalności gospodarczej, przyjęte w tym zakresie dobre praktyki i obyczaje. Dotyczy to akceptowanych i stosowanych powszechnie zachowań, bez których nie jest możliwe prowadzenie działalności gospodarczej - uzyskiwanie przychodów podlegających opodatkowaniu.

W związku z powyższym, w ocenie NSA, celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny. Wymienienie jako przykładowych kosztów reprezentacyjnych wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, nie oznacza, iż wydatki te zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny.

Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych powinny spełniać wymogi przepisów art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p., czyli być poniesionymi w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Nie pozostają zatem w jakimkolwiek związku z przychodami podatnika wydatki np. na „obiady dla rodziny”, „fundowane przyjęcia dla znajomych”, „na usługi rozrywkowe”, tego rodzaju, przykładowo podane wydatki, nie mieszczące się w kategorii kosztów uzyskania przychodów, nie mogą być w ogóle rozważane w kontekście wyłączeń z art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p.

W konsekwencji NSA przyjął, że nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 u.p.d.o.p. Ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami etc. Dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej. W ocenie NSA, nie ulega bowiem wątpliwości, że stworzenie właściwego klimatu dla prowadzonej działalności rodzi skutek w postaci zwiększenia przychodu. Drobny poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata), jak również obiad lub innym posiłek na koszt zapraszającego, to nic innego jak wydatek mieszczący się w kategorii wydatków wskazanych w art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

W związku z powyższym, w przedmiotowym stanie faktycznym przyjąć należy, że ponoszone przez spółkę wydatki na lunch (obiad, kolację) z kontrahentami na spotkaniu odbywanym w celach biznesowych oraz wydatki na drobny poczęstunek (ciastka, słone paluszki, kanapki) oraz napoje (kawa, herbata, soki, woda mineralna) dla kontrahentów w siedzibie spółki, należy uznać za koszt uzyskania przychodów. Zarówno usługi gastronomiczne w formie cateringu, jak i usługi gastronomiczne świadczone na zewnątrz pozostają w ścisłym związku z prowadzonymi spotkaniami handlowymi. Towarzyszą czynnościom związanym z zawarciem kontraktu (negocjacje), jak również jego realizacją (szkolenia). Natomiast, ich głównym (jedynym) celem nie jest stworzenie wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Spotkania z kontrahentami (dostawcami i odbiorcami) dotyczą bowiem konkretnych sytuacji biznesowych np. zawarcia konkretnej umowy. Wyżej wskazane wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przychodami, jak również służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.