Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm.), Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2007 r., Nr IPPB1/415-99/07-2/AM, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2007 r. (data wpływu 27 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia źródła przychodów z tytułu usług sportowych świadczonych przez spółkę jawną, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 listopada 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie – działając na podstawie § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – wydał w imieniu Ministra Finansów interpretację indywidualną dotyczącą podatku dochodowego od osób fizycznych. Interpretacja wydana została na ww. wniosek złożony w dniu 27 sierpnia 2007 r.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca rozważa możliwość podpisania umowy ze spółką, o świadczenie usług wymienionych w kategorii 92.62.Z PKD tj. działalność związana ze sportem, działalność prowadzona na własny rachunek przez sportowców. Spółka będzie miała formę spółki jawnej. Wspólnikami spółki będą niektórzy piłkarze, będący aktualnie zawodnikami Wnioskodawcy, a także osoby niezwiązane obecnie z Wnioskodawcą jakimikolwiek relacjami prawnymi.

Przedmiotem świadczonych przez spółkę poprzez jej wspólników usług na rzecz Wnioskodawcy będzie, działalność związana ze sportem, w zakres której będzie wchodziło w szczególności:

• reprezentowanie przez wspólników spółki barw Wnioskodawcy w charakterze zawodnika, w zawodach organizowanych przez Polski Związek Piłki Nożnej (PZPN), Europejską Unię Piłki Nożnej (UEFA) lub Światową Federację Piłki Nożnej (FIFA),
• aktywne uczestnictwo przez wspólników spółki w procesie szkoleniowym,
• uczestniczenie w akcjach promocyjnych organizowanych przez Wnioskodawcę,
• prowadzenie w określonym zakresie treningów z drużynami młodzieżowymi Wnioskodawcy,
• udział spółki i wspólników w działaniach Wnioskodawcy zmierzających do budowania pozytywnego wizerunku Wnioskodawcy oraz upowszechnianiu jego dokonań,
• zgoda na rozpowszechnianie wizerunków wspólników spółki przez Wnioskodawcę,
• powstrzymanie się przez wspólników spółki od współpracy z innymi podmiotami w zakresie prowadzonej działalności na czas obowiązywania umowy z Wnioskodawcą,
• powstrzymanie się od aktywności mogących zagrozić prawidłowemu wykonywaniu powyższych usług oraz działań mogących narazić na szwank dobre imię Wnioskodawcy, jego akcjonariuszy, zawodników i innych osób związanych z Wnioskodawcą.

Za świadczone na rzecz Wnioskodawcy usługi spółka będzie otrzymywała wynagrodzenie na podstawie wystawionych na Wnioskodawcę faktur VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynagrodzenie wypłacone spółce przez Wnioskodawcę będzie mogło zostać zakwalifikowane jako przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej wspólników spółki zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz czy w konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z ust. 2 oraz art. 44 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanego spółce wynagrodzenia...

Zdaniem Wnioskodawcy, wynagrodzenie wypłacane spółce przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług będzie stanowiło przychód wspólników spółki z prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej i w konsekwencji Wnioskodawca nie będzie obowiązany jako płatnik, stosownie do art. 41 ust. 1, w związku z art. 42 ust. 2 oraz art. 44 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do poboru zaliczek na podatek dochodowy od tego wynagrodzenia.

Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z art. 10 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wśród źródeł przychodów wyróżnia się m.in. pozarolniczą działalność gospodarczą.

Stosownie natomiast do postanowień art. 5a pkt 6 ustawy, pozarolniczą działalnością gospodarczą jest działalność zarobkowa, np. usługowa, prowadzona we własnym imieniu, bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy

Jednocześnie Wnioskodawca wyraża pogląd, iż zgodnie z art. 5b ust. 1 ustawy za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

• odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
• są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności,
• wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy należy podkreślić, iż dana czynność nie będzie uznana, w świetle przepisów ustawy za wykonaną w ramach działalności gospodarczej jedynie w przypadku, gdy powyższe warunki są spełnione łącznie.

Jednocześnie, zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy, w sytuacji gdy pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemającą osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce określone proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Z uwagi na fakt, iż wspólnicy działają w formie spółki we własnym imieniu, w zorganizowany i ciągły sposób, gdyż ich działalność ma sformalizowany charakter i mają oni zamiar nieprzerwanie świadczyć te usługi w przyszłości, spełnione są tym samym przesłanki art. 5a pkt 6 ustawy.

Ponadto, w odniesieniu do zakresu usług świadczonych w ramach planowanej umowy, Wnioskodawca uważa, iż nie są również spełnione łącznie negatywne przesłanki wskazane w art. 5b ust. 1 ustawy.

Biorąc bowiem pod uwagę charakter usług świadczonych przez spółkę i jej wspólników na rzecz Wnioskodawcy, należy wskazać, iż ponoszą oni odpowiedzialność za swoje działanie wobec osób trzecich. Sytuacja taka powstanie chociażby w przypadku nałożenia przez Polski Związek Piłki Nożnej lub Ekstraklasę S.A. kar za nieregulaminowe zachowanie wspólnika(ów) spółki w trakcie meczu (np. za otrzymane podczas meczu żółte i czerwone kartki, brutalną grę czy niesportowe zachowanie).

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, iż spółka ponosić będzie ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością gospodarczą w ramach relacji z Wnioskodawcą. Wynika to m.in. z faktu, iż wynagrodzenie spółki, które ma otrzymać w ramach umowy z Wnioskodawcą (a tym samym zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy także i jej wspólników) jest uzależniona od określonych czynników, w tym dużej mierze od jakości świadczonych przez nią usług. Na jej wynagrodzenie będą się składały m.in. premie za wygrany mecz, premie za zdobycie przez Wnioskodawcę okresowego trofeum tj. osiągnięcie określonego miejsca na koniec sezonu/rundy.

Oznacza to, iż wykonując usługi określone umową z Wnioskodawcą w sposób nienależyty, spółka w osobach wspólników naraża się na brak uzyskania określonej w umowie z Wnioskodawcą wysokości wynagrodzenia za świadczone usługi, lub możliwość jego znacznego zmniejszenia. W konsekwencji, spółka ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną w tym zakresie działalnością gospodarczą.

Wnioskodawca podkreśla, iż podobne stanowisko w powyższym zakresie prezentuje również Ministerstwo Finansów. W piśmie nr MB8/520/2006, stwierdzono, iż podatnik ponosi ryzyko gospodarcze związane chociażby z jakością świadczonych usług i jest to wystarczająca przesłanka do utrzymania statusu przedsiębiorcy. Potwierdzają to również liczne interpretacje urzędów skarbowych, w których za ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością uznaje się prawdopodobieństwo nieuzyskania przewidywanych (oczekiwanych) wyników ekonomiczno-finansowych związanych z tą działalnością – np. interpretacja Izby Skarbowej w Łodzi (sygn. I-2/4150/IN-47/USŁ-Śr./07/LP).

Jak wyżej wskazano usługi wynikające z planowanej umowy, świadczone będą na rzecz Wnioskodawcy przez spółkę jawną w osobach jej wspólników. Zgodnie z art. 22 ustawy Kodeks spółek handlowych, spółką jawną jest spółka osobowa, która prowadzi przedsiębiorstwo pod własną firmą, a nie jest inną spółką handlową. Każdy wspólnik odpowiada za zobowiązania spółki bez ograniczenia całym swoim majątkiem solidarnie z pozostałymi wspólnikami oraz ze spółką, z uwzględnieniem art. 31.

Spółka jawna jest jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej i może zaciągać zobowiązania we własnym imieniu i samodzielnie występować jako strona umów w obrocie gospodarczym. Powyższe oznacza, iż spełnione są przesłanki wskazane w art. 5b ust. 2 ustawy, mówiące o sytuacji gdy pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej. W takim przypadku zgodnie z powyższym przepisem, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce określone proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku, uznaje się za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację, Wnioskodawca uważa, że należy uznać, iż dochody uzyskiwane przez wspólników spółki z tytułu świadczenia usług dla Wnioskodawcy stanowią przychody z działalności gospodarczej. Podstawą uzyskania tych przychodów będzie umowa zawarta między spółką a Wnioskodawcą, a wynagrodzenie za wykonane usługi będzie wypłacane spółce.

Tym samym uzyskane w ten sposób wynagrodzenie nie będzie mogło być zakwalifikowane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, ponieważ będzie uzyskiwane przez wspólników spółki w ramach prowadzonej przez nich działalności jako wspólników spółki jawnej. Dochody te nie będą uzyskiwane bezpośrednio przez wspólników, a jedynie jako ich udział w zysku spółki.

Należy wskazać, iż powyższe stanowisko zostało również zaprezentowane w interpretacjach organów podatkowych, np. postanowienie Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Górna (sygn. I-415-52/05), w którym stwierdzono, iż należy uznać, że przychody osiągane przez wspólników spółki nie są efektem czynności wykonywanych osobiście, lecz stanowią efekt działalności spółki. Przychód uzyskiwany przez wspólników określany jest proporcjonalnie do ich prawa udziału w zysku, zatem nie można uznać go za przychody wykonywane osobiście. Podobną argumentację prezentują również interpretacje wydane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego Poznań-Winogrady (sygn. DG/415-87/06) oraz Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów (sygn. 1433/NG/GF/VI/415-106/05/06/WR). Zgodnie z tymi interpretacjami, przychody uzyskane z tytułu udziału w spółce będą przychodami z działalności gospodarczej, ponieważ nie będą wykonywane osobiście przez podatnika, lecz przez wspólników spółki jawnej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności osobom określonym w art. 3 ust. 1 ustawy z tytułu działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18 ustawy są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz pomniejszonej o składki potrącone przez płatnika w danym miesiącu na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o którym mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b.

Natomiast art. 41 ust. 2 ustawy stanowi, iż płatnicy nie są obowiązani do poboru zaliczek od wypłaconych należności z tytułów, o których mowa w art. 13 pkt 2 i 8 ustawy m.in. z tytułu przychodów z uprawiania sportu oraz umów zleceń, jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że wykonywane przez niego usługi wchodzą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej.

Kierując się powyższym Wnioskodawca uważa, iż zgodnie z wolą ustawodawcy, czynności wymienione w art. 13 pkt 2 i 8 ustawy, mogą być wykonywane w ramach działalności gospodarczej i opodatkowane według zasad przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dla tego źródła przychodu. Takie rozumienie zostało potwierdzone w interpretacjach urzędów skarbowych (np.: Drugiego Urzędu Skarbowego w Białymstoku sygn. IIUSpbIA/1/415-23/120a/25/05/BB, Urząd Skarbowy w Pile sygn. DD/415/1393/15/06 i DD-415/19/05).

W konsekwencji, na podstawie art. 44 ust. 1 ustawy wspólnicy spółki, jako podatnicy osiągający dochody z działalności gospodarczej, będą zobowiązani samodzielnie wpłacać w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy według zasad określonych w ust. 3 do 7j tegoż artykułu, w zależności od wybranej formy opodatkowania i wpłaty zaliczek.

Na podstawie powołanych argumentów Wnioskodawca uważa, że przychody uzyskiwane przez wspólników spółki z tytułu świadczenia na rzecz Wnioskodawcy usług związanych z działalnością sportową podlega opodatkowaniu według zasad przewidzianych dla osób prowadzących pozarolniczą działalności gospodarczą. W konsekwencji Wnioskodawca jako podmiot wypłacający wynagrodzenie spółce, nie będzie miał zatem obowiązku poboru zaliczek, gdyż zgodnie z wyżej wskazanym art. 44 ust. 1 ustawy, wspólnicy spółki będą zobowiązani do wpłacania ich samodzielnie.

W dniu 5 listopada 2007 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działając w imieniu Ministra Finansów, wydał interpretację indywidualną Nr IPPB1/415-99/07-2/AM, uznającą stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku z dnia 20 sierpnia 2007 r. za prawidłowe. Jednocześnie, na podstawie art. 14c § 1 ustawy Ordynacji podatkowej, odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Na tle przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego Minister Finansów stwierdza, co następuje.

Zasady prowadzenia działalności w zakresie sportu kwalifikowanego oraz zasady uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym do dnia 15 października 2010 r. określała ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o sporcie kwalifikowanym (Dz. U. Nr 155, poz. 1298, z późn. zm.).

Zgodnie z definicją sportu kwalifikowanego zawartą w art. 3 pkt 3 tej ustawy, przez pojęcie to należy rozumieć formę aktywności człowieka związaną z uczestnictwem we współzawodnictwie sportowym, organizowanym lub prowadzonym w określonej dyscyplinie sportu przez polski związek sportowy lub podmioty działające z jego upoważnienia. Z kolei zawodnikiem jest osoba uprawiająca określoną dyscyplinę sportu i posiadająca licencję zawodnika uprawniającą do uczestnictwa we współzawodnictwie sportowym (pkt 5).

Poprzez zawarcie umowy z klubem sportowym zawodnik uzyskuje status zawodnika zrzeszonego w klubie sportowym (art. 4 ust. 2 pkt 2 tej ustawy).

W myśl uchwały nr II/12 z dnia 19 maja 2002 r. Zarządu Polskiego Związku Piłki Nożnej regulującej stosunki pomiędzy klubem sportowym a zawodnikiem profesjonalnym, kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki nożnej oznacza umowę o pracę albo umowę cywilnoprawną, zawartą pomiędzy klubem sportowym a zawodnikiem profesjonalnym.

Przechodząc na grunt przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w art. 10 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2007 r., zwanej dalej „ustawą”, ustawodawca dokonał rozróżnienia źródeł przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. I tak, źródłami przychodów są m.in.: stosunek pracy i stosunki pokrewne (pkt 1) działalność wykonywana osobiście (pkt 2), pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3).

Na mocy art. 12 ust. 1 ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 13 pkt 2 ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Natomiast zgodnie z definicją działalności gospodarczej zawartą w art. 5a pkt 6 ustawy, działalnością gospodarczą albo pozarolniczą działalnością gospodarczą, jest działalność zarobkowa:

1. wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa,
2. polegająca na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegająca na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzona we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9 ustawy.

Jednocześnie na podstawie art. 5b ust. 1 ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności;
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.
   
   

Przenosząc powyższe przepisy na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że jeżeli umowa jaka łączy zawodnika z klubem sportowym jest umową o pracę wówczas przychód osiągany przez zawodnika należy zakwalifikować do przychodów ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy, ze wszystkimi konsekwencjami wynikającymi z tego faktu.

Jeżeli natomiast kontrakt o profesjonalne uprawianie piłki nożnej ma formę umowy cywilnoprawnej, wówczas przychody uzyskane na jego podstawie należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy, tj. przychodów z uprawiania sportu.

Przychody z uprawiania sportu w ramach kontraktu z klubem sportowym nie mogą natomiast zostać uznane za przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Aby daną działalność podatnika można było uznać za działalność gospodarczą albo za pozarolniczą działalność gospodarczą, a w konsekwencji przychód uzyskany z takiej działalności można było uznać za przychód kwalifikowany do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, musi ona spełniać kumulatywnie pięć przesłanek, wynikających z art. 5a pkt 6 i art. 5b ust. 1 ustawy, czyli powinna być:

1. działalnością zarobkową;
2. działalnością wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową, działalnością polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż lub działalnością polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych;
3. działalnością zarobkową prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, a ponadto
4. działalność ta nie może polegać na wykonywaniu czynności, o których mowa jest w art. 5b ust. 1 ustawy, oraz
5. przychody z niej uzyskane nie powinny być zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 tej ustawy.
   
   

Z pięciu powyżej wymienionych przesłanek kwalifikacji danego przychodu do źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, ta ostatnia zawiera kryterium rozstrzygające, które przychody są przychodami z pozarolniczej działalności gospodarczej albo z działalności gospodarczej, a które przychodami z innych źródeł przychodów, w tym m.in. z przychodów z działalności wykonywanej osobiście.

Jest więc zasadą, że działalnością gospodarczą jest taka aktywność, z której przychody nie są zaliczane do innych źródeł przychodów.

Tak więc jeśli jakiś przychód, osiągany w ramach działalności zarobkowej prowadzonej w sposób zorganizowany i ciągły, prowadzonej we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, jest zaliczany do przychodów wymienionych w definicji źródeł przychodów określonych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2, 4-9 ustawy, to nie można uznać go za przychód zaliczany do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej.

Podkreślić należy, że powyższa definicja działalności gospodarczej ma charakter autonomiczny i jest wiążąca w obszarze regulowanym ustawą, a więc w zakresie opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych.

W przypadku podatku od towarów i usług wiążąca jest definicja zawarta w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług. Nie jest zatem wykluczone, że dany podmiot będzie prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów VAT, natomiast nie będzie on prowadził pozarolniczej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Inne definicje działalności gospodarczej obowiązują też w ustawach pozapodatkowych, np. w ustawie o systemie ubezpieczeń społecznych, czy też w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej.

O kwalifikacji uzyskiwanych przychodów do określonego źródła na gruncie ustawy nie przesądza też okoliczność, że podatnik posiada status przedsiębiorcy w rozumieniu odrębnych przepisów, np. ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz że dokonał rejestracji w organie ewidencyjnym i statystycznym jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.

W ocenie Ministra Finansów, dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, fakt, iż art. 13 pkt 2 ustawy wymienia przychody z uprawiania sportu jako przychody z działalności wykonywanej osobiście, określonej w art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy, wyklucza możliwość zakwalifikowania przychodów uzyskanych przez podatnika z tego tytułu do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, a tym samym zastosowania przepisu art. 41 ust. 2 ustawy oraz art. 44 ust. 1 ustawy.

„Ustawodawca, zaliczył przychody z uprawiania sportu (podobnie jak przychody z działalności artystycznej, literackiej, naukowej, (...) do przychodów z działalności wykonywanej osobiście (art. 13 pkt 2 u.p.d.o.f.), a konsekwentnie odróżniając je od innych określonych w art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. źródeł przychodów (w tym z pozarolniczej działalności gospodarczej), odpowiednio w dalszych przepisach ustawy uregulował związane z tym źródłem skutki podatkowe, między innymi wyłączając możliwość ich opodatkowania w formie podatku liniowego na podstawie art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.” - wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 19.06.2007 r., sygn. akt I SA/Wr 200/07.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że w opisanym we wniosku zdarzeniu przyszłym, wynagrodzenie wypłacane wspólnikom spółki przez Wnioskodawcę z tytułu świadczonych usług będzie stanowiło przychód z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 13 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy (płatniku) dokonującym wypłat z przedmiotowego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy. Zgodnie z powołanym przepisem, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy.

Tak obliczoną zaliczkę na podatek Wnioskodawca zmniejsza następnie o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, pobraną zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (art. 41 ust. 1a ustawy) i przekazuje ją w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczkę na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby (art. 42 ust. 1 ustawy).

Jednocześnie po zakończeniu roku podatkowego, Wnioskodawca zgodnie z art. 42 ust. 1a ustawy, w terminie do końca stycznia następnego roku jest zobligowany do przekazania właściwemu urzędowi skarbowemu rocznej deklaracji PIT-4R. Natomiast do końca lutego następnego roku, Wnioskodawca na podstawie art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy, ma obowiązek sporządzenia i przekazania podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, imiennej informacji o wysokości dochodu osiągniętego w roku podatkowym PIT-11.

Podatnik zaś jest zobligowany do uwzględnienia w zeznaniu podatkowym, składanym w terminie do 30 kwietnia następnego roku, dochodów osiągniętych ze wszystkich źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu przy zastosowaniu skali podatkowej i obliczenia należnego podatku.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2007 r. należy uznać za nieprawidłowe.

Z tych względów należało zmienić z urzędu interpretację indywidualną z dnia 5 listopada 2007 r. Nr IPPB1/415-99/07-2/AM, wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, gdyż stwierdzono jej nieprawidłowość.

Zmieniona interpretacja indywidualna dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej z dnia 20 sierpnia 2007 r. i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2007 r.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą zmianę interpretacji przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał zmianę interpretacji indywidualnej, w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi; Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.