Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1104/14/PC
z 10 grudnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 9 września 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 10 września 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości wyliczenia wysokości limitu zwolnienia podatkowego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek Spółki o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie prawidłowości wyliczenia wysokości limitu zwolnienia podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca należy do międzynarodowej Grupy i działa w branży motoryzacyjnej. Spółka prowadzi działalność gospodarczą w ramach trzech zakładów produkcyjnych. Obszar wszystkich trzech zakładów Spółki posiada status Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE lub Strefa).

Dnia 27 lutego 2013 r. Spółka uzyskała zezwolenie nr 116/2013 (dalej: Zezwolenie) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE w związku z inwestycją realizowaną w zakładach (dalej: Inwestycja).

Zakres Zezwolenia obejmuje działalność produkcyjną, handlową i usługową między innymi w ramach następujących kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (dalej: PKWiU):

• PKWiU 27.11: Silniki elektryczne, prądnice i transformatory,
• PKWiU 29.31: Wyposażenie elektryczne i elektroniczne do pojazdów,
• PKWiU 29.32: Pozostałe części i akcesoria do pojazdów silnikowych, z wyłączeniem motocykli.
  
  

Ustalone w pkt I. Zezwolenia warunki prowadzenia działalności gospodarczej na terenie SSE obejmują poniesienie wydatków inwestycyjnych w kwocie co najmniej 92.628 tys. PLN do 31 grudnia 2014 r.; utworzenie co najmniej 338 miejsc pracy do dnia 31 grudnia 2014 r. i utrzymanie zatrudnienia na poziomie co najmniej 2.473 miejsc pracy do 31 grudnia 2016 r.; oraz zakończenie inwestycji do dnia 31 grudnia 2014 r.

W związku z faktem, że wartość wydatków inwestycyjnych przewyższy wartość dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, Spółka będzie korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: PDOP) kalkulowanego na podstawie poniesionych wydatków inwestycyjnych.

W pkt II Zezwolenia została wskazana również maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych Inwestycji, która bezpośrednio przełoży się na wyraźne ograniczenie maksymalnej wysokości pomocy publicznej w formie zwolnienia z PDOP przysługującego Spółce na podstawie Zezwolenia. W przypadku korzystania ze zwolnienia z PDOP z tytułu kosztów nowej inwestycji wyniesie ona 138.942 tys. PLN, tj. 150% minimalnego poziomu wydatków inwestycyjnych określonych w pkt. I Zezwolenia.

Spółka jest obecnie w trakcie realizacji Inwestycji, w związku z którą zostało wydane Zezwolenie. Po osiągnięciu minimalnego poziomu wydatków inwestycyjnych określonego w Zezwoleniu (tj. 92.628 tys. PLN) Spółka planuje kontynuować realizację przedmiotowej Inwestycji i ponoszenie dalszych wydatków inwestycyjnych z nią związanych.

Wszystkie ponoszone przez Spółkę wydatki inwestycyjne będą stanowić koszty, o których mowa w § 6 ust. 1 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. z 2008 r. Nr 232, poz. 1548 ze zm., dalej: Rozporządzenie SSE).

Ponieważ obszar zakładów w S. został objęty statusem SSE w związku z powyższą Inwestycją, zgodnie z § 5 ust. 4 Rozporządzenia SSE, Spółka będzie mogła rozpocząć korzystanie ze zwolnienia z PDOP dopiero po spełnieniu przez nią warunków Zezwolenia.

Spółka pragnie również zaznaczyć, że uzyskane Zezwolenie nie zawiera daty jego obowiązywania. W myśl art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm., dalej: Ustawa o SSE), zezwolenie wygasa z upływem okresu, na jaki została ustanowiona strefa. Zgodnie z § 1 ust. 3 Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie krakowskiej specjalnej strefy ekonomicznej (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 714, ze zm.), SSE obecnie funkcjonuje do 31 grudnia 2026 r., stąd też posiadane przez Spółkę Zezwolenie jest obecnie ważne do 31 grudnia 2026 r.

Spółka jest dużym przedsiębiorcą w rozumieniu rozporządzenia Komisji (WE) nr 800/2008 z dnia 6 sierpnia 2008 r. (ogólne rozporządzenie w sprawie wyłączeń blokowych - Dz.U. UE. Z 2008 r., L. 214/3), jak również w rozumieniu rozporządzenia Komisji (UE) nr 651/2014 z dnia 17 czerwca 2014 r. (rozporządzenie uznające niektóre rodzaje pomocy za zgodne z rynkiem wewnętrznym w zastosowaniu art. 107 i 108 Traktatu - Dz.U. UE. z 2014 r., L.187/1).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy do podstawy wyliczenia wysokości zwolnienia z PDOP przysługującego Spółce na postawie Zezwolenia, o ile została osiągnięta minimalna kwota wydatków inwestycyjnych ustalonych w Zezwoleniu (tj. 92.628 tys. PLN), należy brać pod uwagę kwotę faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE poniesionych przez Spółkę na terenie SSE i w związku z realizacją Inwestycji w trakcie obowiązywania Zezwolenia, w kwocie nieprzekraczającej maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych (tj. 138.942 tys. PLN)?

Zdaniem Wnioskodawcy, do podstawy wyliczenia wysokości zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego mu na postawie Zezwolenia, o ile została osiągnięta minimalna kwota wydatków inwestycyjnych ustalonych w Zezwoleniu (tj. 92.628 tys. PLN), należy brać pod uwagę kwotę faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE poniesionych przez Spółkę na terenie SSE i w związku z realizacją Inwestycji w trakcie obowiązywania Zezwolenia, w kwocie nieprzekraczającej maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych (tj. 138.942 tys. PLN).

Na podstawie przepisów art. 12 Ustawy o SSE, dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego od osób prawnych, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej „Ustawa o PDOP”), zwolnione z PDOP są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

W myśl Rozporządzenia SSE wielkość pomocy publicznej w formie zwolnienia podatkowego z tytułu kosztów nowej inwestycji nie może przekroczyć iloczynu maksymalnej intensywności pomocy określonej zgodnie z § 4 ust. 1 Rozporządzenia SSE (tj. 50% w przypadku Spółki) oraz kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą określonych w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE.

Na gruncie przepisów art. 16 ust. 1 Ustawy o SSE, podstawą do korzystania z pomocy publicznej udzielanej na jej podstawie jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej.

Ponadto, zgodnie z art. 16 ust. 2 Ustawy o SSE, zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę inwestycji na terenie strefy o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
4. terminu zakończenia inwestycji;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 Ustawy o SSE (w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1 Ustawy o SSE).
   
   

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek, obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy, na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest więc uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych.

Zgodnie z § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą publiczną uznaje się koszty inwestycji poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia w związku z realizacją inwestycji na terenie strefy, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

W Zezwoleniu Spółki został określony zarówno minimalny poziom wydatków inwestycyjnych, które zobowiązana jest ponieść Spółka, aby mieć możliwość korzystania ze zwolnienia z PDOP w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie Strefy wraz z terminem ich poniesienia (pk. I Zezwolenia), jak również maksymalna wysokość kosztów kwalifikowanych Inwestycji (pkt II Zezwolenia).

W konsekwencji, zdaniem Spółki, wysokość przysługującego jej zwolnienia od PDOP należy obliczać w oparciu nie o minimalne wydatki inwestycyjne określone w pkt I. Zezwolenia, ale biorąc pod uwagę faktycznie poniesione wydatki inwestycyjne (nawet jeśli będą one wyższe niż minimalny poziom wydatków określony w pkt I Zezwolenia), o ile spełniają one wymogi zawarte w § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, aż do osiągnięcia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych Inwestycji podanych w pkt II Zezwolenia.

Gramatyczna/językowa interpretacja zwrotu zawartego w Zezwoleniu winna być uznana za oczywistą - Wnioskodawca jest zobowiązany do zrealizowania Inwestycji w kwocie „przewyższającej” określony w Zezwoleniu pułap minimalny. Jako wydatki inwestycyjne stanowiące podstawę do zwolnienia z PDOP, Wnioskodawca będzie mógł traktować również wydatki inwestycyjne w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE przekraczające kwotę minimalną określoną w Zezwoleniu i jednocześnie nieprzekraczającej kwoty maksymalnej tj. 150% do której możliwa jest kalkulacja Zwolnienia z PDOP zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP.

Fakt przekroczenia przez Spółkę minimalnej wartości wydatków inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu nie wyklucza i nie będzie wykluczał objęcia również nadwyżki wydatków kwalifikowanych pomocą regionalną w postaci zwolnienia z PDOP (do wysokości 150% minimalnych wydatków inwestycyjnych). Natomiast w przeciwnej sytuacji, gdyby Wnioskodawca nie przekroczył minimalnej wartości wydatków inwestycyjnych, Spółka nie spełniłaby warunków określonych w Zezwoleniu, co skutkowałoby jego cofnięciem i brakiem możliwości korzystania ze zwolnienia PDOP.

Należy zatem uznać, że do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia z PDOP, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 Ustawy o PDOP, uwzględnia się wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą w odniesieniu do Inwestycji (przekraczające poziom minimalnych wydatków inwestycyjnych – 92.628 tys. PLN), w tym także tę część tych wydatków, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w Zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, w całym okresie objętym Zezwoleniem, tj. 31 grudnia 2026 r., jednak nie większej niż ich wartość maksymalna określona w uzyskanym Zezwoleniu (tj. 138.942 tys. PLN).

Maksymalna wielkość regionalnej pomocy inwestycyjnej w formie zwolnienia z PDOP powinna być zatem ustalona przez Spółkę, z uwzględnieniem dyskontowania, w oparciu o:

• wartość faktycznie poniesionych wydatków inwestycyjnych stanowiących koszty kwalifikowane w rozumieniu § 6 ust. 1 Rozporządzenia SSE, poniesionych w okresie ważności Zezwolenia, do poziomu maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych Inwestycji określonego w pkt II Zezwolenia, oraz
• odpowiedni poziom intensywności pomocy regionalnej dla lokalizacji Inwestycji Wnioskodawcy.
  
  

Stanowisko Spółki znajduje poparcie w stałej linii interpretacyjnej organów podatkowych w ostatnich latach. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 14 sierpnia 2012 r. (sygn. ITPB3/423-259/12/MK) zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że termin na poniesienie wydatków jest wiążący jedynie w takim zakresie, iż określa minimalny poziom wydatków inwestycyjnych, które muszą być poniesione do tej daty i nie powinny być wiązane z tym terminem dalsze konsekwencje, jak np. brak możliwości zaliczenia do wydatków kwalifikowanych kosztów poniesionych po tej dacie.

We wniosku o wydanie powyższej interpretacji Wnioskodawca dowodził, że zgodnie z regulacjami dotyczącymi udzielania pomocy publicznej, możliwa do uzyskania pomoc publiczna w formie zwolnienia z PDOP zależy m.in. od wysokości poniesionych wydatków inwestycyjnych, a zasady kwalifikacji kosztów do wydatków kwalifikujących się do objęcia pomocą nie mogą być modyfikowane treścią zezwolenia. W obowiązujących przepisach prawa brak jest jednocześnie podstawy prawnej do twierdzenia, że wydatki inwestycyjne poniesione w trakcie obowiązywania zezwolenia, lecz po określonym w zezwoleniu terminie dotyczącym poniesienia wydatków w minimalnej wysokości, nie są wydatkami kwalifikowanymi. We wniosku o interpretację, spółka podkreśliła również, że jeżeli ustawodawca miałby zamiar wprowadzenia ograniczenia polegającego na uznaniu za wydatki kwalifikowane wyłącznie takich kosztów, które zostały poniesione w terminie na poniesienie wydatków w minimalnej wysokości, odpowiedni zapis zostałby uwzględniony wprost w treści odpowiednich regulacji strefowych.

W odpowiedzi na powyższy wniosek, organ wydał pozytywną interpretację indywidualną uzasadniając, iż [...] należy podkreślić, że minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych koniecznych do poniesienia w związku z działalnością na terenie strefy określa zezwolenie na działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej. A zatem Wnioskodawca prawidłowo wskazał, że kwota ta stanowi dolny limit, w związku z którym Podatnik jest uprawniony do korzystania z pomocy publicznej, co oznacza, że rzeczywiste nakłady inwestycyjne nie mogą być niższe niż określone w zezwoleniu. W sytuacji więc, gdy Spółka poniesie wydatki w kwocie wyższej od wskazanej w zezwoleniu przy spełnieniu pozostałych warunków, określonych w przepisach rozporządzenia uprawniona jest do dalszego korzystania z tej pomocy, ale tylko do wysokości uwzględniającej zasady przyznawania przedsiębiorcom pomocy regionalnej.

Również Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 27 listopada 2012 r., sygn. IPTPB3/423-312/12-2/KJ, wydał pozytywną interpretację potwierdzając, że [...] wydatkami kwalifikującymi się do objęcia pomocą są wszystkie wydatki poniesione w trakcie obowiązywania Zezwolenia związane z inwestycją pod warunkiem, że spełniają wymogi określone w § 6 Rozporządzenia.

Podobna sytuacja wystąpiła w przypadku interpretacji indywidualnej z 18 czerwca 2013 r. sygn. ITPB3/423-125a/13/MK, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy zgodził się z argumentami strony, że [...] do obliczenia wielkości pomocy publicznej udzielanej w formie zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, uwzględnia się wszystkie poniesione przez Wnioskodawcę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą w odniesieniu do inwestycji, tzn. także tę część tych wydatków, która przewyższa kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Strefy, przy czym odnosi się to do wydatków poniesionych w całym okresie objętym zezwoleniem [...]. We wniosku o interpretację przedsiębiorca zwrócił uwagę na fakt, że [...] na gruncie regulacji prawnych mających zastosowanie do zezwoleń Wnioskodawcy, brak jest podstaw do utożsamiania minimalnej wysokości wydatków inwestycyjnych określonych w zezwoleniach z podstawą kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego.

Należy również podkreślić, że maksymalna wartość pomocy publicznej w formie zwolnienia z PDOP do jakiej jest uprawniona Spółka dla Inwestycji objętej Zezwoleniem pozostaje ograniczona przez uregulowaną w Zezwoleniu maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych Inwestycji (stanowiącą 150% minimalnego poziomu wydatków inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu) oraz poziom intensywności pomocy regionalnej dla Inwestycji Spółki (50%). W związku z powyższym, wysokość wykorzystanego przez Spółkę zwolnienia z PDOP, niezależnie od okresu ponoszenia wydatków inwestycyjnych, nigdy nie przekroczy wskazanej wyżej maksymalnej wartości pomocy publicznej przysługującej Spółce na podstawie Zezwolenia.

Stanowisko Spółki w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z PDOP w oparciu o wartość wydatków faktycznie poniesionych, a nie jedynie minimalnego poziomu wydatków wskazanego w zezwoleniu znajduje także poparcie w innych interpretacjach indywidualnych organów podatkowych, w tym m.in. w:

• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 26 marca 2014 r. sygn. ILPB3/423-618/13-2/KS,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 31 lipca 2013 r. sygn. IPTPB3/423-190/13-2/GG,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 20 marca 2013 r. sygn. ILPB3/423-9/13-2/AO,
• interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 1 lipca 2011 r. sygn. IPTPB3/423-28/11-2/MF.
  
  

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Specjalne strefy ekonomiczne są częścią terytorium kraju wyodrębnioną administracyjnie, na której możliwe jest prowadzenie działalności gospodarczej na preferencyjnych warunkach, a w szczególności korzystanie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych lub podatku dochodowego od osób fizycznych, o czym wyraźnie stanowi art. 12 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (t.j. Dz.U z 2007 r. Nr 42, poz. 274 ze zm.). Podstawą do korzystania ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (art. 16 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych).

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. 2014 r., poz. 851 ze zm.; dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2007 r. Nr 42, poz. 274, z 2008 r. Nr 118, poz. 746 oraz z 2009 r. Nr 18, poz. 97), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Stosownie do art. 17 ust. 4 updop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 34, przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy.

Pomocą publiczną udzielaną przedsiębiorcy prowadzącemu działalność gospodarczą na terenie strefy jest niezapłacony przez tego przedsiębiorcę podatek obliczony od dochodu osiąganego wyłącznie z działalności prowadzonej na terenie strefy na podstawie właściwego zezwolenia. Wielkość tego zwolnienia jest uzależniona od wysokości poniesionych przez przedsiębiorcę wydatków inwestycyjnych. Rodzaj tych wydatków został określony przez Radę Ministrów w rozporządzeniach ustanawiających poszczególne strefy ekonomiczne.

W myśl art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, podstawą do korzystania z pomocy publicznej, udzielanej zgodnie z ustawą, jest zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie danej strefy, uprawniające do korzystania z pomocy publicznej, zwane dalej „zezwoleniem”.

Spółka uzyskała zezwolenie na prowadzenie działalności w specjalnej strefie ekonomicznej w dniu 27 lutego 2013 r.

Treść zezwolenia, o którym mowa powyżej, została uregulowana w art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, zgodnie z którym zezwolenie określa przedmiot działalności gospodarczej oraz warunki dotyczące w szczególności:

1. zatrudnienia przez przedsiębiorcę przy prowadzeniu działalności gospodarczej na terenie strefy przez określony czas określonej liczby pracowników;
2. dokonania przez przedsiębiorcę na terenie strefy inwestycji o wartości przewyższającej określoną kwotę;
3. terminu zakończenia inwestycji;
4. maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji i dwuletnich kosztów kwalifikowanych pracy;
5. wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 3 i 4 - w przypadku, gdy inwestycja będzie realizowana na gruntach stanowiących własność lub użytkowanie wieczyste podmiotów innych niż wymienione w art. 5 ust. 1.
   
   

Z dniem 30 grudnia 2008 r. weszło w życie:

1. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 15 grudnia 2008 r. w sprawie specjalnej strefy ekonomicznej (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 714 ze zm.) oraz
2. rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (Dz.U. Nr 232, poz. 1548 ze zm.).
   
   

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2008 r. w sprawie pomocy publicznej udzielanej przedsiębiorcom działającym na podstawie zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych, pomoc publiczna udzielana przedsiębiorcy w formie zwolnień podatkowych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych albo na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 63a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi pomoc regionalną z tytułu:

1. kosztów nowej inwestycji, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w § 6 lub
2. tworzenia nowych miejsc pracy, której wielkość jest liczona jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i dwuletnich kosztów pracy nowo zatrudnionych pracowników, obejmujących koszty płacy brutto tych pracowników, powiększone o składki obowiązkowe, takie jak składki na ubezpieczenie społeczne, ponoszone przez przedsiębiorcę od dnia zatrudnienia tych pracowników.
   
   

W myśl § 6 ust. 1 powołanego rozporządzenia, za wydatki kwalifikujące się do objęcia pomocą uznaje się koszty inwestycji, pomniejszone o naliczony podatek od towarów i usług oraz o podatek akcyzowy, jeżeli możliwość ich odliczeń wynika z odrębnych przepisów, poniesione na terenie strefy w trakcie obowiązywania zezwolenia, będące:

1. ceną nabycia gruntów lub prawa ich użytkowania wieczystego;
2. ceną nabycia albo kosztem wytworzenia we własnym zakresie środków trwałych, pod warunkiem zaliczenia ich, zgodnie z odrębnymi przepisami, do składników majątku podatnika;
3. kosztem rozbudowy lub modernizacji istniejących środków trwałych;
4. ceną nabycia wartości niematerialnych i prawnych związanych z transferem technologii przez nabycie praw patentowych, licencji, know-how lub nieopatentowanej wiedzy technicznej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3;
5. kosztem związanym z najmem lub dzierżawą gruntów, budynków i budowli - pod warunkiem że okres najmu lub dzierżawy trwa co najmniej 5 lat, a w przypadku małych i średnich przedsiębiorców - co najmniej 3 lata, licząc od przewidywanego terminu zakończenia nowej inwestycji;
6. ceną nabycia aktywów innych niż grunty, budynki i budowle objęte najmem lub dzierżawą, w przypadku gdy najem lub dzierżawa ma postać leasingu finansowego oraz obejmuje zobowiązanie do nabycia aktywów z dniem upływu okresu najmu lub dzierżawy.
   
   

Ze zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka, zgodnie z otrzymanym Zezwoleniem, zobowiązana została do:

• poniesienia wydatków inwestycyjnych w kwocie co najmniej 92.628 tys. PLN do 31 grudnia 2014 r.;
• utworzenia co najmniej 338 miejsc pracy do dnia 31 grudnia 2014 r. i
• utrzymania zatrudnienia na poziomie co najmniej 2.473 miejsc pracy do 31 grudnia 2016 r.; oraz
• zakończenia inwestycji do dnia 31 grudnia 2014 r.
  
  

Spełnienie powyższych warunków będzie uprawniało Spółkę do skorzystania z pomocy publicznej. W zezwoleniu została wskazana również maksymalna wysokość kosztów inwestycji tj. 138.942 tyś PLN.

Przy wyliczaniu wysokości limitu dostępnego zwolnienia podatkowego należy zatem wziąć pod uwagę wysokość faktycznie poniesionych po dniu uzyskania Zezwolenia wydatków inwestycyjnych (co najmniej 92.628 tys. PLN, a nie więcej niż 138.942 tyś. PLN) dotyczących inwestycji zakończonych na 31 grudnia 2014 r.

W związku z powyższym, pomimo, że tut. Organ zgadza się ze stanowiskiem Spółki, iż limit pomocy publicznej w związku z inwestycją prowadzoną na terenie SSE należy obliczać w oparciu o faktycznie poniesione wydatki w trakcie obowiązywania Zezwolenia również w przypadku gdy przekraczają one kwotę minimalnych wydatków inwestycyjnych określonych w Zezwoleniu (do kwoty maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych wskazanej w zezwoleniu), to nie sposób zgodzić się ze stanowiskiem, że do wyliczenia wysokości zwolnienia należy brać faktycznie poniesione wydatki w całym okresie obowiązywania Zezwolenia (czyli dotyczące również np. inwestycji niezakończonych na dzień 31 grudnia 2014 r.). W świetle powyższych przepisów, należy uznać, że wydatki poniesione na inwestycje, których termin zakończenia przypada po 31 grudnia 2014 r., nie będą mogły zostać zaliczone do wydatków kwalifikowanych, a w związku z tym nie będą podstawą do wyliczenia wysokości należnej Spółce pomocy publicznej.

Stanowisko Wnioskodawcy jest zatem nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.