Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/415-549/14-3/AP
z 18 sierpnia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, reprezentowanej przez Pełnomocnika, przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 26 maja 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników Spółki w związku z uczestnictwem w spotkaniach wewnętrznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników Spółki lub kontrahentów (przedstawicieli kontrahentów) w związku z uczestnictwem w spotkaniach z kontrahentami oraz w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników Spółki w związku z uczestnictwem w spotkaniach wewnętrznych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka jest podmiotem wchodzącym w skład globalnej Grupy Kapitałowej (dalej: „Grupa”). Spółka prowadzi w Polsce działalność obejmującą przede wszystkim produkcję autobusów, produkcję maszyn budowlanych, dystrybucję i serwis samochodów ciężarowych oraz części zamiennych. Jednocześnie Spółka realizuje szereg funkcji wspierających dla spółek z Grupy, w tym przede wszystkim świadczy usługi księgowe, kadrowe (HR), logistyczne, informatyczne (IT).

Spotkania z kontrahentami.

Realizowana przez „A” strategia sprzedaży oferowanych produktów i usług wymaga w wielu przypadkach bezpośrednich spotkań z kontrahentami, podczas których prezentowana jest oferta Spółki, jak również omawiane są bieżące kwestie dotyczące współpracy. Spotkania takie odbywają się w różnych lokalizacjach, w tym m.in. w siedzibie Spółki, w siedzibie kontrahenta, w wynajmowanych pomieszczeniach, jak również w restauracji, kawiarni, czy też innym lokalu o podobnym charakterze.

Powyższe spotkania mają charakter służbowy − podczas ich trwania omawiane są m.in. bieżące lub proponowane warunki współpracy, kwestie związane z realizowanymi zamówieniami, jak również przedstawiana oferta Spółki w zakresie jej produktów i usług oraz rozpoznawane potrzeby kontrahentów. Celem spotkań jest również nawiązywanie nowych oraz rozwijanie istniejących relacji biznesowych.

W spotkaniach tych uczestniczą pracownicy Spółki oraz osoba (osoby) reprezentujące kontrahentów „A”.

Spotkania wewnętrzne.

W ramach „A” organizowane są również wewnętrzne spotkania służbowe pracowników Spółki. Spotkania te − podobnie jak spotkania z kontrahentami − również mogą odbywać się w różnych lokalizacjach, tj. m.in. w siedzibie Spółki, w wynajmowanych pomieszczeniach, jak również w restauracji, kawiarni, czy też innym lokalu o podobnym charakterze.

Zarówno w przypadku spotkań z kontrahentami, jak również wewnętrznych spotkań w ramach „A”, mogą pojawić się sytuacje, kiedy podczas spotkania spożywane są posiłki oraz napoje, np. w sytuacji, kiedy w celu odbycia spotkania oraz omówienia kwestii służbowych podjęta została decyzja o wspólnym spożyciu śniadania, obiadu, czy też kolacji. W każdym z tych przypadków, niezależnie od towarzyszącego spotkaniu spożycia posiłku lub napojów, jego główne cele pozostają bez zmian, tj. spotkania te mają wymiar biznesowy / służbowy.

W zależności od okoliczności, w części przypadków koszt powyższych spotkań, w tym głównie koszt spożywanych posiłków i napojów oraz ewentualnie koszt wynajmu lokalizacji, jest pokrywany przez „A” w całości lub w części.

W świetle powyższego opisu zdarzenia przyszłego, Spółka jest zainteresowana ustaleniem konsekwencji w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: „PIT”) związanych z ponoszonymi przez nią wydatkami na organizację powyższych spotkań (dalej: „Wydatki”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy poniesienie przez „A” Wydatków opisanych we wniosku skutkuje powstaniem przychodu dla celów PIT po stronie pracownika Spółki lub kontrahenta (przedstawiciela kontrahenta)?

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na ww. pytanie w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników Spółki w związku z uczestnictwem w spotkaniach wewnętrznych.

Natomiast wniosek w odniesieniu do zadanego pytania w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników Spółki lub kontrahentów (przedstawicieli kontrahentów) w związku z uczestnictwem w spotkaniach z kontrahentami został rozstrzygnięty interpretacją indywidualną z dnia 18 sierpnia 2014 r. nr ILPB1/415-549/14-2/AP.

Zdaniem Wnioskodawcy, poniesienie przez „A” Wydatków opisanych we wniosku nie skutkuje powstaniem przychodu dla celów PIT po stronie jej pracownika ani kontrahenta (przedstawiciela kontrahenta).

„A” przedstawia poniżej uzasadnienie swojego stanowiska.

1. Definicja oraz źródła przychodu dla celów PIT.

Punktem wyjścia do analizy kwestii będącej przedmiotem niniejszego zapytania jest ustalenie, w jakich przypadkach może dojść do powstania przychodu dla celów PIT.

Ustawa o PIT w Rozdziale 2 „Źródła przychodów” definiuje ogólne pojęcie przychodu dla celów PIT, jak również dokonuje rozróżnienia na poszczególne kategorie (źródła) przychodów, podając jednocześnie ich przykłady.

W szczególności, art. 11 ust. 1 ustawy o PIT przewiduje, iż „Przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”.

Jednocześnie, art. 10 ust. 1 ustawy o PIT wprowadza otwarty katalog źródeł przychodów, wśród których znajdują się m.in.: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT) oraz inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT).

W odniesieniu do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o PIT, ich doprecyzowanie zostało ujęte w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, zgodnie z którym: „Za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych”.

Z kolei art. 20 ust. 1 ustawy o PIT podaje przykłady tzw. innych źródeł przychodów, wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 9 ustawy o PIT: „Za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Wszystkie powołane przepisy odnoszą się do tzw. nieodpłatnych świadczeń, uznając, iż ich otrzymanie prowadzi do powstania przychodu.

W związku z powyższym, w celu odpowiedzi na przedstawione we wniosku pytanie, należy ustalić, czy w opisanych zaistniałych sytuacjach pracownik „A”, czy też kontrahent (przedstawiciel kontrahenta) osiąga z tytułu poniesionych przez Spółkę Wydatków przychód w postaci nieodpłatnego świadczenia, związanego z konsumpcją podczas spotkania.

Ustawa o PIT, co prawda, powołuje się na pojęcie nieodpłatnego świadczenia, jak również przewiduje, w jaki sposób należy ustalić jego wartość pieniężną, natomiast nie przedstawia definicji tego pojęcia. W praktyce, na gruncie praktyki orzeczniczej, ukształtowało się stanowisko, zgodnie z którym „pojęcie nieodpłatnego świadczenia ma (...) szerszy zakres niż w prawie cywilnym. Obejmuje ono bowiem wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze (...), których skutkiem jest nieodpłatne, to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenie majątku tej osobie, mające konkretny wymiar finansowy” (uchwała NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06).

Co prawda, powołana uchwała NSA dotyczyła analizy pojęcia nieodpłatnego świadczenia na gruncie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: „ustawa o CIT”), jednakże należy zauważyć, iż nie ma przesłanek, aby temu samemu pojęciu, używanemu w ustawie o PIT nadawać odmienne znaczenie, niż na gruncie ustawy o CIT. Potwierdził to m.in. NSA w wyroku z 27 listopada 2008 r. (sygn. akt II FSK 1184/07), zgodnie z którym: „Cytowana uchwała (tj. uchwała NSA z dnia 16 października 2006 r., sygn. akt II FPS 1/06 − przyp. Wnioskodawcy) zapadła wprawdzie w związku z wątpliwościami dotyczącymi przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jednakże powyższa teza zachowuje aktualność również w kontekście przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie ma bowiem podstaw do odmiennej interpretacji pojęcia nieodpłatnego świadczenia, którym obie ustawy podatkowe się posługują, na gruncie każdej z nich”.

Analizując powyższą definicję nieodpłatnego świadczenia w kontekście zaistniałych sytuacji przedstawionych we wniosku, należy zwrócić uwagę, iż aby doszło do powstania nieodpłatnego świadczenia, po stronie pracownika „A” lub kontrahenta (przedstawiciela kontrahenta) powinno dojść do uzyskania korzyści kosztem Spółki lub nieodpłatnego, to jest niezwiązanego z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenia ich majątku.

W opinii Spółki, w żadnym z przypadków opisanych we wniosku nie dochodzi po stronie pracownika „A” lub kontrahenta (przedstawiciela kontrahenta) do uzyskania korzyści kosztem Spółki lub nieodpłatnego, to jest niezwiązanego z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenia majątku.

Spotkania z kontrahentami.

W przypadku spotkań z kontrahentami (przedstawicielami kontrahentów), przy okazji których pracownik „A” oraz kontrahent spożywają wspólnie posiłek oraz napoje na koszt Spółki, nie można uznać, iż uzyskali oni z tego tytułu jakąkolwiek osobistą korzyść.

Należy przypomnieć, iż głównym celem spotkania biznesowego nie jest spożycie posiłku oraz napojów, tylko omówienie tematów związanych ze współpracą, poznanie potrzeb klienta, czy też zaprezentowanie oferty „A”. Zarówno pracownik Spółki, jak również kontrahent (przedstawiciel kontrahenta), wykonują tym samym swoje obowiązki służbowe. W konsekwencji, wspólne spożycie posiłku i napojów należy rozpatrywać w kontekście ich narzędzia pracy, umożliwiającego lepsze nawiązywanie relacji oraz prowadzenie rozmów biznesowych.

Sfinansowanie kosztów spotkania nie ma być w tym przypadku jakimkolwiek wynagrodzeniem, nagrodą, premią bądź prezentem dla pracownika „A” lub kontrahenta (jego przedstawiciela).

Zarówno pracownik Spółki, jak i kontrahent (jego przedstawiciel) nie są w tym kontekście osobami przypadkowymi − podczas spotkania nie występują w swoim imieniu i dla własnej korzyści, czy też przyjemności, tylko reprezentują strony relacji biznesowych.

Należy przy tym zauważyć, iż w świetle niejednokrotnie wysokiego tempa pracy oraz ilości bieżących obowiązków służbowych, powszechnie przyjęło się, iż prowadzenie spotkań biznesowych przy okazji spożywania posiłków jest w dzisiejszych czasach jednym ze sposobów na efektywne rozplanowanie dnia pracy, a w wielu przypadkach jedyną możliwością wygospodarowania czasu kontrahenta (jego przedstawiciela) na przeprowadzenie spotkania. W efekcie, może również dochodzić do sytuacji, w których pory spotkań, przy okazji których spożywane są posiłki i napoje, odbiegają od indywidualnych preferencji, czy też przyzwyczajeń uczestników spotkania w zakresie spożywania danego rodzaju posiłku. Tym bardziej, taki posiłek należy uznać za narzędzie pracy, a nie źródło osobistych korzyści.

W innych przypadkach może dochodzić również do sytuacji, kiedy spożycie posiłku z kontrahentem jest służbową alternatywą wobec spożycia tego posiłku z bliskimi lub indywidualnie albo spędzenia tego czasu z rodziną  zarówno po stronie pracownika „A”, jak również kontrahenta (jego przedstawiciela). Dlatego również w tym kontekście nie można uznać, iż sfinansowanie kosztu spotkania służbowego (w tym spożywanych posiłków i napojów) stanowi źródło korzyści dla osób w nim uczestniczących.

W kontekście przedstawionych powyżej argumentów należy stwierdzić, iż spożycie podczas spotkania służbowego przez pracownika Spółki oraz kontrahenta (przedstawiciela kontrahenta) posiłków i napojów sfinansowanych przez „A”, ma jedynie charakter kurtuazyjny i dodatkowy (uboczny) w stosunku do głównego celu, jakim jest nawiązywanie i utrzymywanie relacji biznesowych, mieszczące się w ramach obowiązków służbowych osób uczestniczących w spotkaniu. Nie stanowi więc ono dla nich źródła osobistych korzyści. W konsekwencji, nie prowadzi do powstania przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia.

Niezależnie od powyższego, w omawianym przypadku nie może być mowy o powstaniu nieodpłatnego świadczenia również z uwagi na fakt, iż nie dochodzi do nieodpłatnego, to jest niezwiązanego z kosztami lub inną formą ekwiwalentu, przysporzenia majątku po stronie pracownika „A” lub kontrahenta (jego przedstawiciela). W odniesieniu do pracownika, z uwagi na fakt, iż uczestnicząc w spotkaniu, reprezentuje on Spółkę, a w konsekwencji rozwija relacje biznesowe z pożytkiem dla „A”, w omawianej relacji nie może być mowy o braku jakiejkolwiek ekwiwalentności. Podobnie, w odniesieniu do relacji z kontrahentem (jego przedstawicielem) − co prawda, nie ponosi on kosztu związanego ze spożyciem posiłku i napojów, natomiast w zamian udostępnia przedstawicielom Spółki swój czas oraz uwagę, umożliwiając przedstawienie oferty „A”, czy też rozpoznanie potrzeb w zakresie oferowanych produktów i usług.

Podsumowując, finansowane przez „A” Wydatki przedstawione we wniosku, nie powodują powstania przychodu dla celów PIT po stronie osób biorących udział w spotkaniu biznesowym.

Spotkania wewnętrzne.

W opinii Spółki, z tych samych powodów nie dochodzi do powstania przychodu po stronie pracowników „A” biorących udział w wewnętrznym spotkaniu służbowym, podczas którego spożywane są sfinansowane przez Spółkę posiłki i napoje.

Należy przy tym podkreślić, iż podstawowym celem powyższych spotkań jest omówienie spraw służbowych, a nie spożycie posiłku oraz napojów. Pracownicy „A” uczestniczą w nim w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu i jakości komunikacji wewnętrznej w ramach Spółki, czy też jej poszczególnych działów lub zespołów, czemu sprzyjać może atmosfera wspólnego posiłku. Co więcej, uczestnictwo poszczególnych pracowników w takim spotkaniu należy do ich obowiązków służbowych. W konsekwencji, to Spółka jest głównym beneficjentem korzyści płynących z takiego spotkania. W żadnym natomiast wypadku nie należy upatrywać korzyści w postaci darmowego posiłku po stronie pracownika.

2. Praktyka interpretacyjna.

Prawidłowość przedstawionego przez „A” stanowiska potwierdza również znana Spółce praktyka Ministra Finansów prezentowana w interpretacjach indywidualnych wydanych dla innych podatników.

Przykładowo:

• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 24 grudnia 2013 r. (sygn. ILPB1/415- 1089/13-2/AMN) stwierdzono, iż: „(...) stwierdzić należy, że posiłki i napoje stanowiące poczęstunek w czasie spotkań z kontrahentami można traktować po stronie pracowników Wnioskodawcy jako narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że usługi gastronomiczne nabywane w celu efektywnego przeprowadzenia spotkania stanowią dla pracowników jakiekolwiek przysporzenie. W konsekwencji wartość tych usług nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Analogiczna sytuacja występuje po stronie kontrahentów biorących udział w spotkaniu. Uczestnikami spotkań, a zatem osobami korzystającymi z oferowanego przez Wnioskodawcę poczęstunku, nie są przypadkowe osoby fizyczne. Są to osoby, które co do zasady są zaangażowane w nawiązywanie i utrzymywanie relacji biznesowych z Wnioskodawcą. Zatem przyjazna atmosfera spotkania, której sprzyja wspólne spożywanie posiłku, napoi ma wpływ na ewentualne korzyści finansowe płynące dla Wnioskodawcy ze współpracy z podmiotami reprezentowanymi przez osoby uczestniczące w spotkaniach. Pracownicy i kontrahenci nie biorą udziału w spotkaniu jako osoby prywatne, ale jako reprezentanci odpowiednio Wnioskodawcy i kontrahentów Wnioskodawcy. Spotkania te mają charakter służbowy i wchodzą w zakres ich obowiązków. W konsekwencji więc, w sytuacji, gdy faktyczne korzyści z oferowanych napojów i posiłków odnosi przede wszystkim Wnioskodawca, nie zaś pracownicy czy kontrahenci (przedstawiciele kontrahentów) Wnioskodawcy, nie można stwierdzić, że po ich stronie wystąpi przysporzenie majątkowe stanowiące przychód, odpowiednio ze stosunku pracy i innych źródeł, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika”;
• analogiczny do powyższego pogląd wyraził Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 24 grudnia 2013 r. (sygn. ILPB1/415-1089/13-3/AMN), w której uznał, iż: „(...) stwierdzić należy, że posiłki i napoje stanowiące poczęstunek w czasie spotkań z pracodawcą można traktować po stronie pracowników Wnioskodawcy jako narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że usługi gastronomiczne nabywane w celu efektywnego przeprowadzenia spotkania stanowią dla pracowników jakiekolwiek przysporzenie. W konsekwencji wartość tych usług nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uczestnikami spotkań, a zatem osobami korzystającymi z oferowanego przez Wnioskodawcę poczęstunku, nie są przypadkowe osoby fizyczne. Są to pracownicy, z którymi pracodawca będzie omawiał sprawy służbowe w celu zapewnienia odpowiedniego poziomu i jakości komunikacji wewnętrznej w ramach kancelarii. Zatem przyjazna atmosfera spotkania, której sprzyja wspólne spożywanie posiłku, napoi ma wpływ na ewentualne korzyści finansowe płynące dla Wnioskodawcy ze współpracy z zatrudnionymi pracownikami. Osoby te nie biorą udziału w spotkaniu jako osoby prywatne, ale jako zatrudnieni pracownicy Wnioskodawcy. Spotkania te mają charakter służbowy i wchodzą w zakres ich obowiązków. W konsekwencji więc, w sytuacji, gdy faktyczne korzyści z oferowanych napojów i posiłków odnosi przede wszystkim Wnioskodawca, nie zaś pracownicy, nie można stwierdzić, że po ich stronie wystąpi przysporzenie majątkowe stanowiące przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. To oznacza, że na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika”;
• w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 23 sierpnia 2010 r. (sygn. ITPB2/415-591/10/MM), wskazano, iż: „stwierdzić należy, że posiłki i napoje stanowiące poczęstunek w czasie spotkań z kontrahentami można traktować po stronie pracowników Spółki jako narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, iż usługi gastronomiczne nabywane w celu efektywnego przeprowadzenia spotkania stanowią dla pracowników jakiekolwiek przysporzenie. W konsekwencji wartość tych usług nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Analogiczna sytuacja występuje po stronie kontrahentów biorących udział w spotkaniu. Uczestnikami spotkań, a zatem osobami korzystającymi z oferowanego przez Spółkę poczęstunku, nie są przypadkowe osoby fizyczne. Są to osoby, które co do zasady są zaangażowane w budowanie i podtrzymywanie relacji handlowych ze Spółką lub mogą stać się potencjalnie partnerami handlowymi Spółki. Zatem przyjazna atmosfera spotkania, której sprzyja wspólne spożywanie posiłku, ma wpływ na ewentualne korzyści finansowe płynące dla Spółki ze współpracy z podmiotami reprezentowanymi przez osoby uczestniczące w spotkaniach. Pracownicy i kontrahenci nie biorą udziału w spotkaniu jako osoby prywatne, ale jako reprezentanci odpowiednio Spółki i spółek kontrahentów. Spotkania te mają charakter służbowy i wchodzą w zakres ich obowiązków. W konsekwencji więc, w sytuacji, gdy faktyczne korzyści z oferowanych napojów i posiłków odnosi przede wszystkim Spółka, nie zaś pracownicy czy osoby reprezentujące kontrahentów Spółki, nie można stwierdzić, iż po ich stronie wystąpi przysporzenie majątkowe stanowiące przychód, odpowiednio ze stosunku pracy i innych źródeł, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych”,
• z kolei Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 9 marca 2010 r. (sygn. IPPB1/415-935/09-7/KS), w pełni zgodził się z następującą argumentacją wnioskodawcy, odstępując od uzasadnienia prawnego: „W szczególności, zdaniem Spółki brak jest podstaw do twierdzenia, iż usługi gastronomiczne nabywane w celu efektywnego przeprowadzenia spotkania stanowią dla pracowników jakiekolwiek przysporzenie. W konsekwencji wartość tych usług nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zdaniem Wnioskodawcy analogiczna sytuacja występuje po stronie kontrahentów biorących udział w spotkaniu. (...) W konsekwencji, korzyść z oferowanych napojów i posiłków odnosi przede wszystkim Spółka, nie zaś pracownicy czy osoby reprezentujące kontrahentów Spółki”.
  
  

Zdaniem Spółki, zarówno przedstawiona argumentacja, jak również przytoczone fragmenty interpretacji indywidualnych, jednoznacznie wskazują na prawidłowość prezentowanego przez „A” stanowiska.

W związku z powyższym, „A” wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska w odniesieniu do braku powstania przychodu dla celów PIT po stronie pracowników „A” lub kontrahenta (przedstawiciela kontrahenta) w związku z poniesieniem przeze Spółkę Wydatków na organizację spotkania biznesowego lub służbowego oraz zakup posiłków i napojów, spożywanych podczas powyższych spotkań.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jako jedno ze źródeł przychodów, wymieniono stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, pracę nakładczą, emeryturę lub rentę.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 cyt. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Z powyższego przepisu wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także wartość pieniężna świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Definicja przychodu zawarta została w art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z jego treścią, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że organizowane są wewnętrzne spotkania służbowe pracowników Spółki. Spotkania te mogą odbywać się w różnych lokalizacjach, tj. m.in. w siedzibie Spółki, w wynajmowanych pomieszczeniach, jak również w restauracji, kawiarni, czy też innym lokalu o podobnym charakterze. Mogą pojawić się sytuacje, kiedy podczas spotkania spożywane są posiłki oraz napoje, np. w sytuacji, kiedy w celu odbycia spotkania oraz omówienia kwestii służbowych podjęta została decyzja o wspólnym spożyciu śniadania, obiadu, czy też kolacji. Jednakże niezależnie od towarzyszącego spotkaniu spożycia posiłku lub napojów, jego główne cele pozostają bez zmian, tj. spotkania te mają wymiar biznesowy / służbowy. W zależności od okoliczności, w części przypadków koszt powyższych spotkań, w tym głównie koszt spożywanych posiłków i napojów oraz ewentualnie koszt wynajmu lokalizacji, jest pokrywany przez Spółkę w całości lub w części.

W związku z tym powstała wątpliwość, czy w związku ponoszeniem przez Spółkę wydatków na organizację spotkań wewnętrznych po stronie uczestniczących w tych spotkaniach pracowników Spółki powstaje przychód w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dla oceny skutków podatkowych opisanej sytuacji konieczne jest zdefiniowanie pojęcia nieodpłatnego świadczenia. Starając się ustalić istotę przychodu z tytułu nieodpłatnego świadczenia, warto odwołać się do słownikowej analizy pojęcia świadczenie. Według internetowego Słownika języka polskiego (www.sjp.pwn.pl) „świadczenie”, to „obowiązek wykonania lub przekazania czegoś na czyjąś rzecz”, a także „to, co jest z tytułu takich zobowiązań wykonywane lub przekazywane”. Jeśli natomiast chodzi o określenie „nieodpłatne”, to zdefiniować można je jako „niewymagający opłaty; taki, za który się nie płaci, bezpłatny”.

Aby można było mówić o nieodpłatnym świadczeniu, należy zanalizować pewne elementy konstrukcyjne przysporzenia majątkowego, które muszą wystąpić:

• podmiot, na rzecz którego dokonujemy tego świadczenia, musi odnieść korzyść, a więc musi zaistnieć trwałe przysporzenie majątkowe, w takim wypadku z przychodem w formie nieodpłatnego świadczenia mamy do czynienia w sytuacji zaspokojenia pewnych potrzeb osobistych (wykonania na rzecz podatnika usługi) przy jednoczesnym braku zmniejszenia jego aktywów (brak obowiązku zapłaty za wykonaną usługę),
• korzyść ta musi zostać odniesiona kosztem innego podmiotu, a więc powinno dać się ustalić kto poniósł ekonomiczny ciężar owego przesunięcia majątkowego,
• korzyść musi mieć konkretny wymiar finansowy,
• świadczenie musi mieć nieodpłatny charakter.
  
  

Odnosząc powyższe ustalenia na grunt rozpatrywanej sprawy, należy stwierdzić, że posiłki i napoje stanowiące poczęstunek w czasie spotkań wewnętrznych, a także ewentualnie wynajem lokali, można traktować po stronie pracowników Wnioskodawcy jako narzędzie służące prawidłowemu wykonaniu przez nich obowiązków służbowych. Brak jest zatem podstaw do twierdzenia, że usługi gastronomiczne nabywane w celu efektywnego przeprowadzenia spotkania stanowią dla pracowników jakiekolwiek przysporzenie. W konsekwencji wartość tych usług nie stanowi dla pracowników przychodu ze stosunku pracy z tytułu nieodpłatnego świadczenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Podobnie jest w przypadku wynajmu lokali na potrzeby takich spotkań.

Uczestnikami spotkań, a zatem osobami korzystającymi z oferowanego przez Wnioskodawcę poczęstunku, nie są przypadkowe osoby. Są to pracownicy Spółki, z którymi omawiane są sprawy służbowe. Zatem przyjazna atmosfera spotkania, której sprzyja wspólne spożywanie posiłku, napoi, a także ewentualnie wynajęty lokal, ma wpływ na ewentualne korzyści finansowe płynące dla Wnioskodawcy ze współpracy z zatrudnionymi pracownikami. Osoby te nie biorą udziału w spotkaniu jako osoby prywatne, ale jako zatrudnieni pracownicy Wnioskodawcy. Spotkania te mają charakter służbowy i wchodzą w zakres ich obowiązków.

Zatem w sytuacji, gdy faktyczne korzyści z oferowanych napojów i posiłków, a także ewentualnie wynajmu lokali na potrzeby spotkań wewnętrznych, odnosi przede wszystkim Wnioskodawca, nie zaś pracownicy, nie można stwierdzić, że po stronie pracowników uczestniczących w tych spotkaniach występuje przysporzenie majątkowe skutkujące powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z tym, poniesienie przez Wnioskodawcę opisanych we wniosku wydatków w związku z organizacją spotkań wewnętrznych nie skutkuje powstaniem po stronie uczestniczących w tych spotkaniach pracowników Wnioskodawcy przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie powstania przychodu po stronie pracowników Spółki w związku z uczestnictwem w spotkaniach wewnętrznych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę pism organów podatkowych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Także powołane w treści wniosku orzeczenia sądów administracyjnych nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tych orzeczeń, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego tezy badanych rozstrzygnięć nie mają zastosowania w przedmiotowym postępowaniu. Wskazane rozstrzygnięcia zapadły bowiem w innych sprawach i nie mają mocy wiążącej w omawianym przypadku.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.