Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-453/14/AK
z 24 lipca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 16 kwietnia 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 18 kwietnia 2014 r.), uzupełnionym 14 lipca 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy całość wydatków związanych z wdrożeniem systemu SAP będzie mogła zostać zaliczona do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2014 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy całość wydatków związanych z wdrożeniem systemu SAP będzie mogła zostać zaliczona do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP oraz czy odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP (której wartość początkowa została powiększona o koszty wdrożenia) będą w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu Spółki, pod warunkiem uregulowania płatności poszczególnych rat w przyjętych w umowie terminach płatności. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 4 lipca 2014 r. Znak: IBPBI/2/423-452/14/AK, IBPBI/2/423-453/14/AK, IBPBI/2/423-454/14/AK wezwano do ich uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 14 lipca 2014 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym. Obecnie Wnioskodawca jest na etapie wdrożenia systemu informatycznego zarządzania przedsiębiorstwem (dalej: „SAP”). Prace wdrożeniowe będą realizowane za pośrednictwem pracowników podmiotu będącego chińskim rezydentem podatkowym. W związku z pracami wdrożeniowymi Wnioskodawca będzie ponosił różnego rodzaju koszty związane z wdrożeniem systemu SAP. Na koszty te będą składać się licencja na oprogramowanie SAP a także koszty wdrożenia (głównie będą to koszty zewnętrznych konsultantów). Natomiast po wdrożeniu Systemu SAP Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z funkcjonowaniem systemu (tzw. maintenance) tj. m.in. koszty dzierżawy serwera zlokalizowanego w Chinach w oparciu, o który funkcjonować będzie SAP oraz koszty usługi serwisowej związanej z oprogramowaniem. Koszty te będą ponoszone na rzecz podmiotu będącego chińskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca nie wyklucza, że postanowienia umowne związane z wdrożeniem SAP przewidywać będą zapisy, na podstawie których koszt wdrożenia oprogramowania (a także udzielenia licencji) nie będzie rozliczany/płacony jednorazowo, a zapłata następować będzie w ratach regulowanych w przeciągu kolejnych kilku lat. Z kolei płatność za późniejsze utrzymanie serwera oraz opłaty typu maintenance będą ponoszone cykliczne w kolejnych okresach korzystania z oprogramowania SAP.

Wdrażane oprogramowanie SAP będzie wykorzystywane na potrzeby własne Wnioskodawcy. Nie jest wykluczone, że w związku z wdrożeniem SAP, przez czas realizacji projektu na terytorium Polski powstanie zakład chińskiego rezydenta podatkowego. W przypadku, gdy płatność będzie realizowana przez Spółkę z pominięciem zakładu podatnika chińskiego na terenie Polski, Spółka będzie dysponować certyfikatem potwierdzającym chińską rezydencję podatkową.

W uzupełnieniu wniosku z 11 lipca 2014 r. (data wpływu do tut. BKIP 14 lipca 2014 r.) Wnioskodawca wskazał, że w związku z udzieloną licencją na oprogramowanie SAP na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione autorskie prawa majątkowe, a Wnioskodawca będzie posiadał jedynie prawo do korzystania z oprogramowania SAP.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania:

• Czy całość wydatków związanych z wdrożeniem systemu SAP (tj. koszty wdrożenia obejmujące również licencję, a nie obejmujące późniejszych opłat związanych z funkcjonowaniem systemu) Spółka będzie mogła zaliczyć do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP pomimo, że część płatności z tytułu tych wydatków będzie dokonywana w przyszłości po wprowadzeniu licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)
• Czy odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP (której wartość początkowa została powiększona o koszty wdrożenia) będą w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu Spółki pod warunkiem uregulowania płatności poszczególnych rat w przyjętych w umowie terminach płatności? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 3)
  
  

Ad. 2

W ocenie Spółki całość wydatków związanych z wdrożeniem systemu SAP będzie mogła zostać zaliczona do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP pomimo, że część płatności z tytułu tych wydatków będzie dokonywana również w przyszłości po wprowadzeniu licencji do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych.

Ad. 3

W ocenie Spółki odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP (której wartość początkowa została powiększona o koszty wdrożenia) będą w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu Spółki pod warunkiem uregulowania płatności poszczególnych rat w przyjętych w umowie terminach płatności.

Uzasadnienie:

Ustawą z dnia 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce (Dz.U. 2012, poz. 1342) doszło do nowelizacji Ustawy CIT poprzez wprowadzenie m.in. art. 15b Ustawy CIT, który przewiduje konieczność dokonywania korekty kosztów uzyskania przychodów w przypadku wystąpienia tzw. zatorów płatniczych, tj. sytuacji w której kwota zobowiązania podatnika wobec jego kontrahenta nie zostanie uregulowana w ustalonym terminie.

I tak, stosownie do treści art. 15b ust. 1 ustawy o CIT, w przypadku zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) - kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów. Dodatkowo ust. 2 stanowi, że jeżeli termin płatności jest dłuższy niż 60 dni, zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z dokumentów, o których mowa w ust. 1, dokonuje się z upływem 90 dni od daty zaliczenia tej kwoty do kosztów uzyskania przychodów, o ile nie została ona uregulowana w tym terminie.

Stosownie do art. 15b ust. 6 Ustawy CIT, przepisy te znajdują również odpowiednie zastosowanie w wypadku nabycia wartości niematerialnych i prawnych do tej części odpisów amortyzacyjnych, które podatnik zaliczył do kosztów uzyskania przychodu.

Stosownie natomiast do brzmienia art. 16g ust. 1 pkt 1 Ustawy CIT, za wartość początkową wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę jej nabycia, rozumianą jako kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania wartości niematerialnej i prawnej do używania, w tym o koszty instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych. Wobec tego wartość początkowa licencji przyznanej na SAP powinna obejmować także koszty wdrożenia oprogramowania prowadzące do jego zindywidualizowania pod potrzeby Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje należy zauważyć, że wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej nie jest w żaden sposób uzależniona od faktu dokonania zapłaty. Przy jej ustalaniu ma jedynie znaczenie kwota jaka jest należna zbywcy, tzn. uzgodniona w tym zakresie pomiędzy stronami umowy.

Równocześnie stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. b Ustawy CIT, za koszty uzyskania przychodów nie uważa się wydatków poniesionych na nabycie wartości niematerialnych i prawnych, przy czym wydatki te stanowią koszty uzyskania przychodu poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tych wartości.

W ocenie Spółki, o braku możliwości zaliczania poszczególnych odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu nie może przesądzać fakt, że ewentualne płatności na rzecz kontrahenta będą dokonywane w określonych umownie terminach następujących po upływie 90 dni od daty zaliczenia kwoty wynikającej z odpisu do kosztów uzyskania przychodu. W ocenie Spółki przyjęcie odmiennego stanowiska byłoby sprzeczne z celem nowelizacji Ustawy CIT, która miała w założeniu ograniczyć zatory płatnicze powstające w wyniku nieregulowania należności przez kontrahentów. Natomiast istotą sprzedaży na raty jest wyznaczenie nabywcy dłuższego terminu płatności wynagrodzenia. Takie wynagrodzenie, co do zasady, będzie uwzględniało już koszt pieniądza w czasie, a zatem nie sposób przyjąć, że jest działaniem na szkodę wierzyciela; tym samym w ocenie Spółki nie prowadzi to do powstania zatorów płatniczych (gdyż wierzyciel zgodnie z umową nie spodziewa się uzyskania płatności wcześniej niż w ustalonych w harmonogramie terminach)..

Na poparcie swojego stanowiska w powyższym zakresie Spółka wskazuje na wyrok WSA w Warszawie z 24 marca 2014 r. (sygn. akt III SA/Wa 2328/13), w którym sąd uznał, że w przypadku sprzedaży na raty nie dochodzi do powstania zatorów płatniczych, którym miałoby przeciwdziałać ograniczenia zawarte w art. 15b Ustawy CIT - dopiero nieuregulowanie konkretnej raty w terminie wynikającym z ustaleń stron powinno skutkować koniecznością dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop.

Przytoczona powyżej regulacja wskazuje, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich wydatków pod warunkiem, że nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 updop oraz wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, czy też zachowanie albo zabezpieczenie źródła pozyskiwania przychodu. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Zatem do kosztów uzyskania przychodów podatnik ma prawo zaliczyć wszystkie koszty, zarówno te bezpośrednio, jak i pośrednio związane z przychodami, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Pośrednie koszty uzyskania przychodów to natomiast takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 updop, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a - 16m, z uwzględnieniem art. 16.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 pkt 4 i 5 updop, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz licencje – o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Definicję pojęcia „licencja” zawiera ustawa z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz.U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.), zgodnie z którą przez „licencję” należy rozumieć umowę o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowę o korzystanie z utworu, która obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione. (art. 41 ust. 2 tej ustawy).

Podstawą legalnego korzystania przez dany podmiot z oprogramowania komputerowego może być umowa:

1. zakupu autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, w następstwie której nabywca nabywa nieograniczone prawa do korzystania z programu na wszystkich jego polach eksploatacji, zaś zbywca wyzbywa się całości autorskich praw majątkowych,
2. korzystanie z autorskich praw majątkowych do programu komputerowego, następstwem której korzystający nabywa prawa do eksploatowania tego programu na tych polach eksploatacji, w zakresie których korzystanie - bez zgody właściciela majątkowych praw autorskich do programu - stanowiłoby naruszenie tych praw. Zakres ochrony majątkowych praw autorskich do programu komputerowego wskazuje art. 74 ust. 4 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.
3. korzystanie z egzemplarza programu, w tym na podstawie umowy najmu lub użyczenia, która nie przenosi na korzystającego żadnych praw autorskich do programu i w następstwie której korzystający może eksploatować taki program tylko w zakresie, w jakim jest to niezbędne do korzystania z tego programu zgodnego z jego przeznaczeniem. W szczególności, w następstwie takiej umowy korzystający nie nabywa prawa do eksploatowania tego programu na tych polach eksploatacji, w zakresie których korzystanie - bez zgody właściciela majątkowych praw autorskich do programu - stanowiłoby naruszenie tych praw. W szczególności korzystający nie może więc rozpowszechniać programu uzyskanego na podstawie takiej umowy.
4. której przedmiotem jest przeniesienie własności egzemplarza programu komputerowego, a która nie przenosi na nabywcę żadnych autorskich praw majątkowych do tego programu. W następstwie takiej umowy korzystanie przez nabywcę z oprogramowania ograniczone jest wyłącznie do zakresu, w jakim jest to niezbędne do korzystania z programu zgodnie z jego przeznaczeniem.
   
   

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 1 updop, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2 - 14, w razie odpłatnego nabycia uważa się cenę ich nabycia. Stosownie do art. 16g ust. 3 updop, za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest na etapie wdrożenia systemu informatycznego zarządzania przedsiębiorstwem (SAP). Prace wdrożeniowe będą realizowane za pośrednictwem pracowników podmiotu będącego chińskim rezydentem podatkowym. W związku z pracami wdrożeniowymi Wnioskodawca będzie ponosił różnego rodzaju koszty związane z wdrożeniem systemu SAP. Na koszty te będą składać się licencja na oprogramowanie SAP a także koszty wdrożenia (głównie będą to koszty zewnętrznych konsultantów). Natomiast po wdrożeniu System SAP Wnioskodawca będzie ponosił koszty związane z funkcjonowaniem systemu (tzw. maintenance) tj. m.in. koszty dzierżawy serwera zlokalizowanego w Chinach w oparciu, o który funkcjonować będzie SAP oraz koszty usługi serwisowej związanej z oprogramowaniem. Koszty te będą ponoszone na rzecz podmiotu będącego chińskim rezydentem podatkowym. Wnioskodawca nie wyklucza, że postanowienia umowne związane z wdrożeniem SAP przewidywać będą zapisy, na podstawie których koszt wdrożenia oprogramowania (a także udzielenia licencji) nie będzie rozliczany/płacony jednorazowo, a zapłata następować będzie w ratach regulowanych w przeciągu kolejnych kilku lat. Z kolei płatność za późniejsze utrzymanie serwera oraz opłaty typu maintenance będą ponoszone cykliczne w kolejnych okresach korzystania z oprogramowania SAP. Wdrażane oprogramowanie SAP będzie wykorzystywane na potrzeby własne Wnioskodawcy. Nie jest wykluczone, że w związku z wdrożeniem SAP, przez czas realizacji projektu na terytorium Polski powstanie zakład chińskiego rezydenta podatkowego. W przypadku, gdy płatność będzie realizowana przez Spółkę z pominięciem zakładu podatnika chińskiego na terenie Polski, Spółka będzie dysponować certyfikatem potwierdzającym chińską rezydencję podatkową. W związku z udzieloną licencją na oprogramowanie SAP na Wnioskodawcę nie zostaną przeniesione autorskie prawa majątkowe, a Wnioskodawca będzie posiadał jedynie prawo do korzystania z oprogramowania SAP.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że w niniejszej sprawie mamy do czynienia z umową o korzystanie z oprogramowania, która nie przenosi na nabywcę żadnych autorskich praw majątkowych do tego programu. Na podstawie umowy licencjodawca udzielił Spółce prawa do zainstalowania i użytkowania oprogramowania komputerowego na własne potrzeby.

Tym samym wydatków związanych z wdrożeniem systemu SAP naliczonych do czasu oddania go do użytkowania, nie można uznać za wydatki na nabycie składnika majątku trwałego, stanowiący wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej. W przypadku nabycia prawa do korzystania z oprogramowania komputerowego - kiedy zakres praw nabywcy do korzystania z oprogramowania ograniczony jest do zakresu, o którym mowa w art. 75 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – należność przekazywana licencjodawcy nie jest objęta dyspozycją przepisów o amortyzacji (w szczególności art. 16b ust. 1 pkt 5, art. 16g ust. 14, art. 16m ust. 1 pkt 1 updop).

Powyższe wydatki winny być zatem oceniane i kwalifikowane na zasadach ogólnych. Spełniają one przesłanki określone w art. 15 ust. 1 updop, a ich związek z przychodami ma charakter pośredni. Moment ich potrącalności określa tym samym art. 15 ust. 4d i 4e updop.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy podatkowe i przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że stanowisko Spółki w zakresie ustalenia, czy całość wydatków związanych z wdrożeniem systemu SAP będzie mogła zostać zaliczona do wartości początkowej wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP jest nieprawidłowe.

Mając na uwadze fakt, że tut. Organ uznał, że udzielona Wnioskodawcy licencja na oprogramowanie SAP nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, a co za tym idzie nie podlega amortyzacji stwierdzić należy, że pytanie oznaczone we wniosku Nr 3 dotyczące ustalenia, czy odpisy amortyzacyjne od wartości niematerialnej i prawnej w postaci licencji na SAP (której wartość początkowa została powiększona o koszty wdrożenia) będą w całości stanowiły koszt uzyskania przychodu Spółki pod warunkiem uregulowania płatności poszczególnych rat w przyjętych w umowie terminach płatności stało się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy opisanego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Nadmienia się, że w zakresie pytania oznaczonego we wniosku Nr 1 wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.