Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-1329/13-4/JW
z 18 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 6 grudnia 2013 r. (data wpływu 9 grudnia 2013 r.) uzupełnionym w dniu 7 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług biegłego sądowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego w przypadku świadczenia usług biegłego sądowego. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/443-1329/13-2/JW z dnia 26 lutego 2014 r. (data doręczenia 4 marca 2014 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Biegły sądowy jest funkcjonariuszem Policji. Biegły sądowy nie powadzi działalności gospodarczej. W obecnej sytuacji biegły wykonuje czynności na postanowienie organów władzy i administracji państwowej takich jak: Sąd, Prokuratura i Policja i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie (świadczenie pieniężne).

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że dnia 6 czerwca 2013 r. na podstawie § 1 ust. 1 i 2 oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133), Prezes Sądu Okręgowego ustanowił Wnioskodawcę biegłym sądowym z zakresu ochrony znaków towarowych i własności przemysłowej na okres I kadencji tj. do dnia 31 grudnia 2017 r. z możliwością przedłużenia na następną kadencję. Biegły sądowy jest funkcjonariuszem Policji. Biegły sądowy nie prowadzi działalności gospodarczej. W obecnej sytuacji biegły wykonuje czynności na postanowienie organów władzy i administracji państwowej takich jak: Sąd, Prokuratura i Policja i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie (świadczenie pieniężne). W 2013 r. biegły sądowy sporządził 1 (słownie: jedną) opinię na podstawie „Postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego” wydanego przez Komendę Powiatową Policji i wystawił za jej sporządzenie 1 (słownie: jeden) rachunek na kwotę 360 zł (słownie: trzysta sześćdziesiąt). W 2014 r. biegły sporządził już 4 (słownie: cztery) opinie na podstawie „Postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego” i wystawił za ich sporządzenie łącznie 4 (słownie: cztery) rachunki na łączną kwotę 3 630 zł (słownie: trzy tysiące sześćset sześćdziesiąt). Biegły sądowy - Wnioskodawca wykonywał opinie dot. np. czy zabezpieczone towary posiadają cechy oryginalnych wyrobów, czy na zabezpieczonych towarach znajdują się zastrzeżone znaki towarowe, a jeżeli tak to do jakich firm one należą, czy zabezpieczone towary są oryginalnym wyrobem firm widniejących na przekazanych do badań wyrobach, które to opinie stanowiły będą dowód mający znaczenie w postępowaniu.

Wnioskodawca nie ma zamiaru udzielać porad, wskazywać sposobów postępowania w jakiejś sprawie, udzielać fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych. W szczególności Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług doradztwa. Tak jak Wnioskodawca wskazał we wniosku, nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Doradztwo przez biegłego w sprawie oznaczałoby zaangażowanie go w rozstrzyganie spraw co stanowi zaprzeczenie konstytucyjnych zasad zawartych w rozdziale VIII Konstytucji. Stanowisko Wnioskodawcy jest zgodne z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach IBPP1/443-233/13/MS z dnia 15 marca 2013 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieprowadzący działalności gospodarczej biegły sądowy, który wykonuje w tym zakresie czynności na postanowienie organów władzy i administracji państwowej takich jak: Sąd, Prokuratura i Policja, może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w podatku od towarów i usług w myśl art. 113 ust. 1 ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w sytuacji, gdy łączna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150.000 zł?

Zdaniem Wnioskodawcy: biegły może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w myśl art. 113 ust. 1 ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Powołany wyżej przepis wskazuje, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, że czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 ustawy. Ich istotą jest dokonanie na zlecenie określonego świadczenia - wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną - odpłatnym świadczeniem usług.

Jak wynika z art. art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
   
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
      
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
      
   3. usług ubezpieczeniowych
   • jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   
   

Z przepisu art. art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników świadczących usługi:

1. prawnicze,
2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
3. jubilerskie.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin „doradztwo” obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 „doradzać” znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin „usługi w zakresie doradztwa” należy rozumieć szeroko.

Zatem świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, biegły sądowy „nie doradza” organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca - biegły sądowy jest funkcjonariuszem Policji. Biegły sądowy nie powadzi działalności gospodarczej. W obecnej sytuacji biegły wykonuje czynności na postanowienie organów władzy i administracji państwowej takich jak: Sąd, Prokuratura i Policja i z tego tytułu uzyskuje wynagrodzenie (świadczenie pieniężne).

Wnioskodawca wskazał, że dnia 6 czerwca 2013 r. na podstawie § 1 ust. 1 i 2 oraz § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych, Prezes Sądu Okręgowego w Radomiu ustanowił Wnioskodawcę biegłym sądowym z zakresu ochrony znaków towarowych i własności przemysłowej na okres I kadencji tj. do dnia 31 grudnia 2017 r. z możliwością przedłużenia na następną kadencję. W 2013 r. biegły sądowy sporządził 1 (słownie: jedną) opinię na podstawie „Postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego” wydanego przez Komendę Powiatową Policji i wystawił za jej sporządzenie 1 (słownie: jeden) rachunek na kwotę 360 zł (słownie: trzysta sześćdziesiąt). W 2014 r. biegły sporządził już 4 (słownie: cztery) opinie na podstawie „Postanowienia o dopuszczeniu dowodu z opinii biegłego” i wystawił za ich sporządzenie łącznie 4 (słownie: cztery) rachunki na łączną kwotę 3 630 zł (słownie: trzy tysiące sześćset sześćdziesiąt). Wnioskodawca - biegły sadowy wykonywał opinie dot. np. czy zabezpieczone towary posiadają cechy oryginalnych wyrobów, czy na zabezpieczonych towarach znajdują się zastrzeżone znaki towarowe, a jeżeli tak to do jakich firm one należą, czy zabezpieczone towary są oryginalnym wyrobem firm widniejących na przekazanych do badań wyrobach, które to opinie stanowiły będą dowód mający znaczenie w postępowaniu.

Wnioskodawca nie ma zamiaru udzielać porad, wskazywać sposobów postępowania w jakiejś sprawie, udzielać fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych. W szczególności Wnioskodawca nie będzie wykonywał usług doradztwa. Wnioskodawca nie będzie wykonywał żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy. Doradztwo przez biegłego w sprawie oznaczałoby zaangażowanie go w rozstrzyganie spraw co stanowi zaprzeczenie konstytucyjnych zasad zawartych w rozdziale VIII Konstytucji.

Na tle zaprezentowanej sprawy, wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do kwestii czy biegły sądowy, który wykonuje w tym zakresie czynności na postanowienie organów władzy i administracji państwowej takich jak: Sąd, Prokuratura i Policja, może skorzystać ze zwolnienia podmiotowego w myśl art. 113 ust. 1 ustawa w sytuacji, gdyby łączna wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczy 150.000 zł.

Przystępując do rozstrzygnięcia w omawianej sprawie należy zauważyć, że w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług polegających na wykonaniu opinii biegłego sądowego z zakresu ochrony znaków towarowych i własności przemysłowej, nie obejmujących usług w zakresie doradztwa, w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca w roku 2013 został ustanowiony biegłym sądowym z zakresu ochrony znaków towarowych i własności przemysłowej. W tym samym roku Wnioskodawca jako biegły sądowy sporządził jedna opinię i wystawił za jej sporządzenie rachunek na kwotę 360 zł. Zatem wartość sprzedaży świadczonych przez Wnioskodawcę usług nie przekroczyła w 2013 r. kwoty 150.000 zł.

Odnosząc przedstawione okoliczności sprawy do powołanych przepisów należy stwierdzić, że wobec nieprzekroczenia przez Wnioskodawcę w roku 2013 wartości sprzedaży w kwocie 150.000 zł, Wnioskodawca może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie cytowanego art. 113 ust. 1 ustawy, w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej jako biegły sądowy - sporządzania opinii z zakresu ochrony znaków towarowych i własności przemysłowej. Przy czym, jeżeli wartość sprzedaży przekroczy w roku 2014 wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy kwotę 150.000 zł, wówczas Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.