Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB5/423-916/13-4/KS
z 7 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 12 listopada 2013 r. (data wpływu 13 listopada 2013 r.) oraz w piśmie z dnia 4 lutego 2014 r. (data nadania 4 luty 2014 r., data wpływu 5 luty 2014 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie organu nr IPPB5/423-916/13-2/KS z dnia 27 stycznia 2014 r. (data nadania 28 stycznia 2014 r., data doręczenia: 31 stycznia 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• określenia przychodu Parafii – jest prawidłowe,
  

• momentu uzyskania przychodu - jest prawidłowe,
  

• możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 2.09.2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia przychodu Parafii, momentu uzyskania przychodu oraz możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

W wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Na podstawie ugody (dalej: Ugoda) zawartej w dniu 9.06.2005 r. w toku postępowania regulacyjnego przed Komisją Regulacyjną, działającą na podstawie ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła (Dz. U. nr 73, poz. 323, z późn. zm., dalej: Ustawa o K.), pomiędzy Parafią (dalej: Parafia) a Miastem, przyznano Parafii na okres 99 lat prawo nieodpłatnego użytkowania wieczystego działek niezabudowanych położonych przy ul. Wolskiej w obrębie 6-04-03, oznaczonych w rejestrze gruntów jako działki ewidencyjne nr 2/2 oraz nr 2/6 (dalej: Działki).

Ugoda została zawarta w oparciu o art. 40 ust. 1 pkt 3 oraz ust. 2 i ust. 3 Ustawy o K.. Celem Ugody było zrekompensowanie Parafii strat majątkowych wynikających z przejęcia na podstawie dekretu z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy (Dz. U. nr 50, poz. 279) przez gminę sześciu nieruchomości stanowiących własność Parafii przed wejściem w życie powyższego dekretu [dalej: Nieruchomości Przejęte]. Przyznanie Parafii prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek wynikało z faktu, że własność Nieruchomości Przejętych nie mogła zostać Parafii przywrócona. W takiej sytuacji, zgodnie z art. 40 ust. 2 i ust. 3 Ustawy o K., Parafia uzyskała prawo do przyznania prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego innej nieruchomości.

Zawarcie Ugody (która od dnia jej zawarcia dawała Parafii możliwość skutecznego prawnie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego Działek poprzez dokonanie wpisu w księdze wieczystej) nie oznaczało jednak automatycznego nabycia przez Parafię prawa użytkowania wieczystego Działek. Zgodnie z art. 27 Ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z roku 2010, nr 102, poz. 651, z późn. zm.) ustanowienie prawa użytkowania wieczystego wymaga wpisu do księgi wieczystej (wpis ten ma charakter konstytutywny - powstanie prawa użytkowania wieczystego uwarunkowane jest dokonaniem przedmiotowego wpisu). Wpis ten został dokonany w dniu 12.06.2007 i z tym dniem Parafia stała się użytkownikiem wieczystym Działek.

Odnosząc się do zagadnienia występowania przez parafie w postępowaniach regulacyjnych na podstawie art. 40 ust. 1 ustawy o K., Rada Synodalna Synodu Kościoła w RP XIII kadencji podjęła uchwalę nr 17/2013 w sprawie wykładni przepisów prawa kościelnego - Regulaminu Parafialnego przewidującego zasady działania ww. parafii. Rada Synodalna jednoznacznie potwierdziła, że działania parafii polegające na wystąpieniu z wnioskiem o wszczęcie postępowania regulacyjnego oraz uzyskaniu prawa użytkowania wieczystego stanowią formę realizacji praw i obowiązków parafii, o których mowa w § 6 ust. 1 Regulaminu Parafialnego. Należy zaznaczyć, że zgodnie z najwyższym aktem prawnym prawa kościelnego (tj. Zasadniczym Prawem Wewnętrznym Kościoła w RP), Radzie Synodalnej przysługuje prawo dokonywania wykładni przepisów Regulaminu Parafialnego.

Parafia posiada osobowość prawną i jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy wartość uzyskanego w wyniku Ugody prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek stanowi dla Parafii przychód z otrzymanego nieodpłatnie prawa w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., nr 74, poz. 379, z późn. zm., dalej: updop) ?
2. Czy dniem uzyskania przychodu, o którym mowa w pytaniu 1, jest dzień wpisu Parafii jako użytkownika wieczystego Działek do księgi wieczystej, tj. 12.06.2007 r.?
3. Czy dochód Parafii wynikający z powstania przychodu, o którym mowa w pytaniu 1, podlega zwolnieniu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Wartość uzyskanego w wyniku Ugody prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek stanowi dla Parafii przychód z otrzymanego nieodpłatnie prawa w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 updop.

Ad 2.

Dniem uzyskania przychodu, o którym mowa w pytaniu 1, jest dzień 12.06.2007 r., tj. dzień wpisu Parafii jako użytkownika wieczystego Działek.

Ad 3.

Dochód Parafii wynikający z powstania przychodu, o którym mowa w pytaniu 1, podlega zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: pdop) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy:

Ad 1.

Updop nie definiuje pojęcia nieodpłatnych świadczeń. Zgodnie jednak z utrwalonym orzecznictwem sądów administracyjnych, przez pojęcie to należy rozumieć wszelkie sytuacje, w których podatnik uzyskuje korzyść ekonomiczną, z tytułu której nie wykonuje świadczenia ekwiwalentnego na rzecz podmiotu, od którego daną korzyść otrzymuje. Sformułowanie takie obecne jest w orzecznictwie począwszy od wyroku NSA z 28.01.2000 r. (sygn. akt I SA/Gd 2285/98), zostało ugruntowane przez uchwałę siedmiu sędziów NSA z 18.11.2002 r. (sygn. akt FPS 9/02) i jest wykorzystywane w licznych kolejnych orzeczeniach, m.in. w uchwale składu siedmiu sędziów NSA z 16.10.2006 r. (sygn. akt. II FPS 1/06), gdzie skład orzekający stwierdził: „nieodpłatnym świadczeniem są te zdarzenia prawne i gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku podatnika mające konkretny wymiar finansowy.”

Biorąc pod uwagę takie rozumienie nieodpłatnego świadczenia, nie ma wątpliwości, że nabycie przez Parafię prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek spełnia przesłanki do uznania za nieodpłatne otrzymanie prawa majątkowego w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 updop. Przemawia za tym w szczególności:

1. materialny i mający konkretny wymiar finansowy charakter nabywanego prawa majątkowego (prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego);
2. brak ponoszonego przez Parafię kosztu (lub jakiejkolwiek innej formy ekwiwalentu) w związku z nabyciem prawa użytkowania wieczystego Działek. Przyznanie Parafii prawa użytkowania wieczystego Działek wynika bowiem ze specyficznych uregulowań Ustawy o K. (art. 40 i art. 41). Przepisy te nakazują w określonych sytuacjach przyznanie prawa własności lub prawa użytkowania wieczystego (albo odszkodowania pieniężnego) jednostkom organizacyjnym Kościoła w RP. Podstawą do podjęcia takich działań na rzecz Kościoła w RP są poniesione przez Kościół na skutek działań Państwa w okresie powojennym szkody majątkowe. Tak więc roszczenia Parafii wynikające z utraty Nieruchomości Przejętych, które zrealizowane zostały poprzez nabycie prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek, mają swoją podstawę wprost w powołanych wyżej przepisach Ustawy o K. i uzyskane zostały bez ponoszenia przez Parafię kosztów w jakiejkolwiek formie. Innymi słowy, na skutek nabycia prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek, nie doszło do jakiegokolwiek uszczuplenia majątku Parafii związanego z wykonaniem zwrotnego, ekwiwalentnego świadczenia na rzecz Miasta st. Warszawy.

Ad 2.

Mając na względzie przedstawioną powyżej definicję nieodpłatnego świadczenia (wskazującą na konieczność wystąpienia po stronie podatnika „zdarzenia prawnego i gospodarczego”), o momencie powstania przychodu rozstrzygać powinny przepisy prawa cywilnego, z których wynika dzień wystąpienia skutku prawnego mającego charakter gospodarczy (tj. przysporzenia majątkowego po stronie Parafii). Stąd też, w świetle art. 27 Ustawy o gospodarce nieruchomościami, należy uznać, że dniem uzyskania przez Parafię przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 2 updop w związku z nabyciem prawa nieodpłatnego użytkowania wieczystego Działek, jest dzień wpisu Parafii jako użytkownika wieczystego Działek do właściwej księgi wieczystej.

Ad 3.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) updop, zwolnione z pdop są dochody kościelnych osób prawnych uzyskane z niegospodarczej działalności statutowej. Updop nie definiuje pojęcia „niegospodarczej działalności statutowej”, konieczne jest więc dokonanie jego interpretacji w oparciu o przepisy innych dziedzin prawa.

Nabycie prawa użytkowania wieczystego wynikające z przepisu art. 40 Ustawy o K. nie jest w jakikolwiek sposób powiązane z pojęciem działalności gospodarczej. Nabycie to nie jest bowiem konsekwencją „zarobkowej działalności wytwórczej, budowlanej, handlowej, usługowej (…) wykonywanej w sposób zorganizowany i ciągły” (tj. działalności gospodarczej zgodnie z art. 2 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 672 ze zm.).

Określenie zakresu pojęcia „działalność statutowa Parafii” wymaga również odwołania do Zasadniczego Prawa Wewnętrznego (dalej: ZPW, udostępnione w wersji elektronicznej na: http://www.luteranie.pl/files/prawo_kośscielne/zpw.pdf), stanowiącego podstawowy akt prawa wewnętrznego Kościoła w RP, przyznający Parafii prawa i nakładające na Parafię obowiązek realizowania określonych zadań. W szczególności:

• § 8 ust. 2 ZPW przewiduje, że „jednostki organizacyjne Kościoła zobligowane są do wykorzystywania majątku w celu zabezpieczenia potrzeb własnych oraz społeczności Kościoła jako całości.”;
• § 25 ZPW przewiduje, że „parafia zaspokaja swoje potrzeby materialne z dochodów uzyskanych ze swojego majątku, ze składek i ofiar, z działalności gospodarczej i fundacji.” Zapis ten jest odzwierciedlany także przez § 6 ust. 1 Regulaminu Parafialnego obowiązującego w Kościele Ewangelicko - Augsburskim w RP, przewidujący, iż parafia utrzymuje się z własnego majątku.

Jednocześnie, przepisy o rachunkowości regulujące działalność Parafii (§ 1 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej - Dz. U. nr 137, poz. 1539, z późn. zm.) wskazują, że „działalnością statutową jest działalność jednostki niemającą charakteru działalności gospodarczej, określona przepisami prawa i jej statutem”.

Tak więc nabycie prawa użytkowania wieczystego Działek w przedstawionym stanie faktycznym jest działalnością określoną przepisami prawa - wynika ono bowiem wprost z art. 40 Ustawy o K., i jest objęta przepisami wewnętrznego prawa kościelnego. Uznanie nabycia Działek za element działalności statutowej Parafii nie może budzić wątpliwości w świetle uchwały nr 17/2013 Rady Synodalnej Synodu Kościoła w RP XIII kadencji, wskazującej że działania Parafii oparte na art. 40 ust. 1 Ustawy o K. (w tym nabycie prawa użytkowania wieczystego poprzez zawarcie Ugody) stanowią realizację praw i obowiązków Parafii wynikających z Regulaminu Parafialnego (w szczególności § 6 ust. 1).

Należy również podkreślić, że analogiczne rozumienie pojęcia „niegospodarczej działalności statutowej” przedstawione zostało w interpretacjach indywidualnych nr ITPB3/423-49/13/PST z 19 kwietnia 2013 r. oraz nr ITPB3/423-201/12/PS z 13 lipca 2013, wydanych w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• określenia przychodu Parafii – jest prawidłowe,
  

• momentu uzyskania przychodu - jest prawidłowe,
  

• możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego – jest prawidłowe.
  
  
  

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie ww. pytań.

Końcowo w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartych w nich stanowisk organów podatkowych nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.