Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-49/13/PST
z 19 kwietnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Jednostki przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2013 r. (data wpływu 29 stycznia 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do dochodów kościelnej osoby prawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 stycznia 2013 wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do dochodów kościelnej osoby prawnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Parafia została erygowana Dekretem Biskupa w dniu 25 stycznia 1974 r. i prowadzi działalność na podstawie przepisów prawa, regulujących zasady działania kościelnych osób prawnych, w tym przede wszystkim:

1. Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (j. t. Dz. U. z 2005 roku Nr 231 poz. 1965 z późn. zm.),
2. Ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29 poz. 154 z późn. zm.).

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej Parafia posiada osobowość prawną i jako kościelna osoba prawna w sprawach podatkowych podlega przepisom ustaw wymienionych w pkt 61 wniosku (ustawa z dnia 15.02.1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a., ;ustawa z dnia 17.05.1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania - art. 13. ust. 2., ; ustawa z dnia 17.05.1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej - art. 55 ust. 2).

Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U z 2012 poz. 749 z późn. zm.) i art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004r. o swobodzie działalności gospodarczej (j. t. Dz. U. 2010.220.1447 z późn. zm.). Parafia na swoją działalność otrzymała darowiznę pieniężną (przekazanie na rachunek bankowy) na cel kultu religijnego, przeznaczoną na remont obiektów, do których parafia posiada prawo własności (kościół, plebania).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dochód Parafii (kościelnej osoby prawnej) z otrzymania darowizny podlega zakwalifikowaniu do osiągniętego z niegospodarczej działalności statutowej i może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust 1 pkt 4a lit. a ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy dochód Parafii (kościelnej osoby prawnej) uzyskany z otrzymania darowizny należy zakwalifikować do dochodu z niegospodarczej działalności statutowej, do tzw. bezwarunkowego zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych dla celów stosowania zwolnień podatkowych dzieli dochody kościelnych osób prawnych na dwie kategorie:

1. dochody z niegospodarczej działalności statutowej (art. 17 ust. 1 pkt. a lit. a.) i
2. dochody z pozostałej działalności (art. 17 ust. 1 pkt. a lit. b).

Pojęcie niegospodarczej działalności oraz niegospodarczej działalności statutowej nie zostało zdefiniowane w ustawach wymienionych w pkt 61 wniosku tj.: ustawie o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, ustawie o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego oraz w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu zakwalifikowania przychodów i ewentualnych dochodów z otrzymanych darowizn do jednej z wymienionych kategorii niezbędnym jest określenie zakresu pojęcia „niegospodarcza działalność statutowa”. W ocenie Parafii kierując się licznym orzecznictwem, w celu określenia zakresu pojęcia „niegospodarcza działalność statutowa” należy zdefiniować znaczenie poszczególnych słów.

I tak działalnością jest „zespół czynności, działań, podejmowanych w jakimś celu lub w jakimś zakresie, czynny udział w czymś; działanie, praca” (por. Uniwersalny Słownik Języka Polskiego PWN). Za działalność statutową, zgodnie z unormowaniem § 1 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 137, poz. 1539 z późn. zm.), uznaje się działalność jednostki niemającą charakteru działalności gospodarczej, określoną przepisami prawa i jej statutem.

Działalność gospodarcza to każda działalność zarobkowa w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców (art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa).

Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Działalność, która nie spełnia kryteriów przedstawionych powyżej nie może stanowić działalności gospodarczej. Parafia uważa, że otrzymanie darowizny, bez względu na cel przeznaczenia i wydatkowania, mieści się w niegospodarczej działalności statutowej parafii, nie jest więc dochodem z pozostałej działalności gospodarczej.

Ponadto Parafia w zajęciu stanowiska uwzględniła, iż działalność statutowa to każda działalność, która została określona, dopuszczona, przewidziana w przepisach regulujących działalność kościołów.

Zgodnie uregulowaniami działu II rozdział 2 „Działalność kościołów i innych związków wyznaniowych” w art. 19 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o gwarancjach wolności sumienia i wyznania (Dz. U. Nr 29, poz. 155 z późn. zm.) unormowano - wszystkie kościoły i związki wyznaniowe w wypełnianiu funkcji religijnych mają niczym nie ograniczone prawo do zbierania składek i otrzymywania darowizn, spadków i innych świadczeń od osób fizycznych i prawnych. Przepis ten ma zastosowanie także w odniesieniu do Kościoła Katolickiego pomimo, iż Kościół ten ma ustawowo uregulowaną sytuację prawną (ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej - Dz. U. Nr 29 poz. 154 z późn. zm.) a to z mocy art. 18 ust. 2 cytowanej ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania, który nadaje temu przepisowi pierwszeństwo przed odrębnymi regulacjami prawnymi nie przewidującymi określonych w nim uprawnień.

W zajęciu stanowiska do pytania Parafia kierowała się także definicją działalności niegospodarczej w orzecznictwie - wyrok WSA w Krakowie z 4 czerwca 2008 r. I SA/Kr 98/08): niegospodarczą działalność statutową kościoła stanowi każda działalność, niebędąca działalnością gospodarczą i będąca działalnością wynikającą z samej istoty kościoła i specyfiki działalności.

Uwzględniając powyższe, otrzymanie przez Parafię darowizny stanowi przychód
z niegospodarczej działalności statutowej a dochód podlega zwolnieniu od podatku dochodowego na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych bez względu na cel przeznaczenia .

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 ze zm.) osobami prawnymi są następujące terytorialne jednostki organizacyjne Kościoła: metropolie, archidiecezje, diecezje, administratury apostolskie, parafie. Wnioskodawca jest zatem osobą prawną.

Na podstawie art. 55 ust. 1 ww. ustawy, majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

Parafia jako kościelna osoba prawna podlega zatem przepisom ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm. – dalej: ustawa). Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym; jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. W myśl art. 7 ust. 3 ustawy, przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się m.in. przychodów ze źródeł przychodów położonych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub za granicą, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4a ustawy, wolne od podatku są dochody kościelnych osób prawnych:

1. z niegospodarczej działalności statutowej; w tym zakresie kościelne osoby prawne nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy Ordynacji podatkowej,
2. z pozostałej działalności - w części przeznaczonej na cele: kultu religijnego, oświatowo - wychowawcze, naukowe, kulturalne, charytatywno-opiekuńcze oraz na konserwację zabytków, prowadzenie punktów katechetycznych, inwestycje sakralne w zakresie: budowy, rozbudowy i odnowy kościołów oraz kaplic, adaptacje innych budynków na cele sakralne, a także innych inwestycji przeznaczonych na punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze.

Zgodnie z art. 17 ust. 1a ustawy, zwolnienie, o którym mowa powyżej nie dotyczy m.in. dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach, natomiast, na podstawie art. 17 ust. 1b, omawiane zwolnienie, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin - wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów.

Analogiczne regulacje zostały zawarte w art. 55 ust. 2 ustawy o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym kościelne osoby prawne są zwolnione z opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej - w tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy ustawy o zobowiązaniach podatkowych. W ust. 3 tego artykułu ustawodawca wskazuje natomiast, że dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo - wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno - opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2 i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3 w których prowadzone są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy, reguluje zwolnienie bezwarunkowe dotyczące dochodów kościelnych osób prawnych z niegospodarczej działalności statutowej. Za działalność statutową, zgodnie z unormowaniem § 1 ust. 3 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 listopada 2001 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości dla niektórych jednostek niebędących spółkami handlowymi, nieprowadzących działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 137, poz. 1539 ze zm.), uznaje się działalność jednostki niemającą charakteru działalności gospodarczej, określoną przepisami prawa i jej statutem. Przez pojęcie „działalność gospodarcza” w myśl art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zwodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny rachunek lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność - do przedsiębiorców. Przywileje podatkowe wynikające z tego przepisu będą więc dotyczyły tylko dochodów kościelnej osoby prawnej z takiej działalności niegospodarczej, która znajduje odzwierciedlenie w prawie wewnętrznym danego kościoła, jednak cel na jaki zostaną przeznaczone i wydatkowane środki nie ma żadnego wpływu na zakres zwolnienia.

Natomiast zwolnienie przewidziane w art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. b ustawy ma charakter warunkowy co oznacza, że dochody kościelnych osób prawnych z innej działalności niż niegospodarcza działalność statutowa będą wolne od podatku tylko w części przeznaczonej i wydatkowanej na cele wymienione w tym przepisie.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, Wnioskodawca jako kościelna osoba prawna, otrzymał darowiznę pieniężną (przekazana na rachunek bankowy). Dochód ten Wnioskodawca przeznaczy na cele kultu religijnego, tj. na remont obiektów, do których parafia posiada prawo własności (kościół, plebania).

Podsumowując dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu darowizny pieniężnej należy uznać za dochód z niegospodarczej działalności statutowej. Bowiem niegospodarczą działalność statutową kościoła stanowi każda działalność, nie będącą działalnością gospodarczą i będącą działalnością wynikającą z samej istoty kościoła i specyfiki działalności. Dochody uzyskiwane z niegospodarczej działalności statutowej kościoła są wolne od podatku, bez względu na cel ich przeznaczenia i ostatecznego wydatkowania.

Reasumując dochód tytułu darowizny pieniężnej będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4a lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.