Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-259/14/AP
z 26 maja 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 26 lutego 2014 r. (data wpływu do Organu 27 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 lutego 2014 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup usług gastronomicznych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zgodnie z przedmiotem działalności przedsiębiorstwa Spółki prowadzi między innymi działalność w zakresie:

• pozostała finansowa działalność usługowa, gdzie indziej nie sklasyfikowana z wyłączeniem funduszy emerytalnych (PKD 64.99.Z),
• działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych (PKD 66.22.Z.),
• pozostała działalność wspomagająca ubezpieczenia i fundusze emerytalne (PKD 66.29.Z.).
  
  

Wnioskodawca w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej posiada placówki agencyjne na terenie kilku województw. Niezależnie od powyższego, podejmuje działania, by poprzez otwarcie placówek agencyjnych rozszerzyć działalność na pozostałe województwa.

Prowadzenie działalności gospodarczej Spółki oparte jest na zewnętrznej sieci sprzedaży z podmiotami gospodarczymi prowadzącymi między innymi indywidualną działalność gospodarczą. Spółka zatrudnia także własną kadrę, w oparciu o którą prowadzi statutową działalność gospodarczą, w tym także kadra ta stanowi wsparcie merytoryczne i organizacyjne dla zewnętrznej sieci sprzedaży. W celu budowy zewnętrznej sieci sprzedaży i pozyskania kontrahenta do współpracy, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka organizuje spotkania poza siedzibą Spółki, a także poza siedzibami placówek agencyjnych (punktów wykonywania działalności gospodarczej) na terenie kraju. W ramach tych spotkań omawiane są zagadnienia współpracy, opracowanie przyszłego modelu biznesowego. Z natury rzeczy spotkania te są czasochłonne, co wiąże się z poczęstunkiem dla kontrahenta, przyszłego współpracownika. Kolejnym zagadnieniem jest kwestia wydatków ponoszonych przez Spółkę, w związku z rozwojem zewnętrznej sieci sprzedaży, co wiąże się z okresowymi spotkaniami z osobami wykonującymi usługi na rzecz Spółki. Spotkania te oprócz charakteru sprawozdawczego, podsumowującego bieżącą współpracę, mają charakter motywacyjny i mają zachęcać podmioty współpracujące ze Spółką do zwiększenia aktywności na rynku pozyskiwania potencjalnych klientów ubezpieczonych. Założeniem jest, że dzięki takim spotkaniom wzrośnie sprzedaż, a tym samym wpłynie to na wzrost przychodów dla Spółki, zaś w najgorszym przypadku wpłynie na utrzymanie poziomu sprzedaży. Spotkania o opisanym wyżej charakterze, również odbywałyby się poza siedzibą Spółki w lokalach, restauracjach. W trakcie tych spotkań, uczestnicy tych spotkań korzystaliby ze zwyczajowego poczęstunku w postaci żywności, napojów i usług gastronomicznych. Celem tych spotkań nie jest stworzenie określonego wizerunku, dobrego obrazu Spółki ani wykreowanie pozytywnej relacji z uczestnikami takich spotkań. Spółka z racji prowadzonej działalności gospodarczej organizuje szkolenia, na które zaprasza podmioty prowadzące działalność gospodarczą, będące jednocześnie kontrahentami Spółki w ramach szeroko rozumianego pośrednictwa ubezpieczeniowego. Szkolenia te mają na celu podniesienie wiedzy merytorycznej, sprawności sprzedażowej oraz pozyskania wiedzy o nowych produktach i usługach, które kontrahenci Spółki będą mogli oferować swoim klientom a pośrednio klientom Spółki. Szkolenia te mają wpłynąć na lepszą wiedzę w zakresie produktów oferowanych na rynku oraz w zakresie technik sprzedaży, co w założeniu ma wpłynąć na wyższą sprzedaż, podniesienie poziomu obsługi a w konsekwencji na wzrost przychodów po stronie Wnioskodawcy. W trakcie tych szkoleń również mają być podawane napoje, posiłki w ramach usługi gastronomicznej świadczonej przez restauracje, kawiarnie.

W każdym z wyżej opisanych przypadków zakup usług gastronomicznych, podawanych i świadczonych w trakcie spotkań biznesowych, spotkań o charakterze motywacyjnym, szkoleń, nie ma charakteru wytwornego obiadu czy specjalnie zorganizowanej imprezy. Ich celem jest omówienie bieżących spraw, a nie chęć okazania przepychu, wytworności.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu wydatki poniesione na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności i napojów (np. ciastka, kanapki, herbata, kawa, soki, obiady)?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1, w związku z art. 16 ust. 1 punkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki Spółki poczynione w związku i w okolicznościach opisanych wyżej nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów, bez względu na to, czy są podawane w miejscu prowadzenia działalności gospodarczej (w siedzibie Spółki oraz innych lokalizacjach, w których Spółka prowadzi działalność). Nawiązując do wyroku siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2013 roku w sprawie o sygn. akt dla II FSK 702/11, Minister Finansów w interpretacji podatkowej sygn. DD6/033/127/SOH/2013/RD-120521, wydanej 25 listopada 2013 r. stwierdził, że zgodnie z analizą tez wyroku NSA nie podlegają wykluczeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 o CIT i art. 23 ust. l pkt 23 ustawy o PIT ponoszone przez podatników wydatki na drobne poczęstunki (np. ciastka, paluszki, kanapki), napoje (np. kawa, herbata, woda mineralna, soki), a także posiłki (np. obiady, lunche), niezależnie od miejsca ich podawania (w siedzibie podatnika, czy też poza nią), podawane podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami, inwestorami, wykonawcami dotyczących zakresu prowadzonej przez podatników działalności gospodarczej.

Jak podkreślił Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z 14 marca 2011 r. sygn. akt II FPS 8/10 „w procesie wykładni prawa interpretatorowi nie wolno jednak całkowicie ignorować wykładni systemowej lub funkcjonalnej poprzez ograniczenie się wyłącznie do wykładni językowej pojedynczego przepisu. Może się bowiem okazać, że sens przepisu, który wydaje się językowo jasny, okaże się wątpliwy gdy skonfrontujemy go z innymi przepisami lub weźmiemy pod uwagę cel regulacji prawnej”. Sąd stwierdził, że zasada „przyzwoitej legislacji” nakazuje, by biorąc pod uwagę wprowadzone z dniem 1 stycznia 2007 r. wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji (tj. wydatków mieszczących się w tej kategorii zgodnie z treścią ustaw o podatku dochodowym i uznanych przed tą nowelizacją za tego rodzaju koszty) nie sformułowano definicji ani też dodatkowych wskazówek, według których należało ustalić, w odniesieniu do występujących w praktyce działalności gospodarczej wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów, które konkretnie z nich stanowiąc reprezentację podlegały wyłączeniu dla celów podatkowych.

W uzasadnieniu do wyroku z 17 czerwca 2013 r. w sprawie II FSK 702/11 NSA stwierdził, że przepis art. 15 ust. 1. zdanie pierwsze u.p.d.o.p. należy rozumieć w sposób następujący: „kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów (zabezpieczenia lub zachowania źródła przychodów) z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16, w przypadku których cel poniesienia jest bez znaczenia dla możliwości zaliczenia ich albo nie do kosztów uzyskania przychodów, zaś decydujące znaczenie ma jednoznaczne wskazanie ustawodawcy, że dany koszt jest kosztem uzyskania przychodu, czy też nie”.

Z uzasadnienia dalej wynika, że przepis art. 16 ww. ustawy stanowi samodzielną podstawę zaliczenia określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów; zważywszy, że cytowane w niniejszym zapytaniu orzeczenie NSA z 17 czerwca 2013 r. II FSK 702/11 stanowiło podstawę dla Ministra Finansów do wydania interpretacji ogólnej z 25 października 2013 r., to jednak w ocenie Wnioskodawcy interpretacja ta nie daje podstaw do jednoznacznego rozstrzygnięcia, że Wnioskodawca w opisanych przez siebie stanach faktycznych może, stosując postanowienia art. 15 ust. 1. u.p.d.o.p., zaliczyć w koszty uzyskania przychodu wydatki poniesione na zakup usługi gastronomicznej, drobny poczęstunek oraz napoje (kawa, herbata, woda, soki).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo-skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jednocześnie należy zauważyć, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznaje się te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami danych spotkań.

Ponadto, wskazanie w ww. przepisie jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie pozostałej finansowej działalności usługowej, gdzie indziej nie sklasyfikowanej z wyłączeniem funduszy emerytalnych, działalność agentów i brokerów ubezpieczeniowych oraz pozostałą działalność wspomagającą ubezpieczenia i fundusze emerytalne. Prowadzenie tej działalności gospodarczej oparte jest na zewnętrznej sieci sprzedaży z innymi podmiotami. Spółka organizuje spotkania biznesowe dla kontrahentów lub przyszłych współpracowników, spotkania motywujące dla osób wykonujących usługi na rzecz Spółki, a także szkolenia dla kontrahentów.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę wydatki na zakup usług gastronomicznych, zakup żywności i napojów (np. ciastek, kanapek, herbaty, kawy, soków i obiadów) w związku ze spotkaniami biznesowymi, spotkaniami o charakterze motywacyjnym oraz szkoleniami dla kontrahentów nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wydatki te ponoszone są bowiem w celu budowy zewnętrznej sieci sprzedaży i pozyskania kontrahentów do współpracy. W ramach spotkań biznesowych omawiane są zagadnienia dot. Współpracy oraz opracowywany jest przyszły model biznesowy. Spotkania takie mają również charakter motywacyjny; mają na celu zachęcić podmioty współpracujące ze Spółką do większej aktywności na rynku pozyskiwania potencjalnych klientów. Natomiast szkolenia mają na celu podniesienie wiedzy merytorycznej oraz sprawności sprzedażowej, co wpłynie pośrednio na zwiększenie przychodów Spółki. Zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z klientami (kontrahentami).

W konsekwencji należy więc stwierdzić, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów – i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Stanowisko Spółki jest zatem prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.