Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-457/13/AW
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 23 września 2013 r. (data wpływu 30 września 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych uzupełnionym pismem z dnia 16 grudnia 2013 r. (data wpływu 19 grudnia 2013 r.) w zakresie momentu rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodem – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodem. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych. Wobec tego pismem z dnia 5 grudnia 2013 r. Nr ITPB3/423-457/13-2/AW wezwano Spółkę do jego uzupełnienia. Niniejsze zostało dokonane w dniu 19 grudnia 2013 r. (data wpływu).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka złożyła w maju 2013 roku wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący poniższego stanu faktycznego: na podstawie zamówienia z dnia 18 kwietnia 2007 roku, zawarła umowę, na mocy której w ramach konsorcjum zawiązanego z innym podmiotem (niemiecką spółką z o.o., będącą liderem konsorcjum) zobowiązała się wykonać na rzecz zamawiającego (innej niemieckiej spółki z o. o.) instalację układów H (system wentylacji i klimatyzacji) dla obiektu elektrowni atomowej w Finlandii, obejmującą m.in. ich zaprojektowanie, wyprodukowanie, dostarczenie na teren budowy oraz zamontowanie i uczestnictwo w uruchomieniu.

W ramach podziału obowiązków wewnątrz Konsorcjum wykonuje część powyższego zakresu, tj. całość prac z wyjątkiem projektowania, w szczególności wyprodukowanie, dostarczenie, zamontowanie i uruchomienie instalacji wentylacyjnej. Produkcja elementów systemu wentylacji odbywa się w Polsce (w zakładzie produkcyjnym), następnie elementy te są transportowane na teren budowy w Finlandii i tam montowane; finalnym efektem realizacji umowy będą uruchomienie i odbiór całej instalacji, potwierdzone protokołem odbioru.

Wynagrodzenie za realizację umowy ustalone zostało ryczałtowo, przy czym jego fakturowanie następuje według harmonogramu, przewidującego pewne etapy prac (wyodrębnione dla celów fakturowania, jednak ich wykonanie nie stanowi częściowego spełnienia świadczenia, ani przedmiotu częściowego odbioru) i procentowo określoną część wynagrodzenia możliwego do zafakturowania po wykonaniu danego etapu (obecnie zafakturowane jest ok. 92% wynagrodzenia podstawowego). Fakturę na zamawiającego, zgodnie z tym harmonogramem, wystawia Konsorcjum, a na tej podstawie Wnioskodawca analogicznie fakturuje swoją część prac, wystawiając fakturę obciążającą na konsorcjum. Zgodnie z treścią umowy (zamówienia) zawartej pomiędzy Konsorcjum a zamawiającym „dokonanie płatności nie stanowi akceptacji dostaw lub usług jako spełniających wymagania kontraktowe”. Zgodnie z tą samą umową „przeniesienie ryzyka dla każdego układu nastąpi po pozytywnym uruchomieniu tego układu”.

Umowa (Zasady i Warunki Dostaw, stanowiące jeden z obowiązujących dokumentów umownych) przewiduje (jeden) Odbiór Częściowy oraz (jeden) Odbiór Końcowy Zakresu Dostaw, przy czym ten pierwszy następuje po całkowitej realizacji przedmiotu umowy, natomiast drugi (końcowy) dopiero po upływie okresu gwarancji. W międzyczasie mają miejsce jedynie inspekcje, potwierdzające możliwość zafakturowania danej części wynagrodzenia, tj. etap zaawansowania prac. Taka inspekcja i zgoda na fakturowanie nie stanowi jednak definitywnego potwierdzenia zgodności wykonanych prac z umową, ani nie zwalnia Wnioskodawcy i Konsorcjum z jakiejkolwiek odpowiedzialności za zrealizowaną część prac (prace nie są przejmowane przez Zamawiającego w jakiejkolwiek części, nie następuje również przeniesienie ryzyka w stosunku do nich na Zamawiającego). W ramach inspekcji sprawdzane jest wprawdzie wykonanie (tj. fakt dostarczenia i zamontowania) poszczególnych, jednostkowych elementów systemu (np. kanału wentylacyjnego), aby ocenić możliwość zafakturowania danej części wynagrodzenia ryczałtowego, jednak pozytywne przejście takiej inspekcji nie zwalnia Wnioskodawcy z odpowiedzialności za dany element (ryzyko nadal pozostaje po stronie wykonawcy, gdyby taki element nie działał prawidłowo lub uległ uszkodzeniu albo zniszczeniu); przedmiotem odbioru (po zakończeniu całości prac) jest bowiem kompletna instalacja i dopiero stwierdzenie jej prawidłowego funkcjonowania jako całości stanowi potwierdzenie zrealizowania umowy przez wykonawcę.

Realizacja kontraktu rozpoczęła się w 2007 roku i pierwotnie miała trwać do 30 czerwca 2011 r. (jednak z ostatecznym odbiorem całej elektrowni przewidzianym na dzień 31 grudnia 2013 r.), jednak – z przyczyn niezależnych od Konsorcjum, w tym Wnioskodawcy (za co wypłacana jest przez Zamawiającego stosowna rekompensata finansowa) – przedłuża się, a dokładna data zakończenia realizacji kontraktu nie jest obecnie znana (mogą to być jeszcze ok. 3 lata).

W rozumieniu przepisów (Konwencji z dnia 8 czerwca 2009 r.) w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu Wnioskodawca na terenie Finlandii (budowa O. trwająca ponad 12 miesięcy) posiada zagraniczny zakład (podatkowy). Temu zakładowi przypisywane są jednak jedynie dochody z montażu, natomiast dochód z wykonywanej w Polsce produkcji elementów, które są następnie transportowane i montowane na terenie Finlandii, powinien zostać opodatkowany w Polsce.

Na terenie Finlandii kontrakt traktowany jest podatkowo jako zaliczkowy, więc ostateczne ustalenie i opodatkowanie uzyskanego z niego dochodu (w zakresie montażu) nastąpi jednorazowo, po zakończeniu kontraktu.

Wobec postawionego pytania, w którym momencie powinien zostać w Polsce opodatkowany podatkiem dochodowym od osób prawnych dochód uzyskany przez Wnioskodawcę z kontraktu O. (w zakresie dochodów z produkcji, wykonywanej w Polsce) – w szczególności czy już w momencie wystawienia faktury (ewentualnie otrzymania płatności), czy dopiero po zakończeniu realizacji kontraktu i odbiorze całości przedmiotu umowy przez zamawiającego (czyli po Odbiorze Częściowym w znaczeniu umownym, opisanym w wyżej przedstawionym stanie faktycznym) – interpretacją indywidualną z dnia 14 sierpnia 2013 r. Nr ITPB3/423-216/13/PST wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki, że wszystkie płatności otrzymywane na podstawie kontraktu powinny być księgowane jako zaliczki, a co za tym idzie stanowić przychód dopiero po zakończeniu budowy i dokonaniu odbioru wykonanych prac przez zamawiającego (Odbiór Częściowy).

Spółka wskazała również w powyżej opisanym wniosku o interpretację, że konsekwencją powyższego jest analogiczne rozliczanie kosztów uzyskania przychodów – tj. będą one stanowiły koszty podatkowe nie w momencie ich poniesienia lecz dopiero w chwili powstania przychodu podatkowego, a więc po Odbiorze Częściowym (tj. zakończeniu realizacji całego kontraktu).

Wobec braku ustosunkowania się przez organ do tej części stanu faktycznego, a wręcz wskazania w treści interpretacji, że „nie dokonano w niej oceny stanowiska Spółki w części dotyczącej rozpoznania kosztów podatkowych z tytułu tej umowy (kontraktu” powstaje kolejne pytanie, które jest przedmiotem niniejszego wniosku.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 5 grudnia 2013 r. Nr ITPB3/423-457/13-2/AW Spółka wyjaśniła ponadto, że:

• pod pojęciem wydatki „dotyczące kontraktu” należy rozumieć koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami z kontraktów;
  

• wydatki, o których mowa w przedmiotowym wniosku Spółka zaczęła ponosić w 2007 r. i ponosi nadal, i będą one ponoszone do roku podatkowego, w którym zostanie osiągnięty przychód, tj. do zakończenia wykonywania kontraktu w Finlandii;
  

• przedmiotowy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczy wyłącznie kosztów, które Spółka uwzględnia w podstawie opodatkowania w Polsce.
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy koszty uzyskania przychodów, dotyczące kontraktu opisanego wyżej, jako koszty podatkowe mimo, że są ponoszone w okresie kilku lat, należy rozliczyć dopiero na koniec kontraktu – potrącając je w tym samym roku podatkowym, w którym osiągnięty (rozliczony) zostanie odpowiadający im przychód, czy też koszty te powinny być potrącane w roku ich poniesienia?
2. W przypadku uznania – w odpowiedzi na pytanie 1 – że koszty potrącane są łącznie z przychodem, przeszkody do takiego odliczenia kosztów (np. po 7 latach po dacie ich poniesienia) nie stoją na przeszkodzie przepisy o przedawnieniu zobowiązań podatkowych?

Odpowiadając na wezwanie tutejszego organu interpretacyjnego Spółka wyjaśniła, że jej intencją – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 – jest uzyskanie interpretacji indywidualnej w zakresie zasad rozpoznawania w rachunku podatkowym kosztów bezpośrednio związanych z przychodem z kontraktu opisanego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści przepisu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wprost wynika, że koszty te winny być potrącone w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, a więc w przedmiotowej sprawie po zakończeniu i odbiorze kontraktu – budowy (zgodnie z wydaną w sprawie nr ITPB3/423-216/13/PST interpretacja indywidualna z dnia 14 sierpnia 2013 roku, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy potwierdził prawidłowość stanowiska Wnioskodawcy, że wszystkie płatności otrzymywane na podstawie kontraktu powinny być księgowane jako zaliczki, a co za tym idzie stanowić przychód dopiero po zakończeniu budowy).

Ponadto, mimo że zgodnie z treścią art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym upłynął termin płatności podatku, to wobec wydanej interpretacji wskazać należy, że to zobowiązanie podatkowe (związane z przychodem z kontraktu) powstanie dopiero w roku zakończenia i odbioru całej budowy, a płatne będzie w roku następnym, stąd też przepisy o przedawnieniu nie mogą stanąć na przeszkodzie potrąceniu kosztów poniesionych przez Spółkę w latach poprzednich (niezależnie jak dawno), gdy koszty te dotyczą przychodu, który powstanie dopiero w latach kolejnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z zasadą, określoną w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, z zastrzeżeniem art. 1 ust. 3, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych łączy się z przychodami każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanego prawa do udziału w zysku (udziału). W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl ust. 2 art. 5 cytowanej ustawy natomiast zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zwolnień i ulg podatkowych oraz obniżenia dochodu, podstawy opodatkowania lub podatku.

Przepisy te ustalają nadrzędne zasady rozliczeń podatkowych dokonywanych między podmiotami biorącymi udział we wspólnym przedsięwzięciu.

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem, a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania ustawodawca wyróżnia koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia.

Z przepisu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika zatem, że by wydatki poczynione przez podatnika można uznać za koszty uzyskania przychodu, muszą być one poniesione w sposób celowy. Podatnik podejmując decyzję o dokonaniu wydatku, musi być przeświadczony o racjonalności, z punktu widzenia prowadzonej przez niego działalności, wydatkowania środków finansowych. Obowiązkiem podatników, jako odnoszących ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu (w tym zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów), zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej.

Kosztem uzyskania przychodów jest wyłącznie taki koszt, który spełnia kumulatywnie warunki określone w cytowanym art. 15 ust. 1 ustawy, czyli:

• został poniesiony przez podatnika,
  

• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, jego poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów, tj. istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania; w momencie ponoszenia wydatku podatnik mógł, obiektywnie oceniając, oczekiwać skutku w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła,
  

• nie został wyłączony z kategorii kosztów podatkowych mocą art. 16 ust. 1 ustawy.
  

Należy jednocześnie podkreślić, że ujęcie kosztu zakwalifikowanego jako koszt uzyskania przychodów w rozliczeniach podatkowych wymaga ustalenia momentu jego poniesienia i momentu jego potrącalności, na podstawie art. 15 ust. 4 – 4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z regułą wskazaną w art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f – 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Jak wynika z treści cytowanego unormowania, dla momentu rozliczenia wydatku jako kosztu uzyskania przychodów istotny pozostaje moment ujęcia go w księgach rachunkowych, na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Podstawą dla tego księgowania jest otrzymana faktura (otrzymany rachunek) albo – w sytuacji braku faktury (rachunku), w szczególności w przypadku zdarzeń gospodarczych niepotwierdzanych wystawieniem faktury (rachunku) – inny dowód spełniający wymogi określone przepisami o rachunkowości.

Należy przy tym wyjaśnić, że zasady potrącalności kosztów zostały zróżnicowane przez ustawodawcę w oparciu o kryterium stopnia powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć – wyróżniono koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami, zwane kosztami pośrednimi (art. 15 ust. 4, 4b – 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Do pierwszej z wymienionych kategorii należą takie wydatki, których poniesienie ma bezpośrednio na celu uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których ponoszenie jest racjonalnie uzasadnione jako służące osiąganiu przychodów lub zachowaniu albo zabezpieczeniu ich źródła, nie ma jednak możliwości przypisania ich do określonych, konkretnych przychodów. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty zarządu ponoszone przez spółkę kapitałową (wydatki związane z działaniem organu zarządzającego spółki kapitałowej), uznając, że – jako ogólne, stałe koszty dotyczące jej funkcjonowania jako osoby prawnej i podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą – są ponoszone w celu uzyskiwania przychodów.

Na mocy art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c.

W roku podatkowym, w którym powstały odpowiadające im przychody, są również potrącalne bezpośrednie koszty uzyskania przychodów, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po zakończeniu tego roku podatkowego do dnia:

1. sporządzenia sprawozdania finansowego, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia zeznania, jeżeli podatnicy są obowiązani do sporządzania takiego sprawozdania, albo
2. do dnia złożenia zeznania, nie później jednak niż do upływu terminu określonego do złożenia tego zeznania, jeżeli podatnicy, zgodnie z odrębnymi przepisami, nie są obowiązani do sporządzania sprawozdania finansowego (art. 15 ust. 4b omawianej ustawy).

Koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, odnoszące się do przychodów danego roku podatkowego, a poniesione po upływie ww. terminów, są natomiast potrącalne w roku podatkowym następującym po roku, za który sporządzane jest sprawozdanie finansowe lub składane zeznanie (art. 15 ust. 4c tej ustawy).

A zatem, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami – co do zasady – są potrącalne w roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody (art. 15 ust. 4 i 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Wyjątek od powyższej reguły przewiduje jedynie art. 15 ust. 4c tej ustawy.

Z przedstawionych okoliczności wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę, na mocy której w ramach konsorcjum zawiązanego z innym podmiotem zobowiązał się wykonać na rzecz zamawiającego (innej niemieckiej spółki z o. o.) instalację układów HVAC (system wentylacji i klimatyzacji) dla obiektu elektrowni atomowej, obejmującą m.in. ich zaprojektowanie, wyprodukowanie, dostarczenie na teren budowy oraz zamontowanie i uczestnictwo w uruchomieniu. W ramach tej umowy ponosi wydatki, które kwalifikuje jako bezpośrednio związane z przychodem (w rozumieniu art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Odnosząc powyższe do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wskazać należy, że jeżeli wydatki stanowiące koszty bezpośrednio związane z uzyskiwanymi przychodami poniesione zostały w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym – jak w analizowanej sprawie – należy je potrącić w tym roku podatkowym, w którym zostanie osiągnięty odpowiadający im przychód.

W związku z powyższym, stanowisko Spółki – w świetle którego koszty uzyskania przychodów w przedmiotowej sprawie powinny być potrącone w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostaną odpowiadające im przychody – jest prawidłowe.

Należy także wyjaśnić – jak słusznie zauważa Wnioskodawca – że w analizowanej sprawie ewentualne zobowiązanie podatkowe związane z rozliczeniem przedmiotowej transakcji powstanie dopiero po rozpoznaniu przychodu. Stosownie bowiem do art. 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.), zobowiązaniem podatkowym jest wynikające z obowiązku podatkowego zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa, województwa, powiatu albo gminy podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonych w przepisach prawa podatkowego. Obowiązkiem podatkowym jest natomiast – zgodnie z art. 4 Ordynacji podatkowej – wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Tym samym, dopiero po powstaniu zobowiązania podatkowego można rozważać jego ewentualne przedawnieniu w rozumieniu art. 70 Ordynacji podatkowej. W konsekwencji – odnosząc niniejsze do pytania Spółki oznaczonego we wniosku numerem 2 – unormowania te nie stanowią przeszkody dla prawidłowego, tj. zgodnego z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, rozpoznania kosztów uzyskania przychodów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.