2014.03.24 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-1180/13/MS
z 24 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2013 r. (6 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 7 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pobieranych przez Wnioskodawcę opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 2 grudnia 2013 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 marca 2014 r. (data wpływu 14 marca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 lutego 2013 r. znak: IBPBI/2/423-1622/13/PC, IBPP1/443-1180/13/MS.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) zawarł z Gminą umowę o zarządzanie nieruchomościami komunalnymi. Jednym z obowiązków nałożonych ww. umową na Wnioskodawcę jest pobór opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi od najemców lokali użytkowych będących własnością Gminy. Umowy najmu lokali użytkowych zawarte są z najemcami przez Gminę. Najemcy dokonują zapłaty czynszu najmu bezpośrednio do Gminy. Wnioskodawca dokonuje poboru od najemców opłat za media dostarczane do lokali użytkowych oraz opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Wnioskodawca nie ma zawartej żadnej umowy z najemcami lokali użytkowych, a pobór ww. opłat odbywa się na podstawie postanowień umowy najmu przewidującej zapłatę ww. opłat na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, od 01.11.2002r.

Wnioskodawca dokonując poboru opłat z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi wykonuje te czynności na podstawie zawartej z Gminą umowy o zarządzanie nieruchomościami komunalnymi, jako zarządca tych nieruchomości. Umowa ta przewiduje, że w zakresie obowiązków Wnioskodawcy mieści się pobór opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi. Pobrane opłaty przekazywane są do Gminy.

Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi zobowiązany jest ponosić w świetle ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach właściciel lokalu, którym jest Gmina. Opłatami tymi obciążani są na podstawie umowy najmu zawartej z Gminą najemcy lokali, jako wytwórcy odpadów.

Deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zobowiązany jest złożyć właściciel lokalu, którym jest Gmina. Deklaracje te składa Wnioskodawca jako zarządca nieruchomości.

Najemcy lokali nie są podmiotami, o których mowa w art. 6h ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, gdyż przepis ten nakłada obowiązek ponoszenia opłat na właścicieli nieruchomości. Najemcy jako faktyczni wytwórcy odpadów ponoszą tą opłatę na rzecz wynajmującego na podstawie zawartej z nimi umowy najmu.

Najemcy nie są podmiotami, o których mowa w art. 6m ust. 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, gdyż przepis ten nakłada obowiązek składania deklaracji na właścicieli nieruchomości. Najemcy jako faktyczni wytwórcy odpadów na podstawie zawartej umowy najmu składają oświadczenie o ilości odpadów, które stanowi podstawę do złożenia deklaracji przez Wnioskodawcę jako zarządcę.

Decyzja określająca wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zostałaby wydana dla właściciela nieruchomości, Gminę ewentualnie dla Wnioskodawcy jako zarządcy.

Faktury VAT za czynsz najmu wystawia Gmina i Gmina wykazuje obrót z tego tytułu.

Umowę z MPGK Sp. z o.o. na dostawę wody i odprowadzanie ścieków zawarł Wnioskodawca, który jest nabywcą przedmiotowych usług i na Wnioskodawcę wystawiane są faktury VAT.

Wnioskodawca nie zawierał z najemcami żadnych umów na dostawę wody i odprowadzanie ścieków. Wnioskodawca zapewnia dostawę wody dla lokali użytkowych i odprowadzanie z nich ścieków na podstawie umowy o zarządzanie nieruchomościami komunalnymi zawartej z Gminą.

Z umów najmu zawartych przez Gminę wynika, że opłaty za dostawę wody i odprowadzanie ścieków wnoszone będą na rzecz Wnioskodawcy.

Faktury za dostawę wody i odprowadzanie ścieków wystawia Wnioskodawca, który w swojej deklaracji wykazuje podatek VAT. Symbol PKWiU dla usługi dostawy wody i odprowadzania ścieków :

dostawa wody - 36.00.20.0,
odprowadzanie ścieków - 37.00.11.0.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi pobierane przez Wnioskodawcę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako związane z umową najmu?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W ocenie Wnioskodawcy pobierane od najemców opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie stanowią dla Wnioskodawcy przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT, albowiem opłaty te stanowią należności publiczne, zaś Wnioskodawca jest upoważniony jedynie do ich poboru i odprowadzenia na rachunek Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 cyt. ustawy. Jak stanowi art. 7 ust. 1 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Towarami natomiast, w myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zauważyć należy, iż definicja świadczenia usług, wskazana w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy, zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu.

Zatem opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia. Odbiorcą świadczenia musi być inny podmiot niż wykonujący usługę.

Czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Mając powyższe na uwadze, aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności dokonywanej w zamian za opłatę, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez dokonującego wpłaty.

Przepis art. 8 ust. 2a ww. ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na podstawie art. 15 ust. 2 powołanej ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązującego do 31 marca 2013 r., postawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 391 ze zm.) utrzymanie czystości i porządku w gminach należy do obowiązkowych zadań własnych gminy. Rada gminy, po zasięgnięciu opinii państwowego powiatowego inspektora sanitarnego, uchwala regulamin utrzymania czystości i porządku na terenie gminy, zwany dalej „regulaminem”; regulamin jest aktem prawa miejscowego – art. 4 ust. 1 ww. ustawy. Zgodnie z art. 6k ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy rada gminy, w drodze uchwały dokona wyboru metody ustalenia opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi spośród metod określonych w art. 6j ust. 1 i 2 oraz ustali stawkę takiej opłaty (…).

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 3 i pkt 3b powołanej ustawy właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku m.in. przez:

zbieranie powstałych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych zgodnie z wymaganiami określonymi w regulaminie;
pozbywanie się zebranych na terenie nieruchomości odpadów komunalnych oraz nieczystości ciekłych w sposób zgodny z przepisami ustawy i przepisami odrębnymi.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

W myśl art. 6c ust. 1 i ust. 2 cyt. ustawy gminy są obowiązane do zorganizowania odbierania odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których zamieszkują mieszkańcy. Rada gminy może, w drodze uchwały stanowiącej akt prawa miejscowego, postanowić o odbieraniu odpadów komunalnych od właścicieli nieruchomości, na których nie zamieszkują mieszkańcy, a powstają odpady komunalne.

Właściciele nieruchomości, o których mowa w art. 6c, są obowiązani ponosić na rzecz gminy, na terenie której są położone ich nieruchomości, opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi - art. 6h powołanej ustawy.

Na podstawie art. 6m ust. 1 powołanej ustawy właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta deklarację o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi w terminie 14 dni od dnia zamieszkania na danej nieruchomości pierwszego mieszkańca lub powstania na danej nieruchomości odpadów komunalnych. W myśl art. 6m ust. 2 ww. ustawy w przypadku zmiany danych będących podstawą ustalenia wysokości należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi lub określonej w deklaracji ilości odpadów komunalnych powstających na danej nieruchomości właściciel nieruchomości jest obowiązany złożyć nową deklarację w terminie 14 dni od dnia nastąpienia zmiany. Opłatę za gospodarowanie odpadami komunalnymi w zmienionej wysokości uiszcza się za miesiąc, w którym nastąpiła zmiana.

W razie niezłożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi albo uzasadnionych wątpliwości co do danych zawartych w deklaracji wójt, burmistrz lub prezydent miasta określa, w drodze decyzji, wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, biorąc pod uwagę uzasadnione szacunki, w tym średnią ilość odpadów komunalnych powstających na nieruchomościach o podobnym charakterze - art. 6o cyt. ustawy.

W świetle art. 6q ww. ustawy w sprawach dotyczących opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi stosuje się przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, z tym że uprawnienia organów podatkowych przysługują wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że właściciele nieruchomości zapewniają utrzymanie czystości i porządku.

Przy czym ilekroć w ustawie o utrzymaniu czystości i porządku w gminach jest mowa o właścicielach nieruchomości - rozumie się przez to także współwłaścicieli, użytkowników wieczystych oraz jednostki organizacyjne i osoby posiadające nieruchomości w zarządzie lub użytkowaniu, a także inne podmioty władające nieruchomością.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT.

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) zawarł z Gminą umowę o zarządzanie nieruchomościami komunalnymi. Jednym z obowiązków nałożonych ww. umową na Wnioskodawcę jest pobór opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi od najemców lokali użytkowych będących własnością Gminy. Umowy najmu lokali użytkowych zawarte są z najemcami przez Gminę. Najemcy dokonują zapłaty czynszu najmu bezpośrednio do Gminy. Wnioskodawca pobiera opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Decyzja określająca wysokość opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi zostałaby wydana dla właściciela nieruchomości, Gminę ewentualnie dla Wnioskodawcy jako zarządcy.

Faktury VAT za czynsz najmu wystawia Gmina i Gmina wykazuje obrót z tego tytułu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, pobierane przez Wnioskodawcę od lokali użytkowych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że umowa najmu jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony - zarówno wynajmującego, jak i najemcę - określone przepisami obowiązki. W myśl art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc oddanie rzeczy innej osobie do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony na podstawie umowy najmu związane jest z wzajemnym świadczeniem najemcy polegającym na zapłacie umówionego czynszu. Z powyższego wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej własności i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.

Należy zaznaczyć, że strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Wyliczenie, co się składa na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny.

Istotnym w przedmiotowej sprawie jest fakt, że przeniesienie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi na najemców lokali rodzi inny stosunek niż wynikający z ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jako zarządca lokali, będących własnością Gminy, od najemców lokali użytkowych pobiera opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

W tym miejscu wskazać należy, że opłata za gospodarowanie odpadami komunalnymi ma charakter daniny publicznej wyłącznie w relacji organ podatkowy – podmiot zobowiązany do realizacji ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach.

Z opisu sprawy wynika, że to Wnioskodawca jest zobowiązany do złożenia deklaracji o wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi, wniesienia opłaty na rzecz Gminy, na niego ewentualnie wydana zostałaby decyzja określająca wysokość przedmiotowej opłaty a nie na najemców. Zatem w sytuacji gdy Wnioskodawca obciąża najemców takimi opłatami to jest to odrębny stosunek zobowiązaniowy i opłata ta w relacji pomiędzy Wnioskodawcą a najemcami nie ma już charakteru daniny publicznej niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Biorąc pod uwagę przywołane uregulowania, jak również opis sprawy przedstawiony we wniosku należy stwierdzić, że pobierane przez Wnioskodawcę od najemców lokali użytkowych należących do Gminy opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi stanowią koszt związany z eksploatacją i utrzymaniem przedmiotowych lokali. Ich pobór od najemców wynika bowiem z postanowień umownych a nie z mocy prawa.

Odnosząc powyższe do niniejszej sytuacji, należy stwierdzić, iż przedmiotowe opłaty stanowią dla Wnioskodawcy wynagrodzenie za świadczenie usług na rzecz lokatorów lokali użytkowych w zakresie gospodarowania odpadami komunalnymi, zatem przedmiotowe opłaty podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że pobieranie od najemców opłat za gospodarowanie odpadami komunalnymi nie stanowi dla niego przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT, albowiem opłaty te stanowią należności publiczne, zaś Wnioskodawca jest upoważniony jedynie do ich poboru i odprowadzenia na rachunek Gminy, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin