Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-621/13/MK
z 19 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2013 r. (data wpływu 23 grudnia 2013 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na modernizację wytworzonego środka trwałego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie sposobu zakwalifikowania do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na modernizację wytworzonego środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujący opis zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem działalności gospodarczej spółki jest zakup / sprzedaż nieruchomości na własny rachunek oraz wynajem i zarządzanie nieruchomościami.

W dniu 21 grudnia 2011 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego prawo użytkowania wieczystego gruntu oraz prawo własności znajdującego się na nim budynku biurowego („biurowiec") wraz z przynależnym do niego parkingiem, portiernią, drogą wewnętrzną oraz przepompownią ścieków (dalej: „obiekty pomocnicze"). Przedmiotowa nieruchomość była używana przez poprzednich właścicieli przez okres ponad 5 lat. W dniu nabycia nieruchomości przez Spółkę, biurowiec oraz obiekty pomocnicze były kompletne i zdatne do użytku.

Od stycznia 2012 r. Spółka wprowadziła nabyty budynek wraz z obiektami pomocniczymi po raz pierwszy do swojej ewidencji środków trwałych. Do wartości początkowej wyżej wymienionych środków trwałych, w tym biurowca, zastosowano indywidualną stawkę amortyzacyjną przewidzianą dla używanych środków trwałych, zgodnie z art. 16j ust 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Na wartość początkową nabytych środków trwałych składała się cena nabycia, opłaty notarialne oraz prowizja bankowa.

Przedmiotowy biurowiec jest wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Obecnie lokale biurowe znajdujące się w tym budynku są wynajmowane innym podmiotom gospodarczym.

W połowie 2014 r. planowane jest rozpoczęcie prac modernizacyjnych budynku biurowego. Modernizacja ma na celu podniesienie standardu nieruchomości do poziomu B+. W wyniku ulepszenia klasa biurowca zostanie podwyższona do poziomu B+ w związku z dostosowaniem go do wymogów technicznych przewidzianych dla tej klasy m.in. w zakresie wytrzymałości stropów. Zauważalnym efektem ulepszeń dla potencjalnych najemców będzie zwiększenie poziomu estetyki i komfortu użytkowania lokali, a także możliwość dowolnej aranżacji powierzchni przez najemców.

Planowane ulepszenia będą polegać na przebudowie, rozbudowie oraz modernizacji dotychczasowego budynku biurowego, i obejmą:

• roboty odciążające główną konstrukcję nośną,
  



1. rozbiórkę elementów nienośnych tj. ściany działowe, sufity podwieszane, warstwy podłogowe, stolarka okienna i drzwiowa, warstwy pokrycia dachowego i konstrukcję stropodachu,
   
2. wyburzenie bocznych szybów windowych i klatek schodowych pomiędzy piwnicą i pierwszym piętrem,
   
3. wykonanie otworów w stropach i ścianach nośnych,
   
4. naprawę i wzmocnienie istniejącej konstrukcji nośnej;
   



• wykonanie nowych elementów konstrukcyjnych



1. rozbudowę łącznika pomiędzy wysokimi częściami budynku,
   
2. wykonanie dwóch nowych szybów windowych,
   
3. zaślepienie otworów w stropach,
   
4. wykonanie nowych ścian działowych, warstw posadzkowych warstw stropodachu,
   
5. konstrukcji fasady, podkonstrukcji stalowej po urządzenia dachu,
   
6. roboty instalacyjne oraz wykończeniowe wewnętrzne i elewacyjne.
   

Należy zauważyć, że wskazane prace rozbiórkowe są częścią prac modernizacyjnych. Planowane prace nie stanowią remontu.

Wartość ulepszeń w powyższym zakresie przekroczy 30% wartości początkowej nieruchomości, a planowana suma wydatków w kolejnym roku podatkowym (2014) przekroczy 3,5 tys. zł.

W wyniku planowanych prac nie powstanie nowy środek trwały. Po zakończeniu prac modernizacyjnych nie zmieni się przeznaczenie budynku (nadal będzie to budynek niemieszkalny), a jego cechy użytkowe jak i funkcje będą zachowane. Budynek nadal będzie pełnił funkcje biurowe, jednak Wnioskodawca będzie mógł oferować swoim klientom lokale o podwyższonym standardzie. W konsekwencji wzrośnie wartość użytkowa budynku na skutek zwiększenia atrakcyjności wynajmowanych lokali, co znajdzie odzwierciedlenie w wyższej cenie najmu. Dodatkowo wymiernym efektem przeprowadzonej modernizacji będzie obniżenie kosztów eksploatacji energii cieplnej i elektrycznej w budynku biurowym wskutek zastosowania nowoczesnych materiałów i rozwiązań.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy po zakończeniu modernizacji i zwiększeniu wartości początkowej biurowca i/lub obiektów pomocniczych o wartość ulepszeń. Spółka może kontynuować amortyzację według indywidualnej stawki amortyzacyjnej ustalonej w momencie wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji Spółki, dla nowej wartości początkowej zmodernizowanego środka trwałego?

W ocenie Spółki, po planowanym ulepszeniu używanego środka trwałego (opisanego w zdarzeniu przyszłym) Spółka będzie mieć prawo do kontynuacji amortyzacji według indywidualnej stawki amortyzacyjnej (ustalonej w momencie wprowadzenia danego środka trwałego do ewidencji Spółki) dla nowej wartości początkowej budynku biurowego (uwzględniającej ulepszenia). Za powyższym stanowiskiem Wnioskodawcy przemawiają następujące argumenty:

• podatnik stosujący indywidualną stawkę amortyzacyjną jest zobowiązany do stosowania jej do pełnego zamortyzowania środka trwałego;
  

• jeżeli suma wydatków poniesionych na ulepszenia przekracza w danym roku podatkowym 3,5 tys. zł, to ich wartość powiększa wartość środka trwałego stanowiąc nową podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych;
  

• podatnik ma możliwość zastosowania indywidualnych stawek amortyzacyjnych do ulepszonego środka trwałego, jeżeli ulepszenia dotyczą rzeczy, która spełnia kryteria do uznania jej za środek trwały (jest kompletna i zdatna do użytku) przed wprowadzeniem do ewidencji ŚT i przed dokonaniem ulepszeń, a zakres ulepszeń nie powoduje zmian funkcji i przeznaczenia tej rzeczy. Po spełnieniu wskazanych warunków nie dojdzie do wytworzenia ..nowego środka trwałego", a jedynie do zwiększenia wartości początkowej amortyzowanego już środka trwałego;
  

• podatnik stosujący indywidualną stawkę amortyzacyjną nie może jej ani obniżać ani podwyższać, także po ulepszeniu środka trwałego.
  

Koszty uzyskania przychodów - odpisy amortyzacyjne

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o CIT, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a-16m, z uwzględnieniem art. 16.

W myśl art. 16a ust. 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością.
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu.
   
3. inne przedmioty
   

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Metoda amortyzacji - indywidualne stawki amortyzacyjne

Odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1 (art. 16i ust. 1 ww. ustawy).

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 161 i 16ł. dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i - 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji: wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W konsekwencji, to podatnik dokonując wyboru metody amortyzacji, dokonuje tym samym wyboru stawki amortyzacji, która stanowi integralną część metody amortyzacji, i która nie może ulec zmianie w jej trakcie. Przepisy nie przewidują wyjątku od tej zasady.

Możliwość ustalenia przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacji przewiduje art. 16j ust. 1 ustawy o CIT. Stosownie do jego treści podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Przepis ten uściśla także minimalny okres amortyzacji poszczególnych grup środków trwałych.

Zgodnie z art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% - 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez podatnika, z tym że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Co do zasady indywidualne stawki mogą być stosowane przez podatnika, gdy spełnione są określone warunki:

1. środki trwałe muszą być po raz pierwszy wprowadzone do ewidencji danego podatnika;
2. środki te muszą spełniać kryteria używanych lub ulepszonych w rozumieniu art. 16j ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 16j ust. 3 ustawy o CIT, budynki (lokale) i budowle inne niż wymienione w przytoczonym powyżej art. 16j ust. 1 pkt 4 z pewnymi wyjątkami, uznaje się za ..używane", jeżeli podatnik wykaże, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 60 miesięcy, lub „ulepszone”, jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy jednak zauważyć, iż w odniesieniu do budynków (lokali), o których mowa w art. 16j ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, do których kwalifikuje się przedmiotowy budynek biurowy, nie mają zastosowania regulacje definiujące, co należy rozumieć pod pojęciem „środki trwałe używane" i „środki trwałe ulepszone". Tym samym, ustawodawca nie ustalił okresu, który uprawnia do uznania budynku (lokalu) za używany. Wskazał jedynie, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Zatem w odniesieniu do środków trwałych wskazanych w omawianym przepisie minimalny okres używania wynosi co najmniej 1 rok.

W kontekście powołanych uregulowań, stwierdzić zatem należy, że dla możliwości zastosowania przez podatnika indywidualnej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do nabytego budynku niemieszkalnego, konieczne jest, by składnik ten: był po raz pierwszy wprowadzony do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej przez Spółkę oraz był uprzednio używany (co najmniej przez 1 rok).

Jak zostało wskazane w zdarzeniu przyszłym biurowiec był używany przez poprzednich właścicieli przez okres ponad 5 lat przed wprowadzeniem go do ewidencji środków trwałych przez Spółkę, tym samym należy stwierdzić, że Spółka miała prawo do zastosowania indywidualnej stawki amortyzacyjnej.

Ulepszenie

W związku z planowanym w połowie roku ulepszeniem (opisanym w zdarzeniu przyszłym) w tym miejscu należy wskazać na przepis art. 16 ust. 1 pkt 1 lit. c ustawy o CIT, w myśl którego nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z. art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych.

Stosownie bowiem do art. 16g ust. 13 powołanej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11. powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Należy podkreślić, że zgodnie z orzecznictwem, aby można było mówić o zastosowaniu indywidualnych stawek amortyzacyjnych do ulepszonych środków trwałych „ulepszenie" powinno dotyczyć rzeczy, która spełnia już kryteria do uznania jej za środek trwały przed wprowadzeniem do ewidencji ŚT i przed dokonaniem ulepszeń, to znaczy jest kompletna i zdatna do użytku w sensie faktycznym i prawnym. W przeciwnym wypadku moglibyśmy mieć do czynienia z nowo wytworzonym środkiem trwałym, do którego nie mają zastosowania indywidualne stawki amortyzacyjne.

Wnioskodawca pragnie w związku z powyższym potwierdzić, że budynek biurowy był kompletny i zdatny do użytku przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych, w konsekwencji Spółka mogła wykorzystywać go w prowadzonej działalności gospodarczej przed dokonaniem planowanych ulepszeń.

Dodatkowo należy zaznaczyć, że planowane ulepszenia (przekraczające w danym roku podatkowym 3,5 tys. zł) spowodują wzrost wartości użytkowej biurowca w związku w podwyższeniem standardu lokalów do wynajmu, tym samym zwiększy ich atrakcyjność oraz wysokość cen najmu. Zakres prac, który został określony w zdarzeniu przyszłym nosi cechy przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji, jak i modernizacji. Równocześnie planowane ulepszenie nie wpłynie na zmianę funkcji, przeznaczenia bądź cech użytkowych przedmiotowego budynku bądź przystosowanie do nowej funkcji, której dotychczas budynek nie pełnił, tym samym nie można mówić o wytworzeniu „nowego środka trwałego", a jedynie o zwiększeniu wartości początkowej amortyzowanego już środka trwałego.

Brak możliwości zmiany wysokości indywidualnej stawki amortyzacyjnej

Przepis art. 16j ustawy o CIT nie określa liczbowo minimalnej i maksymalnej wysokości indywidualnych stawek amortyzacyjnych, ale ustala minimalne okresy amortyzacji. W ten sposób podatnik może wyliczyć maksymalną wysokość stawek amortyzacyjnych. Zatem należy uznać, iż dokonywanie odpisów amortyzacyjnych przy zastosowaniu stawek ustalonych indywidualnie przez podatnika stanowi samodzielną metodę amortyzacji, uregulowaną w przepisie art. 16j ustawy o CIT.

Podatnik na podstawie obowiązujących przepisów dokonuje wyboru okresu, przez jaki będzie amortyzował dany środek trwały. Wyboru tego, dla poszczególnych środków trwałych, dokonuje się przed rozpoczęciem ich amortyzacji. Jednocześnie podatnik ma obowiązek stosować wybraną metodę do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do podatnika dokonującego odpisów wg metody amortyzacji z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie, nie przewiduje możliwości zmiany wysokości stawki amortyzacyjnej w związku z poniesieniem nakładów modernizacyjnych zwiększających wartość początkową środka trwałego. Ustawa ta nie przewiduje również odrębnych zasad amortyzowania samych nakładów modernizacyjnych w oderwaniu od środka trwałego, którego dotyczą.

Reasumując w przedmiotowym zdarzeniu przyszłym Spółka dla budynku biurowego, którego amortyzacja została rozpoczęta przy zastosowaniu stawek indywidualnych, jest zobowiązana do stosowania tej metody przez cały okres amortyzacji środka trwałego, a ustalonej stawki nie można ani obniżać ani podwyższać także po jego ulepszeniu. W konsekwencji w ocenie Spółki po dokonanym ulepszeniu powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej środka trwałego według przyjętej w 2012 r. indywidualnej stawki amortyzacyjnej. Powyższe podejście potwierdzają, zdaniem Wnioskodawcy, interpretacje indywidualne Ministra Finansów. Przykładowo, interpretacja indywidualna wydana przez:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, w dniu 23 kwietnia 2012 znak IBPBI/2/423-93/12/AP: „Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do podatnika dokonującego odpisów wg metody amortyzacji z zastosowaniem stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie, nie przewiduje możliwości zmiany wysokości stawki amortyzacyjnej w związku poniesieniem nakładów modernizacyjnych zwiększających wartość początkową środka trwałego. Ustawa ta nie przewiduje również odrębnych zasad amortyzowania samych nakładów modernizacyjnych w oderwaniu od środka trwałego, którego dotyczą. W konsekwencji Spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od zwiększonej wartości początkowej środka trwałego według przyjętej indywidualnej 50% stawki amortyzacyjnej.
• Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, w dniu 17 października 2011 r. znak ITPB3/423-354a/11/AM: „W sytuacji, w której dojdzie w czasie korzystania z obcego środka trwałego do ulepszenia dokonanej w nim wcześniej inwestycji nie może być mowy o potraktowaniu tego ulepszenia jako nowej inwestycji, lecz powinno się je zakwalifikować jako uzupełnienie wcześniej dokonanej już inwestycji, albowiem powodują wzrost wartości już istniejącej inwestycji w obcym środku trwałym (nie tworzą nowej inwestycji). Spółka dokonuje już amortyzacji istniejących inwestycji w obcych środkach trwałych ponosząc obecnie dodatkowe nakłady na ich ulepszenie. Jedyną zatem możliwością zgodnego z przepisami prawa podatkowego rozliczenia nakładów na ulepszenie inwestycji w obcym środku trwałym jest zwiększenie jej wartości początkowej i kontynuacja dotychczas stosowanej stawki amortyzacyjnej, aż do pełnego zamortyzowania takiego środka trwałego. "
• Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, w dniu 22 kwietnia 2008 r. znak IP-PB3-423-206/08-2/JG: „...jedną z metod amortyzacji podatnik wybiera przed rozpoczęciem amortyzacji poszczególnych środków trwałych i wybrana przez niego metoda nie może ulec zmianie przez cały okres amortyzacji. Przepisy nie przewidują wyjątku od tej zasady.".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

Ponadto, w odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.