Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/2/415-109/14/ŁCz
z 27 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku otrzymanym 30 grudnia 2013 r., uzupełnionym 24 i 26 lutego 2014 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych spłaty wierzytelności nabytej w spadku – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2013 r. otrzymano ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych spłaty wierzytelności nabytej w spadku.

W związku z brakami formalnymi stwierdzonymi we wniosku, pismem z 13 lutego 2014 r. Znak: IBPBII/2/415-109/14/ŁCz, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku. Uzupełnienia dokonano 24 i 26 lutego 2014 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wraz z siostrą jest spadkobiercą po zmarłej matce w udziale wynoszącym ½. W trakcie porządkowania dokumentacji po zmarłej matce odnaleziono dokument, który zawierał oświadczenie, że siostra matki była jej winna 30 000,00 zł z rozliczenia spadkowego po rodzicach, a dziadkach Wnioskodawcy. W związku z powyższymi okolicznościami spadkobiercy zwrócili się do siostry matki o zwrot tych pieniędzy. Wobec odmowy skierowali sprawę do sądu. Sąd nakazał oddać dług w całości tj. 30 000,00 zł po 15 000,00 zł na rzecz każdego ze spadkobierców płatne w kilku transzach. Na dzień 18 grudnia 2013 r. Wnioskodawca otrzymał kwotę w wysokości 10 000,00 zł.

W związku z powyższym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

Czy z tytułu otrzymanej kwoty Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić podatek dochodowy?

Jeśli tak to w jakiej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on zobowiązany do zapłacenia podatku dochodowego od kwoty wypłaconej przez siostrę matki, ponieważ te pieniądze wchodziły w skład spadku po zmarłej matce Wnioskodawcy. Było to zobowiązanie spadkowe z podziału po rodzicach matki z którego to siostra matki nie wywiązała się w terminie, za życia matki Wnioskodawcy, mimo pisemnego zobowiązania. Wnioskodawca jako spadkobierca jest zwolniony z zapłaty podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768) – podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, m.in. tytułem dziedziczenia.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że każdy spadek, bez względu na przedmiot spadku, otrzymany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej podlega przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, co wyklucza możliwość jego opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji pojęcia „spadek”, dlatego należy w tym zakresie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j Dz.U. z 2014 r. poz. 121). W myśl art. 922 § 1 tej ustawy – przez spadkobranie należy rozumieć przejście praw i obowiązków majątkowych zmarłego z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób. Zgodnie z art. 924 ww. ustawy – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 tej ustawy – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Wobec tego nabycie spadku ma miejsce z chwilą śmierci spadkodawcy.

Do praw majątkowych zalicza się: prawa rzeczowe (użytkowanie wieczyste, prawa rzeczowe ograniczone), wierzytelności, prawa na dobrach niematerialnych o charakterze majątkowym (ich przedmiotem są dobra niematerialne, np. utwory, wynalazki), prawa rodzinne o charakterze majątkowym (np. prawo do świadczeń alimentacyjnych), prawo do spadku.

Wierzytelność jest to przysługujące wierzycielowi wobec dłużnika uprawnienie do żądania spełnienia świadczenia z określonego stosunku zobowiązaniowego. Wierzytelność stanowi więc podstawę roszczeń kierowanych wobec drugiej strony stosunku obligacyjnego. Jest to swego rodzaju prawo podmiotowe istniejące po stronie wierzyciela, składające się z szeregu uprawnień węższych, funkcjonalnie ze sobą powiązanych.

Wierzytelność jako prawo majątkowe wchodzi zatem do spadku. Status wierzyciela daje tym samym prawo egzekwowania określonego świadczenia o charakterze majątkowym od osoby zobowiązanej – dłużnika i jeżeli dotyczy wierzytelności o charakterze zbywalnym, w takim zakresie przejmowany jest przez następców prawnych. Wierzytelność przysługująca spadkodawcy przechodzi zatem z chwilą jego śmierci na spadkobierców. Wobec wynikającego z treści art. 922 § 1 Kodeksu cywilnego następstwa prawnego spadkobierców wierzytelności – w rozmiarze należnym na dzień otwarcia spadku – stanowią one masę spadkową.

Biorąc zatem pod uwagę powyżej przywołane przepisy i przedstawiony we wniosku stan faktyczny należy stwierdzić, że nabycie w drodze spadku prawa majątkowego w postaci wierzytelności przysługującej matce Wnioskodawcy wobec jej siostry – na podstawie art. 3 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, gdyż jest wyłączone spod władztwa tej ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Organ wydający niniejszą interpretację pragnie podkreślić, że jeżeli przedstawiony we wniosku stan faktyczny różni się od stanu faktycznego występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie – w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.