Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1729/13/JD
z 20 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 3 lipca 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 18 grudnia 2013 r. (wpływ do tut. Biura 24 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania będzie stanowił element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zdarzenie przyszłe) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 grudnia 2013 r. do tut. Organu wpłynął wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wynik (tj. odpowiednio dochód lub strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania będzie stanowił element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka (dalej także „Wnioskodawca”) jest spółką prowadzącą działalność gospodarczą na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: „SSE” lub „Strefa”) w oparciu o uzyskane zezwolenie z 28 marca 2013 r. (dalej: „Zezwolenie”), które obejmuje swoim zakresem produkcję Komponentów do pojazdów samochodowych (dalej: „Komponenty”). Fakt, iż Spółka działa na rynku samochodowym wpływa na organizację prowadzonych przez nią procesów produkcyjnych. Rynek motoryzacyjny jest bowiem rynkiem złożonym i integralnym, w którym podmioty z różnych lokalizacji odpowiadają za dostawę poszczególnych komponentów lub materiałów albo też są odpowiedzialne za koordynowanie produkcji i sprzedaży. Producenci samochodów samodzielnie wytwarzają jedynie część podzespołów, powierzając produkcję reszty komponentów wyspecjalizowanym podwykonawcom (takim jak Spółka). Ma to na celu zagwarantowanie wysokiej jakości i bezpieczeństwa produkowanych pojazdów, przy jednoczesnym utrzymaniu kosztów na możliwie niskim poziomie. Szeroka i unikalna wiedza podwykonawców w zakresie nowoczesnych metod produkcyjnych i współpraca z wieloma producentami samochodów pozwala na efektywniejsze wykorzystanie posiadanych zasobów.

Aby spełnić wymogi stawiane przez odbiorców samochodów, strategia podmiotów działających w ramach sektora motoryzacyjnego dopuszcza podział funkcji produkcyjnych oparty na wytwarzaniu podzespołów niższego i wyższego rzędu w różnych zakładach, znajdujących się często w różnych krajach. Współpracują one wówczas ze sobą w ten sposób, że wyroby jednych są jednocześnie materiałami produkcyjnymi drugich. W rezultacie transakcje towarowe między poszczególnymi producentami - kontrahentami obejmują głównie zakup/sprzedaż podzespołów niższego rzędu w celu ich przetworzenia w podzespoły wyższego rzędu.

Specyfika branży motoryzacyjnej, w której działa Spółka, wymusza często również produkcję lub nabycie specjalistycznego oprzyrządowania, które, co do zasady, przeznaczone jest wyłącznie do produkcji określonego typu produktu (tj. pod określoną markę i model pojazdu). Zleceniodawcami wykonania danego oprzyrządowania według zindywidualizowanych potrzeb technicznych są podmioty należące do tej samej grupy kapitałowej, do której należą odbiorcy produktów wytwarzanych przy jego pomocy. Ze względu na istotne dostosowanie oprzyrządowania do celów produkcji danego typu komponentów, zasadniczo nie istnieje możliwość wykorzystania oprzyrządowania do innej działalności/w innym procesie produkcyjnym. Dodatkowo, wykorzystywanie oprzyrządowania w innych projektach produkcyjnych prowadziłoby do naruszenia tajemnicy handlowej odbiorcy produktów.

Zasady korzystania z oprzyrządowania są zazwyczaj określane w warunkach współpracy pomiędzy podmiotem produkcyjnym (wytwarzającym/nabywającym oprzyrządowanie oraz produkującym wyroby gotowe przy jego pomocy), a odbiorcą produktów wykonywanych przy wykorzystaniu tego oprzyrządowania, który jest jednocześnie jego właścicielem.

W ramach działalności prowadzonej na terenie Strefy, Spółka wytwarza zatem specjalistyczne oprzyrządowanie lub dokonuje jego zakupu od podmiotów zewnętrznych oraz ponosi wydatki związane z jego modyfikacjami i optymalizacją do procesu produkcji. Bez zakupu lub wytworzenia zindywidualizowanego oprzyrządowania, Spółka nie miałaby możliwości prowadzenia działalności polegającej na produkcji konkretnych detali. Nabyte/wykonane oprzyrządowanie nie może z kolei zostać wykorzystane w innej działalności niż objętej konkretnym zamówieniem. Zazwyczaj przed rozpoczęciem produkcji detali (względnie we wczesnej fazie produkcji, sporadycznie - po upływie pewnego okresu czasu) dla określonej marki i modelu pojazdu, do którego wykorzystywane jest/będzie konkretne oprzyrządowanie, podlega ono zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego produkowane są owe detale, ale fizycznie pozostaje w zakładzie Spółki znajdującym się na terenie SSE. Produkty wytwarzane przy użyciu opisywanego oprzyrządowania stanowią produkty powstające w wyniku działalności prowadzonej na terenie SSE na podstawie Zezwolenia, a zatem ich sprzedaż generuje przychody alokowane do przychodów korzystających ze zwolnienia, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wynik (tj. odpowiednio dochód albo strata) na transakcji sprzedaży wykonanego lub nabytego oprzyrządowania będzie stanowił element działalności zwolnionej z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej określanej skrótem „ustawa o PDOP”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód bez względu na rodzaj źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty. Z kolei, jak wynika z art. 12 ustawy z 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych („ustawa o SSE”), dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy w ramach zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 tej ustawy, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione od podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub w przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie natomiast z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o PDOP, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6, uzyskane z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o SSE, przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości zgodnie z odrębnymi przepisami.

W konsekwencji, zwolnienie przysługuje podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie Strefy.

Warunkami skorzystania ze strefowego zwolnienia podatkowego są zatem:

• posiadanie zezwolenia na prowadzenia określonego rodzaju działalności na terenie Strefy oraz
• uzyskiwanie dochodu z działalności gospodarczej objętej zakresem tego zezwolenia prowadzonej fizycznie na terenie Strefy.
  
  

A contrario, działalność gospodarcza, która nie spełnia kumulatywnie ww. przesłanek stanowi działalność pozastrefową, tj. opodatkowaną PDOP na zasadach ogólnych.

Spółka prowadzi na terenie SSE działalność polegającą na produkcji Komponentów do pojazdów samochodowych, wykonując tym samym działalność produkcyjną, handlową i usługową objętą zakresem uzyskanego Zezwolenia. W celu prowadzenia działalności i wytwarzania produktów na terenie Strefy konieczne jest dokonywanie zakupu lub wykonanie oprzyrządowania, które do takiej produkcji będzie wykorzystywane (tj. dedykowane pod określony model i markę pojazdu). Oprzyrządowanie wykorzystywane jest do produkcji określonych co do rodzaju części do pojazdów samochodowych. Zazwyczaj przed rozpoczęciem produkcji wyrobów Spółki, względnie we wczesnej fazie produkcji (sporadycznie - po upływie pewnego okresu czasu), oprzyrządowanie to podlega zbyciu na rzecz podmiotu, dla którego będą one produkowane (tj. wyroby objęte zakresem Zezwolenia). Oprzyrządowanie wykorzystywane będzie wyłącznie do działalności prowadzonej na terenie Strefy na podstawie Zezwolenia.

W opinii Spółki, zbycie klientom oprzyrządowania wykorzystywanego do działalności prowadzonej na terenie Strefy, które zostało zakupione lub wykonane na ich zlecenie w celu wykorzystania go do produkcji wyrobów objętych Zezwoleniem, stanowi normalne następstwo prowadzenia działalności gospodarczej i jest ściśle związane z działalnością gospodarczą prowadzoną przez Spółkę na terenie SSE na podstawie Zezwolenia. Na podkreślenie zasługuje również fakt, że zbycie, wykonanie lub modyfikacja, rozbudowanie takiego oprzyrządowania jest typowym zjawiskiem występującym w przemyśle samochodowym i wiąże się z jego specyfiką. Wydatki poniesione na zakup bądź wytworzenie we własnym zakresie oprzyrządowania stanowią zatem wydatki dokonane w związku z prowadzoną działalnością w Strefie. W konsekwencji, wynik na sprzedaży takiego oprzyrządowania dokonanej na rzecz odbiorcy produktów strefowych Spółki, wykonywanych przy jego wykorzystaniu, powinien zostać alokowany do działalności strefowej (tj. zwolnionej z PDOP).

Prezentowane stanowisko Spółki koresponduje m.in. ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wyrażonym w interpretacjach indywidualnych z 23 listopada 2010 r., sygn. IBPBI/2/423-1491 /10/AK, oraz z 3 listopada 2011 r., sygn.. IBPBI/2/423-981/11/AK.

Organ stwierdził, że w związku z powyższym ponieważ specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do produkcji prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie odpowiedniego zezwolenia to koszty nabycia oprzyrządowania winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej. Również wynik (tj. odpowiednio dochód albo strata) na transakcji sprzedaży tego oprzyrządowania wpływa na wysokość dochodu z tytułu działalności strefowej, zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobny przypadek rozpatrywał także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy.

W interpretacji indywidualnej z 3 listopada 2011 r., sygn. ITPB3/423-432a/11/AW Organ uznał, że w przedmiotowej sprawie nabycie specjalistycznego oprzyrządowania jest elementem produkcji Wnioskodawcy, a proces produkcyjny dotyczy wyrobów określonych w zezwoleniu. Oznacza to, że ponoszone koszty warunkują możliwość produkcji wyrobów określonych w zezwoleniu. Należy więc uznać, że dotyczą one przychodów osiąganych z działalności prowadzonej na terenie strefy, tym samym są kosztem uzyskania przychodów z działalności strefowej. Reasumując -w przedmiotowym stanie faktycznym - koszty ponoszone przez Spółkę na nabycie oprzyrządowania do produkcji, mają związek z prowadzoną działalnością na terenie SSE. W konsekwencji, ww. koszty winny zostać zaliczone do kosztów działalności strefowej.

Jednocześnie w interpretacji z 3 listopada 2011 r., sygn. ITPB3/423-432d/11/AW, Organ ten stwierdził, iż skoro specjalistyczne oprzyrządowanie jest wykorzystywane do wytworzenia produktu finalnego, co związane jest bezpośrednio z prowadzoną przez Spółkę działalnością w strefie, to przychody i koszty związane z jego zbyciem generują dochód z działalności prowadzonej przez podatnika w strefie. Tym samym dochód ten, w części, w jakiej związany jest z działalnością objętą zezwoleniem, będzie korzystał ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Podobne stanowisko zaprezentował również m.in. Naczelnik ... Urzędu Skarbowego w S. w postanowieniu w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego z 23 grudnia 2005 r. (sygn. ...), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 1 października 2009 r. (sygn. IBPBI/2/423-1149/09/SD) oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z 8 lutego 2011 r. (sygn. ILPB4/423-293/10-4/MC).

W związku z powyższym Spółka stoi na stanowisku, że koszty nabycia oprzyrządowania bądź wytworzenia go we własnym zakresie stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej. W konsekwencji wynik z tytułu zbycia takiego oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo starta powinien również zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania PDOP, tj. korzystającej ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

W zakresie stanu faktycznego wydano odrębną interpretację.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.