Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1574/13/MS
z 3 marca 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 20 listopada 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 2 grudnia 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną w odniesieniu do turbiny wiatrowej (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 grudnia 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości dokonywania odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną w odniesieniu do turbiny wiatrowej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka została założona w celu wybudowania elektrowni wiatrowej. W związku z tym niemal wszystkie koszty (poza kosztami księgowości, najmu lokalu) zwiększały wartość budowanego środka trwałego i księgowane były na wyodrębnionym koncie 080, do momentu oddania środka trwałego do użytkowania.

Turbina wiatrowa wraz z fundamentem jest kompletna, stanowi funkcjonalną całość, jest zdatna do użytku i stanowi środek trwały. Elektrownia wiatrowa będzie wykorzystywana przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej. Od momentu oddania środka trwałego do użytku Spółka amortyzuje poszczególne obiekty tworzące elektrownię według wskazanych poniżej stawek amortyzacyjnych, wynikających z przyporządkowania poszczególnych obiektów do grupowań Klasyfikacji Środków Trwałych określonych w Załączniku nr 1 do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622; dalej zwane „Rozporządzeniem”):

1. Wieża, jako stalowy element trwale przymocowany do fundamentu, na której została umiejscowiona turbina: grupa 2 „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej” podgrupa 20 „Kompleksowe budowle na terenach przemysłowych”, rodzaj 201 „Budowle na terenach elektrowni”, które w wykazie stawek amortyzacyjnych, określonych w Ustawie o CIT, zostały umieszczone pod pozycją 02: „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej, z wyłączeniem ogrodów i parków publicznych, skwerów, ogrodów botanicznych i zoologicznych”, ze stawką amortyzacji 4,5% rocznie.
2. Zespół wiatrowo-elektryczny tzw. turbina: grupa 3 „Kotły i maszyny energetyczne”, podgrupa 34 „Turbozespoły i zespoły prądotwórcze oraz reaktory jądrowe” rodzaj 346 „Zespoły prądotwórcze wiatrowe”, która w wykazie stawek amortyzacyjnych, określonych w Ustawie o CIT, zostały umieszczone pod pozycją 03: „Kotły i maszyny energetyczne”, ze stawką amortyzacji w wysokości 7% rocznie. Ponadto Spółka wybierze metodę degresywną amortyzacji i podwyższy stawkę amortyazcji do 14 % w skali roku.
3. Linie kablowe: grupa 2 „Obiekty inżynierii lądowej i wodnej”, podgrupa 21 „Rurociągi, linie telekomunikacyjne i elektroelektryczne”, rodzaj 211 „Rurociągi sieci rozdzielczej oraz linie telekomunikacyjne i elektroenergetyczne, rozdzielcze”, które w wykazie stawek amortyzacyjnych określonych w Ustawie o CIT zostały umieszczone pod pozycją 02 „Przewody sieci technologicznych wewnątrzzakładowych” z roczną stawką odpisów amortyzacyjnych 10 %.
   
   

Jak wspominano na wstępie Spółka księgowała wszystkie wydatki związane z budową elektrowni na wyodrębnionym koncie 080. Na koncie tym księgowano koszty bezpośrednio i ewidentnie związane z wartością początkową budowanego środka trwałego takie jak: wieża, beton, elementy stalowe, badania i monitoringi, poszczególne elementy składowe obiektów, usługi budowlane itp. z zakwalifikowaniem których do poszczególnych obiektów środka trwałego (wymienionych powyżej) Spółka nie miała żadnych wątpliwości. Wartość niektórych wydatków była podzielona na poszczególne obiekty według stopnia „zaangażowania” w dany obiekt.

Spółka ponosiła jednak również inne wydatki takie jak: delegacje osoby odpowiedzialnej za budowę środka trwałego, w tym również hotel, ponadto wycena wartości elektrowni, która była niezbędna do wniosku o kredyt na zakończenie inwestycji, ipad niezbędny do celów komunikacyjnych, zaświadczenia z sądu, znaczki opłat sądowych, poświadczenia od notariusza, wynagrodzenia z tytułu umów cywilno-prawnych związane z realizowaną inwestycją, środki czystości, opłaty pocztowe.

W związku z tym, że Spółka nie była w stanie ustalić wartości w jakiej dany koszt przypadał na poszczególny obiekt do tych wydatków wymienionych powyżej, czyli wydatków pośrednio związanych z poszczególnymi obiektami środka trwałego Spółka przyjęła następujący „klucz” podziału.

Ustalono całkowitą wartość wydatków nie związanych bezpośrednio z poszczególnymi obiektami środka trwałego, a następnie proporcjonalnie ustalono wartość przypadającą na poszczególny obiekt, biorąc pod uwagę wartość poszczególnych obiektów, ustaloną w oparciu o wydatki ewidentnie związane z poszczególnymi obiektami.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy w stosunku do turbiny wiatrowej Spółka ma prawo dokonywać odpisów amortyzacyjnych metodą degresywną i zastosować stawkę amortyzacji 7%, właściwą dla środka trwałego zgrupowanego, jako zespół elektryczno-wiatrowy (rodzaj 346 KŚT), podwyższoną o współczynnik równy 2,0 tj. w rezultacie 14 % stawkę amortyzacyjną? (pytanie oznaczone we wniosku Nr 2)

Zdaniem Wnioskodawcy, wykazane elementy elektrowni wiatrowej są zaliczane w Klasyfikacji Środków Trwałych do różnych grup środków trwałych.

Zespół wiatrowo-elektryczny - turbina to zespół składający się m.in. z łopat z układem sterowania, przekładni generatora prądu zmiennego z układem sterowania, układu obrotu gondoli, transformatora mocy, rozdzielni prądu zmiennego, układów i systemów wspomagających, szaf sterowniczo - kontrolnych z oprzyrządowaniem, instalacji elektrycznych i oświetleniowych, gondoli stanowiącej obudowę wspólną dla wszystkich zespołów zamontowanych wewnątrz oraz element przekazujący prąd do sieci energetycznej i wieży. Turbina wiatrowa zawiera wszelkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania zgodnie z przeznaczeniem.

Należy przy tym zaznaczyć to, że dana maszyna (urządzenie) współpracuje (jest powiązana) z masztem (budowlą), nie oznacza, że bez tego połączenia jest niekompletna lub niezdatna do użytku. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że skoro turbina elektryczna, jako „Zespół prądotwórczy wiatrowy” została odrębnie wyszczególniona w KŚT, to jako odrębny obiekt inwentarzowy - także dla celów amortyzacji podatkowej powinna być traktowana jako odrębny środek trwały. Turbina wiatrowa jako część składowa elektrowni wiatrowej - mieści się w Klasyfikacji Środków Trwałych w grupie 3 rodzaj 346 „zespoły wiatrowo-elektryczne” i jest zaliczona w KŚT do 3 grupy środków trwałych, rodzaj 346 „zespoły wiatrowo-elektryczne”. Dla powyższego przypadku stawka amortyzacyjna wynosi 7%, zgodnie z pozycją 03 Wykazu: „Kotły i maszyny energetyczne” właściwą dla grupy 3 KŚT.

Zdaniem Spółki, w oparciu o art. 16k ust. 1 Ustawy o CIT Spółka ma prawo do amortyzowania turbiny wg metody degresywnej przy zastosowaniu 7% stawki amortyzacyjnej z Wykazu stawek amortyzacyjnych, właściwej dla środków trwałych sklasyfikowanych w KŚT w grupie 3, pod rodzajem 346, podwyższonej o współczynnik 2,0. Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej w indywidualnej sprawie 12 listopada 2009 r. znak: ITPB1/415-675/09/HD, 3 czerwca 2008 r., znak: ITPB3/423-119/09/AW oraz 9 października 2012 r. znak: ITPB1/415-782a/12/PSZ.

Za zastosowaniem podwyższonej stawki amortyzacyjnej do 14% w stosunku do turbiny przemawia również szybkość zużywania się poszczególnych elementów budujących elektrownię. Wieża wraz z fundamentem podlega amortyzacji według niższej stawki jako element bardziej trwały, wytrzymały. Natomiast turbina podlega amortyzacji według wyższej stawki amortyzacyjnej z uwagi na szybkość zużycia poszczególnych elementów, z których składa się turbina. Ponadto jak podkreślone zostało w interpretacji z 7 sierpnia 2013 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu znak: ILPB4/423-168/13-2/DS metoda amortyzacji przyspieszonej jest szczególnie korzystna w odniesieniu do obiektów majątku trwałego podatnych na „starzenie się” technologiczne, a więc obiektów, których wytwarzanie charakteryzuje się szybkim postępem technicznym, a do takich właśnie należy zaliczyć turbinę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., określanej dalej skrótem „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w updop, wydatki na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych, z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia.

Stosownie do art. 15 ust. 6 updop, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

W myśl art. 16a ust. 1 updop, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Tak więc, aby dany przedmiot był uznany za środek trwały musi spełniać następujące warunki:

1. stanowić własność lub współwłasność podatnika,
2. być kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
3. przewidywany okres jego używania musi być dłuższy niż rok,
4. był wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.
   
   

Stosownie do art. 16h ust. 2 updop, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i-16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Istotnym jest zatem aby podatnik wybraną metodę stosował do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Na metodę amortyzacji podatnik musi się zdecydować przed rozpoczęciem odpisów amortyzacyjnych i nie może jej potem zmienić.

Przepis art. 16i ust. 1 updop stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

W myśl art. 16k ust. 1 ww. ustawy, odpisów amortyzacyjnych można dokonywać od wartości początkowej maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 3-6 i 8 Klasyfikacji oraz środków transportu, z wyłączeniem samochodów osobowych, w pierwszym podatkowym roku ich używania przy zastosowaniu stawek podanych w Wykazie stawek amortyzacyjnych podwyższonych, z zastrzeżeniem ust. 2, o współczynnik nie wyższy niż 2,0, a w następnych latach podatkowych od ich wartości początkowej pomniejszonej o dotychczasowe odpisy amortyzacyjne, ustalonej na początek kolejnych lat ich używania. Począwszy od roku podatkowego, w którym tak określona roczna kwota amortyzacji miałaby być niższa od rocznej kwoty amortyzacji obliczonej przy zastosowaniu metody określonej w art. 16i ust. 1, podatnicy dokonują dalszych odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i.

Należy zauważyć, że przy stosowaniu metody degresywnej w pierwszych latach odpisy amortyzacyjne są wyższe (przy amortyzacji liniowej odpisy są równo rozłożone w czasie). W metodzie degresywnej odpisy amortyzacyjne maleją wraz ze „starzeniem się” eksploatowanego obiektu. W konsekwencji następuje skrócenie okresu amortyzowania obiektów majątku trwałego i jednocześnie wyraźne zróżnicowanie obciążeń z tego tytułu w kolejnych latach użytkowania tych obiektów. Wynika z tego, że metoda amortyzacji przyspieszonej jest szczególnie korzystna w odniesieniu do obiektów majątku trwałego podatnych na „starzenie się” technologiczne, a więc obiektów, których wytwarzanie charakteryzuje się szybkim postępem technicznym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka została założona w celu wybudowania elektrowni wiatrowej. Elektrownia wiatrowa będzie wykorzystywana przez Spółkę do prowadzenia działalności gospodarczej. Od momentu oddania środka trwałego do użytku Spółka amortyzuje poszczególne obiekty tworzące elektrownię według stawek amortyzacyjnych, wynikających z przyporządkowania poszczególnych obiektów do grupowań Klasyfikacji Środków Trwałych określonych w Załączniku nr 1 do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2010 r. Nr 242, poz. 1622). Zespół wiatrowo-elektryczny tzw. turbinę Spółka zaklasyfikowała do grupy 3 „Kotły i maszyny energetyczne”, podgrupy 34 „Turbozespoły i zespoły prądotwórcze oraz reaktory jądrowe” rodzaju 346 „Zespoły prądotwórcze wiatrowe”, ze stawką amortyzacji w wysokości 7% rocznie.

Wątpliwości Spółki budzi możliwość wybrania degresywnej metody amortyzacji i tym samym podwyższenia stawki amortyzacji do 14 % w skali roku.

Należy zauważyć, że kwestie właściwej klasyfikacji danego środka trwałego zostały unormowane w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 10 grudnia 2010 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) (Dz.U. z 2010 r., Nr 242, poz. 1622).

Klasyfikacja Środków Trwałych jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. O zaliczeniu danego środka do odpowiedniej klasyfikacji (grupy, podgrupy i rodzaju) środków trwałych decyduje jego przeznaczenie oraz konstrukcja i wyposażenie.

Nadmienić także należy, że zgodnie z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz.Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Natomiast w przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania m.in. środka trwałego według Klasyfikacji Środków Trwałych, zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Urzędu Statystycznego w Łodzi, który udziela informacji w zakresie stosowania takiej klasyfikacji.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że skoro zespół wiatrowo - elektryczny tzw. turbina należy do grupy 3 Klasyfikacji Środków Trwałych, Spółka może go amortyzować metodą degresywną, stosując stawkę wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych (7%) podwyższoną o współczynnik równy 2,0.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienia się, że w zakresie pytania Nr 1 i Nr 3 wydano odrębne interpretacje.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.