2014.02.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/423-462/13-5/MC
z 28 lutego 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2013 r. (data wpływu 28 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków:

na reklamę i promocję - jest nieprawidłowe,
za przyłączenie do sieci energetycznej - jest nieprawidłowe,
wynikających z umowy dzierżawy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2013 r. został złożony ww. wniosek - uzupełniony pismem z 5 lutego 2014 r. (data wpływu 6 lutego 2014 r.) - o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków:

na reklamę i promocję,
za przyłączenie do sieci energetycznej,
wynikających z umowy dzierżawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka realizuje zadanie inwestycyjne pn. „Uporządkowanie gospodarki ściekowej (…)” w związku z obligatoryjnymi wymaganiami prawa krajowego oraz unijnego w zakresie gospodarki ściekowej (konieczność wyposażenia gospodarki ściekowej w konkretnych terminach w systemy oczyszczania ścieków). W wyniku realizacji inwestycji zostaną wytworzone nowe środki trwałe w postaci sieci kanalizacji sanitarnej oraz ulepszone już istniejące środki trwałe poprzez modernizację i przebudowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Umowę o dofinansowanie ze środków Funduszu Spójności na realizację tego projektu inwestycyjnego Spółka podpisała z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w roku 2012.

1. Reklama i promocja - wydatki na reklamę i promocję projektu.

Inwestycja w zakresie budowy sieci kanalizacyjnej jest realizowana ze środków Funduszu Spójności. Dotacja z Funduszu Spójności została przyznana na podstawie umowy o dofinansowanie zawartej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Beneficjentem środków jest Wnioskodawca.

Jednym z działań obowiązkowych beneficjenta środków POIiŚ jest prowadzenie działań informacyjno-promocyjnych dotyczących projektu. Obowiązek ten został zapisany w umowie o dofinansowanie:

preambuła: „niezbędne jest zapewnienie odpowiednich środków informacyjnych i promocyjnych w celu uświadomienia opinii publicznej roli środków publicznych przekazywanych na realizację Projektu”,
§ 18. Informacja i promocja - wskazuje „Zasady promocji projektów dla beneficjentów Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko 2007-2013” jako jeden z dokumentów określających zasady promocji i informacji dla beneficjentów. Dokument ten stanowi: „Nadzór nad przestrzeganiem zasad stosowania działań informacyjnych i promocyjnych o realizowanym projekcie będzie egzekwowany na podstawie przepisów umowy o dofinansowaniu projektu, zawartej pomiędzy beneficjentem a właściwą instytucją w systemie zarządzania POIiŚ. Niedopełnienie warunków umowy w tym zakresie może skutkować wstrzymaniem wypłaty środków, a nawet koniecznością zwrotu nieprawidłowo wydanych środków, a w skrajnych przypadkach mogą prowadzić do rozwiązania umowy o dofinansowanie projektu”.

Dofinansowanie pozyskane w ramach umowy jest warunkiem koniecznym dla realizacji inwestycji. Warunkiem utrzymania dofinansowania otrzymanego w ramach umowy o dofinansowanie jest przestrzeganie warunków umowy, w tym zapisów związanych z promocją projektu POIiŚ. Realizacja inwestycji bez ponoszenia kosztów związanych z działaniami informacyjno-promocyjnymi jest zatem niemożliwa z uwagi na zagrożenie ograniczenia lub cofnięcia środków Funduszu Spójności. Koszty promocji w ramach prowadzonych działań informacyjno-promocyjnych przez Spółkę obejmują wykonanie tablic informacyjnych i pamiątkowych z logo Spółki oraz UE i POIiŚ, ulotki i foldery informacyjne, wyprodukowanie i emisje filmu oraz prezentacja multimedialna dotycząca postępów z realizacji projektu inwestycyjnego, zorganizowanie konferencji dotyczącej projektu. Koszty działań informacyjno-promocyjnych są współfinansowane ze środków Funduszu Spójności.

2. Opłata za przyłączenie do sieci energetycznej koniecznych do zasilania przepompowni ścieków.

Inwestycja w zakresie budowy sieci kanalizacyjnej wiąże się z robotami polegającymi na ułożeniu przewodów kanalizacji sanitarnej (grawitacyjnej i ciśnieniowej) oraz budowie przepompowni. W przepompowniach montowane są urządzenia wymagające zasilania w energię elektryczną (pompy, monitoring). Energia elektryczna jest niezbędna do prawidłowego funkcjonowania urządzeń. Prawidłowość funkcjonowania urządzeń realizowana jest w drodze prób i potwierdzana protokołem odbioru technicznego (OT). OT stanowi warunek konieczny dla przyjęcia środka trwałego, jakim jest przepompownia do ewidencji środków trwałych i rozpoczęcia eksploatacji.

Zakład energetyczny zapewnia przyłączenie do sieci energetycznej w ramach umowy. W umowie o przyłączenie m.in. są określone: wysokość opłaty za przyłączenie (naliczona zgodnie z obowiązującą Taryfą), miejsce rozgraniczenia własności urządzeń i instalacji. Zakład energetyczny zapewnia wykonanie przyłącza energetycznego do miejsca określonego w wydawanych przez siebie warunkach technicznych. Za wykonanie przyłączenia zakład energetyczny pobiera opłatę. Opłata jest ponoszona jednorazowo, przed przyłączeniem do sieci energetycznej. Wykonanie przyłącza bez wniesienia opłaty nie jest możliwe.

Opłata jest ponoszona w okresie realizacji inwestycji, przed nabyciem środka trwałego i jest niezbędna dla powstania środka trwałego. Bez przyłącza energetycznego pompownia nie jest zdatna do użytku; niemożliwy jest również odbiór techniczny pompowni. Nie jest to koszt związany z korzystaniem z energii elektrycznej, lecz z zapewnieniem zaopatrzenia w energię. Nadto pompownia nie jest zdatnym do użytku elementem infrastruktury kanalizacyjnej, jeśli zakład energetyczny nie określi technicznych warunków przyłączenia. Techniczne warunki są integralną częścią umowy, której elementem jest określenie wysokości opłaty. Nie jest zatem możliwe nabycie środka trwałego, który jest kompletny i zdatny do użytku w momencie oddania środka trwałego do używania, jeżeli nie zostało zapewnione przyłącze energetyczne i nie zostały dokonane czynności OT. Opłata za przyłączenie jest opłatą za usługę niezbędną do wytworzenia środka trwałego, gdyż dopiero po wykonaniu tej usługi przepompownia może być uznana za środek trwały. Umowa o przyłączenie nie jest umową na dostawę energii elektrycznej, a bez realizacji umowy o przyłączenie nie jest możliwe zawarcie umowy na dostawę energii elektrycznej. Do odbioru technicznego konieczny jest rozruch, który wymaga energii elektrycznej. Gdy środek trwały znajduje się w budowie, to koszty poniesione podczas testowania prawidłowości jego działania, należy odnieść na środek trwały w budowie, a następnie ująć w wartości początkowej środka trwałego. Skoro rozruch jest uznawany za koszt zwiększający wartość środka trwałego, to koszt poniesiony dla umożliwienia tego rozruchu, jakim jest opłata za przyłączenie winna być traktowany analogicznie.

3. Dzierżawa.

Inwestycja polegająca na budowie sieci kanalizacyjnej na terenach leśnych - zgodnie z decyzją RDLP - wymaga zawarcia i podpisania stosownej umowy dzierżawy. Bez umowy dzierżawy z RDLP nie jest możliwa realizacja inwestycji na terenach lasów państwowych. Umowa dzierżawy została zawarta na okres realizacji inwestycji i na okres eksploatacji infrastruktury. Umowa dzierżawy jest niezbędna do wytworzenia środków trwałych na nieruchomościach RDLP, więc opłaty z niej wynikające, ponoszone w okresie realizacji inwestycji winny powiększać wartość początkową środków trwałych umiejscowionych na tych nieruchomościach. Umowa dzierżawy została zawarta w związku z koniecznością realizacji inwestycji na nieruchomościach RDLP. Roboty na tych nieruchomościach zostały rozpoczęte niezwłocznie po podpisaniu umowy. Bez realizacji przedmiotowej inwestycji nie zachodziła potrzeba zawierania umowy dzierżawy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy kwoty stanowiące wydatki na reklamę i promocję projektu budowy sieci kanalizacyjnej współfinansowanego ze środków UE, można zaliczyć do wartości wytworzonych (ulepszonych) środków trwałych?
Czy opłatę za przyłączenie do sieci energetycznej koniecznej do zasilania przepompowni ścieków montowanych w ramach budowy sieci kanalizacyjnej można zaliczyć do wartości wytworzonych (ulepszonych) środków trwałych?
Czy opłaty wynikające z zawartej umowy dzierżawy nieruchomości, na których prowadzona jest inwestycja budowy sieci kanalizacyjnej, ponoszone w okresie realizacji inwestycji można zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych?

Treść powyższych pytań wynika z pisma Spółki z 5 lutego 2014 r., stanowiącego uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatki ponoszone na reklamę i promocję są w związku z tym niezbędne dla powstania środków trwałych z całej inwestycji i powinny być księgowane na środki trwałe w budowie, a następnie ujęte w początkowej wartości środka trwałego, od której to wartości dokonywać będzie się odpisów amortyzacyjnych.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki pozostające w bezpośrednim związku z wytworzeniem (ulepszeniem) środków trwałych, a zatem są elementem ich kosztu wytwarzania. Koszt ten zarazem stanowi wartość początkowa, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Do wartości początkowej wytworzonego środka trwałego - w myśl art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jego wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, że koszty dzierżawy w trakcie trwania inwestycji mają bezpośredni wpływ na wartość początkową środka trwałego w budowie i są elementem ich kosztu wytwarzania. Koszt ten podniesie wartość początkową, od której dokonuje się odpisów amortyzacyjnych. Koszty dzierżaw dotyczące późniejszej eksploatacji już po zakończeniu inwestycji, będą odnoszone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie kwalifikacji podatkowej wydatków:

na reklamę i promocję - jest nieprawidłowe,
za przyłączenie do sieci energetycznej - jest nieprawidłowe,
wynikających z umowy dzierżawy - jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów niewymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy, pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu bądź zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie ustawodawca wyróżnia koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami i inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie). Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnych definicji tych pojęć. Zgodnie jednak z ugruntowanym poglądem - kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. W ich przypadku możliwe jest „zidentyfikowanie” wpływu danego kosztu na wielkość osiągniętych przychodów. Do tej kategorii należą głównie te koszty, które mogą być przydzielone, przypisane do określonych wyrobów bądź usług. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru. Natomiast pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia. Nie pozostają one w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia.

Zasady potrącalności kosztów uzyskania przychodów zostały unormowane w przepisach art. 15 ust. 4-4h ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stosownie do art. 15 ust. 4d tej ustawy: koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Z kolei art. 15 ust. 4e ww. ustawy stanowi, że: za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f–4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Należy również wskazać, że stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z przepisami art. 16a–16m, z uwzględnieniem art. 16.

Jak stanowi art. 16a ust. 1 ww. ustawy: amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
maszyny, urządzenia i środki transportu,
inne przedmioty

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 16g ust. 1 pkt 2 tejże ustawy: za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie koszt wytworzenia.

Za koszt wytworzenia uważa się - zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Mając powyższe regulacje na uwadze, w przypadku wytworzenia we własnym zakresie środka trwałego, wartością początkową jest koszt wytworzenia obejmujący:

wartość w cenie nabycia zużytych rzeczowych składników majątku (chodzi tutaj przede wszystkim o materiały, z których został wykonany środek trwały),
wartość w cenie nabycia, wykorzystanych usług obcych (chodzi tutaj zarówno o usługi związane bezpośrednio z samym procesem wytworzenia, jak i usługi niezwiązane bezpośrednio z wytworzeniem lecz niezbędne do uczynienia składnika majątku zdatnym do używania, np. niezbędne ekspertyzy obiektów budowlanych),
koszty wynagrodzeń wraz z narzutami,
inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych (np. odsetki od pożyczek i kredytów).

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka realizuje zadanie inwestycyjne w związku z obligatoryjnymi wymaganiami prawa krajowego oraz unijnego w zakresie gospodarki ściekowej (konieczność wyposażenia gospodarki ściekowej w konkretnych terminach w systemy oczyszczania ścieków). W wyniku realizacji inwestycji zostaną wytworzone nowe środki trwałe w postaci sieci kanalizacji sanitarnej oraz ulepszone już istniejące środki trwałe przez modernizację i przebudowę sieci wodociągowej i kanalizacyjnej. Umowę o dofinansowanie ze środków Funduszu Spójności na realizację tego projektu inwestycyjnego Spółka podpisała z Narodowym Funduszem Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej w roku 2012. Dotacja z Funduszu Spójności została przyznana na podstawie umowy o dofinansowanie zawartej w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko. Beneficjentem środków jest Wnioskodawca.

Odpowiedź na pytanie nr 1.

Wnioskodawca wskazał również, że jednym z działań obowiązkowych beneficjenta środków (tu: Wnioskodawca) jest prowadzenie działań informacyjno-promocyjnych dotyczących projektu. Koszty w ramach tych działań obejmują wykonanie tablic informacyjnych i pamiątkowych z logo Spółki oraz UE i POIiŚ, ulotki i foldery informacyjne, wyprodukowanie i emisje filmu oraz prezentacja multimedialna dotycząca postępów z realizacji projektu inwestycyjnego, zorganizowanie konferencji dotyczącej projektu. Koszty działań informacyjno-promocyjnych są współfinansowane ze środków Funduszu Spójności.

Wobec powyższego opisu należy stwierdzić, że niniejsze wydatki jako związane z promocją przedsięwzięcia nie są bezpośrednio związane z wytwarzaniem środków trwałych, a zatem nie zwiększają wartości inwestycji, tj. nie będą stanowiły elementu wartości początkowej wytwarzanych składników majątku trwałego.

Jednocześnie należy wskazać, że wydatki te nie stanowią kosztów bezpośrednio związanych z przychodem, lecz ich poniesienie jest warunkiem jego uzyskania. Zasadnym jest zatem, aby zakwalifikować je do kosztów pośrednich, związanych z prowadzoną przez Spółkę działalnością.

Uznanie niniejszych wydatków za koszty pośrednie oznacza, że podlegają one potrąceniu - zgodnie z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w dacie ich poniesienia.

Końcowo należy zauważyć, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych: nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 14a, 23, 24, 42, 47, 48, 52 i 53, lub ze środków, o których mowa w art. 33 ust. 4 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.

Z powyższego przepisu wynika jednoznacznie, że wydatki sfinansowane z dochodów (przychodów) wolnych od podatku (a za takie należy uznać środki otrzymane przez Spółkę z Funduszu Spójności) nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Co istotne, użyte w przywołanym unormowaniu sformułowanie „bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów)” nie oznacza, że chodzi wyłącznie o wydatki i koszty wcześniej, uprzednio sfinansowane z określonych dochodów (przychodów) podatnika, tj. sfinansowane przed ich poniesieniem, lecz również o wydatki i koszty, które zostały poniesione, a następnie zwrócone. Tak więc wyłączenie, o którym mowa w niniejszym przepisie dotyczy także wydatków, które zostały najpierw przez podatnika poniesione, a dopiero później zrefundowane.

Tym samym, wydatki dotyczące działań informacyjno-promocyjnych, które zostały sfinansowane ze środków Funduszu Spójności Spółka ma obowiązek wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów.

W związku z tym wydatki na reklamę i promocję projektu budowy sieci kanalizacyjnej poniesione przez Spółkę z jej własnych środków stanowią - w myśl art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Natomiast wydatki sfinansowane ze środków Funduszu Spójności podlegają wyłączeniu z kosztów podatkowych na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, nie zwiększają one wartości początkowej środków trwałych wytwarzanych w ramach tej inwestycji i nie będą rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Odpowiedź na pytanie nr 2.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że opisana inwestycja wiąże się m.in. z budową przepompowni, w których montowane są urządzenia wymagające zasilania w energię elektryczną (pompy, monitoring). Zakład energetyczny zapewnia przyłączenie do sieci energetycznej w ramach umowy, za wykonanie którego pobiera opłatę. Opłata jest ponoszona jednorazowo, przed przyłączeniem do sieci energetycznej w okresie realizacji inwestycji, przed nabyciem środka trwałego i jest niezbędna dla powstania środka trwałego.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym należy stwierdzić, że poniesiony przez Spółkę wydatek z tytułu opłaty za przyłączenie do sieci energetycznej jest powiązany z prowadzoną inwestycją. Fakt ten nie oznacza jednakże automatycznie, że stanowi on wydatek mieszczący się w kategorii kosztu wytworzenia środka trwałego. Wydatek ten nie jest związany z procesem wytworzenia przepompowni. Warunkuje natomiast możliwość doprowadzenia i korzystania z mediów, takich jak energia. Tym samym, jest on związany z możliwością korzystania z nieruchomości na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej. Co więcej, wydatek taki nie został wymieniony w art. 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jako koszt niestanowiący kosztu uzyskania przychodów. Oznacza to, że ww. wydatek stanowi samodzielną pozycję kosztową.

Pozostaje zatem ocenić charakter związku przyczynowego istniejącego między poniesionym wydatkiem a przychodami Spółki. Poniesienie wskazanej opłaty nie jest ściśle związane z konkretnym przychodem. Koszt ten jest zatem związany w sposób ogólny (tj. pośredni) z przychodami z działalności gospodarczej i podlega zaliczeniu do kosztów podatkowych w dacie jego poniesienia.

Reasumując, opłatę za przyłączenie do sieci energetycznej należy kwalifikować do kosztów uzyskania przychodów jako koszt inny niż bezpośrednio związany z uzyskiwanymi przychodami, potrącalny w dacie jej poniesienia. Zatem nie zwiększa ona wartości początkowej środka trwałego/środków trwałych i nie będzie rozliczana w formie odpisów amortyzacyjnych.

Odpowiedź na pytanie nr 3.

Wnioskodawca wskazał też, że została zawarta umowa dzierżawy z RDLP na okres realizacji inwestycji na terenach lasów państwowych i eksploatacji infrastruktury.

Wobec powyższego opisu należy wskazać, że koszty dzierżawy gruntu pod inwestycję stanowią koszty ogólnego zarządu, pośrednio pozostające w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki. Wydatki te wynikają z faktu dzierżawienia nieruchomości przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, dlatego też należy klasyfikować je jako element kosztów stałych, które podatnik jest obowiązany uiszczać w związku z majątkiem będącym w jego władaniu.

Reasumując, opłaty wynikające z zawartej umowy dzierżawy nieruchomości, na których prowadzona jest inwestycja budowy sieci kanalizacyjnej, ponoszone w okresie realizacji inwestycji powinny być zaliczone - stosownie do art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Tym samym, nie zwiększają one wartości początkowej środków trwałych i nie będą rozliczane w formie odpisów amortyzacyjnych.

Końcowo należy zauważyć, że w części dot. wydatków za przyłączenie do sieci energetycznej oraz wynikających z umowy dzierżawy Spółka nie wskazała, z jakich środków (własnych, czy w ramach dofinansowania) zostały one poniesione. Jednakże należy zwrócić uwagę, że jeżeli również niniejsze wydatki zostały sfinansowane ze środków Funduszu Spójności, w tej części wydatki te Spółka jest zobowiązana wyłączyć z kosztów podatkowych na podstawie wskazanego w odpowiedzi na pytanie nr 1 art. 16 ust. 1 pkt 58 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin