Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB3/423-515/13-2/JG
z 20 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z 14 października 2013 r. (data wpływu 25 października 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 października 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi działalność polegającą na sprzedaży ciągników maszyn i rolniczych oraz części zamiennych. Odbiorcami Spółki są zarówno podmioty gospodarcze (dealerzy i hurtownie), jak i osoby fizyczne. W warunkach istnienia dużej konkurencji na rynku, na którym działa Spółka, często konieczne jest zorganizowanie spotkań z obecnymi, jak i potencjalnymi nabywcami, na których między obu stronami dochodzi do uzgodnienia indywidualnych warunków współpracy, w tym przedstawienie specjalnych ofert skierowanych do klienta, czy warunków i terminów płatności. Spotkania te odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak i w innych miejscach np. w lokalach gastronomicznych. W trakcie spotkań w restauracjach zamawiane są posiłki i napoje, których koszty ponosi przedstawiciel reprezentujący Spółkę. Konsumpcja posiłków ma na celu jedynie zapewnienie możliwości prowadzenia dłuższych rozmów, zwłaszcza w przypadku, gdy kwestie dotyczące współpracy wymagają szczegółowych uzgodnień. Serwowane posiłki nie mają charakteru wystawnego i ich celem nie jest wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki. Są to posiłki zwyczajowo przyjęte w kontaktach biznesowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z konsumpcją podczas spotkań biznesowych z obecnymi i potencjalnymi odbiorcami?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone na zakup usług gastronomicznych podczas spotkań z obecnymi oraz potencjalnymi klientami Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ nie mają one charakteru reprezentacji, a ich celem jest zwiększenie sprzedaży poprzez ustalenie satysfakcjonujących obie strony warunków sprzedaży.

Uzasadnienie.

Aby rozstrzygnąć powyższe zagadnienie należy przeanalizować przepisy wynikające z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych dotyczące kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów oraz do kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, tj. przepisy wynikające z art. 15 ust. 1 oraz art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Istotne jest, że wydatki, których dotyczy niniejszy wniosek nie zostały wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, stanowiącym katalog wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów. Wprawdzie w pkt 28 powołanego przepisu ustawodawca wskazuje, że za koszty uzyskania przychodów nie uważa się kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych, biorąc jednak pod uwagę roboczy charakter spotkań trudno jest uznać, że wydatki te są kosztami reprezentacji. Jak już zostało wspomniane wydatki te nie mają charakteru wystawnego, są to posiłki zwyczajowo przyjęte w relacjach biznesowych.

Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca nie wyklucza z kosztów uzyskania przychodów wszystkich usług gastronomicznych, bez względu na to jaki mają charakter. W art. 16 ust. 1 pkt 28 wyraźnie wskazuje, że są to tylko te wydatki, które można uznać za koszty reprezentacji. Logicznym następstwem tak sformułowanego przepisu jest wniosek, że wydatki poniesione na zakup usług gastronomicznych, które nie mają charakteru reprezentacji mogą być uznane za koszty stanowiące koszty uzyskania przychodów. Z drugiej strony bezspornym jest fakt, że organizowane spotkania biznesowe mają na celu przyczynić się do zwiększenia obrotów, a zatem wszystkie koszty związane z ich organizacją poniesione są w celu osiągnięcia przychodów oraz zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, a także są właściwie udokumentowane. Wynika z tego, że podstawowy warunek określony w art. 15 ust. 1 ww. ustawy, konieczny do zakwalifikowania wydatku poniesionego na zakup posiłków podczas prowadzenia rozmów z kontrahentami do kosztów uzyskania przychodów, jest spełniony.

Stanowisko Spółki zgodne jest z wyrokiem NSA z 11 kwietnia 2013 r. sygn. akt II FSK 1524/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. Przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

O tym, co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej, decyduje podmiot prowadzący tę działalność, lecz należy zauważyć, że nie każdy wydatek ponoszony w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą stanowić może koszt uzyskania przychodu i jako taki podlegać odliczeniu od postawy opodatkowania. Takimi kosztami bowiem nie mogą być – co do zasady – wydatki enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jednocześnie należy zauważyć, że za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych uznaje się te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami danych spotkań.

Ponadto, wskazanie w ww. przepisie jako przykładowych kosztów reprezentacji wydatków na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych nie oznacza, że wydatki tego rodzaju zawsze muszą zostać wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, pod kątem warunków i okoliczności uzasadniających poniesienie takich wydatków.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej z uwagi na istnienie dużej konkurencji na rynku, organizuje spotkania z obecnymi, jak i potencjalnymi nabywcami podczas których to spotkań między obu stronami dochodzi do uzgodnienia indywidualnych warunków współpracy, w tym przedstawienie specjalnych ofert skierowanych do klienta czy warunków i terminów płatności. Spotkania te odbywają się zarówno w siedzibie Spółki, jak i w innych miejscach np. w lokalach gastronomicznych. W trakcie spotkań w restauracjach zamawiane są posiłki i napoje, których koszty ponosi przedstawiciel reprezentujący Spółkę. Konsumpcja posiłków ma na celu jedynie zapewnienie możliwości prowadzenia dłuższych rozmów, zwłaszcza w przypadku, gdy kwestie dotyczące współpracy wymagają szczegółowych uzgodnień. Serwowane posiłki nie mają charakteru wystawnego i ich celem nie jest wykreowanie pozytywnego wizerunku Spółki. Są to posiłki zwyczajowo przyjęte w kontaktach biznesowych.

Odnosząc zatem powołane uregulowania prawne do przedstawionego we wniosku opisu sprawy należy stwierdzić, że ponoszone przez Spółkę wydatki na konsumpcję w czasie spotkań biznesowych z obecnymi i potencjalnymi odbiorcami w siedzibie Spółki oraz w lokalach gastronomicznych nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ wydatki te ponoszone są w związku ze spotkaniami biznesowymi, podczas których dochodzi do uzgodnienia indywidualnych warunków współpracy, przedstawienia specjalnych ofert skierowanych do klienta, czy ustalenia warunków i terminów płatności. Zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy, czy też wykreowanie pozytywnych relacji z klientami (kontrahentami).

W konsekwencji należy więc stwierdzić, że opisane we wniosku wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów – i tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

W tym stanie rzeczy stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Jednocześnie tut. Organ pragnie podkreślić, że powołane w treści wniosku orzeczenie Naczelnego Sądu Administracyjnego nie może wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii. Nie negując tego orzeczenia, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego należy stwierdzić, że zdaniem organu podatkowego, teza badanego rozstrzygnięcia nie ma zastosowania w przedmiotowym postępowaniu.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.