Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1305/13/PC
z 3 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 3 października 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 7 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek dla kontrahentów serwowany w siedzibie Spółki (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 października 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek dla kontrahentów serwowany w siedzibie Spółki.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem wyrobów ze stali. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą sprzedaje kontrahentom krajowym oraz zagranicznym różnego rodzaju wyroby stalowe (np. pręty, walcówka, siatki, kęsy). W ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami krajowymi i zagranicznymi (klientami, dostawcami towarów i usług oraz innymi partnerami biznesowymi), organizuje spotkania biznesowe.

W zależności od okoliczności, spotkania takie odbywają się w siedzibie Spółki bądź na gruncie neutralnym: często w restauracjach w kraju lub poza jego granicami. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe dotyczące sprzedaży, zakupów, finansów lub inne, związane z zasadami współpracy bieżącej lub przyszłej. Omawiane są również bieżące zmiany współpracy oraz ich skutki.

Zapraszając kontrahenta do restauracji w kraju lub za granicą, w zależności od sytuacji, Spółka ponosi koszty posiłku, co jest zwyczajowo przyjęte w tym kręgu kulturowym oraz w obecnych realiach życia gospodarczego. Spotkania takie nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością, lecz omówienie bieżących i przyszłych spraw biznesowych na neutralnym gruncie. Wydatki dotyczące tych spotkań z obecnymi i przyszłymi kontrahentami krajowymi i zagranicznymi są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę oraz są opisane w jakim celu odbyło się przedmiotowe spotkanie. Wydatki te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów bieżących lub zabezpieczenie źródła przyszłych przychodów Spółki.

Jeżeli chodzi o spotkania odbywające się w siedzibie Spółki to wówczas kontrahenci są częstowani drobnym poczęstunkiem (ciasta, cukierki, ciasto), napojami (kawa, herbata, napoje, woda) lub cateringiem przygotowanym przez firmy zewnętrzne podawanym w siedzibie Spółki.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatki na poczęstunek, napoje (kawa, herbata), catering dla kontrahentów w siedzibie Spółki są kosztami uzyskania przychodu przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych (pytanie oznaczone we wniosku numerem 2)?

Zdaniem Spółki, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatki związane z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami. Istotą zagadnienia jest niereprezentacyjny charakter ponoszonych z tego tytułu przez Spółkę wydatków.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. W art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy, z kosztów uzyskania przychodów ustawodawca wyłączył wydatki na reprezentację, w szczególności poniesione na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji. Nie czyni tego również żadna inna ustawa podatkowa. W związku z tym, należy sięgnąć do definicji słownikowej pojęcia reprezentacji aby ustalić, jakie znaczenie ma ono w języku powszechnym. Reprezentacja, zgodnie z definicją słownikową („Słownik języka polskiego” pod red. M. Szymczaka, Wydawnictwo PWN, Warszawa 1992), oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną.

Spotkania z kontrahentami zawsze mają charakter biznesowy. Podczas spotkań omawiane są bieżące sprawy dotyczące przede wszystkim współpracy Spółki z danym kontrahentem. Spółka, organizując spotkanie nie działa więc w celu „wykreowania, czy utrwalenia pozytywnego wizerunku”, ale w celu omówienia konkretnych spraw związanych ze współpracą z danym kontrahentem. Spółka pragnie podkreślić, że spotkania te nie mają charakteru wystawnej imprezy. Nie są to okazałe posiłki.

Należy zaznaczyć, iż wydatek poniesiony przez podatnika stanowi tylko wtedy koszt uzyskania przychodu jeżeli:

• został poniesiony ze środków majątkowych firmy,
• jest rzeczywisty,
• pozostaje w związku z prowadzona działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodu lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu (przychodów),
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Wskazane wydatki związane ze spotkaniami biznesowymi spełniają wszystkie powyższe punkty. Poza tym podejmowane działania Spółki nie mają charakteru „reprezentacyjnego” (co wykluczałoby możliwość zaliczenia ich w poczet kosztów uzyskania przychodów) bowiem nie są nakierowane na budowanie dobrego wizerunku firmy, zdobywanie prestiżu, a mają jedynie charakter spotkań „służbowych”.

Organizacja spotkań biznesowych z kontrahentami nie wiąże się, w opinii Spółki, z chęcią zaimponowania kontrahentowi okazałością, czy wystawnością. Ponieważ w trakcie spotkań omawiane są sprawy biznesowe, związane z działalnością Spółki, Wnioskodawca uznaje zatem, że wydatki na organizację spotkań stanowią koszt uzyskania przychodu na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zdaniem Spółki, nie wszystkie wydatki poniesione przez podmioty gospodarcze na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów. Z takiego wyłączenia z kosztów korzystają, zdaniem Spółki, wyżej wymienione wydatki, które posiadają charakter reprezentacyjny, tzn. okazały, wyniosły. Nie mogą natomiast być wyłączane z kosztów podatkowych takie wydatki, które takiego charakteru nie posiadają.

W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 12 czerwca 2008 r. (III SA/Wa 157/08), Sąd stwierdził, że: „wymienienie jako przykładowych wydatków na usługi gastronomiczne, zakupu żywności i napojów w tym alkoholowych, nie oznacza iż wydatki te nigdy nie będą kosztami. Stwierdzić należy, że nie są one kosztami jedynie wówczas, gdy mają charakter reprezentacyjny”. Zatem stanowisko Spółki jest zgodnie z zaprezentowaną sentencją wyroku WSA. Powyższy pogląd jest podzielany przez inne sądy administracyjne, np. WSA w Łodzi. W wyroku z 27 listopada 2008 r. sygn. I SA/Łd 1112/08, WSA w Łodzi opowiedział się za możliwością zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup kawy oraz usługi gastronomiczno - hotelowej w sytuacji, gdy wydatki te są związane z organizacją spotkania biznesowego. Zdaniem WSA w Łodzi, decydujące znaczenie dla stwierdzenia tego, czy wydatki związane z danym spotkaniem mogą być kwalifikowane jako koszty reprezentacji ma charakter spotkania. W związku z tym, niektóre z wydatków ponoszonych na zakup artykułów spożywczych, czy usług gastronomicznych nie powinny być rozpatrywane jako wydatki o charakterze reprezentacyjnym, lecz jako „zwykłe” koszty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej. W konsekwencji, wydatki te powinny być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Spółka podkreśliła, że wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów kosztów reprezentacji ma charakter wyjątku od ogólnej zasady zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wszystkich wydatków poniesionych w celu uzyskania przychodów. Dlatego też przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, musi być interpretowany ściśle.

Zdaniem Spółki, o reprezentacji można byłoby mówić jedynie wówczas, gdyby głównym powodem zorganizowania imprezy była chęć pokazania wystawności i okazałości przez Spółkę. Zgodnie z wyrokiem WSA w Warszawie z 21 stycznia 2009 r. sygn. III SA/Wa 1597/08 - „nie wszystkie działania podejmowane na zewnątrz w kierunku potencjalnych klientów mogą być potraktowane jako reprezentacja, gdyż w tak określonych działaniach mieszczą się również inne przedsięwzięcia z zakresu marketingu, reklamy, promocji, itd. Konieczne jest tu, aby głównym celem takiego działania było zaprezentowanie podmiotu - jego wystawności, okazałości, wysokiego standardu”.

Spółka uważa, że ponoszone przez Nią wydatki nie mają charakteru reprezentacyjnego.

Z uwagi na to, że ponoszone przez Spółkę wydatki nie wiążą się z okazałością, wytwornością, a zatem nie mają charakteru reprezentacyjnego, brak jest podstaw aby uznać, iż ponoszone przez Spółkę wydatki, związane z organizacją spotkań z kontrahentami w siedzibie firmy, spełniały przesłanki wymienione w art. 16 ust. 1 pkt 28, wyłączające je z kosztów uzyskania przychodów. I tym samym, mogą zostać przez Spółkę zaliczone do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Spółka znajduje również potwierdzenie swojego stanowiska w wyrokach NSA:

• II FSK 702/11 z 17 czerwca 2013 r.
• II FSK 2019/13 z 10 września 2013 r.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 updop.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach współpracy z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami krajowymi i zagranicznymi (klientami, dostawcami towarów i usług oraz innymi partnerami biznesowymi), organizuje spotkania biznesowe. Spotkania takie odbywają się w siedzibie Spółki. W czasie tych spotkań omawiane są różnego rodzaju sprawy biznesowe dotyczące sprzedaży, zakupów, finansów lub inne, związane z zasadami współpracy bieżącej lub przyszłej. Omawiane są również bieżące zmiany współpracy oraz ich skutki. Spotkania takie nie mają charakteru szczególnie uroczystego, wytwornego czy okazałego, ich celem nie jest imponowanie kontrahentom wystawnością, lecz omówienie bieżących i przyszłych spraw biznesowych na neutralnym gruncie. Wydatki dotyczące tych spotkań z obecnymi i przyszłymi kontrahentami krajowymi i zagranicznymi są dokumentowane rachunkami lub fakturami VAT wystawionymi na Spółkę oraz są opisane w jakim celu odbyło się przedmiotowe spotkanie. Wydatki te są ponoszone w celu osiągnięcia przychodów bieżących lub zabezpieczenie źródła przyszłych przychodów Spółki. W trakcie spotkań kontrahenci są częstowani drobnym poczęstunkiem (ciasta, cukierki, ciasto), napojami (kawa, herbata, napoje, woda) lub cateringiem przygotowanym przez firmy zewnętrzne.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup ww. artykułów spożywczych, podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami podawanych w siedzibie Spółki, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Wydatki te ponoszone są bowiem w związku ze spotkaniami biznesowymi podczas których prowadzone są rozmowy handlowe, negocjowane są umowy, zamówienia itp. a zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Powyższe wydatki spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop; są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 wdano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.