Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP3/443-1359/13/KG
z 31 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 29 października 2012 r. (data wpływu 4 listopada 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej obrotów z tytułu sprzedaży wycieczek na rzecz touroperatorów przed 1 października 2013 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 listopada 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej obrotów z tytułu sprzedaży wycieczek na rzecz touroperatorów przed 1 października 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą jako agent turystyczny.

Na podstawie podpisanych umów z organizatorami usług turystycznych – touroperatorami, w ich imieniu sprzedaje wycieczki zorganizowane. Przychodem dla Wnioskodawcy jest prowizja, której wysokość wynika z zawartej umowy agencyjnej. Po zakończeniu okresu rozliczeniowego (miesiąca) agent wystawia touroperatorom faktury na prowizję.

Umowa zawarta ze zleceniodawcą nie określa, że ewidencja obrotu będzie prowadzona na kasie Agenta.

Sprzedając zorganizowane wycieczki w imieniu biur podróży, Agent przyjmuje od osób zakupujących za jego pośrednictwem usługi zapłatę w postaci zaliczki lub całości. Otrzymaną kwotę wpłaca na swoje konto bankowe, a następnie przelewa na konto organizatora. Klient otrzymuje potwierdzenie wpłaty w postaci dowodu KP.

Wnioskodawca jako sprzedawca usług turystycznych wykonuje jedynie usługę pośrednictwa, za którą otrzymuję zapłatę w postaci prowizji.

Wnioskodawca nie sprzedaje towarów lub usług własnych, jedynie dokonuje sprzedaży usług na rzecz i w imieniu touroperatorów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca przed 1 października 2013 r. miał obowiązek ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej?

Zdaniem Wnioskodawcy, przed dniem 1 października 2013 r. nie miał on obowiązku ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Podatnik nie dokonywał sprzedaży towarów lub usług własnych a jedynie dokonywał sprzedaży w imieniu i na rzecz touroperatorów.

Według art. 111 ust. 3b ustawy o VAT podatnicy prowadzący ewidencje przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawa opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonane usługi w ramach umowy agencyjnej zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiągniętego obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Zdaniem Wnioskodawcy dotyczy on wyłącznie tych podatników, którzy dokonują sprzedaży własnej oraz sprzedaży produktów zleceniodawcy na podstawie zawartej umowy agencyjnej.

Wnioskodawca natomiast obok sprzedaży usług w imieniu i na rzecz zleceniodawcy nie dokonywał sprzedaży towarów i usług własnych. W związku z powyższym przed 1 października 2013 r. nie miał obowiązku prowadzenia ewidencji za pomocą kasy rejestrującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy obowiązującym do 31 grudnia 2013 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku

Zgodnie z dyspozycją obowiązującego do 31 grudnia 2013 r., art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Zgodnie z art. 111 ust. 3a pkt 7, podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b. Według ust. 3b, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Powyższy przepis ustanawia wyjątek od zasady, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Zatem zleceniobiorca, który obok sprzedaży towarów lub usług zleceniodawcy dokonuje sprzedaży towarów i usług własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, ma również obowiązek ewidencjonowania na tej kasie obrotu z tytułu sprzedaży towarów lub usług zleceniodawcy. Należy więc odróżnić obowiązek ewidencjonowania, który ciąży na pośredniku, od obowiązku ewidencjonowania spoczywającego na zleceniodawcy.

Na podstawie art. 111 ust. 9 pkt 1 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw gospodarki w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia szczegółowe kryteria i warunki techniczne, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz sposób oznaczania pamięci fiskalnej kas rejestrujących numerami unikatowymi, warunki ich przydzielania oraz dokumenty, które powinny być dołączone do kasy rejestrującej przy wprowadzaniu jej do obrotu.

Kwestie dotyczące prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r., regulowały przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz.U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.).

§ 7 ust. 1 tego rozporządzenia, stanowił, że podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani, między innymi, dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży, jak również wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy (§ 7 ust. 1 pkt 1), stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7 (§ 7 ust. 1 pkt 9).

W myśl § 7 ust. 7 powołanego rozporządzenia, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako agent turystyczny. Na podstawie podpisanych umów z organizatorami usług turystycznych – touroperatorami, w ich imieniu sprzedaje wycieczki zorganizowane. Wnioskodawca jako sprzedawca usług turystycznych wykonuje jedynie usługę pośrednictwa, za którą otrzymuję zapłatę w postaci prowizji. Umowa zawarta ze zleceniodawcą nie określa, że ewidencja obrotu będzie prowadzona na kasie Agenta. Wnioskodawca nie sprzedaje towarów lub usług własnych, jedynie dokonuje sprzedaży usług na rzecz i w imieniu touroperatorów.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej przed 1 października 2013 r.

W omawianej sprawie Wnioskodawca, który wykonuje czynności agencyjne na rzecz touroperatorów na podstawie zawartej między stronami umowy agencyjnej jest podatnikiem otrzymującym za świadczone usługi wynagrodzenie w formie prowizji, natomiast w punkcie sprzedaży poza sprzedażą usług na rzecz zleceniodawców nie prowadzi sprzedaży towarów własnych.

W konsekwencji w stosunku do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania przepis art. 111 ust. 3b ustawy o VAT oraz powołany § 7 ust. 7 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r., bowiem tyczy się on wyłącznie podatników, którzy dokonują sprzedaży własnej oraz sprzedaży produktów zleceniodawcy na podstawie zawartej umowy agencyjnej.

Zatem w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., w sytuacji gdy Wnioskodawca (agent) obok sprzedaży usług zleceniodawcy nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług własnych i nie ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, nie miał obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotu z tytułu usług świadczonych na rzecz zleceniodawcy.

Należy jednak wskazać, iż od dnia 1 kwietnia 2013 r. w powyższym zakresie obowiązują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz.U. z 2013 r., poz. 363).

Stosownie do § 2 ww. rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

• innym podmiocie – rozumie się przez to agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji (pkt 3);
• kasie powierzonej – rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji, który na podstawie umowy przekazuje ją innemu podmiotowi do prowadzenia ewidencji w jego imieniu (pkt 5);
• kasie własnej – rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży albo prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży i ewidencji prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (pkt 6).
  
  

Zgodnie z zapisem § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3).

Ponadto należy podkreślić, iż z zapisu § 37 powołanego rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika, że do dnia 30 września 2013 r. podatnicy mogą prowadzić ewidencję oraz zapewnić spełnienie warunków używania kas zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie art. 111 ust. 9 ustawy obowiązującymi na dzień 31 marca 2013 r.

Z treści § 38 ust. 1 wynika natomiast, iż w przypadku przekazania przez podatnika innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązania innego podmiotu do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu dokonanego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia bez zawarcia umowy w formie pisemnej, podatnik zawiera umowę, o której mowa w § 5 ust. 3, w terminie do dnia 1 października 2013 r.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w § 37, którzy w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 30 września 2013 r., przekazali kasę powierzoną w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązali inny podmiot do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, bez zawarcia umowy w formie pisemnej (§ 38 ust. 2).

Powyższe oznacza, że podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji (w rozpatrywanej sprawie touroperator), zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi (agentowi), przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu. Zatem w sytuacji gdy agent nie ma obowiązku posiadania kasy własnej ewidencjonuje sprzedaż na kasie powierzonej przez touroperatora. Przekazanie agentowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej. Przy czym przepisy dopuszczają możliwość zawarcia powyższej umowy w terminie do dnia 1 października 2013r.

Jak wynika z powołanych przepisów przejściowych podatnicy mogli do dnia 30 września 2013 r. stosować zasady prowadzenia ewidencji przewidziane rozporządzeniem z 28 listopada 2008 r., natomiast po dniu 30 września 2013 r. obligatoryjnie stosują zasady określone w rozporządzeniu z dnia 14 marca 2013r.

Przenosząc powyższe na grunt opisanego stanu faktycznego, do 30 września 2013 r. nie wystąpił bezwzględny obowiązek ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej, sprzedaży – usług turystycznych, realizowanej w imieniu touroperatorów, bowiem przepisy § 7 ust. 7 rozporządzenia z dnia 28 listopada 2008 r. nie zobowiązywały Wnioskodawcy do ewidencjonowania sprzedaży zleceniodawcy w sytuacji gdy nie dokonywał on sprzedaży towarów lub usług własnych.

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy w konfrontacji z przywołanymi powyżej przepisami prawa, należy uznać, że w stanie prawnym obowiązującym do 30 września 2013 r., Wnioskodawca, który obok sprzedaży usług w imieniu i na rzecz zleceniodawcy nie dokonywał sprzedaży towarów i usług własnych, nie miał obowiązku ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz.U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.