Powrót

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu oraz braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w przypadku zakończenia wynajmu i ewentualnego przeznaczenia samochodów na cele innej działalności opodatkowanej Spółki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 listopada 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodów przeznaczonych do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu oraz braku obowiązku dokonania korekty odliczonego podatku naliczonego w przypadku zakończenia wynajmu i ewentualnego przeznaczenia samochodów na cele innej działalności opodatkowanej Spółki.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest sprzedaż (odsprzedaż) samochodów (dealer). Przedmiot Jej działalności obejmuje m. in. wynajem samochodów osobowych. Dokonuje nabycia samochodów osobowych o masie nieprzekraczającej 3,5 tony, które w miesiącu nabycia zostają wpisane do ewidencji środków trwałych. Kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze - nie więcej niż 6.000 zł. Zgodnie z zamiarem Spółki, samochody są wykorzystywane wyłącznie w celu wynajmu i nie służą prowadzeniu pozostałej działalności opodatkowanej, w ramach dotychczasowej działalności. Samochody te nie spełniają warunków wskazanych w treści art. 3 ust. 2 pkt 1-6 ustawy nowelizującej. Samochody są wynajmowane innym podmiotom, jak i osobom fizycznym, na podstawie umowy najmu na krótkie okresy, trwające dzień, tydzień, miesiąc, bądź godziny. Okres ich przeznaczenia na wynajem jest dłuższy niż 6 miesięcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

• Czy nabywając samochód osobowy i przeznaczając go wyłącznie na cele wynajmu przez okres co najmniej sześciu miesięcy, Spółka ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu...
• Czy zmiana przeznaczenia samochodu osobowego z wynajmu na inną działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, przeprowadzona po upływie sześciu miesięcy od daty zakupu (przyjęcia do użytkowania) nie powoduje konieczności korekty podatku odliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu...

Zdaniem Wnioskodawcy, prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego w przytoczonych sytuacjach, nabywa w całości. Wskazał, iż wszelkie ograniczenia odliczenia podatku z faktur dokumentujących nabycie samochodu osobowego, do 31 grudnia 2012 r. znajduje się w art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym. Po powołaniu się na dyspozycję ust. 1 powyższego artykułu oraz wskazaniu wyjątków zawartych w ust. 2 tego artykułu - m. in. w pkt 7 lit. b) - Spółka stwierdziła, iż nabywając samochód osobowy i przeznaczając go wyłącznie na cele wynajmu przez okres co najmniej sześciu miesięcy, ma prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie samochodu. Wskazała, iż ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie stosuje się do samochodów osobowych, wykorzystywanych wyłącznie do wynajmu przez okres krótszy niż 6 miesięcy. Warunek takiego wyłączenia z ograniczenia odliczenia podatku, sformułowany jest jako minimalny okres przekazania samochodu osobowego na wyłączny cel wynajmu. Przekroczenie tego okresu nadaje prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług. Spółka stwierdziła, że przepis ustawy w sposób wyraźny akcentuje, iż wystarczy pół roku, aby przepis ograniczający odliczenie podatku nie dotyczył samochodu osobowego, wykorzystywanego przez 6 miesięcy wyłącznie w celu wynajmu. Wskazała, iż nie ma natomiast przepisu, który pozbawiałby pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w przypadku przekazania samochodu na inną opodatkowaną działalność. W ocenie Spółki, po spełnieniu warunków przekazania samochodu osobowego wyłącznie na cel wynajmu na co najmniej pół roku, ma prawo do pełnego odliczenia podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W związku z tym, że wniosek Spółki, złożony w 2012 r., dotyczy stanu faktycznego, niniejszą interpretację wydaje się w oparciu o stan prawny obowiązujący w tym okresie.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.) (dalej: ustawa nowelizująca), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 pkt 7 lit. b) tego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z powołanych wyżej uregulowań ustawy nowelizującej wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie dotyczy sytuacji, gdy przedmiotem działalności podatnika jest wynajem pojazdów na okres nie krótszy niż sześć miesięcy < art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) tej ustawy >.

Ponadto ustawodawca wskazuje, obok przeznaczenia samochodów na cele określone w tym przepisie, również na konieczność ich wykorzystywania, tj. fizycznego używania, przez podmiot trzeci. Samochody przez okres co najmniej sześciu miesięcy muszą być przeznaczone wyłącznie na ten cel. Istotne jest, aby przeznaczenie samochodów do działalności polegającej na ich wynajmie trwało nie krócej niż 6 miesięcy, a nie aby jedna czynność wynajmu trwała minimum pół roku. Powyższe oznacza, iż po okresie 6 miesięcy podatnik może przeznaczyć pojazdy na pozostałe cele prowadzonej działalności, zachowując pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z ich nabyciem.

Należy także zauważyć, że wskazana w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. b) ustawy nowelizującej działalność, powinna być przez podatnika rzeczywiście prowadzona albo też co najmniej z okoliczności towarzyszących nabyciu samochodów powinno wynikać, że podatnik ma zamiar podjąć tego rodzaju działalność.

Użyte w tym przepisie sformułowanie „przedmiotem działalności podatnika” w zestawieniu z dalszą częścią zdania w brzmieniu „jest oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy (…)” nie oznacza przedmiotu działalności w sensie generalnym (formalnym), lecz w kontekście zadysponowania konkretnym samochodem w ściśle określony sposób. Mówiąc o przedmiocie działalności podatnika, przepis ten wiąże go jednocześnie z oddaniem w odpłatne używanie konkretnych samochodów poprzez użycie wyrazu „tych”, przy czym ich oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy jest jedyną okolicznością wymienioną w tym przepisie, która uzasadnia jego zastosowanie.

Nie wystarczy w tym przypadku sama deklaracja podatnika, że prowadzi tego rodzaju działalność, jeśli nie towarzyszą temu okoliczności przemawiające za tym, że oddanie w odpłatne używanie na podstawie określonej umowy samochodów, stanowi rzeczywisty przedmiot działalności podatnika.

Z treści wniosku wynika, że Spółka, będąca czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, prowadzi działalność gospodarczą, której podstawowym przedmiotem jest odsprzedaż samochodów. W przedmiocie Jej działalności znajduje się również wynajem samochodów osobowych. Dokonuje nabycia samochodów osobowych o masie nieprzekraczającej 3,5 tony, które w miesiącu nabycia zostają wpisane do ewidencji środków trwałych. Samochody są wykorzystywane wyłącznie w celu wynajmu i nie służą prowadzeniu pozostałej działalności opodatkowanej, w ramach dotychczasowej działalności. Są wynajmowane innym podmiotom, jak i osobom fizycznym, na podstawie umowy najmu na krótkie okresy, trwające dzień, tydzień, miesiąc, bądź godziny. Okres ich przeznaczenia na wynajem jest dłuższy niż 6 miesięcy.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane uregulowania prawne należy stwierdzić, że skoro – jak wynika z treści wniosku – przedmiotowe samochody są przeznaczone do oddania w odpłatne używanie na podstawie umów najmu, których łączny okres jest dłuższy niż sześć miesięcy, to pomimo ich ewentualnego przeznaczenia, po zakończeniu ww. umów, na cele innej prowadzonej działalności opodatkowanej, Spółce przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego przy nabyciu tych samochodów, o ile nie zaistniały ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji nie zachodzi konieczność dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego przy ich nabyciu.

Jednocześnie informuje się, że w zakresie kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodów przeznaczonych na wynajem, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Powrót