INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2011 r. (data wpływu 23 grudnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów:

• wydatków na zakup pakietów medycznych dla pracowników – jest prawidłowe,
• wydatków na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników –jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 23 grudnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pakietów medycznych dla pracowników oraz członków ich rodzin.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca zakupił w specjalistycznej firmie medycznej pakiety świadczeń zdrowotnych (tzw. pakiety medyczne) przeznaczone dla swoich pracowników oraz dla rodzin pracowników. Pracownicy i ich rodziny mogą korzystać w ramach tych pakietów z usług medycznych, jednak nie muszą korzystać z nich w każdym miesiącu.

Wartość pakietu dla pracownika została rozbita na dwie wartości:

• wartość medycyny pracy,
• wartość dodatkowych świadczeń dla pracownika.

W I grupie pracowniczej:

• wartość pakietu dla pracownika wynosi 240,00 zł, w tym:
• wartość medycyny pracy 67,00 zł;
• wartość dodatkowych świadczeń dla pracownika 173,00 zł.

W II grupie pracowniczej:

• wartość pakietu dla pracownika wynosi 140,00 zł, w tym:
• wartość medycyny pracy 67,00 zł;
• wartość dodatkowych świadczeń dla pracownika 73,00 zł.

W III grupie pracowniczej:

• wartość pakietu dla pracownika wynosi 97,00 zł, w tym:
• wartość medycyny pracy 67,00 zł;
• wartość dodatkowych świadczeń dla pracownika 30,00 zł.

Pakiety dla członków rodziny pracownika.

Istnieje możliwość wykupienia pakietu zdrowotnego dla członków rodziny w cenie:

W I grupie pracowniczej:

• 240,00 zł – jedna osoba z rodziny;
• 360,00 zł – wszystkie osoby z rodziny.

W II grupie pracowniczej:

• 140,00 zł – jedna osoba z rodziny;
• 210,00 zł – wszystkie osoby z rodziny.

W III grupie pracowniczej:

• 97,00 zł – jedna osoba z rodziny;
• 150,00 zł – wszystkie osoby z rodziny.

Abonamenty dla pracowników w całości finansuje Wnioskodawca, natomiast abonament zdrowotny dla członków rodziny pracownika finansuje Wnioskodawca, a pracownik jest zobowiązany zwrócić w całości wartość abonamentu zdrowotnego dla członka rodziny na podstawie faktury VAT wystawionej przez Biuro.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników (w całości finansowanych przez Wnioskodawcę) oraz członków rodzin pracowników (finansowanych przez Wnioskodawcę, a pracownik jest zobowiązany zwrócić w całości wartość abonamentu zdrowotnego dla członka rodziny na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę) stanowią koszty uzyskania przychodu dla Wnioskodawcy...

Zdaniem Wnioskodawcy, cała wartość pakietu stanowić będzie koszt uzyskania przychodu:

• wartość medycyny pracy - z uwagi na fakt, iż są to świadczenia na rzecz pracowników, które Wnioskodawca zobowiązany jest finansować. Wnioskodawca jako pracodawca ponosi odpowiedzialność za stan bezpieczeństwa i higieny pracy w Biurze. Nie ma prawa zatrudnić pracownika bez ważnego zaświadczenia o zdolności do pracy na określonym stanowisku. Przepisy Kodeksu pracy obligują pracodawcę do kierowania na badania przewidziane w Kodeksie oraz pokrywania ich kosztów w odniesieniu do pracowników zatrudnionych na podstawie umów: o pracę, o pracę nakładczą oraz osób pozostających w stosunku służbowym;
• wartość dodatkowych świadczeń dla pracownika - zwykle objęcie pracownika dodatkową opieką zdrowotną przekłada się na to, że ewentualne dolegliwości i choroby - które mogłyby spowodować nieobecność pracownika w pracy, wiązać się ze skutkiem spadku wydajności jego pracy - zostaną wcześniej wykryte, będą szybciej wyleczone, też w ogóle do nich nie dojdzie. Pakiety medyczne służą poprawie ogólnego stanu zdrowia pracowników, a tym samym, przekłada to się na zmniejszenie potencjalnych nieobecności w pracy spowodowanych chorobą.
  Tak więc istnieje tu związek pomiędzy wydatkiem na pakiety medyczne a możliwością uzyskiwania przez Wnioskodawcę przychodów oraz zachowania (zabezpieczenia) ich źródła. Ponadto powyższe koszty nie zostały wyraźnie wymienione w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.
• wartość pakietu dla członków rodziny pracownika - abonament zdrowotny dla członków rodziny pracownika finansuje Wnioskodawca, a pracownik jest zobowiązany zwrócić w całości wartość abonamentu zdrowotnego dla członka rodziny na podstawie faktury VAT wystawionej przez Wnioskodawcę. Faktura generuje przychód do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych dla Wnioskodawcy, tak więc spełniony jest warunek art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w części dotyczącej wydatków na zakup pakietów medycznych dla pracowników,
• nieprawidłowe – w części dotyczącej wydatków na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników.
  
  

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony. Przy czym przez sformułowanie „w celu” należy rozumieć dążenie do osiągnięcia jakiegoś stanu rzeczy (przychodu), a dążenie podatnika ma przymiot „celowości”, jeżeli na podstawie dostępnej wiedzy o związkach przyczynowo - skutkowych można zasadnie uznać, że poniesiony koszt może przynieść oczekiwane następstwo (przychód). Zatem, możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien przewidzieć, iż wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

Podkreślić w tym miejscu należy, że to obowiązkiem podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie związku pomiędzy poniesieniem kosztu a uzyskaniem przychodu, zgodnie z dyspozycją powołanego art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Zatem, o sposobie klasyfikacji kosztów decyduje sam podatnik i to on ponosi odpowiedzialność za zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów. Uznając dany wydatek za koszt uzyskania przychodów podatnik musi jednoznacznie wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu.

W konsekwencji, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

W związku z przedstawioną definicją, do kosztów uzyskania przychodów można również zaliczyć tzw. koszty pracownicze. Pojęcie to obejmuje przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników, ale może obejmować również inne wydatki ponoszone na rzecz pracowników.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż świadczenia na rzecz pracowników są – co do zasady – kosztem uzyskania przychodów pracodawcy niezależnie od tego, czy podstawą ich wypłaty jest Kodeks Pracy, wydane na jego podstawie przepisy wykonawcze, układ zbiorowy pracy czy też regulamin pracy chyba, że przepisy w sposób wyraźny taką możliwość ograniczają lub wyłączają.

Według stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2006 r. koszty związane z finansowaniem przez pracodawcę świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników nie były kosztami uzyskania przychodów z wyjątkiem poniesionych kosztów świadczeń zdrowotnych, do których ponoszenia zobowiązywały pracodawcę przepisy Kodeksu pracy oraz innych ustaw (art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych).

Od dnia 01 stycznia 2007 r. przepis art. 16 ust. 1 pkt 65 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został uchylony. Zmiana ta spowodowała, że obecnie brak jest wyłączenia z kosztów podatkowych wydatków poniesionych na finansowanie świadczeń zdrowotnych na rzecz pracowników. Oznacza to, że wydatki ponoszone przez pracodawcę z tego tytułu mogą co do zasady stanowić dla niego koszt uzyskania przychodów.

Zaznaczyć jednakże należy, że wydatki na świadczenia medyczne pracowników podlegają ocenie w aspekcie generalnych postanowień art. 15 ust. 1 ww. ustawy, tj. celowości, zasadności oraz potencjalnej możliwości przyczynienia się przedmiotowych wydatków do osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W ocenie tut. Organu, nie ulega wątpliwości, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup pakietów medycznych dla pracowników, mogą mieć wpływ na efektywność wykonywanej pracy, gdyż wykupienie usług medycznych dla pracowników niewątpliwie wpływa na poprawę ich stanu zdrowia, dzięki czemu może ulec ograniczeniu absencja w pracy, co przełoży się na efektywność wykonywanych zadań i zmniejszenie kosztów pracodawcy.

W świetle powyższego uznać należy, że wydatki na zakup pakietów medycznych dla pracowników jako związane w sposób pośredni z uzyskiwanymi przychodami z prowadzonej działalności gospodarczej mogą w pełnej wysokości stanowić koszty uzyskania przychodów Wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Natomiast kosztem uzyskania przychodów nie mogą być wydatki poniesione na wykupienie pakietu świadczeń medycznych dla członków rodzin pracowników, mimo iż nie zostały wymienione w negatywnym katalogu wydatków niezaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Członkowie rodzin nie są pracownikami Spółki, a zatem przedmiotowych wydatków nie można traktować jako kosztów pracowniczych. Wydatki te, nie przekładają się bowiem na przychody Wnioskodawcy z prowadzonej działalności gospodarczej i nie mają związku z przychodami Spółki oraz nie pozostają w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy.

W konsekwencji nie zostają spełnione w tym przypadku przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Mając jednocześnie na uwadze fakt, że Spółka w opisanej sytuacji wystawia na wartość danego pakietu medycznego dla członków rodziny pracownika faktury VAT, które generują przychód podatkowy dla Wnioskodawcy, wskazać należy na treść przepisu art. 12 ust. 4 pkt 6a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym do przychodów nie zalicza się zwróconych innych wydatków niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na zakup pakietów medycznych dla członków rodzin pracowników uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.