Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-948/13/BD
z 14 stycznia 2014 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 października 2013 r. (data wpływu do Biura – 15 października 2013 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku sfinansowania na rzecz pracownika pobierającego zasiłek chorobowy bądź macierzyński wypłacany przez ZUS świadczenia w naturze – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2013 r. wpłynął do Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w przypadku sfinansowania na rzecz pracownika pobierającego zasiłek chorobowy bądź macierzyński wypłacany przez ZUS świadczenia w naturze.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Pracownica Wnioskodawcy (płatnika) jest w ciąży. Firma wypłaca jej zasiłek chorobowy. Pracodawca obecnie zatrudnia poniżej 20 pracowników, więc w 2014 r. ciężar wypłaty zasiłku chorobowego, a następnie zasiłku macierzyńskiego zostanie przejęty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W 2014 r. od zakładu pracy osoba ta nie będzie otrzymywała żadnych świadczeń pieniężnych. Przez cały okres nieobecności pracodawca będzie natomiast finansował jej pakiet medyczny (objęte nim świadczenia wykraczają poza zakres badań obowiązkowych, które musi sfinansować pracodawca). Pracodawca nie ma wątpliwości, iż świadczenie pakietu medycznego na rzecz pracownika spełnia kryteria świadczeń w naturze określonych w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc jednak pod uwagę, iż Wnioskodawca w 2014 r. nie będzie dokonywał żadnych płatności na rzecz pracownika, nie ma możliwości (nie będzie organem egzekucyjnym) pobrać od niego zaliczki na należny podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, jeśli w 2014 r. pracodawca nie będzie już dokonywał płatności na rzecz pracownika, to wykazanie kwoty wartości świadczenia w naturze na deklaracji podatkowej PIT-11 pracownika i wpisaniu wartości „0” jako wartości przekazanego podatku będzie wystarczającym wywiązaniem się pracodawcy z roli płatnika określonej w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (płatnika), nie ma on obowiązku dokonywania wpłat zaliczki podatku dochodowego od świadczeń w naturze na rzecz pracownika, jeśli z powodów od niego niezależnych nie był w stanie wcześniej pobrać zaliczki na podatek od pracownika. Wynika to z art. 38 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym zaliczka podatku podlega wpłacie do urzędu w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki. Stąd pobranie zaliczki nie jest tylko elementem rachunkowym, ale musi oznaczać fizyczną zdolność płatnika do pobrania zaliczki z należności na rzecz pracownika. Zdaniem Wnioskodawcy w przypadku niemożności pobrania zaliczki podatku płatnik powinien wykazać kwotę pakietu medycznego jako przychód na rocznym zeznaniu podatkowym pracownika oraz wpisać kwotę „0” jako zapłacony podatek.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wyrazem jej praktycznej realizacji jest art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z którego treści wynika, że przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Przepis art. 12 ust. 1 cyt. ustawy stanowi, iż za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Tak szerokie zdefiniowanie pojęcia przychodu pracownika wskazuje, iż w każdym przypadku, w którym uzyska on realną korzyść, będzie to rodzić obowiązek zwiększenia jego przychodu do opodatkowania, z wyjątkiem świadczeń określonych w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc powyższe pod uwagę, do przychodów ze stosunku pracy zalicza się każde świadczenie, które pracownik otrzymał w związku z faktem pozostawania w stosunku pracy z pracodawcą. Do przychodów ze stosunku pracy zalicza się więc zarówno otrzymane przez pracownika pieniądze, jak i wartość pieniężną świadczeń w naturze, świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Takim przychodem jest również świadczenie na rzecz pracownika w postaci finansowania przez pracodawcę pakietu medycznego, który swym zakresem obejmuje świadczenia wykraczające poza zakres badań obowiązkowych wynikających z odrębnych przepisów.

Zgodnie z art. 31 ww. ustawy osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zaliczki te ww. płatnicy pobierają na zasadach określonych w art. 32 ustawy od dochodu, za który uważa się – zgodnie z ust. 2 zdanie pierwsze tegoż przepisu - uzyskane w ciągu miesiąca przychody w rozumieniu art. 12 oraz zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez płatnika, po odliczeniu kosztów uzyskania w wysokości określonej w art. 22 ust. 2 pkt 1 lub 3 oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenie społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b lub pkt 2a.

Płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a (art. 38 ust. 1 ww. ustawy).

Z treści art. 39 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przekazać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11), z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wskazuje się również dochody zwolnione od podatku dochodowego na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że pracownica Wnioskodawcy (płatnika) jest w ciąży. Firma wypłaca jej zasiłek chorobowy. Pracodawca obecnie zatrudnia poniżej 20 pracowników, więc w 2014 r. ciężar wypłaty zasiłku chorobowego, a następnie zasiłku macierzyńskiego zostanie przejęty przez Zakład Ubezpieczeń Społecznych. W 2014 r. od zakładu pracy osoba ta nie będzie otrzymywała żadnych świadczeń pieniężnych. Przez cały okres nieobecności pracodawca będzie natomiast finansował jej pakiet medyczny (objęte nim świadczenia wykraczają poza zakres badań obowiązkowych, które musi sfinansować pracodawca). Pracodawca nie ma wątpliwości, iż świadczenie pakietu medycznego na rzecz pracownika spełnia kryteria świadczeń w naturze określonych w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Biorąc jednak pod uwagę, iż Wnioskodawca w 2014 r. nie będzie dokonywał żadnych płatności na rzecz pracownika, nie ma możliwości (nie będzie organem egzekucyjnym) pobrać od niego zaliczki na należny podatek dochodowy od osób fizycznych zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym wskazać należy, że zobowiązanie płatnika do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych nie jest oderwane od zobowiązania podatkowego podatnika. Za wyjątkiem sytuacji przewidzianej w art. 26a Ordynacji podatkowej, obciążony podatkiem jest podatnik, a rola płatnika polega na dopełnieniu czynności wskazanych w art. 8 Ordynacji podatkowej. Elementem konstytutywnym odpowiedzialności płatnika jest zawsze niewpłacenie podatku, co wynika z treści art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że płatnik odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany, a niewpłacony. Zatem płatnik odpowiada wówczas, gdy należny podatek nie wpłynął w odpowiedniej wysokości i w odpowiednim terminie na rachunek urzędu skarbowego. Ustawodawca ukształtował rolę płatnika, jako pośrednika pomiędzy podatnikiem i organem podatkowym. Czynności podejmowane przez płatnika, polegające na obliczeniu, pobraniu i wpłaceniu należności mają charakter czynności materialno – technicznych. Dlatego też płatnik pobiera podatek od podatnika i wpłaca go do organu podatkowego pełniąc rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym. Odpowiedzialność płatnika za niepobrany podatek ma na celu zabezpieczenie należności Skarbu Państwa w wysokości tego podatku (z ewentualnymi odsetkami).

Jak wyżej wskazano zobowiązanie płatnika nie jest oderwane od zobowiązania samego podatnika. Jego odpowiedzialność ma zarówno odszkodowawczy (z tytułu niedopełnienia obowiązków) jak i gwarancyjny charakter. Podatnik, płacąc niepobrany przez płatnika podatek, wypełnia własne, a nie płatnika, zobowiązanie. Z chwilą zatem zapłaty podatku przez podatnika dochodzi do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego po stronie płatnika. Brak zobowiązania powoduje natomiast, że nie można mówić o odpowiedzialności podatkowej jakiegokolwiek podmiotu w tym płatnika, za jego zapłatę.

Jak wynika z przywołanego powyżej art. 39 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązkiem płatnika jest wykazanie w informacji PIT-11 faktycznie osiągniętego przez podatnika przychodu (dochodu) i faktycznie pobranej zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Informacja PIT-11 powinna zatem zawierać prawidłowe dane o osiągniętych przez podatnika przychodach (dochodach) podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym i pobranych w danym roku podatkowym zaliczkach na podatek. Informacja PIT-11 winna odzwierciedlać bowiem stan faktyczny.

Tym samym, skoro Wnioskodawca – jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego – nie będzie dokonywał w 2014 r. żadnych świadczeń pieniężnych na rzecz pracownika, przez co nie będzie miał możliwości poboru zaliczki na należny podatek dochodowy od osób fizycznych, to postąpi prawidłowo wykazując w deklaracji podatkowej PIT-11 za 2014 r. – kwotę wartości świadczenia w naturze (w postaci sfinansowanego pakietu medycznego) jako przychód ze stosunku pracy, a wartość „0” w rubryce przeznaczonej na pobrane w danym roku podatkowym zaliczki na podatek dochodowy.

Jak bowiem sama nazwa wskazuje, informacja PIT-11 jest informacją o pobranych (a nie należnych) zaliczkach na podatek dochodowy.

Uzyskany przez pracownika w 2014 r. przychód z tytułu sfinansowania przez Wnioskodawcę pakietu medycznego Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie wykazać w rocznej informacji PIT-11 jako przychód ze stosunku pracy, a podatnik (pracownica) będzie obowiązany uwzględnić go w rocznym zeznaniu podatkowym składanym do właściwego urzędu skarbowego i od sumy uzyskanych w danym roku podatkowym dochodów zapłacić należny podatek.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.