INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 2 września 2013 r. (data wpływu 9 września 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania gotowych produktów Spółki oraz ich fragmentów od 1 kwietnia 2013 r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania gotowych produktów Spółki oraz ich fragmentów od 1 kwietnia 2013 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

X (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest producentem płyt i wyrobów drewnopodobnych, których odbiorcami są branże: meblarska, wykończeniowa i budowlana. Produkty Spółki to m.in. wysokiej jakości panele podłogowe, panele ścienne, blaty kuchenne, płyty laminowane, płyty wiórowe i inne.

W związku z faktem, iż Spółka funkcjonuje na wysokokonkurencyjnym rynku, w ramach swojej działalności podejmuje ona szereg działań marketingowych i reklamowych, skierowanych do obecnych i potencjalnych nabywców. Działania te mają na celu intensyfikację sprzedaży produktów Spółki. W ramach realizowanych akcji marketingowych, Spółka wydaje nieodpłatnie następujące towary:

1. Banery – fragmenty tworzywa sztucznego oznaczone m.in. logo Spółki lub konkretnej kolekcji produktów (np. logotypem podłogowym), przeznaczone do zawieszenia, o zróżnicowanych formatach, zazwyczaj kilku metrów kwadratowych. Cena ich nabycia przekracza 10 zł netto.
2. Naklejki – fragmenty tworzywa sztucznego oznaczone m.in. logo Spółki lub konkretnej kolekcji produktów (np. logotypem podłogowym) o różnych wymiarach, przeznaczone do naklejania na płaską powierzchnię. Cena ich nabycia jest uzależniona od formatu i kształtuje się w granicach od kilku do kilkudziesięciu złotych netto.
3. Flagi – fragmenty tworzywa sztucznego oznaczone m.in. logo Spółki lub konkretnej kolekcji produktów (np. logotypem podłogowym), o różnych wymiarach, przeznaczone do powieszenia na wolnym powietrzu, w hali wystawowej, etc. Cena ich nabycia przekracza zwykle 10 zł netto.
4. Katalogi – przedstawiające zdjęcia towarów, wybranej kolekcji towarów, a także zaaranżowanych wnętrz z tymi towarami, maję zróżnicowany format (zazwyczaj formę książkową), o objętości nawet powyżej 100 stron. Oprócz wysokiej jakości zdjęć zawierają również wyczerpujące informacje o zamieszczonych w nich produktach Spółki, z oznaczeniami pozwalającymi na ich zidentyfikowanie. Cena ich nabycia (w zależności od rodzaju katalogu) kształtuje się w granicach od kilku do kilkudziesięciu złotych netto.
5. Ulotki – wyprodukowane z papieru, zawierają informacje dotyczące Spółki, jej produktów, ich zdjęcia (potencjalnie również zdjęcia zaaranżowanych wnętrz z tymi towarami) oraz wszelkie dodatkowe informacje niezbędne do zapoznania się z ofertą Spółki. Mogą mieć postać m.in. „harmonijek” – wielokrotnie złożonego kawałka papieru. Cena ich nabycia zazwyczaj nie przekracza 10 zł netto.
6. Tablice aranżowane – zdjęcia zaaranżowanego wnętrza z wyeksponowanym produktem Spółki (np. podłogami), o różnych wymiarach (najczęściej kilkadziesiąt na kilkadziesiąt cm). Zazwyczaj są one umieszczane w sklepie w celu przyciągnięcia uwagi klientów na produkty znajdujące się w ofercie Spółki. Tablice te nie zawierają logo Spółki. Cena ich nabycia przekracza 10 zł netto.
7. Ekspozytory – różnego rodzaju konstrukcje stojące lub wiszące pozwalające na wyeksponowanie gotowych produktów lub fragmentów gotowych produktów Spółki w celu ich zaprezentowania potencjalnym klientom, umożliwiające porównywanie ich właściwości, wzornictwa. Będą to np.:
   • stojaki – puste stojące stelaże, które służą do umieszczenia w nich paneli podłogowych i/lub list przypodłogowych o różnym wzornictwie,
   • ekspozytory książkowe stanowiące wiszące na ścianie lub stojące ramy (skrzydła do prezentacji), w których umieszczane są fragmenty towarów, np. kilka złożonych paneli podłogowych, odpowiednio przyciętych, które można przeglądać poprzez przekładanie kolejnej ramy. Wyglądem przypominają stojącą pionowo książkę, której stronami (skrzydłami) są np. fragmenty paneli różniące się wzornictwem,
   • wolnostojące skrzynie, w których prezentowane są wybrane produkty znajdujące się w ofercie Spółki (np. kilka paneli umieszczonych w skrzyni pod odpowiednim kątem).
   Nie na wszystkich ekspozytorach musi znajdować się logo Spółki lub danej kolekcji. Część ekspozytorów zawiera stałą ekspozycję produktów Spółki, jednak w większości z nich, eksponowane produkty mogą być zmieniane w zależności od aktualności kolekcji czy danej akcji marketingowej. W takiej sytuacji ekspozytory są wypełniane innymi produktami Spółki. Cena nabycia ekspozytorów kształtuje się w granicach od kilkuset do nawet kilku tysięcy złotych netto.
8. Standy – stojące tekturowe pudla, oznaczone m.in. logo Spółki lub danej kolekcji (np. logotypem podłogowym), których celem jest przyciągnięcie uwagi potencjalnego klienta. Nie są przeznaczone do prezentowania fragmentów produktów Spółki. Ich cena wynosi powyżej 10 zł netto, zazwyczaj ok. 100 zł netto.
9. Gadżety – różnego rodzaju towary nabywane przez Spółkę, oznaczone logo Spółki lub danej kolekcji jej produktów. Będą to na przykład: części garderoby (t-shirts, bezrękawniki, polary, czapeczki), artykuły gospodarstwa domowego (zestawy noży, podkładki pod kubki, fartuchy kuchenne), artykuły biurowe (notesy, długopisy), a także inne towary, takie jak parasolki, zapalniczki, cukierki, itp. Spółka przekazuje je w celu zwiększenia rozpoznawalności swojej marki, wywołania pozytywnych skojarzeń u potencjalnych klientów etc. Cena ich nabycia kształtuje się w granicach od kilkudziesięciu groszy (np. zapałki) do kilkudziesięciu złotych (np. zestaw noży) netto.
10. Wzorniki mogą występować w następujących formach:
    • gotowe produkty Spółki lub ich fragmenty. Mogą być one spięte w formie wachlarza, często wyposażone także w pasek – uchwyt skórzany lub wykonany z tworzywa sztucznego. Pozwalają one na zapoznanie się z różnorodnym wzornictwem produktów znajdujących się w ofercie Spółki, porównaniem ich, czy dopasowaniem do innych elementów dekoracyjnych wnętrza. Przykładowo, tego typu wzornik będą stanowić trzy przycięte fragmenty paneli podłogowych w różnych wariantach kolorystycznych spięte za pomocą paska, opatrzone naklejkami zawierającymi: logo Spółki lub kolekcji (np. logotyp podłogowy), kod i właściwości produktu (np. grubość i wymiary pojedynczego panelu), nazwę koloru. etc.,
    • elementy (wierzchnie warstwy) towarów znajdujących się w ofercie Spółki lub same okleiny blatów kuchennych). Przykładowo, tego typu wzornik będzie stanowić zestaw fragmentów wierzchnich warstw (oklein) blatów kuchennych w różnych wariantach kolorystycznych, spiętych w formie wachlarza i opatrzonych naklejkami zawierającymi m.in. logo Spółki lub kolekcji (np. logotyp podłogowy), kod towaru, nazwę koloru. etc.
    Koszt wytworzenia/cena nabycia przekazywanych nieodpłatnie towarów przekracza zwykle 10 zł netto, choć może się zdarzyć, iż kwota ta jest niższa (tj. nie przekracza 10 zł).
11. Gotowe produkty Spółki lub ich fragmenty – pełnowartościowe produkty Spółki lub ich fragmenty (zasadniczo opatrzone naklejką zawierającą logo Spółki lub danej kolekcji). Umożliwiające „przymiarkę” produktu do koncepcji aranżacji (np. celem doboru odpowiedniego odcienia paneli podłogowych). W tym celu wydawane są towary w ilości pozwalającej na sprawdzenie istotnych właściwości produktów, np. fragment blatu kuchennego, opakowanie paneli lub fragment panelu (w zależności od potrzeb potencjalnego klienta). Przykładowo, w celu stworzenia powierzchni ekspozycyjnej w formie fragmentu ułożonej podłogi w markecie, czy hurtowni wydawane jest opakowanie lub kilka opakowań paneli. Ponadto do produktów lub ich fragmentów dodawane są inne potrzebne akcesoria. np. listwa przypodłogowa czy narożnik, lecz tylko w ilości pozwalającej na zapoznanie się z ofertą Spółki. Gotowe produkty Spółki są także przekazywane w celu „uzupełnienia” ekspozytorów, tzn. zaprezentowaniu tych towarów za pomocą ekspozytorów. Ekspozytory same w sobie nie prezentują bowiem towaru, lecz tworzą jedynie miejsce, gdzie można tego dokonać. Koszt wytworzenia tych towarów przekracza co do zasady 10 zł netto, lecz może się zdarzyć, iż jest on niższy (tj. nie przekracza 10 zł).
    
    

Towary te (aby uchronić je przed zniszczeniem) są opakowane pojedynczo lub w większej ilości (np. cukierki w kilogramowym opakowaniu).

Działania marketingowe podejmowane przez Spółkę odbywają się w sposób ciągły (zgodnie z przyjętą strategią promocyjną) oraz w ramach wspólnych akcji marketingowych prowadzonych wraz z nabywcami towarów Spółki, tj. marketami budowlanymi (dalej: Markety) oraz przedstawicielami handlowymi i hurtowniami (dalej: Dystrybutorzy). Działania te mają na celu intensyfikację sprzedaży produktów Spółki, przy jednoczesnym zwiększeniu obrotu handlowego danego Marketu/Dystrybutora.

Spółka kieruje akcje marketingowe także do profesjonalistów z dziedziny architektury, designu, itp., którzy mogą zastosować towary Spółki w toku swoich prac (np. architekci wnętrz, dekoratorzy).

Nieodpłatne wydania towarów marketingowych mają zazwyczaj miejsce w następujących okolicznościach:

• w ramach stałych akcji marketingowych – Spółka stale reklamuje swoje produkty i swoją markę, głównie poprzez eksponowanie swojego logo (oraz logotypu poszczególnych kolekcji) na różnych powierzchniach, poprzez prezentację swojej oferty za pomocą katalogów, ulotek etc.;
• w związku z nową kolekcją produktów wprowadzenie na rynek nowej kolekcji produktów Spółki wiąże się z intensyfikacją działań zmierzających do zainteresowania potencjalnych kupujących nowymi produktami Spółki;
• w związku z uczestnictwem w targach lub wystawach branżowych – działania marketingowe z nimi związane są swoiste dla tego rodzaju imprez, wiążą się z kompleksową prezentacją Spółki jako potencjalnego kontrahenta, a także prezentacją jej oferty produktowej.
  
  

Zazwyczaj, w ramach współpracy Spółka lub Market/Dystrybutor proponują przeprowadzenie konkretnej akcji marketingowej (np. nagradzanie drobnymi upominkami podmiotów, które nabędą towar Spółki o największej wartości), w ramach której wydawane są towary niezbędne do jej przeprowadzenia.

Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób obdarowywanych, o której mowa w art. 7 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Przy wytworzeniu/nabyciu wskazanych w niniejszym wniosku towarów, Spółka odliczała/odlicza VAT naliczony.

Dotychczas przedmiotowe nieodpłatne przekazania towarów, o których mowa powyżej traktowane były jako czynności opodatkowane VAT. W związku z powyższym, Spółka wystawiała faktury wewnętrzne, na których wykazywała należny podatek od towarów i usług. Obecnie, w wyniku ponownej analizy odpowiednich regulacji dotyczących VAT, Spółka powzięła wątpliwości co do interpretacji niektórych przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT) dotyczących opodatkowania nieodpłatnych wydań towarów marketingowych, w okresie od 1 stycznia 2008 r.

Mając na uwadze powyższe wątpliwości interpretacyjne może się bowiem okazać, iż niektóre z dokonanych przez nią nieodpłatnych przekazań towarów nie powinny podlegać opodatkowaniu VAT.

W przypadku potwierdzenia, iż nieodpłatne przekazania towarów dokonywane przez Spółkę nie podlegały opodatkowaniu VAT, Spółka rozważa wystawienie wewnętrznej zbiorczej faktury korygującej do uprzednio wystawionych faktur wewnętrznych, na których wykazany został nienależny podatek. W rezultacie podatek VAT wynikający z pierwotnie wystawionych faktur wewnętrznych zostałby odpowiednio skorygowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w świetle przepisów obowiązujących od 1 kwietnia 2013 r. nieodpłatne przekazanie gotowych produktów Spółki oraz ich fragmentów nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż towary te stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT i w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do naliczania VAT należnego w związku z ich przekazaniem...

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przepisów obowiązujących od 1 kwietnia 2013 r. nieodpłatne przekazanie gotowych produktów Spółki oraz ich fragmentów nie podlega opodatkowaniu VAT, gdyż towary te stanowią próbki w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT i w konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do naliczania VAT należnego w związku z ich przekazaniem.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Nieodpłatne wydania towarów będących próbkami

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne wydania gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów stanowi nieodpłatne wydanie próbek, które na podstawie art. 7 ust. 3 w związku z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT zostały wyłączone z opodatkowania VAT. W konsekwencji, ich nieodpłatne wydanie nie wiąże się z koniecznością naliczenia VAT należnego.

Wobec istotnej zmiany definicji próbki, w opinii Spółki, zasadna jest analiza przedmiotowej kwestii w dwóch okresach – między 1 stycznia 2008 r. a 31 marca 2013 r. oraz po 1 kwietnia 2013 r.

a) Nieodpłatne wydania próbek w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r.

Ustawa o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. do 31 marca 2013 r. stanowiła w art. 7 ust. 7 co następuje: „Przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy”.

Biorąc pod uwagę powyższą definicję należy stwierdzić, iż próbką był towar, który łącznie spełniał następujące warunki:

• stanowił niewielką ilość towaru, która reprezentowała określony rodzaj lub kategorię towarów,
• zachowała skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru,
• ilość lub wartość przekazywanych próbek nie wskazywała na działanie mające charakter handlowy.
  
  

Spełnienie tych trzech przesłanek umożliwiało potraktowanie danego towaru za próbkę w rozumieniu ustawy o VAT w brzmieniu przed 1 kwietnia 2013 r.

(i) Pojęcie niewielkiej ilości towaru w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT

Należy zaznaczyć, iż pojęcie „niewielka ilość towaru” nie zostało doprecyzowane w ustawie o VAT, ani w przepisach wykonawczych. Z uwagi na niedookreślenie tego pojęcia, jednoznaczne skwantyfikowanie takiej niewielkiej ilości towarów bardzo często jest utrudnione lub wręcz niemożliwe. Wobec tego, zdaniem Spółki, stwierdzenie czy coś stanowi niewielką ilość towaru czy też wykracza poza to pojęcie powinno być oparte na zdrowym rozsądku, przyjętych ogólnie normach, kontekście, w jakim dokonywane jest przekazanie, a przede wszystkim – celu przekazania próbki, jakim jest zapoznanie się z produktem przed podjęciem decyzji o ewentualnym nabyciu. Niewielka ilość, to zdaniem Spółki taka, która pozwoli na sprawdzenie, przetestowanie produktu przed podjęciem decyzji o zakupie. Zdaniem Spółki, rozpatrując, czy mamy do czynienia z niewielką ilością towarów należy więc wziąć pod uwagę podmiot, któremu przekazuje się próbki (odbiorca hurtowy lub klient detaliczny) oraz procedurę „testowania” produktów, jaka winna być przeprowadzona w celu podjęcia decyzji o ewentualnym zakupie.

Nie zmienia to faktu, iż celem przekazania produktów klientom jest szeroko pojęte poznanie ich właściwości (pod różnym kątem i przez różne osoby) przed dokonaniem ewentualnego zakupu. Dlatego, Spółka pragnie jeszcze raz podkreślić, iż z „niewielką ilością towarów”, o której mowa w definicji próbki mamy do czynienia wówczas, gdy przekazana ilość jest niezbędna dla odpowiedniego przetestowania produktu w celu podjęcia decyzji o ewentualnym zakupie, a jednocześnie – nie stanowi ilości większej. W przypadku, gdyby ilość ta była większa, wówczas nadwyżka przekazanych towarów wykraczałaby poza definicję próbki i stanowiłaby w ocenie Spółki nieodpłatne przekazanie towarów, którego opodatkowanie należałoby rozpatrywać na gruncie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Powyższe stanowisko znajduje uzasadnienie w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Warszawie z dnia 8 maja 2008 r. sygn. akt III SA/Wa 2185/07, w którym Sąd stwierdził, iż „o uznaniu danej aplikacji demonstracyjnej za próbkę winien decydować brak charakteru handlowego przekazania oraz jego cel przetestowanie, wypróbowanie towaru przed zakupem”.

Zdaniem Spółki wydając fragmenty towarów (np. kawałek panelu, blatu) lub wzornik złożony z fragmentów gotowych produktów wydaje ona niewielką ilość towaru w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

W tym miejscu Spółka ponadto zaznacza, iż jak wskazano w stanie faktycznym, zdarzają się przypadki, gdy Marketom lub Dystrybutorom przekazywane jest nieodpłatnie np. opakowanie lub kilka paczek opakowań paneli podłogowych, co potencjalnie mogłoby zostać uznane za ilość wykraczającą poza potoczne rozumienie pojęcia „niewielka ilość towaru”. Należy jednakże w sposób szczególny podkreślić, iż wydanie takiej ilości paneli jest niezbędne w celu stworzenia powierzchni ekspozycyjnej np. w formie fragmentu ułożonej podłogi w markecie, czy hurtowni. Dzięki takiej formie prezentacji potencjalny odbiorca końcowy ma bowiem możliwość lepszego zapoznania się z oferta Spółki. Mając ponadto na uwadze specyfikę przedmiotowego towaru, ilość paneli pozwalającą na stworzenie niewielkiego fragmentu podłogi należy uznać za niewielką ilość towaru, spełniającą definicję próbki na gruncie omawianych regulacji. W kontekście bowiem ilości sprzedanych towarów Spółki przez Market/Dystrybutora (przykładowo w wysokości kilkuset opakowań miesięcznie), przekazanie opakowania, czy kilku opakowań paneli w celu ułożenia fragmentu podłogi w hali sklepowej stanowi bowiem niewątpliwie niewielką ilość towaru. o której mowa w analizowanych przepisach.

(ii) Przesłanka składu i właściwości fizycznych, fizykochemicznych, etc.

W opinii Spółki, warunek, aby próbka zachowywała „skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne” sprowadza się do tego, aby próbka była towarem, który zachowuje wszelkie istotne dla klienta właściwości towaru pełnowartościowego.

W przypadku wzorników zawierających przycięte fragmenty towarów, istotne z punktu widzenia nabywcy właściwości np. odcienie paneli, ich faktura, a nie ich np. długość (która jest informacją podaną na naklejce znajdującej się na panelu). W związku z tym, zasadne w opinii Spółki jest uznanie, iż wzornik w takiej postaci zawiera wszelkie istotne dla jego odbiorcy właściwości. Jednocześnie, przycięcie paneli jest warunkiem niezbędnym. aby wzornik był poręczny i mógł spełniać swoją funkcję. tzn. umożliwić potencjalnym kupującym wybór paneli poprzez ich przyrównanie.

W opinii Wnioskodawcy, przedmiotowe wzorniki spełniają więc warunek tożsamości właściwości towaru będącego próbką z towarem pełnowartościowym. Wszelkie bowiem właściwości towaru pożądane dla potencjalnego kupującego ujęte są w tak skonstruowanych wzornikach.

W przypadku natomiast gotowych produktów Spółki, które są wydawane potencjalnym kupującym np. w celu przymierzenia ich do zaplanowanej koncepcji aranżacji wnętrza, zachowanie wszystkich właściwości towaru pełnowartościowego nie budzi wątpliwości Spółki, gdyż takie produkty różnią się od gotowych towarów Spółki jedynie celem wydania (testowy) oraz ilością wydania (niepozwalająca na zaspokojenie potrzeb potencjalnego kupującego). Analogiczna sytuacja ma miejsce w przypadku gotowych produktów Spółki przeznaczonych do ekspozytorów – one także są identyczne z towarem pełnowartościowym, z tą jedynie różnicą, że nie są przeznaczone do sprzedaży, lecz ich celem jest umożliwienie zapoznania się z ofertą produktową Spółki i porównania jej asortymentu.

(iii) Przesłanka niehandlowego charakteru przekazania

Spółka również wskazuje, iż ostatnim kryterium do uznania przekazywanego towaru za próbkę w rozumieniu ustawy o VAT jest charakter ich przekazania. Zgodnie bowiem z art. 7 ust. 7 tejże ustawy „ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy”.

Aby przekazywany towar uznać za próbkę należy wykazać, iż jej przekazanie nie ma charakteru handlowego. W ocenie Spółki. przesłanka ta stanowi uzupełnienie pierwszej z omawianych przesłanek, a mianowicie – by przekazaniu podlegała niewielka ilość towaru. W praktyce może się bowiem zdarzyć, iż jednorazowe przekazanie obejmuje jedynie niewielką ilość towarów natomiast przekazań tych jest tak dużo, że ilości towarów otrzymywane przez nabywcę są na tyle istotne, że ilość ta wykracza poza cel przekazania próbki, jakim jest zapoznanie się klienta z towarem i stanowi dlań faktyczne, ekonomiczne przysporzenie. W ocenie Spółki, przekazanie ma charakter niehandlowy wówczas, gdy ilość przekazanych towarów w danym okresie jest taka, że przekazywanie próbek nie wpływa na wielkość sprzedaży na rzecz danego klienta. Innymi słowy, z przekazaniem próbek nie mającym charakteru handlowego mamy do czynienia na przykład wówczas, gdy towary przekazywane jako próbki nie „zastępują” zakupów handlowych, co oznacza, że przekazanych towarów jest tylko tyle, by ich ilość wystarczyła do zapoznania się z produktem i jednocześnie – nie występuje nadwyżka, która mogłaby posłużyć do sprzedaży i obniżyć bieżące zamówienia bądź stanowić faktyczne ekonomiczne przysporzenie.

Podobne rozumowanie zaprezentował Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 18 stycznia 2010 r. (sygn. IPPP3-443-932/09-3/JF), w której uznał za prawidłowe stanowisko zaprezentowane przez Wnioskodawcę wskazując, iż „W przypadku przekazania przez Spółkę pojedynczych opakowań odczynników na rzecz laboratoriów, celem wydania jest umożliwienie potencjalnemu klientowi zapoznania oraz sprawdzenia, jakości, właściwości danego odczynnika. Jednorazowo przekazywane odczynniki reprezentują niewielką ilość danego rodzaju wyrobu umożliwiającą zbadanie jego przydatności dla potrzeb klienta, zachowując przy tym wszystkie właściwości fizyczne i chemiczne odczynnika oferowanego przez Spółkę w sprzedaży. Zdaniem Spółki taka ilość odczynnika oraz jego wartość, w porównaniu do wartości i ilości dostarczanej przez Spółkę w ramach sprzedaży świadczy o braku handlowego charakteru wnioskodawcy przyporządkowane takiego nieodpłatnego przekazania Okoliczności te wskazują, iż przekazywane w powyższy sposób towary należy uznać za próbki, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy”.

Spółka zauważa, iż w wypadku wzorników sytuacja taka nie może mieć miejsca. Wzorniki są skonstruowane w sposób uniemożliwiający ich praktyczny użytek, tzn. np. umocowanie panelu w podłodze. Ich przekazanie ma więc zdecydowanie charakter niehandlowy (zasadniczo celem jest umożliwienie porównania oferty Spółki), a także ilość przekazanego towaru jest niewielka – nie pozwala na zaspokojenie potrzeb potencjalnego klienta.

Natomiast w przypadku gotowych produktów Spółki przeznaczonych np. do umocowania w ekspozytorach, przekazywana ilość towarów obejmuje pojedyncze sztuki lub opakowania – a biorąc pod uwagę charakter materiałów budowlanych, które używane są co do zasady na znacznych powierzchniach, zdaniem Spółki charakter takiego przekazania należy uznać za niehandlowy, a przekazaną ilość za nieznaczną.

Spółka zwraca uwagę, iż pojęcie niewielkiej ilości będzie zdeterminowane przez niehandlowy charakter przekazania. Ilość przekazywana potencjalnym klientom – np. opakowanie paneli, może się wydawać znaczne, jednak ze względu na wielkość sprzedaży realizowaną przez Spółkę na rzecz Marketu/Dystrybutora jest w rzeczywistości niewielka. Wynika to właśnie z owego niehandlowego charakteru przekazania. W ocenie Spółki, nie można bowiem mówić o handlowym charakterze w przypadku przekazania kilku opakowań paneli, gdy ilość sprzedawanych przez Spółkę na rzecz Marketu/Dystrybutora jej towarów sięga przykładowo kilkuset opakowań miesięcznie.

Spółka zwraca uwagę na charakter przekazania gotowych produktów Spółki przeznaczonych do przetestowania przez potencjalnego kupującego. O niehandlowym charakterze takiego przekazania świadczy również fakt, iż potencjalny odbiorca końcowy ma możliwość zapoznania się z próbką towaru Spółki wyłącznie w punkcie sprzedaży (np. w markecie budowlanym), podczas targów/wystaw branżowych bądź u profesjonalisty/dekoratora świadczącego na jego rzecz usługi architektoniczne. Próbki dostępne w marketach czy hurtowniach (także podczas wystaw branżowych/targach) są wykorzystywane wyłącznie na cele ekspozycyjne i nie są przeznaczone do regularnej sprzedaży. Trudno więc bowiem mówić w takim przypadku u jakimkolwiek przysporzeniu powstającym po stronie obdarowywanego.

b) Nieodpłatne wydania próbek w stanie prawnym obowiązującym po 1 kwietnia 2013 r.

Zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. „przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) rzez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru”.
   
   

Mając na uwadze powyższą definicję należy więc wskazać, iż próbkę stanowi egzemplarz towaru lub niewielka ilość towaru pod warunkiem, iż:

• jest on identyfikowalny jako próbka,
• pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci,
• ma na celu promocję tego towaru,
• nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
  
  

Zdaniem Spółki, istotną zmianę w porównaniu do poprzedniej regulacji jest wprowadzenie zasady, iż obecnie towar traktowany jako próbka musi być „identyfikowalny jako próbka” oraz służyć celom promocyjnym. W pozostałym natomiast zakresie, w opinii Spółki, wskazane w definicji warunki pozostały niezmienne, choć inaczej sformułowane.

(i) Przesłanka celu promocyjnego oraz braku zaspokajania potrzeb odbiorcy końcowego

Spółka wyjaśnia, iż z uwagi na specyfikę dystrybucji towarów (tj. brak własnych sklepów firmowych), nie ma ona bezpośredniego kontaktu z końcowym odbiorcą oferowanych przez nią produktów. W konsekwencji, przekazanie próbki finalnym konsumentom wymaga zazwyczaj pośrednictwa dystrybutorów, z którymi współpracuje Spółka (np. Marketów). Dlatego też Spółka przekazuje próbki (w postaci wzorników, w formie gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów) oraz gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów Dystrybutorom/Marketom, którzy z kolei udostępniają je odbiorcom końcowym w punktach sprzedaży. Zdarza się również jednak, że to Spółka przekazuje próbki ostatecznym klientom (np. podczas wystaw branżowych, czy targów). Należy więc podkreślić, iż w efekcie, przekazanie to pozwala na zapoznanie się z ofertą Spółki przez odbiorcę końcowego.

Cel promocyjny oznacza końcowo zamiar zwiększenia sprzedaży, realizowany przez szereg mniejszych celów, jak zwiększenie rozpoznawalności producenta, wywalanie pozytywnych z nim skojarzeń, uczynienie popularnym produktów producenta.

Wnioskodawca zauważa, iż taki właśnie jest cel nieodpłatnych wydań wzorników (w formie gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów) oraz gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów. Takie wydania mają na celu umożliwienie porównania asortymentu Spółki z ofertami jej konkurentów, a końcowo umożliwienie potencjalnemu klientowi nabycie produktów Spółki, a wiec i zwiększenie jej obrotu. Głównym celem przedmiotowych wydań jest więc promocja produktów znajdujących się w ofercie Spółki (tj. reklama i przekazanie informacji o produktach).

W opinii Spółki przesłanka braku zaspokojenia potrzeb odbiorcy końcowego jest tożsama z przesłanką niewielkiej ilości przekazywanego towaru, określoną w poprzednim stanie prawnym. Potrzebą odbiorcy końcowego jest bowiem nabycie takiej ilości paneli/blatów kuchennych etc., która pozwoli mu przykładowo na przeprowadzenie remontu w mieszkaniu (wymianę blatów kuchennych, czy podłóg). Zdaniem Spółki, nie ulega więc wątpliwości, iż zapoznanie się z niewielkim fragmentem produktu Spółki w punkcie sprzedaży, czy u profesjonalisty takiej potrzeby nie zaspokoi.

(ii) Przesłanka dotycząca możliwości oceny cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci

Należy podkreślić, iż powyższa przesłanka jest, zdaniem Spółki, tożsama z warunkiem, o którym mowa w definicji próbki obowiązującej przed 1 kwietnia 2013 r., kiedy to przepisy ustawy o VAT stanowiły o konieczności zachowania przez próbkę składu oraz wszystkich właściwości fizycznych, fizykochemicznych i chemicznych lub biologicznych towaru.

W konsekwencji, w ocenie Spółki zarówno wzorniki (w formie gotowych produktów lub ich fragmentów), jak i gotowe produktów Spółki lub ich fragmenty przekazywane nieodpłatnie w ramach prowadzonych akcji marketingowych zachowują wszelkie istotne dla klienta cechy i właściwości towarów pełnowartościowych. Towary te różnią się bowiem od gotowych towarów Spółki jedynie celem wydania (testowy) oraz ilością wydania (niepozwalająca na zaspokojenie potrzeb potencjalnego kupującego).

(iii) Przesłanka „identyfikowalności” jako próbka

Wnioskodawca zauważa, iż zmianą w odniesieniu do poprzedniej regulacji jest wprowadzenie zasady, iż próbka musi być „identyfikowalna” jako próbka.

W opinii Spółki, podstawową kwestią jest stwierdzenie, kto musi być zdolny do „zidentyfikowania” danego towaru jako próbki. Zdaniem Spółki będzie to adresat – potencjalny kupujący. To on musi być w stanie odróżnić towar pełnowartościowy od próbki.

Ponadto, Spółka stoi na stanowisku, iż brzmienie art. 7 ust. 7 ustawy o VAT nie wskazuje, aby „identyfikowalność” oznaczała umieszczenie na próbce napisu „próbka”. Zdaniem Spółki, takie zawężenie interpretacji tej normy prowadziłoby do wykładni contra legem. Należy uznać, iż racjonalny prawodawca, który miałby taki zamiar, wyraziłby go wprost. Zasadne jest więc uznanie, iż towarem „identyfikowalnym” jako „próbka” jest taki towar, co do którego potencjalny kupujący nie ma wątpliwości, iż nie jest on towarem o przeznaczeniu handlowym, lecz właśnie próbką przekazywaną w celu promocyjnym.

Spółka podkreśla, iż przykładowo przekazywane przez nią próbki w postaci wzorników (w formie gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów), jak i gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów są zazwyczaj opatrzone naklejką, która pozwala na identyfikację towaru o przeznaczeniu handlowym, a którego fragment stanowi przedmiotowa próbka. Naklejka ta zawiera bowiem takie elementy jak: logo Spółki lub kolekcji (np. logotyp podłogowy), kod i właściwości produktu (np. grubość i wymiary pojedynczego panelu), nazwę koloru, etc.

Nie ulega więc wątpliwości, iż osoba obdarowana po pierwsze ma więc świadomość, iż otrzymała próbkę ze względu na niewielką ilość przekazywanego towaru, a także wie, iż otrzymuje próbkę określonego towaru (identyfikowalnego za pomocą znajdującej się na niej naklejki).

W związku z powyższym, w opinii Spółki, zarówno przekazanie wzorników (w formie gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów), jak i gotowych produktów Spółki lub ich fragmentów stanowi przekazanie próbek w rozumieniu ustawy o VAT w jej obecnym brzmieniu.

Należy podkreślić, iż stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 22 maja 2013 r. (sygn. IPPP1/443-383/13-2/IGo). We wniosku o wydanie powoływanej interpretacji indywidualnej Wnioskodawca wskazał, iż w ramach prowadzonej działalności dokonuje on nieodpłatnych wydań m.in. pojedynczych egzemplarzy towarów przekazywanych do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów w takiej postaci, w jakim są one przeznaczone do sprzedaży tj. w jednostkowych opakowaniach i bez trwałego oznaczania ich jako „testery” albo bez opisu „nie do sprzedaży”. Odnosząc się do tak przedstawionego stanu faktycznego Organ stwierdził, iż „(…) Spółka dokonując przekazania na rzecz dziennikarzy lub innych przedstawicieli mediów pojedynczych opakowań pełnowartościowego towaru celem jego promocji przekazuje próbki towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, w konsekwencji czego dostawa taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Tut. Organ informuje, że w niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania gotowych produktów Spółki oraz ich fragmentów od 1 kwietnia 2013 r. W pozostałym zakresie zostały wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.