Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP1/443-383/13-2/IGo
z 22 maja 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 18.04.2013r. (data wpływu 25.04.2013r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów wytworzonych przez Spółkę - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25.04.2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania towarów wytworzonych przez Spółkę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Sp. z o.o., (dalej jako „spółka”, „wnioskodawca”) jest wyłącznym dystrybutorem na Polskę markowych kosmetyków (perfumy, kremy, farby do włosów itp.) oraz wyrobów medycznych (dalej jako „towary”). Spółka poza sporadycznymi przypadkami nie dokonuje sprzedaży detalicznej. Klientami spółki są głównie duże sieci handlowe (przeważnie perfumeryjne), sieci sklepów drogeryjnych i pojedyncze drogerie oraz apteki (dalej jako „klienci”).

W ramach prowadzonej działalności i w celu zwiększenia swoich przychodów, spółka prowadzi szeroko zakrojone działania marketingowe skierowane zarówno do bezpośrednich odbiorców (klientów), jak i do odbiorców ostatecznych (konsumentów). W ramach prowadzonych działań spółka przekazuje między innymi materiały informacyjne i reklamowe oraz pojedyncze egzemplarze towarów do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów (np. portale internetowe). Spółka dokonuje nieodpłatnego przekazania tych towarów w celu zainteresowania dziennikarzy i innych przedstawicieli mediów towarami znajdującymi się w jej ofercie. W efekcie dokonywanych przekazań pojawiają się w mediach publikacje o towarach. Nie każde jednak przekazanie skutkuje konkretnym artykułem lub inną formą promocji towarów.

Powyższymi przekazaniami objęte są zarówno próbki oraz testery towarów, jak też i pełnowartościowe ich egzemplarze, które nie różnią się niczym od towarów oferowanych do sprzedaży.

Oprócz wyżej wymienionej kategorii przekazywane są mediom również materiały informacyjne i reklamowe tj.:

1. materiały drukowane (foldery, ulotki, informacje na papierze firmowym itp.);
2. torebki papierowe z logo spółki lub towaru do zapakowania materiałów prasowych, próbek, testerów lub towarów;
3. płyty CD lub inne nośniki zawierające materiały promocyjne w formie elektronicznej.
   
   

Przekazanie ma charakter ostateczny i jest należycie udokumentowane dowodami wysyłki (kurier, poczta).

Przy nabyciu ww. materiałów informacyjnych i reklamowych a także towarów, spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko wnioskodawcy, iż opisane w stanie faktycznym przekazanie przez spółkę pełnowartościowych egzemplarzy towarów nie stanowi dostawy towarów i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Z uwagi na charakter i cel przekazania, zdaniem spółki pełnowartościowe towary przekazywane przez Spółkę na rzecz mediów należy traktować jako próbki (zarówno w przypadku, gdy ich przekazanie skutkuje pojawieniem się w mediach wzmianki o towarze jak i gdy taka wzmianka się nie pojawia) a tym samym ich przekazanie nie stanowi dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu VAT, nawet w sytuacji gdy spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych towarów.

W przedstawionym przez spółkę stanie faktycznym mamy do czynienia z przekazywaniem przez spółkę do redakcji gazet, czasopism oraz innych mediów (np. portale internetowe) oprócz próbek i testerów (w ścisłym rozumieniu tych słów) również pojedynczych egzemplarzy pełnowartościowych towarów. Celem takich przekazań jest promocja przedmiotowych towarów w ww. mediach (np. w formie artykułu, zdjęcia z opisem) oraz zachęcenie do ich zakupu konsumentów.

Dziennikarze oraz przedstawiciele mediów, którym spółka przekazuje towary mają możliwość zapoznania się z walorami danego towaru, co często skutkuje zamieszczeniem w mediach publikacji na temat towaru oferowanego przez spółkę do sprzedaży. Publikacja taka stanowi dla spółki doskonałą promocję. Towary przekazywane przez spółkę do mediów są nie tylko opisywane, ale też i często fotografowane. W związku z tym konieczne jest wydawanie przez spółkę towarów w takiej postaci jak przeznaczone do sprzedaży tj. w jednostkowych opakowaniach i bez trwałego oznaczania ich jako „testery” albo bez opisu „nie do sprzedaży”. Przekazanie towaru w takiej formie ma również na celu umożliwienie autorowi artykułu zapoznanie się nie tylko z konkretnym produktem i jego właściwościami ale również z walorami estetycznymi opakowania towaru w formie w jakiej trafia on do konsumentów. Przekazywanie towarów w dosłownym rozumieniu próbki / testera (tj. w małych niestandardowych opakowaniach) uniemożliwiłoby właściwe zaprezentowanie i promocję w mediach towarów spółki. Z punktu widzenia definicji próbki zdaniem spółki nie ma znaczenia ilość ani wartość przekazywanych towarów, w związku z tym zdaniem spółki przepisy nie wykluczają możliwości uznania za próbkę pełnowartościowego towaru.

Mając na uwadze powyższe, jak również analizę art. 7 ustawy o VAT, zdaniem spółki przekazywane przez spółkę towary stanowią próbkę w rozumieniu ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na wstępie należy nadmienić, iż przedmiotowa interpretacja jest wydawana w oparciu o stan prawny obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2013 r., uwzględniający zmiany wprowadzone ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2013, poz. 35), w szczególności art. 1 pkt 4 lit. a)-c) tajże ustawy.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

I tak, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny
   - jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.
   
   
   

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. (ust. 3)

W myśl ust. 4 cyt. artykułu, przez prezenty o małej wartości, o których mowa w ust. 3, rozumie się przekazywane przez podatnika jednej osobie towary:

1. o łącznej wartości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 100 zł, jeżeli podatnik prowadzi ewidencję pozwalającą na ustalenie tożsamości tych osób;
2. których przekazania nie ujęto w ewidencji, o której mowa w pkt 1, jeżeli jednostkowa cena nabycia towaru (bez podatku), a gdy nie ma ceny nabycia, jednostkowy koszt wytworzenia, określone w momencie przekazywania towaru, nie przekraczają 10 zł.
   
   

Zgodnie z treścią art. 7 ust. 7 ustawy, przez próbkę, o której mowa w ust. 3, rozumie się identyfikowalne jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, które pozwalają na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie (wręczenie) przez podatnika:

1. ma na celu promocję tego towaru oraz
2. nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tego towaru lub ich części składowych, z wyjątkiem przekazania towarów stanowiących prezenty o małej wartości (niebędące przedmiotem niniejszej interpretacji) lub próbki. Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka w ramach prowadzonej działalności i w celu zwiększenia swoich przychodów prowadzi szeroko zakrojone działania marketingowe skierowane zarówno do bezpośrednich odbiorców (klientów), jak i do odbiorców ostatecznych (konsumentów). W ramach prowadzonych działań spółka przekazuje między innymi materiały informacyjne i reklamowe oraz pojedyncze egzemplarze towarów do redakcji gazet i czasopism oraz innych mediów (np. portale internetowe). Spółka dokonuje nieodpłatnego przekazania tych towarów w celu zainteresowania dziennikarzy i innych przedstawicieli mediów towarami znajdującymi się w jej ofercie. W efekcie dokonywanych przekazań pojawiają się w mediach publikacje o towarach. Nie każde jednak przekazanie skutkuje konkretnym artykułem lub inną formą promocji towarów. Powyższymi przekazaniami objęte są zarówno próbki oraz testery towarów, jak też i pełnowartościowe ich egzemplarze, które nie różnią się niczym od towarów oferowanych do sprzedaży.

Przy nabyciu ww. materiałów informacyjnych i reklamowych a także towarów, spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Na tle tak przedstawionego stanu faktycznego wątpliwości Spółki sprowadzają się kwestii uznania przekazywanych przez spółkę pełnowartościowych egzemplarzy towarów za próbki w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a także objęcia tych przekazań tymże podatkiem.

Na wstępie należy podkreślić, iż co do zasady, podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług, przy czym odnosząc się do podejmowanej sprawy – w myśl art. 7 ust. 2 – podatkiem objęta jest również dostawa towarów dokonywana bez odpłatności. Sama definicja dostawy została zawarta w przytoczonym powyżej art. 7 ust. 1 ustawy. Zgodnie z nią, przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pod tym sformułowaniem kryje się czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nią jak właściciel. Chodzi przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”.

Rozstrzygając kwestię opodatkowania czynności nieodpłatnego przekazania pełnowartościowych towarów stosownym jest także odwołanie się do założeń konstrukcyjnych podatku od towarów i usług. Otóż, u podstaw podatku VAT leży obciążenie tym podatkiem konsumpcji, co jest realizowane poprzez doliczanie go do ceny nabywanych przez konsumentów dóbr. Faktyczny ciężar podatku jest przerzucany na kolejnych nabywców, aby w końcu obciążyć ostatniego nabywcę – konsumenta, który nie uczestniczy już w tym systemie i nie ma możliwości dalszego przerzucenia podatku. Mając powyższe na uwadze, podatek VAT obciąża konsumpcję danego towaru (lub usługi), przez którą należy rozumieć użycie nabytego towaru (lub usługi) ze skutkiem zaspokojenia jakiejkolwiek potrzeby przez konsumenta.

Zdaniem tut. Organu ustosunkowując się do argumentacji wyrażonej w stanowisku Wnioskodawcy rozstrzygnąć należy czy wyżej opisane przekazania produktów w szczegółowo określonych we wniosku celach wypełniają przesłanki pozwalające uznać je za „próbki”, o których mowa w art. 7 ust. 7 ustawy o VAT.

Intencją ustawodawcy wprowadzającego nowe brzmienie w/w przepisu było pełniejsze dostosowanie dotychczasowej definicji próbki do rozumienia tego pojęcia w prawie unijnym. Obecna definicja próbki została oparta na tezach orzeczenia TSUE z dnia 30 września 2010 r. sygn. C-581/08 w sprawie EMI Group Ltd v. The Commissioners for Her Majesty’s Revenue and Customs, gdzie Trybunał zdefiniował próbkę jako „egzemplarz okazowy produktu, mający na celu promocję jego sprzedaży i pozwalający na ocenę jego cech i właściwości bez wykorzystania końcowego innego niż nieodłącznie powiązane z takimi działaniami promocyjnymi”.

Zgodnie z brzmieniem obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2013 r. art. 7 ust. 7 ustawy, pod pojęciem „próbki” rozumie się:

• identyfikowalny jako próbka egzemplarz towaru lub jego niewielką ilość, pozwalającą na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci,
• przy czym przekazanie (wręczenie) ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru, chyba że zaspokojenie potrzeb tego odbiorcy jest nieodłącznym elementem promocji tego towaru i ma skłaniać tego odbiorcę do zakupu promowanego towaru.
  
  

Podkreślenia wymaga fakt, iż dopiero łączne spełnienie w/w przesłanek pozwala uznać dany towar za „próbkę”, i w konsekwencji zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy wyłączyć przekazanie (wręczenie) towaru z opodatkowania podatkiem VAT.

Jednocześnie przy rozważeniu, czy określone czynności wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią „przekazanie próbek towarów” należy uwzględnić wszystkie istotne okoliczności. W ramach przeprowadzenia takiej analizy istotne jest przeanalizowanie typów odbiorców, którzy otrzymują towary w charakterze próbek, jak również cech fizycznych przedmiotowych towarów.

Podkreślenia wymaga fakt, iż próbka reprezentuje cechy produktu gotowego, a zatem, aby mogła służyć jako przykład musi zachować wszystkie istotne cechy charakterystyczne substancji lub towarów, których dotyczy. Co do zasady przedmioty będące w stanie w całości zaspokoić potrzeby konsumenta związane z danym produktem nie można uważać za próbkę. Niemniej jednak w niektórych przypadkach produkt przekazywany jako próbka może służyć celom promocyjnym poprzez stworzenie nowego zwyczaju po stronie nabywców. Dodatkowo pojedynczy produkt może stanowić próbkę, jeśli wręczany jest w celu promowania np. segmentu produktów.

Istotna ze względu na uznanie danego przekazania towaru za próbkę jest także jego przyczyna, tj. czy intencją podatnika jest wyłącznie chęć dokonania przysporzenia po stronie obdarowanego czy też chęć przekonania go do danych towarów, tak aby zechciał on z nich skorzystać lub je nabywać. Jeżeli chodzi zatem o próbki, należy pamiętać, że ich podstawowym celem nie jest zaspokojenie potrzeb konsumenta końcowego. Wydanie próbki nie może przybierać działań o charakterze handlowym.

Konfrontując wymienione wyżej warunki z okolicznościami przedstawionymi we wniosku należy zauważyć, iż brak spełnienia chociażby jednego spośród stawianych przez ustawodawcę warunków względem „próbki”, przekreśla możliwość spełnienia definicji zawartej w art. 7 ust. 7 ustawy. Ustawodawca sformułował kilka warunków, przy czym jedne z nich odnoszą się do ilości, sposobu oznaczenia, oraz właściwości fizykochemicznych, a inne określają cel jaki ma towarzyszyć przekazaniu (wręczeniu) ich przez podatnika. W przedmiotowej sprawie, zdaniem tut. Organu zostały spełnione wszystkie przesłanki w/w artykułu zawierającego definicję „próbki”.

W omawianej sytuacji, Spółka wskazuje, że celem nieodpłatnego przekazania towarów dziennikarzom i innym przedstawicielom mediów jest pojawienie się publikacji promującej towary Wnioskodawcy. Tym samym przekazywanie towarów nie ma charakteru handlowego, bowiem ich celem nie jest zaspokojenie lub wyeliminowanie potencjalnych potrzeb zakupowych na dany towar a jedynie promocja i zachęcenie potencjalnych nabywców do zakupu. Jakkolwiek cel promocyjny jaki towarzyszy przekazaniu próbki danego towaru można uznać za zrealizowany w sytuacji, gdy odbiorca, konsument (potencjalny klient) ma okazję zapoznać się z danym produktem, poznając jego właściwości, co w dalszej kolejności ma sprzyjać zachęceniu go do nabycia pełnowartościowego egzemplarza tego towaru.

W takiej sytuacji, czynność przekazania opakowania towaru (kosmetyku) dla dziennikarza oraz innego przedstawiciela mediów celem opracowania publikacji w postaci artykułu lub innej formy promocji nie następuje w celu konsumpcyjnego zaspokojenia potrzeb dziennikarza czy też innego przedstawiciela mediów, a jedynie w celu promocji Spółki i dystrybuowanych przez nią towarów.

Biorąc pod uwagę przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, w okolicznościach wskazanych przez Spółkę stwierdzić należy, iż Spółka dokonując przekazania na rzecz dziennikarzy lub innych przedstawicieli mediów pojedynczych opakowań pełnowartościowego towaru celem jego promocji, przekazuje próbki towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 7 ustawy, w konsekwencji czego dostawa taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do naliczania podatku należnego z tytułu ich nieodpłatnego przekazania. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia przedmiotowej kwestii pozostaje fakt, że nie zawsze przekazanie dziennikarzom lub innym przedstawicielom mediów towarów skutkuje pojawieniem się konkretnego artykułu lub inną formą promocji towarów. Skoro celem przekazania jest promocja poprzez umożliwienie przetestowania towaru oraz zapoznanie się z jego właściwościami to takie przekazanie nie rodzi obowiązku naliczenia podatku VAT przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.