Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/1/415-945/13/AB
z 19 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112 poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 12 września 2013 r. (data wpływu do tut. Biura 17 września 2013 r.), uzupełnionym 9 grudnia 2013 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodu ze zbycia nieruchomości zabudowanej stacją benzynową – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 września 2013 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, w indywidualnej sprawie, m.in. dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia kosztów uzyskania przychodów przy określaniu dochodu ze zbycia nieruchomości zabudowanej stacją benzynową. Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 2 grudnia 2013 r. Znak: IBPP4/443-448/13/EK, IBPBI/1/415-945/13/AB, wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 9 grudnia 2013 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą. Jednym z rodzajów działalności jest prowadzenie stacji paliw. W okresie trwania współwłasności majątkowej małżeńskiej podatnik wraz z żoną nabył grunt na którym wybudował stację paliw wraz z lokalem gastronomicznym (dalej: „stacja paliw”). Wnioskodawca od nabywanych na budowę stacji materiałów oraz urządzeń i wyposażenia odliczał podatek naliczony. W skład stacji paliw wchodzą: grunt o pow. 0,94 ha, wiaty, zadaszenia, budynki, plac manewrowy z chodnikiem, parking, zbiorniki i dystrybutory na benzynę i olej napędowy, stacja LPG oraz wyposażenie magazynowe i biurowe, a także wyposażenie lokalu gastronomicznego (piec konwekcyjny, stół chłodniczy, trzon kuchenny, zmywarka, ekspres do kawy, meble). Stacja jest wyposażona w system monitoringu. Stacja działa na zasadzie umowy franczyzowej w ramach sieci ... Z dniem 31 grudnia 2013 r. upływa okres trwania umowy franczyzowej i Wnioskodawca nie zamierza jej przedłużyć, natomiast zamierza do końca roku sprzedać całą nieruchomość. Przedmiotem sprzedaży mają być objęte: grunt wraz z zabudowaniami, urządzenia techniczne (zbiorniki paliw, dystrybutory, wyposażenie gastronomiczne). Nie będą przedmiotem transakcji istniejące zapasy towarów handlowych, w tym paliwa (podatnik prowadzi inną stację paliw do której przekaże zapasy towarów i materiałów istniejące w dniu przekazania nieruchomości), należności, zobowiązania, umowa franczyzowa, a także systemy informatyczne do obsługi stacji. Stacja paliw jest zespołem składników majątkowych mogącym funkcjonować samodzielnie. Nabywca stacji będzie mógł kontynuować działalność w zakresie obrotu paliwami, po uprzednim zaopatrzeniu stacji w towary handlowe i materiały.

W 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę majątkową małżeńską, wyłączająca wspólność majątkową, jednak w umowie małżonkowie nie ustalili wysokości udziałów w istniejącej stacji paliw, będącej ich majątkiem wspólnym. Zatem zgodnie z kodeksem rodzinnym, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Przed sprzedażą stacji paliw Wnioskodawca zamierza dokonać zniesienia współwłasności tej nieruchomości poprzez spłatę na rzecz małżonki jej części.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 6 grudnia 2013 r., Wnioskodawca dodatkowo wyjaśnił, że składniki majątku o których mowa we wniosku stanowią środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wydatek na spłatę na rzecz małżonki jej udziału w nieruchomości zabudowanej stacją paliw, stanowić będzie koszt uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy związanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki stanowiące spłatę na rzecz małżonki jej udziału w nieruchomości (zabudowanej stacji paliw) powinny stanowić koszty uzyskania przychodów - zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d, oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki na rzecz żony, stanowiące spłatę jej udziału w majątku wspólnym wykorzystywanym w działalności gospodarczej męża (żona nie prowadzi działalności gospodarczej), poniesione do dnia sprzedaży, powinny stanowić koszty uzyskania przychodów ze sprzedaży stacji paliw, ponieważ stanowią koszty nabycia składników majątkowych związanych z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolnicza działalność gospodarcza), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Stosownie do treści art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej składników majątku będących:

• środkami trwałymi,
• składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1.500 zł,
• wartościami niematerialnymi i prawnymi

-ujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w tym także przychody z odpłatnego zbycia składników majątku wymienionych w lit. b), spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego lub udziału w takim prawie nieujętych w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 24 ust. 2 zdanie drugie i pkt 1 ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej lub działów specjalnych produkcji rolnej, jest przychód z odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1 lit. b), a w pozostałych przypadkach dochodem lub stratą jest różnica między przychodem z odpłatnego zbycia a wartością początkową wykazaną w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem pkt 2, powiększona o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od tych środków i wartości.

W myśl natomiast art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów,
• musi być należycie udokumentowany.
  
  

Generalnie należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów. Przy czym związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika. Pamiętać przy tym należy, iż koszty uzyskania przychodów nie są kosztami uzyskania jakichkolwiek przychodów, lecz zawsze związane są z uzyskaniem przychodu z konkretnego źródła. Koszty uzyskania przychodu z danego źródła pomniejszają przychody z tego właśnie źródła. Koszty te są zatem ściśle i funkcjonalnie przyporządkowane do danego źródła przychodów.

Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Zgodnie z art. 23 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodu wydatków na:

• nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
• nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
• ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

-wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Jak wynika z powołanych przepisów, w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości gruntowej wraz z prawem własności znajdujących się na nim budynków i budowli, a także innych urządzeń i składników majątku stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej kosztem uzyskania przychodów będzie:

• wartość początkowa budynków, budowli i ww. innych składników majątku wykazana w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, czyli kwota stanowiąca niezamortyzowaną część wartości tych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych,
• wartość początkowa gruntu, od którego, zgodnie z art. 22c pkt 1 ww. ustawy nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.
  
  

Niezależnie od powyższego za koszty sprzedaży nieruchomości uważa się również wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością).

Do kosztów takich można przykładowo zaliczyć:

• koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego,
• prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości,
• wydatki związane ze sporządzeniem przez notariusza umowy cywilnoprawnej.
  
  

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W ramach współwłasności majątkowej małżeńskiej nabył grunt na którym wybudował stację paliw wraz z lokalem gastronomicznym. Stacja paliw działa na zasadzie umowy franczyzowej. Z dniem 31 grudnia 2013 r. upływa okres trwania umowy franczyzowej i Wnioskodawca zamierza do końca roku sprzedać całą nieruchomość. Jak wskazał Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku, składniki majątku które będą przedmiotem sprzedaży stanowią środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w prowadzonej działalności gospodarczej.

W 2011 r. Wnioskodawca zawarł umowę majątkową małżeńską, wyłączająca wspólność majątkową, jednak w umowie małżonkowie nie ustalili wysokości udziałów w istniejącej stacji paliw, będącej ich majątkiem wspólnym. Zatem zgodnie z kodeksem rodzinnym, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Przed sprzedażą stacji paliw Wnioskodawca zamierza dokonać zniesienia współwłasności tej nieruchomości poprzez spłatę małżonki.

Mając na względzie cyt. wyżej przepisy stwierdzić należy, iż w przypadku odpłatnego zbycia wskazanych we wniosku składników majątku, stanowiących środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne w prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, kosztem uzyskania przychodów będzie wartość początkowa gruntu (od którego nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych) oraz budynków i budowli oraz pozostałych środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych pomniejszona o dokonane odpisy amortyzacyjne, które na bieżąco były zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Tym samym koszty nabycia składników majątkowych, będących przedmiotem sprzedaży w całości zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodów (częściowo pośrednio w formie odpisów amortyzacyjnych, a częściowo w momencie ich sprzedaży). Zatem spłata dokonywana na rzecz małżonki nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu przy sprzedaży przedmiotowych składników majątku, bowiem skutkowałoby to zaliczeniem do kosztów uzyskania przychodów dwukrotnie tych samych wydatków.

Niezależnie od powyższego zaznaczyć należy, że opisana we wniosku spłata na rzecz żony nie może stanowić kosztów uzyskania przychodu prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, gdyż nie stanowi ona wydatku poniesionego tytułem uzyskania przychodu z prowadzonej przez Wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, ani tytułem zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów jakie przynosi prowadzone przez niego przedsiębiorstwo. Obowiązek poniesienia tego wydatku jest bowiem skutkiem łączących małżonków stosunków osobistych. Zapłacona małżonce kwota stanowić będzie zatem wydatek na cele osobiste Wnioskodawcy i nie jest związana z uzyskaniem (uzyskiwaniem) przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej, bądź też z zachowaniem lub zabezpieczeniem tego źródła przychodu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienić należy, że w zakresie dotyczącym podatku od towarów i usług wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31 – 511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.