Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1/443-636/13-3/AW
z 17 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2013 r. (data wpływu 18 lipca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 września 2013 r. (data wpływu 4 października 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę. Powyższy wniosek uzupełniono pismem z dnia 30 września 2013 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

W dniu 19 kwietnia 2012 r. Gmina podpisała umowę o dofinansowanie projektu „Podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej działki nr 68/1 poprzez przygotowanie dokumentacji technicznej uzbrojenia terenu” w ramach działania 6.2 Rozwój sieci centrów obsługi inwestorów i eksporterów oraz powstawanie nowych terenów inwestycyjnych, poddziałanie 6.2.2 Wsparcie działań studyjno-koncepcyjnych w ramach przygotowania terenów inwestycyjnych dla projektów inwestycyjnych, osi priorytetowej 6 Polska gospodarka na rynku międzynarodowym Programu Operacyjnego Innowacyjna Gospodarka 2007-2013.

Celem projektu jest przygotowanie kompleksowej dokumentacji technicznej i projektowo-budowlanej związanej z uzbrojeniem terenu działki 68/1 o powierzchni nieco przekraczającej 15 ha. Działka znajduje się w strefie przemysłowej, w bezpośrednim sąsiedztwie kilku istotnych z punktu widzenia rozwoju miasta zakładów produkcyjnych. Obecnie stanowi ona nieużytek, tj. teren częściowo zadrzewiony i zakrzewiony, a w większej części stanowiący łąkę, przez który przebiega siedem linii energetycznych napowietrznych.

Miasto konsekwentnie prowadzi politykę rozwoju mając na uwadze rozwój tras komunikacyjnych, ich modernizację czy bliskość do granicy państwa. W Planie Zagospodarowania Przestrzennego Województwa z roku 2002, dzięki dogodnemu położeniu – i najbliższa okolica zostały wyznaczone jako ponadregionalne centrum logistyczne. Zadanie to umieszczono również w zadaniach rządowych. Ważny węzeł komunikacyjny powstał w niedalekim Jordanowie z połączenia autostrady z drogą szybkiego ruchu wraz z miejscem poboru opłat, co spowodowało, że będzie to także centralne miejsce na mapie drogowej województwa, a miastu da szansę rozwoju, do którego sukcesywnie się przygotowuje.

W dniu 29 września 2006 r. na mocy Uchwały Miejskiej przyjęty został Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego obejmujący obszar działki nr 68/1 obręb 3, na podstawie którego ustalono przeznaczenie terenu pod działalność produkcyjną, składy, magazyny, hurtownie, usługi komercyjne, usługi komunikacyjne, zakłady drobnej wytwórczości. Cel niniejszego projektu wynika bezpośrednio z przyjętego planu i jest nim podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej działki nr 68/1, co zostanie osiągnięte poprzez przygotowanie kompleksowej dokumentacji technicznej.

1. W ramach prac przygotowawczych przewodzono opracowanie:
   1. studium wykonalności,
   2. mapy terenu do celów projektowych,
   3. badań geotechnicznych.
2. W ramach prac projektowych przewidziano:
   1. W zakresie komunikacji oraz uzbrojenia terenów w infrastrukturę techniczną ustalono obsługę komunikacyjną terenu w wyznaczonych pasach drogi zbiorczej i dróg lokalnych. Sieć uzbrojenia planuje się poprowadzić w liniach rozgraniczających drogi, w tym celu będzie opracowana dokumentacja projektowa dróg, tj. dróg lokalnych i drogi publicznej.
   2. W zakresie zaopatrzenia w wodę ustalono zaopatrzenie terenu w wodę z ogólnodostępnej sieci wodociągowej oraz budowę rozdzielczej sieci wodociągowej w układzie pierścieniowym w liniach rozgraniczenia dróg. W ramach projektu powstanie dokumentacja techniczna przyłącza wodociągowego.
   3. W zakresie odprowadzania wód deszczowych ustalono budowę rozdzielczego systemu kanalizacji sanitarnej i deszczowej, prowadzenie kanalizacji deszczowej w linii rozgraniczenia dróg i dopuszczono odprowadzenie wód deszczowych przez włączenie jej do istniejącej kanalizacji deszczowej. W ramach projektu powstanie dokumentacja techniczna kanalizacji deszczowej.
   4. W zakresie odprowadzania ścieków komunalnych ustalono wyposażenie terenu w sieć kanalizacji sanitarnej oraz przeprowadzenie kanalizacji sanitarnej w linii rozgraniczenia dróg. W ramach projektu powstanie dokumentacja techniczna kanalizacji sanitarnej.
   5. W zakresie sieci energetycznej ustalono powstanie dokumentacji technicznej elektryczno-energetycznej i linii napowietrznych oraz prowadzenie linii energetycznych kablowych ułożonych w ziemi.
   
   

Ponadto Gmina nadmieniła, że w przyszłości zamierza dokonać uzbrojenia przedmiotowego terenu, a następnie wystawić nieruchomość na sprzedaż.

W powyższym projekcie dofinansowanym ze środków unijnych nie uwzględniono prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych na opracowanie dokumentacji technicznej dotyczącej uzbrojenia działki. Wobec powyższego podatek VAT wskazano jako koszty kwalifikowane projektu. Jednakże po przeanalizowaniu sytuacji Gmina uważa, że podatek VAT powinien zostać zakwalifikowany jako koszty niekwalifikowane, gdyż posiada ona prawo do odliczenia podatku VAT.

W uzupełnieniu z dnia 30 września 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że otrzymana dotacja wynikająca z projektu unijnego będzie stanowiła koszty inwestycji i nie będzie miała wpływu na cenę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przyszłości sprzedaż nieruchomości przeznaczonych pod zabudowę inwestycyjną będzie stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, według art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej nazywaną ustawą o podatku VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast art. 7 ust. 1 ww. ustawy, stwierdza, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że sprzedaż gruntu należy traktować jako odpłatną dostawę towarów.

Ponadto według art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane, a zgodnie z art. 2 pkt 33, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wynika z tego jednoznacznie, że zwolnienie dotyczy sprzedaży, w których grunt jest przeznaczony pod zabudowę. Zatem dostawa działek na cele inwestycyjne, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego, które mają być przeznaczone pod zabudowę produkcyjną, nie może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

Art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT mówi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o podatku VAT, od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., obowiązująca stawka podatku VAT wynosi 23%, z zastrzeżeniem art. 146f.

Wynika z tego jednoznacznie, że planowana w przyszłości sprzedaż nieruchomości powinna zostać opodatkowana podstawową stawką podatku VAT, która do dnia 31 grudnia 2013 r. wynosi 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE.L. Nr 347 str. 1 ze zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2013 r., poz. 247 ze zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1. wyłączenie organów władzy publicznej i urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników podatku od towarów i usług oraz zwolnienie od podatku jednostek samorządu terytorialnego ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy,
2. w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia lub ze zwolnienia od podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:
   • czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,
   • ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.
   
   

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy lub zwolnienia realizowanych czynności od podatku, w oparciu o § 13 ust. 1 pkt 12 powołanego wyżej rozporządzenia.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Wobec powyższego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że sprzedaż działki pod zabudowę będzie niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności Gmina będzie występowała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak stanowi art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – na podstawie art. 146a pkt 1 ustawy – z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy – w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. – zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę – są zwolnione od podatku VAT.

Natomiast zgodnie z art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Wskazać jednocześnie należy, że powyższe zmiany do ustawy stanowią implementację art. 135 ust. 1 lit. k powołanej wyżej Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają od VAT dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b Dyrektywy.

Należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 647 ze zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
   
   

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33 ustawy, w zgodny sposób odpowiada zatem także treści orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Bez znaczenia zatem pozostaje klasyfikacja według ewidencji gruntów i budynków lub studium uwarunkowania i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina podpisała umowę o dofinansowanie projektu „Podniesienie atrakcyjności inwestycyjnej działki nr 68/1 poprzez przygotowanie dokumentacji technicznej uzbrojenia terenu”.

Celem projektu jest przygotowanie kompleksowej dokumentacji technicznej i projektowo-budowlanej związanej z uzbrojeniem terenu działki 68/1. Działka stanowi nieużytek, tj. teren częściowo zadrzewiony i zakrzewiony, a w większej części stanowiący łąkę, przez który przebiega siedem linii energetycznych napowietrznych.

Ww. działka zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod działalność produkcyjną, składy, magazyny, hurtownie, usługi komercyjne, usługi komunikacyjne, zakłady drobnej wytwórczości.

W przyszłości Gmina zamierza dokonać uzbrojenia przedmiotowego terenu, a następnie wystawić nieruchomość na sprzedaż.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii uznania sprzedaży nieruchomości za czynność opodatkowaną stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

Uwzględniając opis zdarzenia przyszłego wskazujący, że działka nr 68/1 – jak poinformował Zainteresowany – w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczona pod działalność produkcyjną, składy, magazyny, hurtownie, usługi komercyjne, usługi komunikacyjne, zakłady drobnej wytwórczości należy stwierdzić, że opisana we wniosku nieruchomość jest przeznaczona pod zabudowę. Tym samym planowana przez Zainteresowanego dostawa nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT, zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy i będzie opodatkowana na zasadach ogólnych, tj. stawką VAT w wysokości 23%.

Podsumowując, planowana przez Wnioskodawcę dostawa działki nr 68/1 przeznaczonej pod zabudowę inwestycyjną będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W niniejszej interpretacji załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości przeznaczonej pod zabudowę.

Natomiast, w odrębnych interpretacjach z dnia 17 października 2013 r. zostały rozstrzygnięte kwestie dotyczące:

• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z wykonaniem dokumentacji technicznej dotyczącej uzbrojenia terenu przeznaczonego pod inwestycje, nr ILPP1/443-636/13-4/AW,
• prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione na uzbrojenie działki, nr ILPP1/443-636/13-5/AW,
• opodatkowania podatkiem VAT otrzymanej dotacji w związku z realizacją projektu, nr ILPP1/443-636/13-6/AW.
  
  

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.