Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBI/2/423-1137/13/BG
z 2 grudnia 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z 29 sierpnia 2013 r. (data wpływu do tut. BKIP 3 września 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek dla kontrahentów serwowany w siedzibie Spółki, jak i poza jej siedzibą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2013 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na poczęstunek dla kontrahentów serwowany w siedzibie Spółki, jak i poza jej siedzibą.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną zgodnie z PKD pod numerem 25.29Z jako produkcja pozostałych zbiorników, cystern i pojemników metalowych. Spółka sprzedaje swoje wyroby zarówno w kraju, jak i za granicą (80% sprzedaży). Rynek butli jest rynkiem niezwykle dynamicznym, wykazuje się dużą fluktuacją sprzedaży, szybkim postępem technicznym, potrzebą uzyskiwania nowych certyfikatów i ciągłym doskonaleniem produktu. Wiąże się to z koniecznością utrzymywania stałych kontaktów handlowych zarówno z dostawcami materiałów, jak i coraz bardziej wymagającymi odbiorcami. Są to spotkania o charakterze biznesowym, w trakcie których prowadzone są rozmowy handlowe, negocjowane umowy, zamówienia, omawiane warunki finansowe itp. Są to często wielogodzinne negocjacje, których decyzje mają wpływ na funkcjonowanie Spółki. Spotkania te odbywają się bądź w siedzibie Spółki, gdzie podawana jest zwyczajowo kawa, herbata, soki, ciastka (czasami catering ), lub poza Spółką np. w lokalach gastronomicznych, gdzie zamawiany jest obiad lub kolacja. Wszystkie w/w wydatki udokumentowane są fakturami (rachunkami) i opisywane jako artykuły spożywcze na potrzeby sekretariatu lub jako poczęstunek dla kontrahenta w trakcie spotkania biznesowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy koszty poczęstunku dla kontrahentów zarówno w siedzibie firmy, jak i na zewnątrz należy uznać za koszty reprezentacji zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i uznać za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów?

Czy na koszty te należy patrzeć przez pryzmat celu, jakiemu one mają służyć, czyli uzyskaniu przychodu i traktować jako koszty uzyskania przychodów ?

Zdaniem Spółki, wszystkie w/w wydatki stanowią zwyczajowy poczęstunek, należący do powszechnie obowiązujących kanonów kultury i nie mający charakteru okazałości i wytworności i należy je uznać za koszt uzyskania przychodów, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, pod warunkiem, że pozostają one w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskiwanymi przychodami lub służą zachowaniu lub zabezpieczeniu źródeł przychodu. Z pewnością jednym z celów była w tym przypadku poprawa wizerunku Spółki, ale celem nadrzędnym było podpisanie kontraktu i przyszłe przychody, które to spotkanie wygeneruje.

Wątpliwości Spółki w klasyfikowaniu kosztów spotkań biznesowych z kontrahentami, podczas których serwowane są posiłki, wynikają z różnorodnych interpretacji i rozstrzygnięć zarówno izb skarbowych, jak i sędziów NSA. Spółka jest zdania, że podstawowym kryterium w klasyfikacji w/w kosztów powinien być związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz związek przyczynowy. Konieczna jest analiza czy dany koszt może przyczynić się do pożądanego celu (tj. osiągnięcia przychodu, jego zachowania lub zabezpieczenia), chociaż nie mamy pewności, że ten cel będzie osiągnięty. W obecnych realiach gospodarczych, gdzie szybko zmieniają się warunki i oczekiwania rynku, agresywna polityka walki o klienta, często decyduje o „być albo nie być” na rynku. Spółka nie zaprasza klienta na obiad albo nie częstuje kawą i ciastkiem w celu stworzenia dobrego wizerunku, wykreowania pozytywnych relacji z kontrahentem, ale celem dominującym i nadrzędnym jest zawarcie kontraktu. Posiłek jest jedynie drogą do tego celu. Trudno, negocjując trudne warunki umów, które czasami trwają klika godzin, prowadzić rozmowy z klientem, który często ma za sobą lot samolotem lub długą drogę samochodem i nie zaprosić na drobny poczęstunek.

W związku z powyższym Spółka jest zdania, że zwyczajowy posiłek serwowany podczas spotkań biznesowych w siedzibie firmy lub w restauracji nie jest kosztem reprezentacji wyłączonym z kosztów podatkowych i stanowi koszt uzyskania przychodów. Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka powołuje się na wyrok siedmiu sędziów NSA z 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm., dalej „updop”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 updop. W świetle tego przepisu, ocena prawna konkretnego wydatku poniesionego przez podatnika wymaga odniesienia się do kryterium celowości jego poniesienia oraz uwzględnienia wyłączeń z kategorii kosztów uzyskania przychodów określonych w art. 16 ust. 1 updop.

Odnosząc się do przesłanki celowości wydatku należy podkreślić, że kosztem uzyskania przychodów są zarówno wydatki, których poniesienie bezpośrednio przekłada się na uzyskanie konkretnych przychodów, jak i te, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia. W każdym przypadku konieczne jest jednak zaistnienie związku pomiędzy poniesionym kosztem, a uzyskiwaniem, bądź też szansą uzyskiwania przychodów przez podmiot ponoszący ten koszt.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 updop nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Jak wskazano powyżej, ocena prawna danego wydatku wymaga uwzględnienia unormowań art. 16 ust. 1 updop. Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 updop, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Za wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych, wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop należy uznać te, których wyłącznym bądź dominującym celem jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, czy działalności, wykreowanie pozytywnych relacji z uczestnikami spotkań.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, iż Spółka zajmuje się produkcją zbiorników, cystern i pojemników metalowych. Rynek butli jest rynkiem niezwykle dynamicznym, wykazuje się dużą fluktuacją sprzedaży, szybkim postępem technicznym, potrzebą uzyskiwania nowych certyfikatów i ciągłym doskonaleniem produktu. Wiąże się to z koniecznością utrzymywania stałych kontaktów handlowych zarówno z dostawcami materiałów jak i coraz bardziej wymagającymi odbiorcami. Są to spotkania o charakterze biznesowym, w trakcie których prowadzone są rozmowy handlowe, negocjowane umowy, zamówienia, omawiane warunki finansowe itp. Są to często wielogodzinne negocjacje, których decyzje mają wpływ na funkcjonowanie Spółki. Spotkania te odbywają się bądź w siedzibie Spółki, gdzie podawana jest zwyczajowo kawa, herbata, soki, ciastka (czasami catering) lub poza Spółką np. w lokalach gastronomicznych, gdzie zamawiany jest obiad lub kolacja. Wszystkie w/w wydatki udokumentowane są fakturami (rachunkami) i opisywane jako artykuły spożywcze na potrzeby sekretariatu lub jako poczęstunek dla kontrahenta w trakcie spotkania biznesowego.

Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wydatki ponoszone przez Spółkę na zakup ww. artykułów spożywczych, napojów, poczęstunków, podawanych w trakcie spotkań z kontrahentami niezależnie od miejsca ich podawania i miejsca spożywania posiłku nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Wydatki te ponoszone są bowiem w związku ze spotkaniami biznesowymi podczas których prowadzone są rozmowy handlowe, negocjowane są umowy, zamówienia itp. a zatem celem tych spotkań nie jest wyłącznie stworzenie dobrego wizerunku firmy Wnioskodawcy czy też wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Poniesione wydatki na zakup żywności, napojów i usług gastronomicznych spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 updop; są poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tym samym mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, stanowisko Spółki należy uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanego przez Spółkę orzeczenia sądu administracyjnego należy stwierdzić, iż tut. Organ podziela zawarte w nim stanowisko.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.