• wości zastosowania zwolnienia z opodatkowania dochodu pochodzącego z dzierżawy ww. aparatury medycznej, przeznaczonego na cele statutowe, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy – prawidłowe.
  
  

Fundacje posiadają osobowość prawną, a zatem jako osoby prawne są podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych. Jednocześnie nie zostały one wymienione przez ustawodawcę w treści art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej „updop”), jako podmioty, które zwolnione są od podatku.

W konsekwencji, fundacje (tak jak inne podmioty posiadające osobowość prawną) podlegają ogólnym regułom podatkowym przewidzianym w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Oznacza to, że fundacje ustalają dochód bez względu na rodzaje źródeł przychodów, z jakich dochód ten został osiągnięty.

Stosowanie do regulacji przepisu art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności: otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 i 2 ww. ustawy, przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych jest dochód, rozumiany jako nadwyżka przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Dochodem jest, z zastrzeżeniem art. 10 i 11, nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym, jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą. Dopiero tak ustalony dochód można rozpatrywać pod kątem zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele. Podkreślenia wymaga, iż ramy omawianego zwolnienia wyznaczone zostały przez art. 17 ust. 1a i art. 17 ust. 1b cytowanej ustawy podatkowej.

Stosownie do art. 17 ust. 1a ustawy o pdop, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, nie dotyczy:

1) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego, paliwowego, tytoniowego, spirytusowego, winiarskiego, piwowarskiego, a także pozostałych wyrobów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,5%, oraz wyrobów z metali szlachetnych albo z udziałem tych metali lub dochodów uzyskanych z handlu tymi wyrobami; zwolnieniem objęte są jednak dochody jednostek naukowych i instytutów badawczych, w rozumieniu odrębnych przepisów, uzyskane z działalności polegającej na wytwarzaniu wyrobów przemysłu elektronicznego;

1a) dochodów uzyskanych z działalności polegającej na oddaniu środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych do odpłatnego używania na warunkach określonych w art. 17a-17k;

2. dochodów, bez względu na czas ich osiągnięcia, wydatkowanych na inne cele niż wymienione w tych przepisach.

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy o podp, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin

• wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.
  
  

Z kolei zgodnie z art. 17 ust. 1c ustawy o pdop, przedmiotowe zwolnienie wynikające z przepisu ust. 1 pkt 4 nie ma zastosowania w:

1. przedsiębiorstwach państwowych, spółdzielniach i spółkach;
2. przedsiębiorstwach komunalnych mających osobowość prawną, dla których funkcję organu założycielskiego pełnią jednostki samorządu terytorialnego lub ich jednostki pomocnicze utworzone na podstawie odrębnych przepisów;
3. samorządowych zakładach budżetowych oraz jednostkach organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, będących podatnikami podatku dochodowego od osób prawnych - jeżeli przedmiotem ich działalności jest zaspokajanie potrzeb publicznych pośrednio związanych z ochroną środowiska w zakresie: wodociągów i kanalizacji, ścieków komunalnych, wysypisk i utylizacji odpadów komunalnych oraz transportu zbiorowego.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, zatem, iż omawiane zwolnienie jest zwolnieniem warunkowym.

Aby skorzystać z tego zwolnienia konieczne jest łączne spełnienie następujących przesłanek:

1. podatnik korzystający ze zwolnienia musi prowadzić działalność statutową (niekoniecznie wyłącznie) określoną w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop,
2. dochody muszą być przeznaczone na cele działalności statutowej wymienione w tym przepisie,
3. dochody muszą być - bez względu na termin – wydatkowane na te cele, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodu,
4. podatnik nie został ujęty w katalogu zawartym w art. 17 ust. 1c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych,
5. dochód przeznaczony na cele statutowe nie pochodzi ze źródeł wskazanych w art. 17 ust. 1a ustawy o podatku od osób prawnych.
   
   

Powyższe oznacza, że zastosowanie przedmiotowego zwolnienia zależy nie tylko od przeznaczenia, ale także wydatkowania osiągniętego dochodu na preferowane ustawą cele statutowe. Użyte przez ustawodawcę w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop, sformułowanie „w części przeznaczonej na te cele” oznacza, że jeżeli podatnik przeznaczy i wydatkuje środki na realizację innych celów, niż wymienione w tym przepisie, to przeznaczenie dochodów podatnika na realizację tych „innych celów” nie będzie stanowiło podstawy do zwolnienia od opodatkowania.

Podkreślić należy, iż przepis nie zawiera wymogu, aby wskazane w nim cele statutowe były głównymi czy też jedynymi celami działalności osoby prawnej. Jednak, aby podatnik mógł skorzystać z przedmiotowego zwolnienia musi zadeklarować, że osiągnięty przez niego dochód w całości lub w części przeznaczy na cele statutowe preferowane przez ustawodawcę i na te cele faktycznie go wydatkuje.

Jeżeli podatnicy wymienieni w art. 17 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy, ponoszą wydatki, które w myśl art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, ich równowartość wpływa na zwiększenie dochodu. Jeżeli jednak wydatki te były poniesione na cele inne niż statutowe, dochód powstały z tego tytułu nie będzie wolny od podatku.

Należy zwrócić uwagę na różnicę pojęciową, jaka występuje między „celami działania”, a „sposobem jego realizacji”. Określenie „cel statutowy” oznacza cel, który został wyraźnie sprecyzowany w statucie danej osoby prawnej. Działania faktyczne osoby prawnej polegające na realizacji tych celów to sposoby jego osiągnięcia.

Przeznaczenie i wydatkowanie dochodu powinno charakteryzować tożsamość celu, na który podatnik najpierw dochód przeznaczył, a następnie wydatkował. Należy wskazać, iż zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o pdop, nie jest uzależnione od rodzaju uzyskiwanego dochodu. Ważny jest bowiem cel na jaki dochód ten jest przeznaczony, a nie źródło jego pochodzenia; źródłem dochodów mogą być np. dochody z działalności statutowej, jak i z działalności pozastatutowej.

Podkreślenia wymaga, iż przepisy ustanawiające zwolnienia i ulgi podatkowe w systemie polskiego prawa podatkowego są istotnym wyjątkiem od zasady sprawiedliwości podatkowej (powszechności i równości podatkowej), dlatego też muszą być stosowane w sposób ścisły i jakakolwiek rozszerzająca wykładnia w odniesieniu do przepisów dotyczących ww. preferencji podatkowych jest niedopuszczalna. W związku z powyższym przedmiotowego zwolnienia nie można stosować do wydatków związanych z całokształtem działalności podmiotów. Wydatkowanie dochodu na cele inne niż wskazane w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych lub na nabycie środków trwałych niesłużących bezpośrednio realizacji celów, o których mowa w przepisie, nie może być objęte przedmiotowym zwolnieniem.

Wnioskodawca podaje, że jest Fundacją prowadzącą działalność statutową. Fundacja została powołana w celu:

1. Gromadzenia środków rzeczowych i finansowych dla modernizacji Szpitala oraz pomocy jednostkom służby zdrowia z terenu województwa.
2. Udzielania pomocy stymulującej poprawę leczenia i pracy w Szpitalu.
3. Podnoszenia kwalifikacji pracowników poprzez fundowanie stypendiów zagranicznych i krajowych oraz organizowanie szkoleń, sympozjów naukowych i dokształcanie.
4. Inicjowania wdrażania nowoczesnego sprzętu i aparatury medycznej oraz nowych technik medycznych.
5. Propagowania zamierzeń Fundacji w kraju, szczególnie w środowiskach regionalnych podmiot ów gospodarczych oraz za granicą.
   
   

Fundacja realizuje swoje cele poprzez:

1. Prowadzenie nieodzownej dla osiągnięcia swych celów działalności gospodarczej na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.

2. Fundacja prowadzi działalność gospodarczą wytwórczą, budowlaną, handlową i usługową oraz wydawniczą we wszystkich formach cywilnoprawnych w kraju oraz na zasadach określonych odrębnymi przepisami za granicą, a w szczególności

1) w zakresie wytwórczości:

• produkcja materiałów sanitarnych, leków;
  produkcja materiałów budowlanych i związanych z budownictwem drewnopodobnym, drewnianych, metalowych i z tworzyw sztucznych;
  
• produkcja maszyn, urządzeń dla potrzeb służby zdrowia;
  
• produkcja i przetwórstwo artykułów rolno-spożywczych;
  
• produkcja artykułów kosmetycznych, leków, materiałów dla potrzeb służby zdrowia i ochrony środowiska.
  

2) w zakresie budownictwa:

• budownictwo mieszkaniowe w tym jednorodzinne oraz towarzyszące uzbrojenie terenu;
  
• budownictwo przemysłowe i wodne dla potrzeb służby zdrowia i szkolnictwa;
  
• budownictwo oczyszczalni ścieków i innych obiektów komunalnych i dla potrzeb ochrony środowiska;
  
• instalatorstwo sanitarne i elektryczne.
  

3) w zakresie usług:

• projektowanie obiektów budowlanych, terenów zielonych oraz dla potrzeb ochrony środowiska i służby zdrowia;
  
• projektowanie i wdrażanie nowych technologii;
  
• opracowywanie programów inwestycyjnych;
  
• usługi kosztorysowe oraz nadzór budowlany;
  
• usługi poligraficzne;
  
• prowadzenie kursów doskonalenia zawodowego, kursów specjalistycznych;
  
• doradztwo techniczne, technologiczne. inwestorstwo zastępcze;
  
• roboty remontowo-budowlane, sanitarne, wnętrzarskie, instalatorskie, konserwatorskie, restauratorskie;
  
• usługi komunalne w zakresie utylizacji odpadów, dezynsekcji, sprzątań wnętrz, konserwacji i zakładania terenów zielonych;
  
• usługi transportowe;
  
• organizowanie szkoleń, pokazów, konferencji i wystaw;
  
• usługi w zakresie ochrony zdrowia;
  
• usługi w obsłudze turystycznej krajowej i zagranicznej;
  
• pośrednictwo i komis przy sprzedaży materiałów, urządzeń i usług;
  

4) w zakresie handlu:

• sprzedaż w kraju i za granicą wyrobów własnych i cudzych artykułów pochodzenia rolniczego i przemysłowego;
  
• organizowanie giełd, targów i reklamy;
  
• prowadzenie składów konsygnacyjnych;
  
• prowadzenie aptek i hurtowni farmaceutycznych.
  

5) działalność wydawnicza i edytorska.

Wnioskodawca podaje, iż w ramach swojej działalności statutowej Fundacja ma na celu inicjowanie wdrożenia zakupu aparatury medycznej dla Szpitala. Zważywszy, iż Szpital zgłasza zapotrzebowanie na zakup aparatury medycznej m.in. aparatów usg, automatycznego urządzenia do barwienia preparatów histopatologicznych i cytologicznych Fundacja chce zakupić i następnie przekazać Szpitalowi powyższą aparaturę w formie dzierżawy.

Wnioskodawca poddał w wątpliwość, czy wydatki na zakup aparatury medycznej oddanej następnie w dzierżawę Szpitalowi rozliczają dochód przeznaczony a nie wydatkowany na cele statutowe w latach ubiegłych zgodne z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w dacie zapłaty za tą aparaturę.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wolne od podatku są dochody podatników, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Fundacja chce zakupić i następnie przekazać Szpitalowi aparaturę w formie dzierżawy w zamian za czynsz nieprzekraczający 85% kosztów zakupu netto sprzętu pobieranego w okresie dzierżawy trwającej około 20-23 miesięcy.

W uzupełnieniu do wniosku Fundacja podaje, że realizuje swoje cele statutowe poprzez działalność gospodarczą, cytując za Wnioskodawcą, poprzez:

„ 1. Prowadzenie nieodzownej dla osiągnięcia swych celów działalności gospodarczej na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą zgodnie z obowiązującymi w tym zakresie przepisami prawa.

2. Fundacja prowadzi działalność gospodarczą wytwórczą, budowlaną, handlową i usługową oraz wydawniczą we wszystkich formach cywilnoprawnych w kraju oraz na zasadach określonych odrębnymi przepisami za granicą”

W tym miejscu zaznaczyć należy, że prowadzenie działalności gospodarczej nie może być samoistnym celem fundacji. Działalność gospodarcza sensu stricto (nastawiona na zysk) nie może być również sposobem realizacji celów głównych. Prowadzenie dochodowej działalności gospodarczej jest zasadniczo jedynie sposobem uzyskania środków na działalność statutową, pełni więc rolę służebną względem realizacji niezarobkowych celów fundacji. Działalność gospodarcza musi być więc dostosowana i podporządkowana działalności statutowej, tzn. co najmniej większość dochodów z działalności gospodarczej musi być przeznaczona na cele statutowe, wydatki na działalność gospodarczą muszą pozostawać w rozsądnej proporcji do wydatków na cele statutowe, środki majątkowe przeznaczone na działalność statutową nie mogą być przeznaczane na wspieranie działalności gospodarczej fundacji, te same środki mogą być wykorzystywane zarówno w działalności gospodarczej, i statutowej, jednakże zawsze musi nastąpić księgowe wyodrębnienie obu rodzajów działalności.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan prawny do zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej należy więc stwierdzić, że dochód Fundacji w wielkości odpowiadającej kosztom zakupu aparatury medycznej nie może korzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem nie został przeznaczony na cele statutowe preferowane przez ustawodawcę, lecz pośrednio na sfinansowanie działalności gospodarczej. Natomiast, jak zostało wykazane powyżej, podlegające zwolnieniu dochody muszą być przeznaczone i wydatkowane wyłącznie na cele statutowe preferowane w cytowanej ustawie.

Zdaniem Organu wydatki na zakup aparatury medycznej, nie rozliczają dochodu przeznaczonego a niewydatkowanego na cele statutowe w latach ubiegłych z tego względu, że:

1. zakup przedmiotowej aparatury zostanie Spółce w znacznej części, bo w 85% kosztów zakupu netto „zwrócony” w formie czynszu za dzierżawę, co oznacza, że przedmiotowy zakup odbędzie się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej,
2. Wnioskodawca podaje, że realizuje swoje cele poprzez „Prowadzenie nieodzownej dla osiągnięcia swych celów działalności gospodarczej”, co dodatkowo potwierdza, że zakup przedmiotowej aparatury medycznej odbywa się w ramach działalności gospodarczej.
   
   

Mając na uwadze powyższe, wydatki na zakup aparatury medycznej oddanej następnie w dzierżawę Szpitalowi nie rozliczają dochodu przeznaczonego i niewydatkowanego na cele statutowe zgodne z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy w latach ubiegłych, gdyż, jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego zakup aparatury odbywa się w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest nieprawidłowe.

Generalnie działalność fundacji można podzielić na:

1. działalność statutową (niegospodarczą) oraz
2. działalność gospodarczą.
   
   

Jednocześnie podkreślić trzeba, iż zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 06 kwietnia 1984 r. o fundacjach (t. j. Dz. U. z 1991 r., Nr 46. poz. 203 ze zm.), w oświadczeniu woli o ustanowieniu fundacji fundator powinien wskazać cel fundacji oraz składniki majątkowe przeznaczone na jego realizację. Działalność statutowa wiąże się bezpośrednio z realizacją celów, do jakich fundacja została utworzona.

Zasadniczo środki na realizację celów statutowych mogą pochodzić z:

1. majątku, w jaki fundacja została wyposażona, i dochodów z tego majątku;
2. dotacji, zbiórek, spadków, darowizn, zapisów, programów pomocowych.
   
   

Ponadto dodatkowym źródłem dochodów fundacji może być własna działalność gospodarcza. Wzajemny stosunek działalności statutowej i działalności gospodarczej określa art. 5 ust. 5 ustawy o fundacjach, który stanowi, że fundacja może prowadzić działalność gospodarczą w rozmiarach służących realizacji jej celów. Zatem, istotą fundacji i zasadniczym jej celem jest prowadzenie działalności statutowej, a działalność gospodarcza ma jedynie tworzyć warunki realizacji celów statutowych i uzupełniać środki na działalność statutową.

Pomiędzy działalnością statutową fundacji (niegospodarczą) a jej działalnością gospodarczą (zarobkową można zaobserwować następujące relacje:

1. prowadzenie działalności gospodarczej nie może być samoistnym celem fundacji;

2. działalność gospodarcza (czyli działalność nastawiona na zysk) nie może być również jedynym sposobem realizacji celów głównych;

3. działalność gospodarcza nienastawiona na zysk może być sposobem realizacji celów fundacji, a więc może być objęta pojęciem działalności statutowej, ale tylko wówczas, gdy jest to zgodne z interesem publicznym, tzn. gdy tylko w ten sposób można zaspokoić określone potrzeby społeczne; tylko więc w takim zakresie prowadzenie działalności gospodarczej może pokrywać się z działalnością statutową; w praktyce oznacza to, że fundacja musi adresować swą działalność do osób, których potrzeby nie są zaspokajane na zasadach rynkowych;

4. prowadzenie dochodowej działalności gospodarczej jest zasadniczo jedynie sposobem uzyskania środków na działalność statutową, pełni więc rolę służebną względem realizacji niezarobkowych celów fundacji;
5. działalność gospodarcza musi być więc dostosowana i podporządkowana działalności statutowej, tzn.:

1. co najmniej większość dochodów z działalności gospodarczej musi być przeznaczona na cele statutowe,
   
2. wydatki na działalność gospodarczą muszą pozostawać w rozsądnej proporcji do wydatków na cele statutowe,
   
3. środki majątkowe przeznaczone wyłącznie na działalność statutową nie mogą być przeznaczane na wspieranie działalności gospodarczej fundacji,
   
4. te same środki mogą być wykorzystywane zarówno w działalności gospodarczej, jak i statutowej, jednakże zawsze musi nastąpić księgowe wyodrębnienie obu rodzajów działalności;
   
   
   

6. minimum majątkowe uprawniające do podjęcia działalności gospodarczej (tj. 1000 zł) musi być zachowane zarówno z chwilą jej rozpoczęcia, jak i w trakcie jej prowadzenia.

Zgodnie z regulacją art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 15 ust. 6 tej ustawy, kosztami uzyskania przychodów są – z uwzględnieniem art. 16 – odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane zgodnie z przepisami art. 16a-16m.

Odnosząc się do pytania Wnioskodawcy, dotyczącego amortyzacji zakupionego sprzętu medycznego w sposób przewidziany w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu należy raz jeszcze podkreślić, iż zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a – 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ww. ustawy amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
   
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
   
3. inne przedmioty
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Za środki trwałe podlegające amortyzacji, w świetle art. 16a ust. 1 ustawy uznaje się stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, maszyny, urządzenia, środki transportu i inne przedmioty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Z powołanych uregulowań prawnych wynika, że jednym z warunków koniecznych do spełnienia, aby podatnik mógł dokonywać odpisów amortyzacyjnych, jest fakt wykorzystywania składnika majątku na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

Zgodnie z art. 3 pkt 9 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012 r., poz. 749 ze zm.), przez działalność gospodarczą rozumie się każdą działalność zarobkową w rozumieniu przepisów o swobodzie działalności gospodarczej, w tym wykonywanie wolnego zawodu, a także każdą inną działalność zarobkową wykonywaną we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, nawet gdy inne ustawy nie zaliczają tej działalności do działalności gospodarczej lub osoby wykonującej taką działalność
- do przedsiębiorców.

W myśl natomiast art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t. j. Dz. U. z 2013 r., poz. 672), działalnością gospodarczą jest zarobkowa działalność wytwórcza, budowlana, handlowa, usługowa oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodowa, wykonywana w sposób zorganizowany i ciągły.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego można wnioskować, że Fundacja prowadzi działalność niezarobkową, a więc taką, która wyklucza odpłatny jej charakter, a także działalność gospodarczą (zarobkową).

Należy wskazać, że przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest możliwość zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej w odniesieniu do aparatury medycznej, która następnie ma zostać oddana w dzierżawę Szpitalowi. W danym przypadku nie znajdą zastosowania wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 oraz wyłączenia, o których mowa w art. 16 ust. 1 pkt 48, art. 16 ust. 1 pkt 63 i 64 ustawy.

Odnosząc powyższe przepisy do sytuacji opisanej we wniosku, należy podkreślić, iż w przypadku, gdy środek trwały:

1. wykorzystywany jest dla potrzeb działalności gospodarczej - jednostka ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a–16m tej ustawy i odnoszenia ich w koszty podatkowe.
2. Wykorzystywany jest dla potrzeb niezarobkowej działalności statutowej - jednostka nie ma uprawnień do dokonywania amortyzacji takiego środka trwałego, bowiem nie spełnia on warunku wykorzystania w prowadzonej działalności gospodarczej (art. 16a ust. 1 ustawy). Przeczy to również ogólnej zasadzie, w ramach której musi istnieć związek przyczynowy pomiędzy kosztem w postaci amortyzacji środka trwałego a przychodem uzyskiwanym w następstwie wykorzystywania w działalności gospodarczej tego właśnie środka.
   
   

Treść przepisu art. 16a ust. 1 ustawy oznacza, że amortyzacja podatkowa stanowi formę rozłożonego w czasie, obniżenia kosztów podatkowych wartością używanych w prowadzonej działalności gospodarczej przedmiotów, które zużywają się w okresie dłuższym niż 1 rok (środków trwałych). Okres amortyzacji jest zwykle zbliżony do standardowego okresu użytkowania danego rodzaju środków trwałych, co znajduje odzwierciedlenie w wysokości stawek amortyzacyjnych wskazanych w Wykazie.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 tej ustawy podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h-16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przewidziano następujące metody amortyzacji:

• tzw. „amortyzacja liniowa”, zgodnie z Wykazem rocznych stawek amortyzacyjnych, stanowiącym Załącznik nr 1 do ustawy podatkowej, w tym również:
  1. przy zastosowaniu podwyższonych stawek stosując współczynniki określone w art. 16i ust. 2 ww. ustawy,
  2. przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych obniżonych w stosunku do określonych w Wykazie,

• amortyzacja przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych ustalonych indywidualnie,
  

• tzw. „amortyzacja metodą degresywną”,
  

• amortyzacja przy zastosowaniu tzw. metody „jednorazowego odpisu dla małych i rozpoczynających działalność podatników”.
  
  
  

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j-16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o którym mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przewidują możliwość podwyższenia stawek wynikających z Wykazu stawek amortyzacyjnych. Przesłanki tego podwyższenia zostały wskazane w art. 16i ust. 2 ww. ustawy i są uzależnione m.in. od rodzaju środka trwałego i warunków, w których jest on użytkowany. Częstotliwość dokonywania zmian stawek amortyzacyjnych (uzależniono od określonych okoliczności) została wskazana w art. 16i ust. 3-4 ww. ustawy.

Stosownie do art. 16i ust. 2 pkt 3, podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KST), wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej "Klasyfikacją", poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

Jak stanowi art. 16i ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wyjaśnienia dotyczące m.in. maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w ust. 2, zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Zgodnie z punktem 4 Objaśnień do Załącznika Nr 1 do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – Wykaz Rocznych Stawek Amortyzacyjnych, przez maszyny i urządzenia grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, poddane szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, iż przepisy nie stanowią żadnych warunków dla podatnika przy wyborze i stosowaniu tego wskaźnika. Nie wiążą także, skróconego okresu amortyzacji w wyniku podwyższenia z tego tytułu stawki amortyzacyjnej, z faktycznym lub przewidywanym okresem użytkowania środka trwałego. Muszą być tylko spełnione kryteria dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu, zgodnie z rozumieniem tego pojęcia określonym w objaśnieniach zawartych w załączniku do rozporządzenia.

W świetle powyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, iż w stosunku do maszyn i urządzeń z grup 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych, w pewnych określonych w tych przepisach okolicznościach, podatnicy mogą zastosować podwyższoną stawkę amortyzacji uwzględniającą współczynnik nie wyższy niż 2,0. Zastosowanie zaś tego współczynnika do określenia odpisów amortyzacyjnych nastąpić może począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym dany środek trwały został wprowadzony do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Ustawodawca nie przewiduje innych niż powyżej wymienione terminów podwyższenia stawki amortyzacji dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu. W związku z powyższym należy wskazać, iż jeżeli środek trwały należy do którejś z grup 4-6 i 8 KŚT i spełnia jednocześnie przesłanki określone w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych do uznania go za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu, to wówczas będzie można zmienić stawkę amortyzacyjną dla takiego środka trwałego podwyższając ją przy uwzględnieniu współczynnika nie wyższego niż 2,0.

Uwzględnienie w stawce amortyzacyjnej współczynnika podwyższającego 2,0 w oparciu o przepis art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy, może mieć miejsce wyłącznie w stosunku do środków trwałych, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe oraz najnowsze zdobycze techniki lub w stosunku do środków trwałych, które stanowią aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną, o których mowa w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych.

Na podstawie art. 16i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Z przedstawionego w przedmiotowym wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Fundacja zamierza dokonać zakupu aparatu USG i respiratora lub innych sprzętów medycznych klasyfikowanych w grupie 8, podgrupie 80 i rodzaju 802 „wyposażenie, aparatury i sprzęt medyczny” Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wprowadzonych obowiązującym od 01.01.2011 r. Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) Dz. U. z 2010 r., Nr 242, poz. 1622). Planowany do zakupu sprzęt medyczny — aparat USG, respirator lub inny sprzęt medyczny spełnia przesłanki określone w objaśnieniach do wykazu stawek amortyzacyjnych do uznania go za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu, tj. w przedmiotowym sprzęcie zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki.

Podsumowując, zgodnie ze stanowiskiem Organu odnośnie pytania pierwszego, mając na uwadze, że przedmiotowa aparatura medyczna będzie oddana w dzierżawę w ramach działalności gospodarczej, Fundacja ma prawo do dokonywania odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z art. 16a–16m tej ustawy i zaliczania ich do kosztów podatkowych.

Biorąc pod uwagę powyższe, a także przyjmując za Wnioskodawcą, że będący przedmiotem zapytania sprzęt medyczny jest klasyfikowany w grupie 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wprowadzonych obowiązującym od 01.01.2011 r. Rozporządzeniem Rady Ministrów w sprawie Klasyfikacji Środków Trwa łych (KŚT) Dz. U. z 2010 r., Nr 242, poz. 1622), dodatkowo spełnia przesłanki określone w objaśnieniach do wykazu stawek amortyzacyjnych do uznania go za składnik poddany szybkiemu postępowi technicznemu, tj. w przedmiotowym sprzęcie zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, Fundacja może amortyzować w sposób przewidziany w art. 16i ust. 2 pkt 3 dla maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Przechodząc do ostatniego pytania Wnioskodawcy, dotyczącego możliwości zwolnienia z opodatkowania dochodów Fundacji, pochodzących z dzierżawy aparatury medycznej na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, należy oprzeć się na przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powołanych w uzasadnieniu do stanowiska Organu odnośnie pytania pierwszego.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wolne od podatku są dochody podatników, z zastrzeżeniem ust. 1c, których celem statutowym jest działalność naukowa, naukowo-techniczna, oświatowa, w tym również polegająca na kształceniu studentów, kulturalna, w zakresie kultury fizycznej i sportu, ochrony środowiska, wspierania inicjatyw społecznych na rzecz budowy dróg i sieci telekomunikacyjnej na wsi oraz zaopatrzenia wsi w wodę, dobroczynności, ochrony zdrowia i pomocy społecznej, rehabilitacji zawodowej i społecznej inwalidów oraz kultu religijnego - w części przeznaczonej na te cele. Ramy omawianego zwolnienia wyznaczone zostały przez art. 17 ust. 1a i art. 17 ust. 1b cytowanej ustawy podatkowej.

W myśl art. 17 ust. 1b ustawy o podp, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, dotyczące podatników przeznaczających dochody na cele statutowe lub inne cele określone w tym przepisie, ma zastosowanie, jeżeli dochód jest przeznaczony i - bez względu na termin

• wydatkowany na cele określone w tym przepisie, w tym także na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych służących bezpośrednio realizacji tych celów oraz na opłacenie podatków niestanowiących kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 5a.
  
  

W świetle powyższego, w przypadku, kiedy dochód Fundacji pochodzący z dzierżawy aparatury medycznej przeznaczony i wydatkowany zostanie w całości na działalność statutową Fundacji, a jednocześnie spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego określonego w tym przepisie.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.