INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2013 r. (data wpływu 11 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący opis zdarzeń przyszłych.

Wnioskodawca – Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) prowadzi działalność gospodarczą na terytorium Polski w zakresie wytwarzania energii elektrycznej w elektrowniach wiatrowych. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Spółka nabyła używane środki trwałe obierając, stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, liniową metodę amortyzacji. Spółka dokonywała odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawy o PDOP), przy zastosowaniu podwyższonych stawek amortyzacyjnych dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 KŚT, poddanych szybkiemu postępowi technicznemu.

Działając w trybie przewidzianym przez art. 16i ust. 4 ustawy o PDOP, Spółka począwszy od 1 stycznia 2013 r. (tj. z początkiem swojego bieżącego roku podatkowego), zrezygnowała ze stosowania podwyższonych stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wybranych środków trwałych, powracając tym samym do stawek z Wykazu stawek amortyzacyjnych (dalej: Wykaz).

W kolejnych latach podatkowych Spółka rozważa modyfikowanie stawek amortyzacyjnych w odniesieniu do wybranych środków trwałych poprzez podwyższanie lub obniżanie stawek amortyzacyjnych podanych w Wykazie.

W opinii Spółki nie ma żadnych przeszkód co do przyszłej zmiany wysokości stawek amortyzacyjnych z Wykazu, do których stosowania powróciła Spółka po rezygnacji z podwyższonych w trybie art. 16i ust. 2 pkt 3 ustawy o PDOP stawek amortyzacyjnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy po rezygnacji ze stosowania podwyższonej na podstawie art. 16i ust. 2 pkt 3 stawki amortyzacyjnej, Spółka działając na postawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, może od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego obniżyć stosowane obecnie, podane w Wykazie stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych...
2. Czy działając na podstawie art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Spółka jest uprawniona do obniżenia stosowanych obecnie stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych do dowolnej wysokości...
3. Czy od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego Spółka może dokonać dalszego obniżenia, wcześniej obniżonych, stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych lub dowolnego ich podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu...

Przedmiot niniejszej interpretacji indywidualnej stanowi odpowiedź na pytanie trzecie. Wniosek Spółki w zakresie pytania pierwszego i drugiego zostanie rozpatrzony odrębnymi interpretacjami indywidualnymi.

Zdaniem Wnioskodawcy, od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego Spółka może dokonać dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych lub dowolnego ich podwyższenia jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu.

W myśl art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Zdaniem Spółki możliwość podwyższenia lub dalszego obniżenia stawki amortyzacyjnej wynika ze zdania drugiego art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP, zgodnie z którego brzmieniem zmiany stawki dokonuje się w pierwszym miesiącu następnego roku podatkowego". Należy wskazać, że zdanie drugie powołanego przepisu odnosi się do zmiany stawki, a nie wyłącznie do jej obniżenia, o którym mowa w zdaniu pierwszym ww. przepisu. W konsekwencji pojęcie „zmiany" należy rozumieć szeroko, a zatem zarówno jako dalsze obniżenie stawki amortyzacyjnej, jak i jej podwyższenie.

Ponadto, w opinii Spółki, jeżeli podatnik posiada prawo do obniżenia stosownych stawek amortyzacyjnych, to zgodnie z założeniami systemowymi, powinien być również uprawniony do podwyższenia stawek amortyzacyjnych do wysokości nie wyższych niż przewidziane w Wykazie. Jeżeli bowiem ustawodawca miał zamiar ograniczyć możliwość podwyższania przez podatnika uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych, to zawarłby takie ograniczenie bezpośrednio w przepisach ustawy o PDOP. Zatem, zdaniem Spółki, odmienna interpretacja art. 16i ust. 5 ustawy o PDOP stanowiłaby ograniczenie prawa podatnika do amortyzacji środków trwałych zgodnie ze stawkami określonymi w Wykazie. Ponadto, w przypadku spełnienia ustawowych przesłanek, podatnik ma prawo do ponownego podwyższania stawek określonych w Wykazie przy zastosowaniu współczynników przewidzianych w art. 16i ust. 2 ustawy o PDOP.

Uwzględniając powyższe regulacje, Spółka stoi na stanowisku, że podatnicy mogą stosować stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych w przedziale mieszczącym się pomiędzy stawkami określonymi w Wykazie, stanowiącymi górną ich granicę a wartością ustaloną na najniższym poziomie, bądź - przy spełnieniu ustawowych wymogów - podwyższonych przy zastosowaniu określonych współczynników. Jednocześnie cytowany przepis ustawy o PDOP nie wprowadza jakichkolwiek ograniczeń w zakresie modyfikowania (tj. zwiększania lub dalszego zmniejszania) uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej (jednakże przy założeniu, że nie przekroczy ona wartości stawki wykazanej w Wykazie), Jedyne granice, jakie ustalił ustawodawca, dotyczą maksymalnej wysokości stawki oraz tego, od jakiej chwili nowa stawka znajduje zastosowanie.

Podsumowując, zdaniem Spółki, stawki amortyzacyjne dla wybranych środków trwałych mogą być zmieniane i ustalane na dowolnym poziomie pod warunkiem, że ich wysokość nie przekroczy wartości określonych w Wykazie, przy czym zgodnie z przepisami ustawy o PDOP, zmiana ich wysokości może być dokonana od pierwszego miesiąca każdego roku podatkowego, nie później jednak niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku podatkowym odpisu amortyzacji.

Powyższe stanowisko Spółki zostało potwierdzone przez organy podatkowe w licznych interpretacjach prawa podatkowego:

1. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 12 grudnia 2011 r. znak ITPB3/423-489a/11/PST, organ stwierdził, że „podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego obniżenia oraz podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych (także w odniesieniu do niektórych/wybranych środków trwałych), jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych";
2. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 maja 2010 r. znak IPPB5/423-161/10-2/AM, organ odstępując od uzasadnienia prawnego oceny stanowiska wnioskodawcy, podzielił stanowisko spółki, która uznała, że: ,ma ona prawo do podwyższenia uprzednio obniżonych stawek amortyzacyjnych do dowolnego poziomu, nie wyższego jednak niż wynikający z Wykazu", jak również w:
3. interpretacji indywidualnej wydanej 2 grudnia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie, znak IPPB5/423-586/10-2/JC,
4. interpretacji indywidualnej wydanej 2 grudnia 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej Warszawie, znak IPPB5/423-586/10-4/JC,
5. w interpretacji indywidualnej wydanej 14 maja 2010 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, znak IPPB5/423-161/10-2/AM.

W związku z powyższym, Spółka stoi na stanowisku, iż od pierwszego miesiąca kolejnego roku podatkowego Spółka może dokonać dowolnego podwyższenia i dalszego obniżenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych dla wybranych środków trwałych, jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z Wykazu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ww. ustawy, w przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu ich zużycia (odpisy amortyzacyjne).

Zasady dotyczące dokonywania odpisów z tytułu zużycia środków trwałych (odpisów amortyzacyjnych) zamieszczone zostały w przepisach art. 16a – 16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W myśl art. 16a ust 1 tej ustawy, amortyzacji podlegają - z zastrzeżeniem art. 16c - stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

Jak stanowi art. 16f ust. 1 i 3 omawianej ustawy, podatnicy - z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej - dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16a ust. 1 i ust. 2 oraz w art. 16b. Odpisów amortyzacyjnych dokonuje się zgodnie z art. 16h - 16m, gdy wartość początkowa środka trwałego albo wartości niematerialnej i prawnej w dniu przyjęcia do używania jest wyższa niż 3.500 zł. W przypadku, gdy wartość początkowa jest równa lub niższa niż 3.500 zł, podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16d ust. 1, mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych zgodnie z art. 16h-16m albo jednorazowo w miesiącu oddania do używania tego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, albo w miesiącu następnym.

Zauważyć należy, że stosownie do art. 16h ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l i 16ł, dokonują wyboru jednej z metod amortyzacji określonych w art. 16i – 16k dla poszczególnych środków trwałych przed rozpoczęciem ich amortyzacji; wybraną metodę stosuje się do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego.

Zgodnie z art. 16i ust. 1 ww. ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 16j - 16ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1. Stosownie zaś do treści art. 16i ust. 5 podatnicy mogą obniżać podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki dla poszczególnych środków trwałych. Zmiany stawki dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Co istotne, zmiana, o której mowa w powołanym przepisie, dotyczy zarówno sytuacji, w której stawka amortyzacyjna może być obniżona, jak i rezygnacji z obniżonej stawki na rzecz stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych. Wobec powyższego zmiana stawki amortyzacyjnej, tj. zmniejszenie bądź zwiększenie uprzednio obniżonej może nastąpić od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Podatnik ma więc możliwość zastosowania różnych stawek amortyzacyjnych dla środków trwałych na każdy rok podatkowy, z tym że zmienione stawki nie mogą być wyższe od stawek określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych.

Zmiana stawek amortyzacyjnych może nastąpić zarówno odnośnie środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji, jak i odnośnie środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji.

Dla środków trwałych wprowadzonych po raz pierwszy do ewidencji zmiana stawki amortyzacyjnej, czyli jej obniżenie może nastąpić w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego. Natomiast możliwość obniżenia stawki amortyzacyjnej, a także zwiększenia uprzednio obniżonej odnosi się do środków trwałych będących już przedmiotem amortyzacji i powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Możliwość obniżania stawek nie jest uwarunkowana wystąpieniem jakichkolwiek okoliczności. Taką decyzję podejmuje podatnik. W kolejnych latach podatkowych podatnik ma prawo do podwyższenia uprzednio obniżonej stawki amortyzacyjnej, jednakże tylko w granicach wyznaczonych stawką wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych.

W konsekwencji podatnik może obniżyć dla poszczególnych środków trwałych stawkę amortyzacyjną wynikającą z Wykazu stawek amortyzacyjnych, począwszy od miesiąca, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. Oznacza to, że Spółka mając np. kilka, kilkanaście środków trwałych tego samego rodzaju może stosować obniżoną stawkę, przykładowo, jedynie w stosunku do jednego z tych środków, pozostałe zaś amortyzować według stawek amortyzacyjnych dotychczas stosowanych. Podstawowym warunkiem jest to, aby stawki te nie były wyższe od stawek określonych w ww. Wykazie. Wysokość obniżenia/podwyższenia stawki dla danego środka trwałego jest dowolna i pozostaje w gestii podatnika.

Dodatkowo należy zauważyć, iż zgodnie z art. 16h ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych w równych ratach, co miesiąc albo w równych ratach co kwartał, albo jednorazowo na koniec roku podatkowego, z uwzględnieniem art. 16i. Suma odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonanych w pierwszym roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, nie może przekroczyć wartości tych odpisów przypadających za okres od wprowadzenia ich do ewidencji do końca tego roku podatkowego. W aktualnie obowiązującym stanie prawnym podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych miesięcznie, kwartalnie lub jednorazowo na koniec roku. W przypadku obniżenia/podwyższenia stawki amortyzacyjnej i dokonywania odpisów amortyzacyjnych, np. co kwartał lub na koniec roku, zmniejszenie stawki nastąpi praktycznie na koniec kwartału lub koniec roku. Tak więc obniżenie/podwyższenie stawki w trakcie roku podatkowego powinno nastąpić nie później niż w momencie dokonania pierwszego w danym roku odpisu amortyzacyjnego.

Nadmienić przy tym należy, że w przypadku środków trwałych oddanych do używania przed dniem 1 stycznia 2000 r., dla których stawki amortyzacyjne nie zostały obniżone o odpowiednie współczynniki, jeżeli po nowelizacji wystąpiły warunki uzasadniające ich wykorzystanie, podatnik ma prawo do ich zastosowania na zasadach obowiązujących w znowelizowanych przepisach (art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. – Dz. U. Nr 95, poz. 1101 ze zm.). Obniżenie stawek na zasadach obowiązujących od dnia 1 stycznia 2003 r. może mieć również zastosowanie zarówno do środków trwałych oddanych do używania przed tą datą i po tej dacie (art. 4 ust. 5 ustawy zmieniającej z 9 czerwca 2000 r. Dz. U. Nr 60, poz. 700).

Reasumując, obniżenie oraz podwyższenie wcześniej obniżonej stawki dla danego środka trwałego jest dowolne i pozostaje w gestii podatnika. Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz powyższe przepisy prawa podatkowego, stwierdzić należy, że zgodnie z art. 16i ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnik ma prawo, na wyżej wymienionych zasadach do dowolnego obniżenia oraz podwyższenia wcześniej obniżonych stawek amortyzacyjnych (także jedynie w odniesieniu do niektórych / wybranych środków trwałych), jednakże do poziomu nie wyższego niż wynika to z wykazu stawek amortyzacyjnych.

Stanowisko Spółki należy uznać zatem za prawidłowe.

Odnosząc się do powołanych interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że wydane one zostały w indywidualnych, sprawach innych podatników, przy określonym w nich stanie faktycznym (zdarzeniu przyszłym) i nie mogą wpływać na ocenę stanowiska Wnioskodawcy w konkretnie analizowanej przedmiotowej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.