Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-328/13/PST
z 15 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2013 r. (data wpływu 16 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację imprezy integracyjnej:

• jest prawidłowe, w części dotyczącej pracowników Spółki i członków ich rodzin,
• jest nieprawidłowe, w części dotyczącej byłych pracowników Spółki oraz osób im towarzyszących.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kwalifikacji do kosztów uzyskania przychodów wydatków na organizację imprezy integracyjnej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

A. jako pracodawca dokłada wszelkich starań by pracownicy poczuli, że są ważną częścią firmy. W tym celu zorganizował z okazji „…” festyn, tj. imprezę artystyczno-rozrywkowa. Celem festynu była integracja pracowników, umocnienie ich więzi z pracodawcą polepszenie komunikacji w firmie i wzrost motywacji, a w efekcie zwiększenie wydajności pracy. Impreza miała charakter zamknięty, była skierowana do pracowników i ich rodzin. Udział w festynie dla pracownika i jego osób towarzyszących był nieodpłatny. Pracownik miał prawo wprowadzić na festyn jedną osobę dorosłą (powyżej 18 roku życia), oraz dzieci poniżej 18-stego roku życia. Zaproszenie do udziału w festynie otrzymali również byli pracownicy Spółki, odznaczeni tytułem: „Zasłużony dla A.” (zwani dalej jako „pracownicy”) wraz z osobą towarzyszącą. Na teren festynu wchodzić i wychodzić można wyłącznie przez wyznaczone i oznakowane bramki kontrolne. Dokumentami uprawniającymi pracownika do wejścia na teren festynu była przepustka osobowa oraz imienne zaproszenie, a w przypadku byłych pracowników posiadających tytuł: „Zasłużony dla A.” imienne zaproszenie i dowód tożsamości. Udział w spotkaniu nie był obowiązkowy. Każdy uczestnik festynu mógł bezpłatne korzystać z cateringu oraz atrakcji sportowo-rekreacyjnych. Podczas trwania spotkania dania serwowane były bez ograniczeń przez cały okres trwania festynu. Każdy pracownik otrzymał talon na 4 sztuki napojów do wyboru (piwo, napoje kolorowe lub wodę) plus jedno piwo jako dodatkowe. Na terenie festynu możliwy był również zakup wszystkich rodzajów napojów. Kawa i herbata były natomiast bez żadnego limitu dostępne nieodpłatnie podczas imprezy. Spółka nie ewidencjonowała ilości produktów spożytych przez danego pracownika lub jego osoby towarzyszące. Spółce nie zwrócono niewykorzystanych talonów na napoje.

Organizację imprezy A. zlecił podmiotowi zewnętrznemu, który w ramach kompleksowej usługi zapewnił organizację części artystyczno-rozrywkowej (gry, konkursy i drobne nagrody, występy artystów, atrakcje sportowo-rekreacyjne, wesołe miasteczko) oraz catering. Spółka nie prowadziła ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników
z jakich „atrakcji” skorzystał. A. zapewnił bezpłatny transport na imprezę (autobus). Autobus kursował według ustalonej trasy i zainteresowani pracownicy mogli skorzystać z tego transportu. A. nie prowadził jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu). A. był odpowiedzialny za wynajem obiektu i jego ochronę. Zakup usług został sfinansowany ze środków obrotowych i udokumentowany fakturami VAT.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytania.

Czy Spółka ma prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w całości wydatków na organizację imprezy integracyjnej (festynu z okazji „…” - opisanego we wniosku) w dacie poniesienia tego wydatku?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, wszystkie wydatki na zorganizowanie festynu z okazji „…” będą stanowiły koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia.

Wydatki te spełniają bowiem przesłankę związku z przychodem w rozumieniu art. 15 ust. 1, a jednocześnie nie mieszczą się w katalogu pozycji wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów w myśl. art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej ustawą o CIT).

Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.

Zgodnie z art. 15 ustawy o CIT, wydatki poniesione w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów są kosztami uzyskania przychodów. W przedstawionym stanie faktycznym, nie ulega wątpliwości, iż poniesione koszty dokumentujące organizację imprezy, na którą składają się wydatki m.in. na:

• usługi wynajmu obiektu w celu odbycia imprezy,
• ochronę obiektu i imprezy,
• transport,
• zaproszenia,
• plakaty informacyjne,
• zakupy usług związanych z zapewnieniem części artystyczno-rozrywkowej i cateringu,

można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, jako że wpływają one na poprawę atmosfery pracy oraz stosunków między pracownikami. Spotkania takie służą budowaniu motywacji do pracy u pracowników i w ten sposób mogą wpływać na jej efektywność, co uzasadnia zaliczenie przeznaczanych na taki cel środków jako kosztów uzyskania przychodów.

Celem zorganizowania imprezy integracyjnej z okazji „Dnia Chemika” dla pracowników, była poprawa komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy, a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez A. Spotkania te mają na celu przede wszystkim lepsze poznanie i zintegrowanie pracowników, a także zmotywowanie ich do dalszej pracy oraz podtrzymanie poczucia zadowolenia z pracy w Spółce.

Zdaniem Spółki, również wydatki na organizację imprezy w części dotyczącej byłych pracowników oraz osób im towarzyszących, mogą stanowić koszt uzyskania przychodów. Celem takich spotkań jest bowiem nie tylko wzajemna integracja pracowników, która wpływa na ich efektywność, lecz także zwiększenie identyfikacji pracowników ze Spółką, poprzez okazanie pracownikom i ich rodzinom dbałości o zatrudnione w niej osoby i stworzenie „rodzinnej” atmosfery, w której pracownicy chętnie będą uczestniczyć. Ponadto Spółka przywiązuje dużą wagę do stwarzania pracownikom szczególnie korzystnych warunków pracy, które obejmują poza wynagrodzeniem i świadczeniami „pozapłacowymi”, również organizację spotkań integracyjnych dla pracowników, które wpływają na przyjazną atmosferę w firmie i budowanie więzi między członkami zespołu. Dla wielu osób istotnym motywatorem poza wynagrodzeniem jest także atmosfera w firmie.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego, w pierwszej kolejności, należy uznać, że pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Na gruncie języka polskiego słowo „reprezentacja” ma różnorodne znaczenia i oznacza:

1. „grupę osób występującą, w czyimś imieniu”
2. „reprezentowanie kogoś lub czegoś”
3. „grupę zawodników reprezentującą w zawodach barwy swojego kraju, klubu lub
   miasta” (Słownik Języka Polskiego PWN).

„Reprezentacja” może być też rozumiana jako „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Natomiast pojęcie „reprezentować” to:

1. „występować i działać w czyimś imieniu”
2. „być wyrazicielem czegoś, np. jakichś poglądów, idei lub wartości”

• (Słownik Języka Polskiego PWN).

Zdaniem Spółki, obchody „…” nie mają znamion reprezentacji. Oznaczało,iż wydatki m.in. na:

• usługi wynajmu obiektu w celu odbycia imprezy,
• ochronę obiektu i imprezy,
• transport,
• zaproszenia,
• plakaty informacyjne,
• zakupy usług związanych z zapewnieniem części artystyczno-rozrywkowej i cateringu,

nie mogą być uznane za koszty o charakterze reprezentacyjnym, które wyłączone są z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT.

Reasumując, wszystkie wydatki (opisane w stanie faktycznym wniosku) związane z organizacją „…”, zarówno w części popadającej na pracowników, jak i osoby towarzyszące im w tej uroczystości, można uznać za koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Spotkanie miało charakter motywacyjno-integracyjny a nie konsumpcję lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. Poniesione przez A. wydatki na zorganizowanie takiej imprezy okolicznościowej mają więc znamiona kosztów pośrednich, nie wskazanych w katalogu wyłączeń w art. 16 ust. l ustawy o CIT, i dlatego mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie poniesienia tego wydatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje za:

• prawidłowe, w części dotyczącej pracowników Spółki i członków ich rodzin,
• nieprawidłowe, w części dotyczącej byłych pracowników Spółki oraz osób im towarzyszących.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397, ze zm. – dalej: „ustawa”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (…).

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu.

Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów - kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Nadmienić należy, że w myśl art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy, nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach

o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Kosztami podatkowymi są m.in. tzw. „koszty pracownicze”. Koszty te obejmują przede wszystkim wynagrodzenia zasadnicze, wszelkiego rodzaju nagrody, premie i diety oraz wydatki związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracowników. Mogą również obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w celu ich integracji, czyli np. w postaci organizacji dla nich imprez (wycieczek) okolicznościowych (integracyjnych). „Kosztami pracowniczymi” mogą być także wydatki na organizację imprezy integracyjnej dla członków rodzin pracowników. Świadczenie to jest bowiem związane ze stosunkiem pracy łączącym pracownika z pracodawcą (gdyby nie ten stosunek członkowie rodziny nie uczestniczyliby w spotkaniu).

W każdej sytuacji jednakże trzeba sprawdzić, jaki jest cel takiego spotkania. W przypadku, jeżeli wydatki poniesione zostały na zorganizowanie spotkania integracyjnego mającego na celu poprawę komunikacji wewnętrznej i motywacji do pracy poprzez zintegrowanie pracowników z firmą, budowanie zespołu, poprawy atmosfery pracy oraz ułatwienie ułożenia wzajemnych relacji między pracownikami i w efekcie poprawę efektywności pracy a przez to zwiększenie przychodów osiąganych przez podatnika, to wówczas spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust.1 ustawy i mogą zostać zakwalifikowane do kosztów podatkowych. Jeśli jednak spotkanie nie służy takiemu celowi, a przebywanie pracowników ze sobą czy konsumpcja są celem samym w sobie, to w takim przypadku nie można uznać, iż wydatki poniesione na organizację takiej imprezy mają związek z przychodem, wobec czego nie stanowią one kosztu uzyskania przychodów.

Kierując się kryterium charakteru powiązania istniejącego pomiędzy kosztem a celem, jakiemu ma służyć, ustawodawca wyróżnia:

• koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, tj. takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów – w ich przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód (np. wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru handlowego);
• koszty uzyskania przychodów inne niż bezpośrednio związane z przychodami (tzw. koszty pośrednie), tj. takie wydatki, których nie da się przypisać wprost do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia – są to wydatki związane z działalnością prowadzoną przez podatnika i przyczyniające się w sposób ogólny do osiągania przez niego przychodów, w przypadku których nie można jednak ustalić, uzyskaniu jakiego konkretnego przychodu dany wydatek służy (np. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną)

Moment potrącalności kosztów uzyskania przychodu został uregulowany w art. 15 ust. 4-4e ustawy. Z uwzględnieniem powyższego podziału kosztów uzyskania przychodu ww. regulacje kształtują dwie niezależne zasady:

1. zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami - zgodnie z art. 15 ust. 4 ustawy - koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c;
2. zasada dotycząca kosztów uzyskania przychodów innych niż koszty bezpośrednio związane z przychodami - art. 15 ust. 4d ustawy - koszty pośrednie są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

Za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów w myśl art. 15 ust. 4e ustawy uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z literalnego brzmienia ww. przepisu wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment potrącalności wydatku będącego kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia kosztu w księgach rachunkowych. Ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy o rachunkowości decydują z kolei, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jako pracodawca dokłada wszelkich starań by pracownicy poczuli, że są ważną częścią firmy. W tym celu zorganizował z okazji „…” festyn, tj. imprezę artystyczno-rozrywkowa. Celem festynu była integracja pracowników, umocnienie ich więzi z pracodawcą polepszenie komunikacji w firmie i wzrost motywacji, a w efekcie zwiększenie wydajności pracy. Impreza miała charakter zamknięty, była skierowana do pracowników i ich rodzin. Udział w festynie dla pracownika i jego osób towarzyszących był nieodpłatny. Pracownik miał prawo wprowadzić na festyn jedną osobę dorosłą (powyżej 18 roku życia), oraz dzieci poniżej 18-stego roku życia. Zaproszenie do udziału w festynie otrzymali również byli pracownicy Spółki, odznaczeni tytułem: „Zasłużony dla A. ” (zwani dalej jako „pracownicy”) wraz z osobą towarzyszącą. Na teren festynu wchodzić i wychodzić można wyłącznie przez wyznaczone i oznakowane bramki kontrolne. Dokumentami uprawniającymi pracownika do wejścia na teren festynu była przepustka osobowa oraz imienne zaproszenie, a w przypadku byłych pracowników posiadających tytuł: „Zasłużony dla A.” imienne zaproszenie i dowód tożsamości. Udział w spotkaniu nie był obowiązkowy. Każdy uczestnik festynu mógł bezpłatne korzystać z cateringu oraz atrakcji sportowo-rekreacyjnych. Podczas trwania spotkania dania serwowane były bez ograniczeń przez cały okres trwania festynu. Każdy pracownik otrzymał talon na 4 sztuki napojów do wyboru (piwo, napoje kolorowe lub wodę) plus jedno piwo jako dodatkowe. Na terenie festynu możliwy był również zakup wszystkich rodzajów napojów. Kawa i herbata były natomiast bez żadnego limitu dostępne nieodpłatnie podczas imprezy. Spółka nie ewidencjonowała ilości produktów spożytych przez danego pracownika lub jego osoby towarzyszące. Spółce nie zwrócono niewykorzystanych talonów na napoje.

Organizację imprezy A. zlecił podmiotowi zewnętrznemu, który w ramach kompleksowej usługi zapewnił organizację części artystyczno-rozrywkowej (gry, konkursy i drobne nagrody, występy artystów, atrakcje sportowo-rekreacyjne, wesołe miasteczko) oraz catering. Spółka nie prowadziła ewidencji pozwalającej na ustalenie, który z pracowników z jakich „atrakcji” skorzystał. A. zapewnił bezpłatny transport na imprezę (autobus). Autobus kursował według ustalonej trasy i zainteresowani pracownicy mogli skorzystać z tego transportu. A. nie prowadził jednak ewidencji pozwalającej na ustalenie, którzy konkretnie pracownicy przyjechali na imprezę autobusem, a którzy skorzystali z innych środków transportu (np. z własnego samochodu). A. był odpowiedzialny za wynajem obiektu i jego ochronę. Zakup usług został sfinansowany ze środków obrotowych i udokumentowany fakturami VAT.

Odnosząc powyższe do przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego należy więc wyodrębnić wydatki poniesione na organizację spotkania integracyjnego dla pracowników Wnioskodawcy i członków ich rodzin oraz wydatki poniesione na spotkania integracyjne innych osób, tj. byłych pracowników Spółki, odznaczonych tytułem: „Zasłużony dla A.” wraz z osobami towarzyszącymi.

Przedsiębiorca, organizując dla pracowników i ich rodzin określoną imprezę, powinien jako cel tej imprezy przyjąć zintegrowanie pracowników z firmą oraz między sobą, poprawę atmosfery pracy, wzrost motywacji w zakresie wykonywania obowiązków pracowniczych. Jeżeli nie przyjmie takiego celu, to samo spotkanie polegające m.in. na konsumpcji nie będzie kosztem uzyskania przychodów. Z takiego spotkania powinien wynikać wprost cel motywacyjno-integracyjny dla pracowników, a nie konsumpcja lub przebywanie w swojej obecności jako cel sam w sobie. Przykładem może być nagradzanie na takim spotkaniu osób, które wyróżniają się w trakcie wykonywania obowiązków pracowniczych, itp. W takim przypadku można przyjąć, że pomiędzy prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz wydatkami ponoszonymi, nawet w sposób pośredni, na lepszą, bardziej wydajną pracę pracowników, a przez to na zwiększenie przychodów osiąganych przez przedsiębiorcę, istnieją określone związki.

Natomiast odnosząc się do wydatków poniesionych na organizację przedmiotowej imprezy, w części dotyczącej byłych pracowników Spółki oraz osób im towarzyszących, podnieść należy, że nie wiążą się one z prowadzoną działalnością gospodarczą, i oceniając charakter omawianego wydatku nie można wykazać związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy ich poniesieniem a uzyskanym przez Spółkę przychodem. Argument, że wydatki na rzecz byłych pracowników (Spółka w opisie stanu faktycznego określa obecnych i byłych pracowników – „pracownikami”) odgrywają rolę w procesie motywowania pracowników jest gołosłowny. Nie sposób bowiem nie zauważyć, że w odróżnieniu od pracowników, byli pracownicy Spółki i osoby im towarzyszące nie są związani w jakimkolwiek stopniu, w tym pośrednim, z osiąganymi przez Spółkę przychodami.

Biorąc pod uwagę powyższe rozważania oraz przedstawiony stan faktyczny należy stwierdzić, że poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na organizację imprezy integracyjnej w części dotyczącej pracowników Spółki i ich rodzin, przejawiają związek z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą więc mogą stanowić koszt podatkowy w myśl art. 15 ust. 1 ustawy. Przedmiotowe wydatki stanowić będą, tzw. pośredni koszt uzyskania przychodów i w myśl postanowień art. 15 ust. 4d ustawy powinny być potrącone w dacie poniesienia – zatem stanowisko wnioskodawcy w tej części jest prawidłowe.

Natomiast w odniesieniu do wydatków poniesionych na organizację imprezy integracyjnej w części dotyczącej, byłych pracowników Spółki oraz osób im towarzyszących, nie przejawiają związku z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą więc nie mogą stanowić kosztu podatkowego w myśl art. 15 ust. 1 ustawy – zatem stanowisko wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Ponadto w tym przypadku wydatki na organizację imprezy integracyjnej mogą mieć charakter reprezentacyjny – dotyczyć mogą zarówno stworzenia oczekiwanego wizerunku, pozycji podatnika jako podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, jak i korzystnych warunków w celu nawiązania nowych lub też podtrzymania (rozszerzenia) dotychczasowych kontaktów. W konsekwencji również na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy nie będą mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów. Tutejszy organ nie jest jednak uprawniony do dokonania takich ustaleń w ramach postępowania w przedmiocie wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Z tego względu, niniejsza interpretacja ogranicza się do wykładni przepisu art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy i wskazania elementów faktycznych, które są istotne dla kwalifikacji przedmiotowych kosztów.

Nadmienić przy tym należy, że jeżeli, świadczenia realizowane w ramach imprezy okolicznościowej oraz spotkań integracyjnych stanowić będą działalność socjalną, o której mowa w ustawie o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych i nie zostaną sfinansowane z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to wówczas należałoby przyjąć, iż wydatki ponoszone na organizację takiej imprezy nie powinny podlegać zaliczeniu do kosztów podatkowych. Stosownie bowiem do art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy, wydatki ponoszone przez pracodawcę na działalność socjalną, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów, również wówczas, gdy zostaną poniesione ze środków obrotowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z dnia 13 marca 2012 r. poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.