Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB3/423-667/13-2/GJ
z 25 października 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12.08.2013r. (data wpływu 16.08.2013r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty prolongacyjnej i momentu zaliczenia - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16.08.2013r. został złożony ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów opłaty prolongacyjnej i momentu tego zaliczenia.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca jest polską spółką kapitałową wchodzącą w skład Grupy X, opodatkowaną na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej podatkiem dochodowym od osób prawnych od całości osiąganych dochodów. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym. Spółka jest również zarejestrowanym polskim podatnikiem VAT czynnym.

W trakcie prowadzonej działalności gospodarczej, X. S.A. występowała (i może nadal wystąpić z wnioskiem do właściwego organu podatkowego o odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenie zapłaty kwoty podatku na raty albo odroczenie lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej.

W dotychczas wydanych na rzecz X. S.A. decyzjach właściwych organów podatkowych, na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 Ordynacji podatkowej, ustalano opłatę prolongacyjną od kwoty podatku lub zaległości podatkowej. Naliczoną opłatę prolongacyjną Spółka wpłacała na rachunek właściwego organu podatkowego.

W przedmiotowym stanie faktycznym X. S.A. pod pojęciem zobowiązania podatkowego/zaległości podatkowej rozumie w szczególności zobowiązanie z tytułu podatku VAT, CIT, PIT, podatku od nieruchomości, podatku rolnego, leśnego, podatku od środków transportu, podatku od czynności cywilnoprawnych, opłat za korzystanie ze środowiska, opłaty z tytułu gospodarowania odpadami komunalnymi, wpłat na PFRON oraz wpłat z tytułu wypłat z zysku (WZS).

W związku z powyższym Spółka zadała pytania:

1. Czy w świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, wydatek w postaci opłaty prolongacyjnej, naliczonej na podstawie art. 57 Ordynacji podatkowej, może być uznany za koszt uzyskania przychodów?
2. Czy koszt uzyskania przychodu w postaci opłaty prolongacyjnej powinien być rozpoznany w dniu jego poniesienia (tj. ujęcia/zaksięgowania w księgach rachunkowych podatnika) na podstawie art. 15 ust. 4e Ustawy PDOP?
   
   

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z regulacjami art. 57 Ordynacji podatkowej, organ podatkowy w decyzji wydanej na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 Op., dotyczącej podatków stanowiących dochód budżetu państwa, ustala opłatę prolongacyjną od kwoty podatku lub zaległości podatkowej. Opłata prolongacyjna ustalana jest w decyzjach dotyczących:

1. odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenia zapłaty podatku na raty,
2. odroczenia lub rozłożenia na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę lub odsetek określonych w decyzji wydanej na podstawie art. 53a Op.
   
   

Opłata prolongacyjna określana jest w literaturze przedmiotu jako swoiste oprocentowanie „kredytu podatkowego”, gdyż powstaje w wyniku odroczenia terminu płatności podatku (lub zaległości podatkowej) lub rozłożenia płatności podatku na raty (vide B. Adamiak, J. Borkowski, R. Mastalski, J. Zubrzycki:„Ordynacja podatkowa. Komentarz 2005”, Unimex, Wrocław 2005, str. 280). Z punktu widzenia podatnika może być utożsamiana z kosztem „pożyczonego” kapitału. Z kolei dla organu podatkowego opłata prolongacyjna stanowi pewnego rodzaju rekompensatę za tymczasową rezygnację z egzekwowania w pierwotnym terminie należności podatkowej.

Swoisty charakter opłaty prolongacyjnej i okoliczności jej naliczania wskazują, że jej zapłata przez podatnika wiąże się z prowadzoną przez niego działalnością i służy zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Podatnicy sięgają po instytucje odroczenia terminu płatności podatku lub rozłożenie na raty kwoty podatku (także zaległości podatkowej) w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem podatnika. Tym ważnym interesem podatnika są bardzo często przejściowe trudności w zachowaniu bieżącej płynności finansowej. Brak możliwości regulowania bieżących zobowiązań może być przyczyną utraty relacji handlowych, problemów prawnych (np. wskutek zaległości w spłacie wynagrodzeń pracowniczych) i w rezultacie prowadzić do utraty źródeł przychodów. Instytucje odroczenia i rozłożenia na raty podatku (także zaległości podatkowej) stanowią swego rodzaju pomoc państwa skierowaną do przedsiębiorcy, który przejściowo nie jest w stanie regulować zobowiązań podatkowych. Ponadto podatnik wnioskujący o taką ulgę w spłacie zobowiązań publicznoprawnych chroni się przed odsetkami za nieterminowe ich regulowanie (obliczanymi według stawki wyższej, niż stawka przewidziana dla opłaty prolongacyjnej), a także przed niepożądanymi kosztami potencjalnej egzekucji, które to koszty zdecydowanie przewyższają wartość opłaty prolongacyjnej.

Powyższe prowadzi do wniosku, że zapłata przez podatnika opłaty prolongacyjnej, stanowiącej swego rodzaju wynagrodzenie za czasowe odstąpienie organu podatkowego od egzekwowania należności podatkowej, służy jego działalności i powinna być postrzegana jako uzasadniony wydatek chroniący majątek Spółki. Tym samym wydatek taki należy uznać za spełniający przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 Ustawy PDOP, tj. jako koszt poniesiony w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

Ponadto zapłata opłaty prolongacyjnej nie wpisuje się w treść wyłączeń, o których mowa w art. 16 ust. 1 Ustawy PDOP, w szczególności opłaty prolongacyjnej nie można utożsamiać z odsetkami za zwłokę z tytułu nieterminowych wpłat należności budżetowych (pkt 21 ust. 1 art. 16), ani też opłata prolongacyjna nie jest opłatą sankcyjną, o której mowa w pkt 54 ust. 1 art. 16 Ustawy PDOP. Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wyłączają więc opłaty prolongacyjnej z katalogu wydatków które mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów. Jednocześnie, wobec spełnienia przesłanek z art. 15 ust. 1 Ustawy PDOP, opłata prolongacyjna powstała lub mająca powstać w wyniku zdarzeń wymienionych w stanie faktycznym niniejszego wniosku, stanowi koszt poniesiony w celu zachowania albo zabezpieczenia źródeł przychodów.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje również potwierdzenie w innych indywidualnych interpretacjach prawa podatkowego, m.in. w interpretacji wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, z dnia 12.12.2012 r., znak: ITPB3/423-604/12/AW, organ podatkowy przyznał, że: „(…) wydatek na opłatę prolongacyjną wypełnia hipotezę normy art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W konsekwencji może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów”.

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, w indywidualnej interpretacji prawa podatkowego z dnia 20.04.2009 r., znak: ILPB3/423-99/09-3/JG, gdzie potwierdzono stanowisko podatnika, iż „(…) koszty ponoszone w związku z opłatą prolongacyjną stanowią koszty uzyskania przychodów pośrednio związane z przychodami”.

W odniesieniu do terminu zaliczenia opłaty prolongacyjnej do kosztów uzyskania przychodów należy stwierdzić, ze opłata prolongacyjna, jako wydatek o charakterze innym, niż bezpośrednio związanym z przychodami, powinna zwiększać koszty uzyskania przychodów w dniu poniesienia tego kosztu.

Przez poniesienie kosztu dla celów rozliczeń podatkowych należy rozumieć sytuację, gdy dany wydatek w ostatecznym rozrachunku zostaje pokryty z zasobów majątkowych podatnika oraz jest prawidłowo udokumentowany. Ponadto, ze względu na memoriałowe (co do zasady) rozliczanie kosztów podatkowych (podobnie jak i przychodów - przychód należny, nawet jeśli nie został faktycznie uzyskany), poniesienie kosztu uzyskania przychodów musi się wiązać przynajmniej z powstaniem zobowiązania do zapłaty (niekoniecznie dokonania natychmiastowej zapłaty) za kupowane towary, materiały, usługi lub inne wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą podatnika.

Otrzymanie przez podatnika decyzji właściwego organu podatkowego, wydanej na podstawie art. 67a § 1 pkt 1 lub 2 Ordynacji podatkowej, staje się podstawą do dokonania odpowiednich zapisów (księgowań) w księgach rachunkowych podatnika. Jak wynika z treści art. 15 ust. 4e, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo na dzień ujęcia kosztu na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszt rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Przekładając treść w/w przepisu na sytuację, w której podatnik zobowiązany jest, na podstawie właściwej decyzji organu podatkowego, zapłacić opłatę prolongacyjną należy stwierdzić, że dniem poniesienia takiego kosztu będzie dzień ujęcia/zaksięgowania jako koszt kwoty opłaty prolongacyjnej w księgach rachunkowych podatnika.

Reasumując treść powyższych wywodów Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż:

• opłata prolongacyjna stanowi koszt uzyskania przychodów, gdyż spełnione zostają przesłanki art. 15 ust. 1 Ustawy PDOP oraz
  

• dzień ujęcia/zaksięgowania opłaty prolongacyjnej w księgach rachunkowych podatnika jako koszt jest dniem poniesienia kosztu w rozumieniu art. 15 ust. 4e Ustawy PDOP.
  
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej przez Spółkę oceny swego stanowiska.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym/w dacie wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.